Μέτρο πάντων η ταξική αντιπαράθεση

Πολύ μελάνι χύθηκε ως τώρα για την περίφημη «συμμαχία του νότου» που θα αντιμετώπιζε τη Γερμανία. Πέρα απ' τα φανταχτερά λόγια της σχετικής εξαγγελίας, εξ αρχής ήταν καθαρό πως στην αντιπαράθεση μεταξύ ιμπεριαλιστών, οι λαοί καλούνταν να επιλέξουν ιμπεριαλιστή. Τώρα, ομολογούν ότι το όνειρο πάει περίπατο, καθώς το γερμανικό κεφάλαιο παραμένει νικητής και το όραμα του ενωμένου νότου δεν περπατάει. Οι συνεχιζόμενες εκκλήσεις για συναίνεση σε εθνικό επίπεδο μαρτυρούν ότι οι καπιταλιστές ψάχνουν θύματα. Αλίμονο στους λαούς που θα συντρέξουν σε μια τέτοια ομοψυχία αγνοώντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι ισόμετρη και κατά συνέπεια θυσίες για το αυτοαποκαλούμενο εθνικό κεφάλαιο δεν συνεπάγονται εθνικό όφελος, αλλά ισχυροποίηση μόνο των καπιταλιστών σε εθνικό επίπεδο.

***

Στο ερώτημα «τι είναι η πατρίδα;» του γνωστού ποιήματος, ο Σαμαράς απαντά «ομορφιά, ποιότητα, πολιτισμός, ευγένεια, φιλοξενία», και στο όνομα αυτών των ιδιοτήτων καλεί σε εθνική ομοψυχία για να κερδίσουν περισσότερα οι καπιταλιστές στο χώρο του τουρισμού. Μια πρώτη απάντηση των εργατών δεν μπορεί να 'ναι τίποτα λιγότερο από το «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν», ενώ ακόμα καλύτερη είναι η απάντηση «μπορούμε και χωρίς τους ξενοδόχους», στους οποίους η κυβέρνηση ήδη φρόντισε να παράσχει 10.000 επιδοτούμενους - δηλαδή τζάμπα εργάτες για να βγάλουν τη σεζόν.

***

Ο θρίαμβος για την άμεση ανταπόκριση του ΣΕΒ στην προτροπή του Τσίπρα να μετάσχει στις διαπραγματεύσεις για την εθνική σύμβαση κράτησε λιγότερο κι από όσο χρειάστηκε να φτάσει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ στα περίπτερα. Ηδη άλλα τμήματα της αστικής τάξης είχαν φροντίσει να καρφώσουν ότι ο έρωτας του ΣΕΒ με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφορά μόνο τη σταθερή επιδίωξη των βιομηχάνων να έχουν την κυβέρνηση του χεριού τους, όποια κυβέρνηση.

***

Οσο για την προβαλλόμενη από τις εφημερίδες απόφαση του ΣΕΒ για το επίδομα γάμου αποδείχτηκε μούφα με μια απλή ανάγνωση του σχετικού κειμένου. Οπου εκφράζεται η ευχή να δίνεται το επίδομα. Στην πράξη ο ΣΕΒ δεν το υπέγραψε ούτε καν στην παρωδία που στήθηκε χτες για την υπογραφή της εθνικής σύμβασης.

***

ΥΓ: Η χαιρεκακία με την οποία αντιμετωπίζει η «Καθημερινή» τους καθηγητές δεν ξαφνιάζει. Χρόνια και χρόνια η έντυπη ναυαρχίδα της αστικής τάξης έχει συμβάλει τα μέγιστα στο να υπάρξει το σχολείο της αμάθειας με καθηγητές να κυνηγάνε φράγκα στις εκτός σχολικής αίθουσας δραστηριότητες. Τώρα που ήρθε η ώρα για την απόλυτη διάλυση όποιου στοιχείου δημόσιας Παιδείας έχει επιβιώσει, η «Καθημερινή» δείχνει το δημιούργημα της τάξης που εκφράζει για να αφήσει στο απυρόβλητο την πολιτική της.
Το θέμα, όμως, της μόρφωσης των παιδιών της εργατικής τάξης είναι αρκετά σοβαρό για να αφεθεί στα χέρια της αστικής τάξης και των ελεγχόμενων από αυτήν συνδικαλιστών.
Ο,τι ετοιμάζεται είναι αντίστοιχο του εργασιακού τοπίου που θέλουν. Κάθε εξέλιξη στην Παιδεία έχει άμεση σύνδεση με το στόχο για φτηνότερους εργάτες. Για τους μισθούς των 300 και 400 ευρώ χτίζουν την ανάλογη Εκπαίδευση. Γι' αυτό το εργασιακό τοπίο η Εκπαίδευση θα γίνει ακόμα πιο αντιδραστική, τα παιδιά θα περάσουν από μυλόπετρες. Η υποχρηματοδότηση, η εμπορευματοποίηση, οι μειώσεις μισθών έχουν έναν κοινό παρονομαστή, την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.
Για μαθητές, γονείς και καθηγητές το μέτωπο είναι ακόμα ανοιχτό. Στο χέρι των καθηγητών είναι έστω και τώρα να απλώσουν το χέρι στους φυσικούς συμμάχους τους, το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κι απ' αυτή τη σκοπιά να σημειώσουμε ότι ο αντικομμουνισμός που ξεχειλίζει στις ανακοινώσεις παρατάξεων όπως οι «Παρεμβάσεις» δεν είναι καλός οιωνός.

Ριζοσπάστης