Τι ακριβώς είναι ο κόσμος, τα φυτά και τα ζώα; Εμείς οι ίδιοι πότε γίναμε άνθρωποι, πότε σταθήκαμε στα δυο μας τα πόδια και φτιάξαμε το πρώτο εργαλείο; Τελικά, για να το πω πιο απλά, πότε άρχισε η ζωή, να είναι ζωή.
Πότε τα χρώματα έγιναν χρώματα, τα σχήματα σχήματα, οι μυρωδιές μυρωδιές και οι ήχοι ήχοι δεν είναι ερωτήματα που απασχολούν μόνο κάποιους ρομαντικούς και «φευγάτους» ερευνητές που λέγονται παλαιοντολόγοι, αρχαιολόγοι ή, εν πάση περιπτώσει, όπως και να λέγονται, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να βρουν την Αρχή. Τη μεγάλη Αλήθεια, τέλος πάντων. Είναι ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολούν όλους, όχι, βέβαια, επιστημονικά, γιατί αυτό θέλει σπουδές και διαβάσματα ατελείωτα, αλλά έτσι απλά, από περιέργεια, να πούμε. Και πρέπει να μας απασχολούν, γιατί δε γίνεται αλλιώς.
Για να εκτιμούμε τα «πράγματα» σωστά και να υποπτευόμαστε τι μας περιμένει πάνω κάτω, ποιο είναι το μέλλον της χαμοζωής μας, με άλλα λόγια, πρέπει να μάθουμε καλά τη Μεγάλη Αρχή. Πρέπει να μάθουμε καλά τι σημαίνουν οι λέξεις Δημιουργία, Εξέλιξη, Φυσική Επιλογή. Να μάθουμε, βρε αδερφέ, τι σημαίνει Big Bang. Να μάθουμε ακόμα, όπως πίστευε ο Einstein, αν ο «θεός» δεν έπαιζε ζάρια και γι' αυτό όλα πάνω στον κόσμο έγιναν με «πρόγραμμα» και τραβάνε με τάξη το δρόμο τους. Ή να μάθουμε, όπως πίστευε ο Ilya Progogine, αν ο «θεός» έπαιζε ζάρια και γι' αυτό τίποτε δεν είναι βέβαιο πως θα συμβεί έτσι ή αλλιώς και πως δεν μπορεί να μιλούμε για Τάξη, αλλά για το Χάος.
Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, όπου κυριαρχεί το απόλυτο Χάος, μόνον που αυτό το δικό μας το χάος δεν είναι τυχαίο, γιατί ο Καπιταλισμός δεν παίζει ζάρια, ούτε ο Ιμπεριαλισμός. Ο,τι κάνουν αυτοί οι δυο το κάνουν με πρόγραμμα και ξέρουν από πριν ποιο θα είναι το Τέλος!
Και, φυσικά, όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι σημερινά. Ηδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα οι περίφημοι φυσικοί φιλόσοφοι, οι γνωστοί και ως επτά σοφοί (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Πυθαγόρας, Αλκμαίων, Παρμενίδης και Ζήνων) αναρωτήθηκαν για την Αιτία του κόσμου. Ποιος τον έφτιαξε και γιατί. Ποια ήτανε τα «υλικά» του, ποιες ήτανε οι δυνάμεις που έδωσαν στα υλικά αυτά σχήμα και νόημα. Και πότε έγιναν όλα αυτά. Βέβαια, όπως συμβαίνει με όλους τους σοφούς είτε αυτοί ασχολούνται με το «βασικό μέτοχο» είτε με την Αρχή του κόσμου, έτσι και οι επτά προσωκρατικοί, φυσικοί φιλόσοφοι δε συμφωνούσαν μεταξύ τους και ο καθένας από αυτούς θεωρούσε ως αρχή του κόσμου και μια άλλη δύναμη, άλλος το νερό, άλλος τη φωτιά, άλλος τον αέρα.
Επρεπε να περάσουν 11 αιώνες και να έρθει ο James Usher (1581-1656) αρχιεπίσκοπος της Β. Ιρλανδίας να υπολογίσει τις γενιές της Βίβλου (γενεές 14 που λέμε), να τις προσθέσει στη σύγχρονη ιστορία και να κυκλοφορήσει μια εγκύκλιο, όπου ανακοινώνει στους πιστούς του πως ο κόσμος δημιουργήθηκε από το Θεό τη Δευτέρα, 23 Οκτωβρίου 4004 π.Χ. To σημαντικό στην περίπτωση του Ιρλανδού κληρικού είναι πως κανείς δεν αμφισβήτησε τον επιστημονικό παραλογισμό της Εκκλησίας και φυσικά της θρησκείας, που αυτή διακονεί, να αντιλαμβάνονται τον Κόσμο ως δημιούργημα ενός «θεού» που δέχονται την ύπαρξή του έτσι κι αλλιώς, χωρίς να είναι σε θέση να την αποδείξουν με βάση οποιοδήποτε αντικειμενικό επιχείρημα.
Εκείνο που αμφισβητήθηκε από τους επιστημονικούς κύκλους της εποχής ήταν η μέθοδος που ακολούθησε ο Usher, για να φτάσει στο εξωφρενικό συμπέρασμά του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, οι σύγχρονοι του Usher ισχυρίζονταν πως ο αρχιεπίσκοπος δεν τα λογάριασε σωστά, τα όσα λογάριασε. Ετσι δέχτηκαν όλοι με πολλή ικανοποίηση τη διόρθωση του καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Cambridge, δόκτορα Charles Lightfoot που έλεγε πως η δημιουργία του κόσμου έγινε στις 23 Οκτωβρίου 4004, στις εννιά το βράδυ. Και τελικά το θέμα έκλεισε με τη θεωρία «Η μεγάλη αλυσίδα της ύπαρξης» (Great Chain of Being), που ισχυρίζεται πως ο θεός δημιούργησε τη γη και όποια ζωή υπάρχει πάνω σ' αυτήν σιγά σιγά και μάλιστα πολύ πρόσφατα!
(Συνεχίζεται)
Γιώργος Χουρμουζιάδης
Ριζοσπάστης, 27 Μάρτη 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου