Οικοδόμοι παλικάρια

Εκείνη τη Δευτέρα - της 9ης Αυγούστου 1976 - ο Δάσκαλος δεν περπατούσε. Πετούσε στον κεντρικό δρόμο της Άρτας. Πάντα περπατούσε σαν σίφουνας στο δρόμο. Μα εκείνη τη μέρα ένιωθε στα πόδια του φτερά.

Ο Δάσκαλος, ο Γιώργος Μπούνας, Μακρονησιώτης, έμαθε ξένες γλώσσες στην πολύχρονη εξορία. Κι όταν βγήκε από τη φυλακή με ανήκεστο βλάβη, παρέδιδε μαθήματα Αγγλικών και Γαλλικών. Ετσι έγινε ο αγαπημένος Δάσκαλος, όσων είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν μαθήματά του στο μικρό υπόγειο - το Καστριγκάρι, όπως το είχε ονομάσει εις ανάμνηση του τόπου των βασανιστηρίων.

Ο Δάσκαλος μόλις με είδε σταμάτησε με το ίδιο -όπως πάντα- πρόσχαρο ύφος και μου ανήγγειλε τη νίκη των οικοδόμων. «Τα παλικάρια σάρωσαν τους Λυκιαρδοπουλαίους εργατοπατέρες» είπε θριαμβευτικά και σχεδόν με... διέταξε: «Αύριο να πάρεις το "Ριζοσπάστη" για να διαβάσεις αναλυτικά».

Μέχρι τότε η μόνη γνώση για τους οικοδόμους ήταν οι σκαλωσιές που έβλεπα και τα τραγούδια του Καζαντζίδη. Είχα και τη σκοτούρα των εξετάσεων στο Πανεπιστήμιο και δεν πολυκαταλάβαινα όσα μου εξηγούσε με πάθος ο Δάσκαλος. Μετά δούλεψα και στην οικοδομή και πήρα μέρος σε συνελεύσεις οικοδομικών σωματείων.

Αργότερα ως συντάκτης του «Οδηγητή» γνώρισα τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, τον Διαμαντή Μαυροδόγλου, που εκλέχτηκε και βουλευτής του ΚΚΕ. Μάλιστα θυμάμαι τον Διαμαντή εκεί στα γραφεία της Ομοσπονδίας να μετράει τα ένσημα για να βγει στη σύνταξη.

Και τώρα που βγήκε στη σύνταξη - με οχτώ δεκαετίες ζωή στην πλάτη - ο Διαμαντής συνεχίζει τα δρομολόγια του αγώνα ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ - όπως συνεχίζει στο ίδιο μετερίζι και η Ομοσπονδία Οικοδόμων.

Και να που τώρα, τριάντα χρόνια μετά, ήρθε στα χέρια μου η επετειακή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.

Ο Δάσκαλος δε ζει πια για να μοιραστούμε ξανά τη χαρά.

-- Δάσκαλε. Διάβασα ξανά το «Ριζοσπάστη» αναλυτικά. Και για να θυμηθώ, αλλά και να γράψω το μικρό τούτο σημείωμα.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ