Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Με αφορμή τις δηλώσεις της κυρίας Δημουλά…



Την κυρία Κική Δημουλά την «πρωτογνώρισα» παρακολουθώντας μια συνέντευξή της σε κάποιο κρατικό κανάλι.  Έκτοτε διάβασα μια ακόμη συνέντευξη της ποιήτριας σε μια εφημερίδα από αυτές που βρίσκει κανείς στα κιόσκια έξω από τους σταθμούς του μετρό. Και στις δυο περιπτώσεις με μαγνήτισε ο γεμάτος ουσία λόγος της  -διαφωνώντας  σε αρκετά από όσα έλεγε- για ζητήματα της  τέχνης της και γενικότερα της ζωής. Έχω διαβάσει ελάχιστα ποιήματά της, όμως αυτό το κείμενο δεν γράφτηκε για το έργο της, αλλά για τον «θόρυβο» που δημιουργήθηκε μετά από τη δημοσίευση άρθρου σε γνωστή  εφημερίδα, που η συντάκτης του απέδιδε κάποιες δηλώσεις της κυρίας Δημουλά για τους μετανάστες, περίπου ως  όμοιες με αυτές των χρυσαυγιτών. Παρόλο που η ζωή διδάσκει πως όλα είναι πιθανόν να συμβούν  (όπως πχ οι Πακιστανοί φτωχοδιάβολοι των φαναριών να προσβάλλουν την αισθητική του λαϊκού αοιδού κ. Σφακιανάκη), απόρησα διαβάζοντας (στο διαδίκτυο) το συγκεκριμένο άρθρο.
Ελάχιστες ώρες μετά το δημοσίευμα, διάβαζα σε κάποια μπλογκς φράσεις του τύπου: «ρατσιστικό παραλήρημα της Κικής Δημουλά», «μια ζωή υπηρετεί το σύστημα», «έτσι εξηγούνται τα βραβεία της», «άξιος ο μισθός της», «δώστε της ένα παγκάκι δικό της», «κριτικές» αναλύσεις για το έργο της που κατέληγαν στο «σιγά την ποιήτρια στο κάτω κάτω», και άλλα.

Δεν ξέρω αν την ώρα που γράφτηκαν τα παραπάνω είχαν βγει στο διαδίκτυο οι «εξηγήσεις» που αναγκάστηκε να δώσει η ποιήτρια, όμως είμαι  σίγουρος πως κανένας από τους συντάκτες αυτών των αναρτήσεων δεν είχε ακούσει με τα αυτιά του ή διαβάσει με τα μάτια του αυτά που η ίδια είπε. Διαβάζοντας λοιπόν όσα γράφτηκαν σε κάποιες από τις αναρτήσεις που προηγήθηκαν και στη συνέχεια ολόκληρες τις δηλώσεις της κυρίας Δημουλά, ανακινήθηκαν  στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις που συχνά με απασχολούν:

1). Η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Την εποχή της ανόδου του «κινήματος των αγανακτισμένων», σε μια εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης «νεανικού» περιεχομένου και με αγαπημένο της αντικείμενο τις «νέες τεχνολογίες», ένας καλεσμένος κοκορευόταν πως μέσω πληκτρολογίου μπορούσε να ξεχυθεί αυτομάτως στους δρόμους και τις πλατείες ένας τεράστιος αριθμός δυσαρεστημένων από τη ζωή τους ανθρώπων. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των Ισπανών «αγανακτισμένων», το οποίο όπως ισχυριζόταν αντιγραφόταν και στην Ελλάδα, ο τύπος αυτός περνούσε μέσω τηλεοπτικής οθόνης ένα μήνυμα απαξίωσης του οργανωμένου αγώνα και προέβαλλε σαν… σύγχρονη μετεξέλιξή του το «like» στο fb. Αν και η εμπειρία από την εξέλιξη και κατάληξη αυτού του «κινήματος» μας άφησε σημαντικά διδάγματα, οι απόψεις του κομπιουτερά, όσον αφορά τη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο να επηρεάσουν τη μάζα, δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Το ζήτημα όμως είναι προς ποια κατεύθυνση…

2). Η έγκυρη ενημέρωση. Η συγκεκριμένη εφημερίδα, έχει δώσει πολλά παραδείγματα «παραπληροφόρησης» των αναγνωστών της στο μικρό χρονικό διάστημα που κυκλοφορεί, εξειδικεύεται δε στον αντικομμουνισμό. Μου προξενεί εντύπωση λοιπόν η ευκολία με την οποία κάποια μπλογκς αποδέχονται βιαστικά ως γεγονός την «είδηση» που «βγαίνει» μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο της εφημερίδας και πάνω σε «αυτή» χτίζουν την όποια επιχειρηματολογία τους. 

3). Μετανάστες – εγκληματικότητα. Γιατί αν κάποιος μιλήσει δημόσια για την εγκληματικότητα, την προερχόμενη από μετανάστες, τη στιγμή μάλιστα που την έχει νιώσει ο ίδιος στο πετσί του,  κάποιοι άλλοι αμέσως του κολλάνε τη ρετσινιά του ρατσιστή;  Ας υποθέσουμε πως οι ηλικιωμένοι γονείς ενός κομμουνιστή δέχονται επίθεση μέσα στο σπίτι τους από αλλοδαπούς κακοποιούς, βασανίζονται από αυτούς και ληστεύονται. Ο γιος τους θα πρέπει να αποκρύψει στον περίγυρό του πως οι ληστές ήταν αλλοδαποί για να μην κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί… ρατσιστής; Αυτό μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον νευρικό κουρέα, που όταν τελικά κόβει το αυτί του πελάτη του, αυτός  το παίρνει βιαστικά και το «κολλάει» στη θέση του, φοβούμενος μην τις φάει κι από πάνω… Δικαιούμαι να έχω την απαίτηση από έναν  άνθρωπο, πολύ δε περισσότερο από έναν άνθρωπο προχωρημένης ηλικίας, να βλέπει με το ίδιο μάτι με μένα τους «ξένους», όταν η οικογένειά του έχει ζήσει ένα τέτοιο περιστατικό; Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτούν κάποιοι πως δεν είναι όλοι οι μετανάστες «καλοί», με την ίδια λογική πως και οι Έλληνες δεν είναι όλοι «καλοί», όπως δηλαδή δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί; Είναι λιγότερο λογικό να ζητάς να εφαρμόζονται οι νόμοι (αυτοί οι νόμοι του αστικού κράτους στο οποίο ζούμε και παλεύουμε να ανατρέψουμε και οι οποίοι ισχύουν για τους Έλληνες) και για τους μετανάστες, από το να παλεύεις πχ για ίσα δικαιώματα Ελλήνων και  μεταναστών εργατών;

4). Το παγκάκι. Η κυρία Δημουλά κουβαλάει στην πλάτη της 82 χρόνια ζωής. Διάβασα στις δηλώσεις που έκανε μετά το θόρυβο που προκάλεσε το άρθρο της εφημερίδας, πως ζει στην Κυψέλη 76 ολόκληρα χρόνια. Είπε επίσης πως ζει μόνη στο σπίτι της και πως παρά το γεγονός πως έχει σπίτι να μείνει κοντά στα παιδιά της, παραμένει εκεί επειδή αγαπάει τη γειτονιά της. Είναι τόσο παράλογο ένας μοναχικός άνθρωπος αυτής της ηλικίας να μην μπορεί να συμφιλιωθεί με το γεγονός πως τα πράγματα άλλαξαν; Γιατί δηλαδή να εκλάβω ως «ρατσιστικό παραλήρημα» τη φράση της για τα παγκάκια (που «καταλαμβάνουν» οι μετανάστες και δεν βρίσκει που να καθίσει) και να μην κάνω το ίδιο και με έναν γέροντα που δεν αντέχει την φασαρία που κάνουν τα μικρά παιδιά; Είναι και αυτός «ρατσιστής»; Γιατί να μην μπορώ να δεχτώ το δικαίωμα ενός ηλικιωμένου στην «παραξενιά», ακόμα και αν δεν καταφέρνω, λόγω νεαρότερης ηλικίας, να την εξηγήσω; Μήπως επειδή γράφει ποιήματα; Και γιατί πρέπει να αποδέχομαι μόνο αυτό που μπορώ να εξηγώ; Πρέπει πχ να αποχτήσω γνώσεις για τη θρησκεία του μετανάστη γείτονά μου με το σαρίκι και την κελεμπία, για να υπερασπίζομαι το δικαίωμά του να πιστεύει σε όποια  θρησκεία αυτός επιθυμεί, διαφορετική από την «επίσημη» αυτού του κράτους; Το ίδιο ισχύει και για τα ήθη και έθιμά του.

5). Τέχνη για το λαό ή για την ελίτ; Διάβασα και κάποιες «κριτικές» για το έργο της κυρίας Δημουλά, με αφορμή πάντα το «παγκάκι» (κάποιος έγραψε κιόλας «σιγά την ποιήτρια»). Για το λαό. Αναρωτιέμαι όμως. Έχω αδυναμία στην ποίηση του Λειβαδίτη, ιδιαίτερη σχέση με την ποίηση του Βάρναλη, του Ρίτσου, του Αναγνωστάκη και άλλων. «Αμαρτάνω» αν μου αρέσει και ένα ποίημα του Χριστιανόπουλου ή της Δημουλά; Αν στη cd-θήκη μου υπάρχει Σπανουδάκης δίπλα στον Ξυλούρη ή Σοπέν δίπλα στον Νταλγκά; Πρέπει να νιώθει ενοχές ο εργάτης αν νιώθει την ίδια ανατριχίλα στο άκουσμα μιας άριας της Κάλας, ενός εμβατηρίου του Μίκη  και ενός ηπειρώτικου κλαρίνου;

6). «Στρατευμένοι» καλλιτέχνες. Κατηγορείται η κυρία Δημουλά πως υπηρετεί το σύστημα και πως αυτό ως ανταπόδοση την επιβράβευσε με την ανακήρυξή της σε «αθάνατη», μέλος της Ακαδημίας κλπ. Δεν διαφωνώ, έχω όμως την εντύπωση πως η ίδια δεν υποστήριξε ποτέ το αντίθετο, ούτε κρύφτηκε πίσω από  «φιλολαϊκές» μάσκες. Όπως δηλαδή έκαναν πολλοί διανοούμενοι και πάρα πολλοί καλλιτέχνες όταν το «απαιτούσε» η μόδα. Αλλά, ακόμα και σήμερα, πόσοι από τους λεγόμενους αριστερούς διανοούμενους ή καλλιτέχνες, είναι αυτοί που δεν υπηρετούν το σύστημα; Και πόσο εύκολα ξεχνάμε που κολλούσαν «ένσημα» κάποιοι από δαύτους, μέχρι να  έρθουν ξαφνικά με «εμάς» (ευκαιριακά όπως αποδείχτηκε τις περισσότερες φορές); Και πόσο επίσης εύκολα  αφορίζουμε ανθρώπους που με τη ζωή και την τέχνη τους υπηρέτησαν την εργατική τάξη και τον δοκιμαζόμενο λαό, μόλις στραφούν σε πιο «εσωτερικούς» δρόμους; Θυμάται κανείς πχ την «αντιμετώπιση» που είχε ο Ρίτσος όταν κυκλοφόρησαν τα «άσεμνα» ποιήματά του;

Με λίγα λόγια, η τρίχα έγινε τριχιά, η κυρία Δημουλά δεν περιμένει από εμένα να επιβεβαιώσω… αν είναι καλή ποιήτρια ή όχι και φυσικά δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης. Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει το ίδιο -μερικές φορές-  με την κοινή λογική.

Πέμπτη, 9 Μάη 2013

16 σχόλια:

TRASH είπε...

Λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσουμε. Η Δημουλά δεν είναι μία οποιαδήποτε "ηλικιωμένη κυρία" με τις "παραξενιές της". Αν ήταν τέτοια, δεν θα είχε δημόσιο λόγο, για τον οποίο εξάλλου και κρίνεται. Και για το ποιητικό "ταλέντο" της, δεν μου πέφτει λόγος. Λες και αν ο "καιάδας" είχε όντως μουσικό ταλέντο θα άλαζε κάτι. Ή μήπως και η σκηνοθετική ιδιοφυΐα της Ρίφενσταλ την απαλλάσει από την ρετσινιά του ναζισμού.
Πάντως είχε και άλλους αυτόκλητους υπερασπιστές η Δημουλά:
http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6840.html

Poe είπε...

Φιλε οικοδομε με παρεπεμψε αναγνωστης του redfly σε σενα, διαβασα το αρθρο σου και το βρηκα ενδιαφερον.

Βεβαια αν διαβασες το αρθρο μου θα ειδες οτι με αφορμη τη δηλωση της Δημουλα εκανα κριτικη τοσο σε αυτην οσο και στην υπολοιπη διανοηση αυτου του "ειδους".

Διαβασα και την συνεντευξη της(μετα που εγραψα το αρθρο ομολογω) και την ποσταρα και σαν σχολιο στο αρθρο μου για να μπορει να κρινει καποιος τα λεγομενα της ιδιας και οχι της εφ συντ.

Απο εκει και περα και στην συνεντευξη της αν και τα λογια ειναι καπως πιο στρογγυλεμενα, σιγουρα δεν την λες χρυσαυγιτη ουτε και την ειπα, αλλα υπαρχει και ξενοφοβια και υποβοσκει και ρατσισμος. Ρατσισμος που γεννιεται βεβαια απο αντικειμενικες συνθηκες που βιωνουν οι ανθρωποι που μενουν στο κεντρο της Αθηνας, αλλα που ενας ανθρωπος καλλιεργημενος δεν θα επρεπε να εκφραζεται τοσο απλοικα, θα επρεπε να λαμβανει πολλα πραγματα υποψη του πριν πει το "δεν βρισκεις παγκακι να κατσεις".

Πραγματα τα οποια προφανως και δεν λαμβανει υποψη διοτι οπως παρατηρησα ζει σε ενα διαφορετικο κοσμο, αυτος ειναι και ο λογος που υπεγραφε οτι υπεγραφε για τη σωτηρια της ελλαδας κλπ, και αναμασουσε πραγματα τα οποια στην ουσια τα λεει και η αστικη ταξη. Δηλαδη τι; Να συνεργαστουμε με τους εταιρους ευρωπαιους, να νοικοκυρεψουμε τη χωρα, να βαλουμε ολοι το κεφαλι κατω μονιασμενοι και αγαπημενοι λες και ειμαστε το ιδιο οι εργατες με τους αστους.

Αυτος ειναι και ο λογος που επελεξα να ασκησω κριτικη με αφορμη την δημουλα, σε ολη τη διανοηση της αστικης κοινωνιας. Γιατι ως διανοηση εχει λογο, και αυτος ο λογος της ασκει επιρροη, και οταν η επιρροη αυτη ειναι αρνητικη οφειλουμε να το δειχνουμε εμεις οι κομμουνιστες.

Δεν σου κρυβω πως οταν εγραφα το αρθρο ειχα τυψεις, τυψεις εξαιτιας της ηλικιας της, και επειδη καταλαβαινα οτι αυτα που λεει τα λεει περισσοτερο απο αγνοια παρα απο κακη προθεση. Ομως αυτη η αγνοια κατα τη γνωμη μυο σε τετοιους ανθρωπους δεν δικαιολογειται και φτανει στο σημειο να γινεται και εγκληματικη.

Δεν τη θεωρω χειροτερη βεβαια απο αλλους που οπως λες και εσυ πουλησαν επαναστατικοτητα απο μοδα η για να "εισπραξουν", το εγραψα και σε σχολιο αυτο

"Ναι η διαφορα με τους παπουδες μας ειναι οτι δεν ειχαν τη απαραιτητη καλλιεργια και μορφωση και οτι ζούσαν 70 χρόνια πριν που η κοινωνια ηταν εντελως διαφορετικη. Ειναι απαραδεκτο σημερα, που εχουμε δει τα δεινα του ρατσισμου απο πρωτο χερι, να υπαρχουν ανθρωποι του "πνευματος" που να ξεστομιζουν τετοιοες ατακες, εστω και καταλαθος. Αλλα το ζητημα δεν ειναι μονο η συγκεκριμμενη ατακα αλλα γενικα η κοσμοαντιλιψη της συγκεκριμμενης(και αλλων).

Απο κει και περα, οπως εγραψα και στο αρθρο, δεν ειναι μονο η Κικη, απλά η Κική έδωσε την αφορμή για το αρθρο, υπαρχουν και χειροτεροι και ειναι μαλλον εκεινοι που εξαργυρωνουν τον καποτε αγωνα τους, παρασερνοντας σημερα το λαο σε περιεργα μονοπατια. "

Αυτα χοντρικα, τα υπολοιπα τα λεω και στο αρθρο. Απλα επειδη στο μπλογκ σου διαβασα την "αλλη αποψη" θεωρησα καλο μιας και σε εκτιμω να συμμετεχω στο διαλογο αιτιολογοντας τη δικη μυο που καμια συμπαθεια δεν τρεφω για την εφ συντακτων.

μαχαιρης είπε...

Nα συμφωνησω με τον TRASH...
Οταν εισαι.."δαχτυλοδεικτουμενος"
Οπως λεμε λαικα εμεις οι φτωχοι ανθρωποι...Οταν μιλας,πρεπει να σκεφτεσαι, αυτο ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ οι φτωχοι...
Ακουνε εσενα...Σε πιστευουν,λογω της θεσης σου στην κοινωνικη σκαλα...
[Ας ειναι ουτοπια αυτο]
Γι αυτο πρεπει να σκεφτεσαι ΔΥΟ φορες...!!

Κουκ είπε...

Αυτό που πάνω απ΄όλα φίλοι μου πρέπει να προσέχουμε στην φρενήρη ροή των ειδήσεων, είναι να διαβάζουμε πρώτα την είδηση αυτή καθ΄αυτή και μετά να ασκούμε κριτική. Η τεράστια λακκούβα που πέφτουν οι περισσότεροι αναγνώστες- σχολιαστές του διαδικτύου, δηλ. να διαβάζουν μια κριτική μιας είδησης και να σχολιάζουν επ΄ αυτής της κριτικής, είναι ένα από τα μεγάλα μείον του μέσου στο οποίο πιστεύουμε. Τα προφίλ ανθρώπων και καριέρας ανυψώνονται ή καταβαραθρώνονται με τον γνωστό ρυθμό και τρόπο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, αλλά το καταιγιστικό του πραγματικού χρόνου του διαδικτύου, τον κάνει ακόμα χειρότερο.

Disdaimona είπε...

κι εγώ θα διαφωνήσω, γιατί έζησα πολύ καλά την περιοχή που περιγράφει η κ.Δημουλά πολύ πριν την κρίση, και δεν θυμάμαι να ήταν οποτεδήποτε μια "ουδετερη" περιοχή με άδεια παγκακια...

προφανώς η κ.Δημουλά θα αναφερόταν στην περίοδο που η ίδια θα ήταν περίπου 20-25 ετών.

είναι εντελώς λάθος, να μεταφέρουμε την εικόνα πως η Αθηνα ήταν η ονειρική πόλη του μέσου οικογενειάρχη και ιδιαιτερα σε καποιες περιοχές, όπως αυτή που ζει η κ.Δημουλά, που αλλοιώθηκε με την παρουσία των ξένων.

εξ όσων θυμάμαι εγώ, η περιοχή ήταν γεμάτη περίεργο κόσμο ανα 24ωρο και οπωσδηποτε δεν ήταν μια περιοχή για να κανουν βόλτες και να γραφουν ποίηση ηλικιωμένοι άνθρωποι σαν τη Δημουλα.

οπόταν, ειλικρινά απόρησα για ποιό πραγμα μιλούσε και αν εντέλει μιλούσε για την νεότητα της και όχι για την πολη ή την περιοχή. βασικά αισθάνθηκα πως βρισκόταν σε ενα δικό της ονειρικό κόσμο.

τότε, ειχα φύγει από μια πόλη 13 εκατομμυρίων με μηδέν εγκληματικότητα και πήγα σε μια πόλη(Αθήνα) που λίγο πολύ μου θύμιζε ένα αναδυόμενο αστικό τέρας.

μου φαίνεται πως πολλοί έχουν φτιάξει μια ψευδή εικόνα για την περίοδο του "οικογενειακού καπιταλισμού" στην Ελλάδα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε, τουλαχιστον όχι στην Αθήνα.

τώρα αν αυτό το αστικό τέρας αναπτύχθηκε και αναδύθηκε μεγαλύτερο, μάλλον δεν οφείλεται μόνο στην μετανάστευση.

απλά τώρα έφυγε το περίβλημα του "κοσμοπολιτισμού" κι από κάτω φάνηκε η ήδη υπάρχουσα πραγματικότητα.

η Αθήνα ειχε από παντα πολύ εντονο του λούμπεν στοιχείο και δεν χρειάζονταν οι μετανάστες για να αναρωτηθεί ένας διανοούμενος για το που πάει επιτέλους αυτή η πόλη...μέχρι πριν από 10 χρονια όλοι ήταν παρα πολύ ευχαριστημένοι αν θυμάμαι καλά...

Οικοδόμος είπε...

@TRASH:
Προσωπικά δεν μπορώ αλλά και δεν θέλω να είμαι απόλυτος με τους υπέργηρους ανθρώπους. Έχουν ή δεν έχουν δημόσιο λόγο, είναι ή δεν είναι ποιητές, λίγο πριν το τέλος οι όποιες «διαφορές» εξομοιώνονται και οι ανθρώπινες αδυναμίες νικούν. Ζήσαμε τέτοια παραδείγματα στην Ελλάδα.

Στο κείμενο θίγω ζητήματα, που το καθένα θα μπορούσε να αναλυθεί σε μια ξεχωριστή ανάρτηση. Επίσης στο τέλος γράφω πως «η κυρία Δημουλά δεν περιμένει από εμένα να επιβεβαιώσω… αν είναι καλή ποιήτρια ή όχι και φυσικά δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης». Παρ’ όλ’ αυτά με κατατάσσεις στους «αυτόκλητους υπερασπιστές» της. ΟΚ. Το να μην είσαι κάτι δεν σημαίνει αυτομάτως πως είσαι το αντίθετό του.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Poe:
Διάβασα το άρθρο σου. Συμφωνώ σε σημεία. Επίσης συμφωνώ και με κάποια από αυτά που γράφεις στο σχόλιό σου. Πιστεύω πως η ξενοφοβία είναι κάτι διαφορετικό από τον ρατσισμό. Το ένα δεν προϋποθέτει απαραίτητα το άλλο. Η κυρία Δημουλά έζησε στην οικογένειά της δυο περιστατικά σκληρής βίας από αλλοδαπούς κακοποιούς. Τα περιγράφει και στις δηλώσεις της. Άντε να την πείσεις πως δεν πρέπει να φοβάται τους «ξένους». Μπορείς; Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι ρατσίστρια. Δεν μου έδωσε αυτή την εντύπωση. Κρίνω αποκλειστικά από όσα διάβασα στις δικές της δηλώσεις και όχι στην «μεταφορά» τους στην εφημερίδα. Η εντύπωσή μου είναι πως μάλλον, όπως το διάβασα και αλλού, ζει σε έναν δικό της κόσμο, ιδεατό κλπ. και επιπλέον είναι και 82 ετών, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Διευκρινίζω πως την ηλικία την επικαλούμαι όχι για να ισχυριστώ πως έχει το «ακαταλόγιστο», αλλά για να τονίσω πως όσο ο άνθρωπος βαδίζει προς το τέρμα γίνεται πιο ευάλωτος στις «ανθρώπινες» αδυναμίες του.

Σχετικά με την καλλιέργεια του ανθρώπου, τεράστιο θέμα. Η καλλιέργεια δεν διδάσκεται, δεν μεταδίδεται, δεν είναι προϋπόθεση ή αποτέλεσμα μόρφωσης, επαγγέλματος, κοινωνικής θέσης κλπ. Πόσοι άνθρωποι ζουν δίπλα μας που δεν πήγαν σε σχολείο κι όμως «γράφουν» ποίηση με τον τρόπο που ζουν.

Κοίτα τι γράφεις: «Αλλα το ζητημα δεν ειναι μονο η συγκεκριμμενη ατακα αλλα γενικα η κοσμοαντιλιψη της συγκεκριμμενης(και αλλων).»

Συμφωνώ απολύτως με αυτό, γι’ αυτό λέω πως για το συγκεκριμένο θέμα η τρίχα έγινε τριχιά.
Η εκτίμηση είναι αμοιβαία.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Στα σχόλια των άλλων φίλων θα επανέλθω το βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η ανάρτηση είναι ίσως ό,τι πιο νηφάλιο διάβασα αυτές τις μέρες για όσα είπε η Δημουλά.
Και, νομίζω, βάζει και τα πράγματα στη θέση τους.
("Το να μην είσαι κάτι δεν σημαίνει αυτομάτως πως είσαι το αντίθετό του". Πολύ μεγάλη κουβέντα. Ανεβαίνεις πολύ στην εκτίμηση μου.)

Έχω αηδιάσει με τη χρήση των στίχων της καταπώς βολεύει τον καθένα και τις απόψεις του, όπου δύσκολα ακούς καλή κουβέντα. Αντίθετα,
περισσεύει ο φθόνος, η εμπάθεια, ο χλευασμός, η απαξίωση για ό,τι είναι και για ό,τι προέρχεται από αυτήν.
Ενώ η συγκεκριμένη συμπεριφορά της δεν ήταν αρεστή σε κάποιους, εντούτοις κατηγορείται συλλήβδην, εφ' όλης της ύλης.
(Αποδόμηση των πάντων;)

Θυμήθηκα τον Ελύτη, που είχε πει (δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια) ότι όσα σε βοηθάνε να ζήσεις, τα χρησιμοποιούν κάποιοι για να σε πεθάνουν.


Πώς το είπε ο Βολταίρος;
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά δεν θα πάψω να υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να το λες".


κ.κ.

lampros είπε...

Είδα το blog σου στον Σαραντάκο και είπα να το επισκεφτώ. Διαβάζοντας το σχολιασμό σου, κυριολεκτικά με κάλυψες σε όλα. Μου αρέσει ο τρόπος που προσέγγισες το θέμα, μάλλον θα γίνω τακτικός επισκέπτης, οικοδόμος είμαι κι εγώ άλλωστε, αν και βλέποντας τα "πλαϊνά" μάλλον θα έχουμε δημιουργική αντιπαλότητα.

ΛΑΜΠΡΟΣ

Οικοδόμος είπε...

@μαχαίρης:
Η γιαγιά μου έζησε λίγο παραπάνω από εκατό χρόνια. Αγρότισσα, με δέκα γέννες στα χωράφια, δεν πήγε ποτέ σε σχολείο, ήταν απόφοιτη όμως πολλών "πανεπιστημίων" και "έγραφε" ποίηση με την ύπαρξή της και μόνο. Μιλούσε λίγο και αν δεν την ήξερες, μερικές φορές νόμιζες πως χρησιμοποιεί χρησμούς. Κάμποσα χρόνια πριν πεθάνει, σε μια κουβέντα, οι δυο μας, δεν θυμάμαι τι ακριβώς συζητούσαμε, κατέληγα κάπως έτσι: "μα γιαγιά, εσύ τα λες τώρα αυτά;". Τότε γυρίζει και μου λέει: "αχ πιδάκι μ' να σε φλάι ου θεός να γιράις κι τότι θα μ' καταλάβεις"...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Απόστολος Λαδόπουλος:
Καλώς όρισες.
Συμφωνώ με όσα γράφεις. Αυτή την λακούβα υπήρξαν στιγμές που δεν κατάφερα να την αποφύγω και έπεσα μέσα.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Disdaimona:
Καλώς όρισες.
Για την Κυψέλη δεν μπορώ να έχω προσωπική άποψη, δέχομαι όσα μου γράφεις αφού έζησες στην περιοχή. Για τα υπόλοιπα συμφωνώ. Όσοι έχουμε κάμποσα χρονάκια στην πλάτη μας, θυμόμαστε τα δύσκολα χρόνια, τον αγώνα για την επιβίωση, την εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση των γονιών μας. Αυτός ο εξωραϊσμός περασμένων δεκαετιών μου κάθεται στο λαιμό. Και τότε και μετέπειτα και σήμερα, υπήρχαν και υπάρχουν οι λίγοι που ζούσαν πλουσιοπάροχα και οι πολλοί που την παλεύουν δεν την παλεύουν. Οι όποιες διαφορές βρίσκονται στους αριθμούς, στα ποσοστά, ακόμα και την περίοδο της "ευημερίας". Σήμερα βέβαια καλπάζουμε ολοταχώς προς τα πίσω και χειρότερα.

"απλά τώρα έφυγε το περίβλημα του "κοσμοπολιτισμού" κι από κάτω φάνηκε η ήδη υπάρχουσα πραγματικότητα." Έτσι.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@ κ.κ.:
Όλοι έχουμε συμπάθειες και αντιπάθειες, ανθρώπινο είναι, όπως και το να μας παρασύρουν κάποιες φορές στην κριτική μας και πρώτον απ' όλους εμένα. Προσπάθησα να κρατήσω την ουσία (όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι) των όσων είπε και όχι το αν μου είναι ή όχι συμπαθής.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@ΛΑΜΠΡΟΣ:
Καλώς όρισες συνάδελφε.
Πάντα ευπρόσδεκτος. Να είμαστε καλά να τα λέμε.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα σχόλιά σας.