Με αφορμή μια φωτογραφία

Το πλοίο Zhen hua 24 στο λιμάνι του Πειραιά.
(Η φωτογραφία από τον Α. Κωνσταντινίση για το ΑΠΕ)

 Η Κίνα δεν είναι απλά μια μεγάλη χώρα, είναι μια χώρα που εκτός από πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, παράγει και μέσα παραγωγής. Κι αυτό είναι στοιχείο - κλειδί για κάθε οικονομία. Η σημείωση γίνεται με αφορμή μια φωτογραφία που δείχνει την άφιξη στον Πειραιά ενός πλοίου που έφερε από τη Σαγκάη πέντε γερανογέφυρες. Το θέαμα άκρως εντυπωσιακό. Μαρτυρά το ύψος στο οποίο έχει φτάσει η τεχνική και δηλώνει πώς μπορεί να εκτιναχτεί η παραγωγικότητα όταν έχεις τα εργαλεία.

Παράλληλα, προκαλεί αρνητικό συνειρμό με την εμμονή όσων αναφέρονται στον τουρισμό και ξανά στον τουρισμό σαν κύρια, αν όχι και μοναδική, προοπτική για τη χώρα μας, όταν το ίδιο το μονοπωλιακό κεφάλαιο δηλώνει με πράξεις ότι η χώρα μας δεν είναι μόνο ήλιος και φως. Η νέα σιδηροδρομική γραμμή Πειραιάς - Ασπρόπυργος, σε συνδυασμό με το νέο σταθμό εμπορευμάτων στο Θριάσιο, δίνει ένα πλεονέκτημα από το οποίο βλέπουμε μόνο τα πρώτα βήματα. Εμπορεύματα που έπρεπε να κάνουν το γύρο του Ατλαντικού για να φτάσουν στην καρδιά της ΕΕ διακινούνται σε χρόνους «μηδέν» με κόστη ελάχιστα. Και σ' αυτήν την περίπτωση το κρίσιμο βρίσκεται στην ιδιοκτησία. Ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής. Κι όπου δεν μπορεί να τα κατέχει τι κάνει για να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά του.

***

Στην ημερίδα για τον αγωγό ΤΑΡ, o Mάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ έδειξε το πρόβλημα (για το οποίο βέβαια έκαναν γαργάρα τα έντυπα που ακούνε «κοινωνική ιδιοκτησία» και αφρίζουν). Και σημείωσε τα κριτήρια με τα οποία ένα έργο θα χειροκροτηθεί ή όχι. Οπως στους αγωγούς, έτσι στο ηλεκτρικό ρεύμα, έτσι στα λιμάνια με κριτήριο το μονοπωλιακό κέρδος ο λαός βγαίνει χαμένος. Οι γερανογέφυρες - απόδειξη της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων - από μέσο που μπορεί να συμβάλει στη λαϊκή ευημερία, στα χέρια των καπιταλιστών μετατρέπονται σε εργαλεία δυστυχίας. Δεν είναι μόνο τα χαμηλά μεροκάματα, είναι ότι το σύνολο της ζωής ενός λαού καλείται να προσαρμοστεί στους φρενήρεις ρυθμούς που επιβάλλει το κυνήγι του κέρδους αντί τα εργαλεία να γίνονται το μέσο για πιο ανθρώπινη ζωή. Η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή οικονομία χτίζεται με τέτοια κριτήρια. Με θαυμασμό για τα αποτελέσματα της εργασίας και σχέδιο για την αξιοποίησή τους σε όφελος του ανθρώπου.

***

Σε αντίθεση με τα κέρδη των καπιταλιστών, που αβγατίζουν αξιοποιώντας την άφθονη εργατική δύναμη και τα επιτεύγματα της τεχνικής, αποτέλεσμα επίσης της εργατικής δύναμης, η ευημερία που έταξαν στους λαούς είναι ήδη εφιάλτης.

Η λύση δε θα έρθει με την περίφημη «ανάπτυξη», αυτή σημαίνει μόνο περισσότερα κέρδη για τα μονοπώλια, αλλά απ' αυτό που δεν είναι ακόμα ορατό στις μεγάλες μάζες των εργατών: Από την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Το ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις: Εχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, έχει πολυάριθμο και έμπειρο εργατικό δυναμικό, έχει τη δυνατότητα να θρέψει το λαό της. Χρειάζεται να βαδίσει σε άλλο δρόμο. Σ' αυτόν καλεί το ΚΚΕ. Το παράδειγμα της Ιρλανδίας, όπου ένα κατ' όνομα «Εργατικό» κόμμα καυχιέται γιατί καταφέρνει να ποδηγετεί την εργατική τάξη σε βαθμό που να είναι άγνωστη λέξη η απεργία, είναι το αρνητικό παράδειγμα. Και εξηγεί τη λύσσα πολλών για το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα κι ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων συσπειρώνεται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Ριζοσπάστης