Αλλαγές σε λωρίδες και σαπίλα!

Και η διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) λειτουργεί καταλυτικά στις επιταχυνόμενες διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Ταυτόχρονα, οι μετακινήσεις που ψήνονται προς τη μία ή την άλλη στοίχιση (Στ. Δήμας ή «παρών») οδηγούν σε μια σειρά συμπεράσματα σχετικά με τα ψευτοδιλήμματα και τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές που στήνουν οι αστοί, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Να διασφαλίσουν την εξουσία τους, εγκλωβίζοντας το λαό σε ρόλο θεατή, να μετρά «κουκιά» και να αποδέχεται ως μονόδρομο τα δεσμά της ΕΕ και των μνημονίων διαρκείας που επιβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο.

Επιδεικνύοντας το τελευταίο διάστημα εξαιρετική ...ευλυγισία και ευκολία μετακίνησης από παλαιότερες θέσεις σε άλλες, ήδη 5 «ανεξάρτητοι» βουλευτές (τρεις αποχωρήσαντες από τη ΔΗΜΑΡ, οι Σπ. Λυκούδης, Γρ. Ψαριανός, Χρ. Μάρκου με τους δυο τελευταίους να φλερτάρουν ανοιχτά με το Ποτάμι, ένας πρ. ΠΑΣΟΚ, ο Χρ. Αηδόνης, κι ένας πρ. ΑΝΕΛ, ο Γ. Νταβρής), συντάχθηκαν ήδη με τους βουλευτές της συγκυβέρνησης, στην πρώτη ψηφοφορία, για εκλογή ΠτΔ.

Μάλιστα, μια σειρά από βουλευτές εξέφρασαν εμμέσως και παράπονα ότι η κυβέρνηση δεν πρότεινε έναν άλλον, «ευρύτερης αποδοχής», υποψήφιο, λ.χ. έναν «κεντροαριστερό», ώστε να τους διευκολύνει στην υπερψήφιση της κυβερνητικής πρότασης! Περίπου εκπροσωπώντας τους, ο Ψαριανός έλεγε, όταν πρωτοανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Δήμα, ότι δεν ήταν η καλύτερη ώστε να ...διευκολυνθούν κάποιοι βουλευτές να πουν «ΝΑΙ».

Σε κάθε περίπτωση, για τη δεύτερη ψηφοφορία που γίνεται μεθαύριο, και καθώς παζάρια, εκβιασμοί και αλισβερίσια είναι σε πλήρη ανάπτυξη, άλλος ένας πρ. ΑΝΕΛ, ο Π. Μελάς έχει ήδη διαμηνύσει ότι θα υπερψηφίσει κι αυτός.

Βρωμάει η σήψη τους

Το γεγονός ότι η διαδικασία για την εκλογή ΠτΔ εξελίσσεται σε ένα παρασκήνιο μεθοδεύσεων εντελώς αποκρουστικό και ξένο προς το λαό και τα προβλήματά του, αποδεικτικό της αγιάτρευτης σήψης του συστήματός τους, φαίνεται κι απ' τις καταγγελίες του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Π. Χαϊκάλη, για προσπάθεια χρηματισμού του, ώστε να υπερψηφίσει ΠτΔ.

Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν την Παρασκευή, ο «μεσάζοντας» που τον πλησίασε, Γ. Αποστολόπουλος, επισκεπτόταν παλαιότερα το γραφείο του Αντ. Σαμαρά, όταν αυτός ήταν απλός βουλευτής της ΝΔ, είχε διατελέσει σύμβουλος του πρ. πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, εντάχθηκε για ένα διάστημα και στους ΑΝΕΛ, «συμβουλεύοντας» τον Π. Καμμένο για οικονομικά ζητήματα. Κυκλοφόρησαν και φωτογραφίες από συνάντηση του Καμμένου με τον Αλ. Τσίπρα, όπου απεικονίζονται οι δυο τους στο ίδιο τραπέζι με τον Γ. Αποστολόπουλο. Ενα γαϊτανάκι «γνωριμιών» και «συνεννοήσεων» που βρωμάει απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς.

Ολοι μαζί, «καρατζαφέρηδες» και «αντιμνημονιακοί»

Ταυτόχρονα, δίνουν και παίρνουν οι προτάσεις για σχηματισμό «κυβέρνησης ειδικού σκοπού» ή «εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης», ώστε όλοι οι αστοί μαζί, σε άλλο ένα ρεσιτάλ κυβίστησης, να προσέλθουν από κοινού σε παζάρια με τους δανειστές.

Σε αυτήν τη φάση, άλλωστε, είναι σε ζύμωση και η πρόταση 8 «ανεξάρτητων» βουλευτών (προερχόμενοι από διάφορα αστικά κόμματα κι αποκόμματα) για συναινετική εκλογή ΠτΔ, εκκίνηση συνταγματικής αναθεώρησης πάνω στα σύγχρονα ζητούμενα του κεφαλαίου και καθορισμό συναινετικά ημερομηνίας εκλογών μέσα στο 2015.

Παραπέρα, και με το βλέμμα στις κάλπες, στη ΔΗΜΑΡ κλωθογυρίζουν τη σύμπραξη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Ασχετα, αν παλαιότερα, όταν μετείχε ο Φ. Κουβέλης στη συγκυβέρνηση με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεχόταν τα πυρά της Κουμουνδούρου ότι κάνει τον «αριστερό Καρατζαφέρη».

Στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να βρουν νέα στέγη και άλλοι «μνημονιακοί» βουλευτές, όπως η Θεοδώρα Τζάκρη, υφυπουργός της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, η οποία ψήφισε όλους τους «μνημονιακούς» νόμους και το «μεσοπρόθεσμο». Μαζί και οι «αντιμνημονιακές» Ραχήλ Μακρή και Χρυσούλα Γιαταγάνα, πρ. ΑΝΕΛ.

Σημειωτέον, την Χρ. Γιαταγάνα και τον επίσης «ανεξάρτητο» - πρ. ΑΝΕΛ Κ. Γιοβανόπουλο, σε πηγαδάκι τον Οκτώβρη στη Βουλή, βουλευτές της ΝΔ τους παρουσίασαν στον Αντ. Σαμαρά με τη φράση «αυτοί είναι καθαρόαιμοι δικοί μας»!

Η δε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, που επισκέφτηκε πρόσφατα το Λονδίνο, για να καθησυχάσει τους «γύπες των αγορών» ότι μια διακυβέρνησή του δεν θα θίξει το μερίδιο από τη λεία τους, είπε ότι μετεκλογικά θα συνεργαστούν με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.

Το γεγονός οδήγησε τον Στ. Θεοδωράκη να καταγγείλει την Κουμουνδούρου για διγλωσσία: «Οι κύριοι Μηλιός και Σταθάκης είπαν στο Λονδίνο ότι θα συνεργαστούν με το Ποτάμι. Στο Λονδίνο δεν λένε για τον Καμμένο, λένε για τον Θεοδωράκη, δηλαδή ότι έχουν έναν ευρωπαϊκό εταίρο στην Αθήνα. Αυτή είναι η διγλωσσία τους: στο εξωτερικό ο ΣΥΡΙΖΑ λέει για Ποτάμι, και στο εσωτερικό που θέλει να συγκινήσει ένα λαϊκίστικο κοινό, λένε "Καμμένος"»...

Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές

Ολες αυτές οι συνδιαλλαγές, που στήνονται και ξεστήνονται ταχέως και προς όλες τις κατευθύνσεις, δεν γίνονται κατά τύχη ή ευκαιριακά. Γίνονται και θα γίνονται επειδή υπάρχει γι' αυτούς η κοινή βάση εξυπηρέτησης των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, επειδή υπάρχει ο κοινός στρατηγικός τους στόχος για καπιταλιστική ανάκαμψη με όποιο κόστος και μόνο θύμα το λαό.

Εξ ου και το ενιαίο κριτήριο, με βάση το οποίο οι βουλευτές του αστικού πολιτικού συστήματος στέκονται απέναντι στο ζήτημα εκλογής ΠτΔ, που είναι: Διασφάλιση της σταθερότητας του αντιλαϊκού δρόμου της ΕΕ και του κεφαλαίου, προχώρημα των αναδιαρθρώσεων, στήριξη της ανάκαμψης του κεφαλαίου, και «κοινωνική συνοχή», δηλαδή εξασφάλιση της εργατικής - λαϊκής συναίνεσης σε αυτόν το δρόμο.

Η διαφωνία τους βρίσκεται στο πώς αυτά θα επιτευχθούν, με ποιο μείγμα διαχείρισης, ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε αυτήν τη διαδικασία, αν χρειάζεται να προηγηθούν οι εκλογές, ώστε να προκύψει μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν μπορούν να επιτευχθούν με παράταση ζωής αυτής της κυβέρνησης με κορμό τη ΝΔ.

Γι' αυτό και υπάρχει πιθανότητα τις επόμενες μέρες να δούμε αλλαγές στις τοποθετήσεις και τις στάσεις όλων όσοι έχουν τοποθετηθεί έτσι ή αλλιώς σήμερα. Γιατί οι διαφορές και αντιθέσεις τους βρίσκονται στον «αφρό», δεν είναι ουσιαστικές, δεν είναι βαθιές. Αντίθετα, βαθιά είναι η συμφωνία τους στους κρίσιμους στόχους του κεφαλαίου.

Οι διαχωριστικές γραμμές τους εύκολα μετατοπίζονται, ξεπερνιούνται, αλλάζουν αν αυτό κριθεί σκόπιμο για το καλό και το συμφέρον της τάξης που εκπροσωπούν. Σε αυτό το πλαίσιο, πηδούν απ' όχημα σ' όχημα κι αλλάζουν λωρίδες στον ίδιο μονόδρομο, αυτόν της προώθησης των μονοπωλιακών συμφερόντων.

Και για να εγκλωβίζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα στα ζητούμενα του κεφαλαίου, προβάλλουν κάλπικους διαχωρισμούς. Οπως:

-- Οι «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, διαχωρισμός που στήθηκε για να αποκρύψει την ταξική φύση των μέτρων που επιβλήθηκαν, και επιταχύνθηκαν με αφορμή την κρίση, στο πλαίσιο της ΕΕ και των μνημονίων διαρκείας που επιβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη με μηχανισμούς όπως το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», η «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το ευρώ +» και το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο».

-- Τα «άκρα» που πήραν «κεφάλι», οι «λαϊκιστές», οι «δημαγωγοί», κόντρα στις «υπεύθυνες» και «συνετές» δυνάμεις. Την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί είναι σε συνεννοήσεις, στήνουν και ξεστήνουν μεταξύ τους κολεγιές.

-- «Ο νότος της Ευρώπης, οι σοσιαλδημοκρατικές και αριστερές, οι προοδευτικές δυνάμεις της ΕΕ που θα συσπειρωθούν ενάντια στη Μέρκελ και το μερκελισμό», άλλο ένα παραμύθι που πλασάρεται, έχοντας μάλιστα και διεθνή χροιά, ευρωπαϊκή. Σε αυτήν την αποπροσανατολιστική βάση, προβλήθηκε εντόνως και η υποψηφιότητα του Γάλλου σοσιαλδημοκράτη Π. Μοσκοβισί για τη θέση του επιτρόπου Οικονομικών στην Κομισιόν, τάχα ως κάρφος στο μάτι της Γερμανίδας καγκελαρίου.

Αρχές της βδομάδας, επισκεπτόμενος την Αθήνα, ο Γάλλος σοσιαλδημοκράτης υποστήριξε δίχως περιστροφές ότι υπάρχει ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά όλα τα κράτη της Ευρωζώνης. Στόχος, όπως είπε, είναι η «ανταγωνιστική οικονομία», η «ανάπτυξη» και οι «θέσεις εργασίας», καταπώς αποκαλούν κατ' ευφημισμό οι θιασώτες της ΕΕ τις συνθήκες ειλωτείας που επιφυλάσσουν για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Επιπλέον, ο Μοσκοβισί φρόντισε να «υπενθυμίσει» ότι ήλθε στην Ελλάδα ως επίτροπος της ΕΕ και όχι με την ιδιότητα του «σοσιαλιστή» και μέλους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος όπου ανήκει.

Ωρα για συμπεράσματα

Αυτά και πολλά ακόμα παραδείγματα, όπως το γεγονός ότι ειδικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε ένα ρεσιτάλ αλληλοκατηγοριών για το ποιος αποσταθεροποιεί την καπιταλιστική οικονομία, δίνουν ευκαιρία στο λαό για εξαγωγή αναγκαίων συμπερασμάτων:

Ολες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις δίνουν εξετάσεις στην ΕΕ, στις αγορές, στο μεγάλο κεφάλαιο, θέλουν το λαό στη γωνία, παροπλισμένο, να αναμένει λύσεις «από τα πάνω», να αποδέχεται άκριτα τα μνημόνια διαρκείας και τα δεσμά της ΕΕ.

Ακόμα κι όταν κινούνται από διαφορετικές αφετηρίες, και προτείνουν διαφορετική διαχείριση, επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση του λαού σε αυτήν την πολιτική, που διασφαλίζει τα καπιταλιστικά κέρδη, πάνω στα ερείπια λαϊκών δικαιωμάτων.

Ανεξάρτητα από το ποιος φορτώνει σε ποιον τις ευθύνες για τους κινδύνους της καπιταλιστικής οικονομίας, ο πραγματικός κίνδυνος είναι η συνέχιση μιας πορείας στο σημερινό αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θα φέρει είτε μια «ματωμένη» για το λαό ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων, είτε μια νέα κρίση με νέες μεγαλύτερες απώλειες για τους εργαζόμενους.

Εκεί βρίσκεται η πραγματική διαχωριστική γραμμή: Από τη μια το εργατικό - λαϊκό αίτημα για ανάκαμψη δικαιωμάτων, για αποκατάσταση απωλειών, για ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Και από την άλλη η συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου στις διάφορες παραλλαγές του.

Με βάση αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και στις ενδεχόμενες εκλογές.

Με βάση αυτό το κριτήριο θα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε όλους τους επίδοξους διαχειριστές της εξουσίας του κεφαλαίου, όποια προβιά κι αν φοράνε.

Να ενισχύσουν την πολιτική δύναμη που σταθερά και με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο πλευρό τους, το ΚΚΕ. Το Κόμμα που εναντιώνεται στην αντιλαϊκή πολιτική διαρκείας, προτάσσει το ξήλωμα όλου του αντιλαϊκού - αντεργατικού πλαισίου. Το Κόμμα που είναι ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, της ΕΕ, των αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Που παλεύει ώστε ο λαός να αποκτήσει πίστη στη δύναμή του για να φέρει μέσα από την οργανωμένη πάλη την πραγματική ανατροπή αυτής της κατάστασης, που είναι η ανάδειξη του ίδιου του λαού σε εξουσία.

Ριζοσπάστης