Από τα τσόλια στα τρόλια

Παιχνίδια παίζει η γλώσσα. Ειδικά η πλούσια, μαθηματικής και μουσικής δομής ελληνική, διαχρονική και συνάμα ικανή να ενσωματώνει λέξεις άλλων γλωσσών και να τις κλίνει κανονικότατα, να τις μετατρέπει σε ρήματα. Παίζει και εμπαίζει και εκπαιδεύει. Ορυχείο χρυσού εννοιών και δράσεων. Οποιος τη χάσει αυτή τη γλώσσα, προπάντων όμως όποιος την κακομεταχειριστεί και δοκιμάσει να τη φέρει στο ιδιοτελές του οικοπεδάκι, έρχεται αντιμέτωπος με τη θηριώδη δύναμή της να αποκαλύπτει εκτός από προθέσεις και τους πιο απόκρυφους βρωμερούς πόθους του χρήστη της.

Ετσι ακούς τον υπουργό Προστασίας του πολίτη να ομιλεί στην τηλεόραση περί τρομοκρατίας και να λέει πως «περάσαμε από την μαρξιστική τρομοκρατία της 17Ν στην πιο σύνθετη αναρχο...» και ξέρεις το στόχο του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου! Κρατείστε τον όρο, που κατασκευάστηκε ως επίκαιρος αναλυτικός επιθετικός προσδιορισμός και δη με ύφος αυθεντίας: Μαρξιστική τρομοκρατία! Κράζει η μετάφραση κάποιας αμερικανιάς στο τέταρτο π.χ. υπόγειο του κτιρίου της όποιας διάδοχης υπηρεσίας του χουβερικού μακαρθικού αντικομμουνιστικού «θεσμού».

Ρίξτε και μια ματιά στα δεξιά μπλογκάκια του «συνταγματικού τόξου» , άλλη αμερικανιά με ευρωάρωμα , για να συμπτύξει στο μυαλό των ακροατών ένα τάχαμου δήθεν ενιαίο αντιναζιστικό - αντιφασιστικό - δημοσκοπικά και μόνον δε ,αντιχρυσαυγίτικο «μέτωπο». Εκεί θα βρείτε υπέροχους όρους «τσόλια». Και τσόλι, από το τουρκοαραβικό φθηνό ύφασμα - ρούχο, που στα δικά μας σημαίνει άνθρωπος χαμηλού ηθικού, πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου. Κάποιοι μορφωμένοι δεξιοί έφτιαξαν τον όρο «ισλαμοφασίστες». Φαρδύς, πλατύς, ευάερος, ικανός να τσουβαλιάζει από την Αλ Κάιντα μέχρι τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται για να δικαιολογεί βομβαρδισμούς γάμων, βαφτισιών και νηπιαγωγείων...

Τέτοια ιδεολογικά σοβαροφανή τσόλια, όροι βγαλμένοι από διαστρεβλώσεις της γλώσσας, ήταν ανέκαθεν το όπλο της επιστημονικώς επεξεργασμένης γκεμπελικής προπαγάνδας, που βασίζεται στο αξίωμα πως όσο περισσότερο επιμένεις στο ψέμα τόσο αυτό θα μοιάζει με αλήθεια ώσπου θα την υποκαταστήσει. Στην εποχή μας, αυτήν του διαδικτύου, αυτή ακριβώς η μορφή προπαγάνδας, προσφιλέστατης στα χαλκεία της καπιταλιστικής εξουσίας, ορατής τε και αοράτου, χρειάστηκε μόνο ένα Σ να γίνει Ρ στη γλώσσα μας. Κι έτσι τα τσόλια έγιναν τρόλια. Οροι βολικοί στο σύστημα για να εκτελεί εγκλήματα με προκατασκευασμένο άλλοθι. Ειδησάρια με μορφή σχολίων στη λεγόμενη κοινωνική, προσοδοφόρα κάργα όμως, δικτύωση, σκοτεινή προσωπική αποκλειστική πληροφορία κρυμμένη σε σπηλιά του ιστού της αράχνης, όλα τούτα αναπαράγονται κάποια στιγμή σε πηχιαίους τίτλους.

Το πέρασμα από τα τσόλια στα τρόλια είναι για την ώρα το ναζιστικό οπλοστάσιο το καλά κρυμμένο πίσω από την ψευδαίσθηση, ότι η τεχνολογία εξασφάλισε κι ελευθερία έκφρασης, οπότε ο καθείς αυτοπροσδιορίζει την τιμή του ως ανώνυμη μετοχή στο χρηματιστήριο αξιών των αφεντικών που τον χρησιμοποιούν, του το ανακοινώνουν και του πληρώνουν και τα έξοδα κηδείας... ελεύθερα. Στην καλοστημένη παγίδα έπεσαν πρώτα οι οπορτουνιστές παντός καιρού, ύστερα οι λειτουργικώς αγράμματοι μαζί με τους επιμορφωμένους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, και μετά οι άσχετοι της άνεργης πλήξης, τα παιδιά και οι γενίτσαροι της τεχνολογικής επικοινωνιακής ευκολίας.

Αμα κρύψεις ένα διαμάντι, όχι ματωμένο, αλήθειας σ' έναν σωρό από κάρβουνα ψεμάτων, οι πιθανότητες να το βρεις είναι μηδαμινές κι απαιτούν χρόνο που κανείς εργαζόμενος θνητός δεν έχει να διαθέσει. Αμα όμως κάψεις το κάρβουνο, το διαμάντι μένει στη θέση του. Για να μην αφήσουμε να καίνε ανθρώπους αντί για κάρβουνα με πρόσχημα την «αλήθεια» τους, πρέπει να έχουμε εμείς τη φάμπρικα, λαϊκή περιουσία κι εξουσία...

Υ.Γ. Στα τρόλια, στους ηλίθιους των καπιταλιστικών ημερών, που θέλουνε να φτιάξουνε «παρέα-στόχο», τύπου αλεκαλιανόνικος, το παρόν ως προειδοποίηση παντός καιρού.

Λιάνα Κανέλλη στον Ριζοσπάστη