1.
Παρακολουθούσα όλον αυτόν τον καιρό τις ειρωνείες και τα πικρά σχόλια κάθε φορά
που ένας σύντροφος έκανε αναφορά στο όνομα της πλουτοκρατίας. Πώς να εξηγήσω
στον κάθε απαίδευτο και ημιμαθή σχολιαστή πως έτσι οι κομμουνιστές τιμούν τον
ακέραιο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη: «Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο
μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικία, αυτή
τρέφει την κακουργίαν, αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς».
2.
Στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη «Πρωταγωνιστές», αφιερωμένη στους ποιητές,
εμφανίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Τίτος Πατρίκιος. Ανάμεσα στα πολλά
ηρωικά, έφθασε και στην περίπτωση του Γιάννη Ρίτσου, λέγοντας πως άλλα του
έλεγε κατ' ιδίαν ο ποιητής και άλλα κατέθετε δημόσια. Από τη στιγμή που ο
Ρίτσος είναι νεκρός και δεν μπορεί να απαντήσει στη συκοφαντία της διγλωσσίας,
πλέον καταφεύγουμε στη μαρτυρία μέσω του κουτσομπολιού. Τι ντροπή!
3.
Ελπίζω ο νέος χρόνος, όταν μας επισκεφτεί να μη φορέσει το γέλιο του δημάρχου
Αθηναίων κ. Καμίνη, το γέλιο μπροστά στην καταστροφή, όπως συμβαίνει στις
αμερικάνικες κωμωδίες. Μ' αυτό το γέλιο εγκαινίασε, τις παραμονές των
Χριστουγέννων, την άθλια κατασκευή που έστησε στην πλατεία Συντάγματος. Ας
είναι σίγουρος. Με το ίδιο γέλιο θα τον ξαποστείλουμε κι εμείς όταν έρθει η
ώρα.
4.
Ποιος φοβάται τον Μαρξ; Δίχως αμφιβολία ο Μαρξ θα είναι πάλι το επίκεντρο του
νέου χρόνου σε όλο τον κόσμο. Οχι μόνο εξαιτίας της γοητείας που ασκεί η
προσωπική του περιπέτεια ή το θαύμα των γραφτών του που έχουν πάρει τη μορφή
πεπρωμένου, κυρίως ως σταθερό σημείο αντιπαράθεσης με το παγκόσμιο τραπεζικό
σύστημα που μας προετοιμάζει για νέες συμφορές. Ο μαρξισμός είναι σε θέση να
δώσει ουσία σε όσες ψυχές συνεχίζουν και υποφέρουν μέσα στις συνθήκες
βαρβαρότητας. Ευτυχώς η ταξική πάλη όπως την ανέλυσε ο Μαρξ είναι ανελέητη και
η γνώση της φέρνει, πόνο, και διαρκή φόβο στους αντιπάλους της, κι ας μην το
δείχνουν. Πίσω από τα νηφάλια πρόσωπα της κυβέρνησής μας κρύβονται φοβισμένοι
μικροαστοί που ολοένα και περισσότερο βουλιάζουν στο τυχαίο και τη μεταφυσική.
Η τεράστια περιφρόνηση απέναντί τους δεν θα αργήσει να πάρει σχήμα και τότε
καλό θα είναι όσοι έπαιξαν μαζί μας να βρουν μια καλή θέση σ' ένα αεροπλάνο,
γιατί από δω και στο εξής οι αναταράξεις θα είναι μόνιμες. Η κυβέρνηση, εκτός
από λόγια του αέρα και τις στρατιές των μισθοφόρων της, που είναι έτοιμοι για
κάθε είδους βιαιοπραγία, θα πρέπει να αρχίσει να τα σκέφτεται όλα σοβαρά.
5.
Με αφορμή ορισμένες σκέψεις γύρω από τη συμπεριφορά των καλλιτεχνών μέσα στην
κοινωνία, ανέσυρα μια ξεχασμένη φράση του Μισέλ Φουκώ: «Εκείνο που με εκπλήσσει
είναι ότι στην κοινωνία μας η τέχνη δεν έχει πλέον σχέση παρά μόνο με τα
αντικείμενα και όχι με τα άτομα ή με τη ζωή. Η ζωή του κάθε ατόμου δεν θα
μπορούσε να είναι έργο τέχνης;» Ο Φουκώ ψηλαφίζει μια αλήθεια που στηρίζει την αρχή
της στο γεγονός ότι το ποίημα γράφει τον ποιητή του. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους
που δεν έχουν γράψει ούτε ένα ποίημα, έχουν καταπιεί όμως πολλά ποιήματα και
έχουν κάνει τη ζωή τους έργο τέχνης. Μπορεί να είναι η μάνα σου ή ο αδελφός
σου, ο φίλος σου ή η γυναίκα σου, αλλά, βλέπεις, έχει κάτσει τόση κοσμική σκόνη
στα μάτια σου, που έχεις συνηθίσει να ψάχνεις μακριά, αγνοώντας τους δίπλα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου