Και πάλι Χριστούγεννα

1. Όσο πιο πολλά θα είναι τα φώτα της γιορτής των Χριστουγέννων, τόσο πιο πολλές εικόνες λύπης θα προβάλλουν από παντού. Μπροστά στο θείο βρέφος στοιβάζονται άνθρωποι κουρασμένοι, με μάτια άδεια. Τυχερό φέτος το βρέφος, που σ' αυτές τις συνθήκες φτώχειας και παγωνιάς δεν ανήκει στην παράδοση των βουδιστών Ζεν. Κάποτε οι μοναχοί βουδιστές, μια νύχτα όπου το κρύο ήταν ανυπόφορο, δεν δίστασαν να κάψουν το ξύλινο ομοίωμα του Βούδα όσο προσεύχονταν γύρω του. Το θείο βρέφος θ' ακούσει πολλές προσευχές φέτος, προσευχές που δεν θα 'χει ξανακούσει, για να σωθούν από τους μεσάζοντες που πήραν τη ζωή του κόσμου και άφησαν στα χέρια του ένα αντίγραφό της.

2. Φυσικά, αυτήν την ώρα, η πολιτεία θα προσπαθήσει, χάριν της εορταστικής περιόδου, με τη βοήθεια του γνωστού θεάτρου των αυλικών της - δημοσιογράφων και καλλιτεχνών - και μέσα από μακροσκελείς λόγους και ενθουσιώδεις παραστάσεις, να χαράξει έστω για λίγο ένα γέλιο στον πολίτη, ώστε να της αναγνωριστεί ότι προσπαθεί ακόμη να δώσει μιαν ύστατη πνοή στους εξουθενωμένους πολίτες. Εξαιρώ από αυτήν τη γιορτινή καρικατούρα τις χιλιάδες συνανθρώπους μας μετανάστες, οι οποίοι θα πρέπει την Αγια Νύχτα να προσέξουν πολύ: κάθε γιορτή ανεβάζει κατακόρυφα τη λίμπιντο των χρυσαυγιτών για κάθαρση, πόσο μάλλον για την υπεράσπιση του θείου βρέφους από τους βαρβάρους.

3. Δεν είμαστε παρά προσκυνητές μιας ζωής που χάνεται, μιας καταστροφής που επήλθε από τις διαμάχες μεταξύ των τραπεζών. Μαζί με την εργασία, χάσαμε τον κοινό, αδελφό τρόπο της ζωής μας. Επανήλθε στο κέντρο μας μια φράση από το 1500: «στη Ρώμη όλα αγοράζονται», και δεν είναι λίγοι αυτοί που τρέχουν να δώσουν μια τιμή ευκαιρίας για το τομάρι τους. Ακόμη και τώρα πιστεύουν πως θ' αποφύγουν την οριστική καταδίκη που επέβαλαν οι τραπεζικοί κύκλοι.

4. Προσευχές που δεν έχουν ξανακουστεί θα κατακλύσουν αυτές τις γιορτές. Τις θεωρώ ευεργεσία, γιατί απορρέουν από την αλήθεια που σαλεύει μέσα στον καθένα μας χωριστά. Ολοι θα γράψουμε τη δική μας προσευχή. Πρόκειται γι' αυτό που ο Αγιος Αυγουστίνος αποκαλούσε «παιδαγωγική ωρίμανση».

5. Ταράχτηκα κι εγώ από το μακελειό στο σχολείο του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ, σκεφτόμενος πως η μόνη εκδοχή που έχουμε για τον Παράδεισο σ' αυτή τη γη είναι η παρουσία των παιδιών. Οπως και τις προηγούμενες παρόμοιες δολοφονίες, έτσι κι αυτή τη χρεώνεται η εκκλησία των όπλων, που έχει εκατομμύρια πιστούς σ' όλη την Αμερική. Στα περισσότερα σπίτια στην Αμερική το εικονοστάσι έχει αντικατασταθεί με το οπλοστάσιο, στο οποίο μια μεγάλη γκάμα «αγίων» ανανεώνεται κάθε τόσο. Οσο κι αν διατείνονται ορισμένοι πως αυτή δεν είναι η αληθινή Αμερική, η ίδια η Αμερική φροντίζει να τους αποστομώσει. Κάθε Αμερικανός που σέβεται τον εαυτό του φέρει κι από ένα όπλο. Με το σύνθημα «δεν σκοτώνει το όπλο, αλλά ο άνθρωπος», αυτή η μεγάλη εκκλησία της Αμερικής φτάνει στο σημείο να μιλάει και εκ μέρους των θυμάτων της, όπως ακριβώς συνέβη στην πρόσφατη περίπτωση, όταν ένας πολίτης υπερασπίστηκε το δικαίωμα στην οπλοφορία με το επιχείρημα πως έτσι προστατευόμαστε από τους ψυχικά διαταραγμένους!

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ στον Ριζοσπάστη