Το δικό μας Πάσχα

Ο Τάσος Χαλκιάς παίζει κλαρίνο για τους Αντάρτες 

του ΕΛΑΣ. (Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας)

Το δικό μας Πάσχα, με τους γέροντές μας, τους σιωπηλούς, που όρθιοι στην άκρη της μάχης, μέσα στην ομορφιά τους, διάβαζαν σαν μικρά παιδιά το γράμμα που τους έστειλαν ο Σαράφης και ο Αρης: «Να είστε περήφανοι για το έργο σας και να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας ότι κάνατε το καθήκον σας προς την πατρίδα. Γυρίζοντας στα σπίτια σας, πρέπει να είστε οι καλύτεροι πολίτες και να εξακολουθήσετε ειρηνικά, εργαζόμενοι για την ευτυχία σας και την πλήρη αποκατάσταση των λαϊκών ελευθεριών. Οπως είσαστε καλοί πολεμιστές, αποδειχθείτε και καλοί πολίτες».
Τότε έγινε το άλμα από την κατάσταση του πολεμιστή στο πέρασμα του επαναστάτη Βούδα. Αναρίθμητοι χρυσοί Βούδες γέμισαν κάθε γωνιά της Ελλάδας, οι δικοί μας Μποτισάτβα, που μας φωτίζουν χωρίς ποτέ να ζητούν τίποτα. Με μια αταραξία, που έχουν μόνο όσοι έχουν θητεία μεγάλη στην ταραχή. Και συνεχίζουν έτσι μαζί μας, για να λάμπει χάρη σ' αυτούς το δικό μας Πάσχα.[…]

Γιώργος Κακουλίδης (απόσπασμα)

Ριζοσπάστης, Απρίλης 2000