Αυτός που άνοιξε στην εργατική τάξη τον δρόμο για την απελευθέρωσή της

«Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε» (Καρλ Μαρξ: «Θέσεις για τον Φόυερμπαχ»). Στις 5 του Μάη του 1818, ήρθε στον κόσμο ο θεμελιωτής της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης Κάρλ Μαρξ. Ήταν αυτός που στην εποχή εδραίωσης του καπιταλισμού άνοιξε το δρόμο στην εργατική τάξη, για να γίνει από τάξη καθεαυτή, τάξη για τον εαυτό της, προκειμένου να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη. Η εργατική τάξη, χάρη στο θεωρητικό έργο και την πρακτική δράση του Μαρξ, απέκτησε συνείδηση της θέσεώς της στην ιστορική εξέλιξη, ως υποκείμενο του περάσματος της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, της ιστορικής της αποστολής για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
  
 Ο Λένιν έγραφε για τον Μαρξ: «Όλη η μεγαλοφυία του Μαρξ βρίσκεται στο ότι έδωσε απαντήσεις στα ερωτήματα που είχε ήδη θέσει η πρωτοπόρα σκέψη της ανθρωπότητας. Η διδασκαλία του γεννήθηκε σαν κατευθείαν κι άμεση συνέχιση της διδασκαλίας των πιο μεγάλων εκπροσώπων της φιλοσοφίας, της πολιτικής οικονομίας και του σοσιαλισμού» (Λένιν: «Για τον Καρλ Μαρξ και τη θεωρία του»).

Ο ίδιος ο Μαρξ έλεγε για το έργο του:  «Ό,τι καινούριο έκανα εγώ ήταν για να αποδείξω:

1. Ότι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής,

2. ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου,

3. ότι η ίδια αυτή η δικτατορία αποτελεί μονάχα το πέρασμα στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία». (Κ. Μαρξ - Φρ. Ενγκελς, «Διαλεχτά Εργα», τ. 1, σελ. 530).

Και ο Ένγκελς: «Η επιστήμη ήταν για τον Μαρξ μια ιστορικά κινητήρια επαναστατική δύναμη. Όσο μεγάλη χαρά κι αν αισθανόταν για κάθε νέα ανακάλυψη, σε οποιαδήποτε θεωρητική επιστήμη που δεν μπορούσε ίσως να προβλεφτεί ακόμα καθόλου η πραχτική της εφαρμογή - αισθανόταν μια εντελώς αλλιώτικη χαρά, όταν επρόκειτο για μια ανακάλυψη που επιδρούσε αμέσως επαναστατικά στη βιομηχανία και γενικά στην ιστορική εξέλιξη. Ετσι παρακολούθησε επισταμένα την πορεία των ανακαλύψεων στον τομέα του ηλεκτρισμού... Γιατί ο Μαρξ ήταν προπάντων επαναστάτης. Ο πραγματικός σκοπός της ζωής του ήταν να βοηθήσει με έναν οποιονδήποτε τρόπο στην ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας και των κρατικών θεσμών που έχει δημιουργήσει, να πάρει μέρος στην απελευθέρωση του σύγχρονου προλεταριάτου, που αυτός του έδωσε για πρώτη φορά τη συνείδηση της θέσης του και των αναγκών του, τη συνείδηση των όρων της χειραφέτησής του. Ο αγώνας ήταν το στοιχείο του. Και αγωνίστηκε με πάθος, επιμονή, με επιτυχία, όσο λίγοι […] Τo όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!». (Φρ. Ενγκελς, «Λόγος στον τάφο του Καρλ Μαρξ», Μαρξ - Ενγκελς, «Διαλεχτά Εργα», Εκδόσεις «Γνώσεις», τόμ. 2, σελ. 188-189).

(Από δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη)