Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ της ζωής, θες δε θες,
στέκεσαι σε μερικές σημαδιακές ημερομηνίες που σε ταρακούνησαν και σε
συγκλόνισαν. Κάποιες ημερομηνίες σημαδιακές, που είναι φάρος και
αφετηρία προβληματισμού και εγρήγορσης της σκέψης... «Καλάβρυτα», λοιπόν, και Δεκέμβρης 1943.
Σαν βγεις στον πηγεμό για τα Καλάβρυτα, να σταθείς με σεβασμό και πίστη σε στάση προσοχής. Χαμηλά μόνο να γείρεις το κεφάλι κι άσε την περισυλλογή σου να περιπλανηθεί σε χρόνους περασμένους. Μην παρασυρθείς από ευτελείς παραφωνίες και μην αφήσεις την οργή να πλημμυρίσει την ψυχή σου και χάσει το προσκύνημα τη μυσταγωγία της ιερής σύνδεσης με τη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών.
Μη σταθείς κι αποθαυμάσεις τη σιωπηρή γοητεία των γύρω βουνών, μην ξεγελαστείς από τη φαινομενική γαλήνη της μοναχικής πόλης, του καπνού που λικνίζεται από τις καπνοδόχους, τους λιγοστούς γερόντους που πίνουν τη ρακί στους καφενέδες και ξεχαστείς σε πρόσκαιρα ειδύλλια που σου σκαρώνει η πανέμορφη φύση.
Σώμα και νου γαληνεμένο να 'χεις, όπως ταιριάζει στον εξαγνισμό. Νήστις και ασκητής για να νιώσεις την τραγικότητα που αναδεικνύεται απ' το μνημείο με τα χίλια τόσα χρυσωμένα ονόματα των αθώων που πλήρωσαν με τη ζωή τους την καταστροφική μανία του χιτλερικού φασισμού. Καθαρή ψυχή κι αμόλευτη σκέψη. Την αγιοσύνη να δεχτείς του ματωμένου τόπου, στα πρόσωπα εκείνων που πια δεν υπάρχουν και που δεν μπορούν να εξηγήσουν το ...γιατί!
Να προσκυνήσεις απλά. Οπως η μάνα ανάβει την καντήλα στο εικόνισμα της Παναγιάς, με μια σιωπηρή ικεσία αναμονής για τον γιο που δεν έρχεται.
Η θλίψη δεν πρέπει να μείνει στατική, αλλά να μεταπλάθεται, ν' αναγεννιέται δημιουργικά μέσα απ' τους αγώνες, να γίνει όραμα, χαράκωμα να γίνει, οδόφραγμα και να σταθεί εμπόδιο στην κάθε νοσηρή φαντασία σατανικών και διεστραμμένων μυαλών που θα σκεφτούν να αναπαράγουν όλη αυτήν τη φρίκη.
Η ιστορική ανατομία του ολοκαυτώματος στη μαρτυρική πόλη, η τραγική θύμηση της μέρας της μεγάλης σφαγής, τα γεγονότα που σημάδεψαν όλη την πορεία του Αντιφασιστικού Πολέμου και της Αντίστασης, ας καταγραφούν στη μνήμη όλων των καταπιεσμένων λαών και να απαιτήσουν με τη στάση τους, μια για πάντα να σταματήσει η βία, να σταματήσουν οι πόλεμοι και να ζήσουμε ειρηνικά και μονιασμένα, στοχεύοντας το μεγάλο μας όνειρο.
Μην πεις πως με την επίσκεψη, με το προσκύνημα, ξεπλήρωσες το τάμα. Αφετηρία να γίνει το τάμα, να περιχαρακώσεις το μήνυμα της μαύρης εκείνης μέρας, σαν υποθήκη στους αγώνες των λαών για τη λευτεριά τους και με τη θυσία τους να μείνει στην ψυχή σου σαν έκφραση τιμής, γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα, η λέξη ....ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Βασίλης Λιόγκαρης
(Ριζοσπάστης, 11 Δεκέμβρη 2009)
Σαν βγεις στον πηγεμό για τα Καλάβρυτα, να σταθείς με σεβασμό και πίστη σε στάση προσοχής. Χαμηλά μόνο να γείρεις το κεφάλι κι άσε την περισυλλογή σου να περιπλανηθεί σε χρόνους περασμένους. Μην παρασυρθείς από ευτελείς παραφωνίες και μην αφήσεις την οργή να πλημμυρίσει την ψυχή σου και χάσει το προσκύνημα τη μυσταγωγία της ιερής σύνδεσης με τη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών.
Μη σταθείς κι αποθαυμάσεις τη σιωπηρή γοητεία των γύρω βουνών, μην ξεγελαστείς από τη φαινομενική γαλήνη της μοναχικής πόλης, του καπνού που λικνίζεται από τις καπνοδόχους, τους λιγοστούς γερόντους που πίνουν τη ρακί στους καφενέδες και ξεχαστείς σε πρόσκαιρα ειδύλλια που σου σκαρώνει η πανέμορφη φύση.
Σώμα και νου γαληνεμένο να 'χεις, όπως ταιριάζει στον εξαγνισμό. Νήστις και ασκητής για να νιώσεις την τραγικότητα που αναδεικνύεται απ' το μνημείο με τα χίλια τόσα χρυσωμένα ονόματα των αθώων που πλήρωσαν με τη ζωή τους την καταστροφική μανία του χιτλερικού φασισμού. Καθαρή ψυχή κι αμόλευτη σκέψη. Την αγιοσύνη να δεχτείς του ματωμένου τόπου, στα πρόσωπα εκείνων που πια δεν υπάρχουν και που δεν μπορούν να εξηγήσουν το ...γιατί!
Να προσκυνήσεις απλά. Οπως η μάνα ανάβει την καντήλα στο εικόνισμα της Παναγιάς, με μια σιωπηρή ικεσία αναμονής για τον γιο που δεν έρχεται.
Η θλίψη δεν πρέπει να μείνει στατική, αλλά να μεταπλάθεται, ν' αναγεννιέται δημιουργικά μέσα απ' τους αγώνες, να γίνει όραμα, χαράκωμα να γίνει, οδόφραγμα και να σταθεί εμπόδιο στην κάθε νοσηρή φαντασία σατανικών και διεστραμμένων μυαλών που θα σκεφτούν να αναπαράγουν όλη αυτήν τη φρίκη.
Η ιστορική ανατομία του ολοκαυτώματος στη μαρτυρική πόλη, η τραγική θύμηση της μέρας της μεγάλης σφαγής, τα γεγονότα που σημάδεψαν όλη την πορεία του Αντιφασιστικού Πολέμου και της Αντίστασης, ας καταγραφούν στη μνήμη όλων των καταπιεσμένων λαών και να απαιτήσουν με τη στάση τους, μια για πάντα να σταματήσει η βία, να σταματήσουν οι πόλεμοι και να ζήσουμε ειρηνικά και μονιασμένα, στοχεύοντας το μεγάλο μας όνειρο.
Μην πεις πως με την επίσκεψη, με το προσκύνημα, ξεπλήρωσες το τάμα. Αφετηρία να γίνει το τάμα, να περιχαρακώσεις το μήνυμα της μαύρης εκείνης μέρας, σαν υποθήκη στους αγώνες των λαών για τη λευτεριά τους και με τη θυσία τους να μείνει στην ψυχή σου σαν έκφραση τιμής, γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα, η λέξη ....ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Βασίλης Λιόγκαρης
(Ριζοσπάστης, 11 Δεκέμβρη 2009)
―Στις 13 Δεκέμβρη του 1943 γερμανικές δυνάμεις κατοχής και ταγματασφαλίτες συγκεντρώνουν όλους τους άνδρες των Καλαβρύτων στην πλατεία και τους εκτελούν ομαδικά. Στο τέλος πυρπολούν και την ηρωική κωμόπολη. Η σφαγή των Καλαβρύτων ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ναζιστικά εγκλήματα κατά αμάχων στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
Φωτογραφίες:
1) Ομαδικοί τάφοι στα Καλάβρυτα.
2) Άνδρες της 117 Μεραρχίας του γερμανικού στρατού ξεκουράζονται, ενώ πίσω τους καίγονται τα Καλάβρυτα…
Από την σελίδα Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου