Πότε θα «αποδράσουμε»;

Τα σχολεία στη Βόρ. Ελλάδα κλείνουν  γιατί έγιναν ψυγεία. Όσα λειτουργήσουν μετά τις γιορτές στηρίζονται στους γονείς που οι διευθυντές τους ζητούν να βάλουν (και να ξαναβάλουν) το χέρι στην τσέπη. Άλλα σχολεία τα άλωσαν  οι «χορηγοί». Επιχειρηματίες (μέχρι και οίκος ανοχής) κάνουν δωρεές, με την ανάλογη διαφήμιση σαν αντάλλαγμα, ύποπτες ΜΚΟ ξεδιπλώνουν διάφορα... προγράμματα στήριξης, η εκκλησία στήνει συσσίτια.  Για να μην λιποθυμούν οι μαθητές από την πείνα, για να αγοράσει το σχολείο πετρέλαιο για τη θέρμανση, για να υπάρχει ένα απαραίτητο  φωτοτυπικό μηχάνημα, χαρτιά, μελάνια κλπ.

Λεφτά πάντα υπήρχαν και τώρα… δεν υπάρχουν λέει η συγκυβέρνηση. Δεν υπάρχουν για την εκπαίδευση, για τα δημόσια σχολεία, για τους εκπαιδευτικούς, για το λαό. Τα λεφτά πάντα βρίσκονται όταν πρόκειται να εξοπλιστούν με υπερσύγχρονα μηχανήματα και όπλα οι μονάδες καταστολής (επίσημα «τήρησης της τάξης») κάθε λαϊκής διεκδίκησης. Λεφτά πάντα υπάρχουν για αγορές οπλικών συστημάτων (η χρησιμότητα κάποιων από αυτά πολλές φορές αμφισβητήθηκε) από τους ίδιους «ευεργέτες» που μας χορηγούν κάθε τόσο την «δόση» που,  σαν χώρα  «μας κρατάει στη ζωή». Τα λεφτά υπάρχουν όταν πρόκειται να χτιστεί ακόμα μια φυλακή. Τα λεφτά δεν λείπουν όταν πρόκειται για την τελετή των εγκαινίων της, στην οποία θα κόψει την γυαλιστερή κορδέλα και θα μοστράρει περήφανος τη φάτσα του στις κάμερες ο υπουργός (περήφανος που μια σύγχρονη κοινωνία ανοίγει καινούργιες φυλακές…).

Αυτό που λείπει είναι η δική μας αφύπνιση, η δική μας αντίδραση στην κατρακύλα. Η δική μας απόφαση για δράση. Κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, μα καθημερινά  όλο και περισσότεροι περνάμε το κατώφλι μιας γιγάντιας φυλακής, η οποία δεν εγκαινιάστηκε επίσημα ποτέ και δεν θα κρατάει για πάντα μισάνοιχτες τις βαριές πόρτες της. Καλά Χριστούγεννα…