Μερικές σκέψεις και προβληματισμοί για την απεργία των καθηγητών

Μια εκπαιδευτικός που ζει τα προβλήματα του ελληνικού σχολείου από «μέσα» καταθέτει τις απόψεις και τις προτάσεις της με αφορμή την απεργία των καθηγητών. Δεν αρκείται στις συνδικαλιστικές προτάσεις ή πολιτικές θέσεις αλλά «πιάνει» και τα επιμέρους σοβαρά ζητήματα που δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι (δεν «ασχολούνται» βλέπετε με αυτά τα κανάλια, και –κάποια από αυτά- δεν τα προωθεί ούτε η ηγεσία της ΟΛΜΕ) και συνθέτουν το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται «εκπαιδευτικό σύστημα». (Οικ.) 

Σκέψεις και προβληματισμοί (μιας καθηγήτριας) για την απεργία των καθηγητών

  

Πολλά χρόνια τώρα όλο το πρόβλημα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, γιατί για παιδεία δεν γίνεται λόγος, τοποθετείται στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Πόσοι μαθητές θα εισαχθούν, τι θέματα μπήκαν, ποιο φροντιστήριο έχει τους περισσότερους επιτυχόντες , πόσο θα ανεβοκατεβούν οι βάσεις. Γι' αυτό οι μεν συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ αποφασίζουν να προτείνουν απεργία με την έναρξη των Πανελλαδικών, ο δε Υπουργός Παιδείας και η κυβέρνησή του σπεύδουν να προλάβουν  το γεγονός - μολονότι οι καθηγητές δεν έχουν αποφασίσει ακόμα, άρα και να προκαταλάβουν- και να κηρύξουν  επίσημα ή ανεπίσημα δεν με απασχολεί, επίταξη, επιστράτευση ή πολιτική κινητοποίηση των καθηγητών. Αρέσκονται στα παιχνίδια με τις λέξεις.!

   

Το μέγεθος της υποκρισίας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και από τις δυο πλευρές.

Άραγε οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ τι έλαβαν υπόψη τους και πρότειναν την απεργία; Την οργάνωση των εκπαιδευτικών που δεν έκαναν μπροστά στα μεγάλα προβλήματα; Πώς αντιμετώπισαν τις μισθολογικές περικοπές, τις συγχωνεύσεις των σχολείων, τους λειψούς διορισμούς, τις τοποθετήσεις που δεν γίνονται ποτέ στην ώρα τους, τα εκατοντάδες κενά, τις αναθέσεις μαθημάτων ειδικοτήτων σε άλλες ειδικότητες.  Δεν θυμάμαι να έγινε καμιά φοβερή κινητοποίηση και να ταρακουνήθηκε το τέλμα μέσα στο οποίο βρισκόμαστε. Μπροστά σε όλα αυτά και πολλά άλλα λειτουργικά προβλήματα με ποιο τρόπο επέλεξαν να ενημερώσουν τους γονείς, να συνεργαστούν μαζί τους έτσι ώστε να τους έχουμε συμμάχους δίπλα μας και όχι απέναντί μας;

Ή μήπως είναι τόσο πολύ ικανοποιημένοι από τα ποσοστά συμμετοχής των εκπαιδευτικών στις μεγάλες απεργίες και αναθάρρησαν ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα.

Αλήθεια  ποιοι από τους άλλους εργαζόμενους θα μας συμπαρασταθούν; Έχουν καλλιεργήσει κάποια πολιτική συμμαχιών και αλληλεγγύης ή θα βαδίσουμε μονάχοι και όπου βγάλει;

Και πώς μπορεί ένας κλάδος ολόκληρος να οδηγηθεί σε απεργία μέσα στις εξετάσεις όταν πληροφορείται τις εξελίξεις από τα ΜΜΕ;  Δεν υπήρχε χρόνος πριν ή δεν είχαν υπόψη τι ετοιμάζει η κυβέρνηση; Δεν έπρεπε να υπάρχει ανάλογη προετοιμασία; Στο αυθόρμητο θα στηριχτούμε;

   

Ο κ. Υπουργός Παιδείας και η Κυβέρνησή του ξαφνικά ανακάλυψαν την Αμερική και τους έπιασε μεγάλος πόνος για τα παιδιά που οι καθηγητές οδηγούν σε καθεστώς αιχμαλωσίας . Ανάλγητοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί που όλο τους το πρόβλημα είναι αν θα δουλέψουν δυο ώρες παραπάνω και δεν σκέφτονται την ταλαιπωρία των μαθητών τους. Βαρεθήκαμε να ακούμε αυτές τις μέρες για τους εκπαιδευτικούς που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι βολεμένοι, δεν θέλουν να αξιολογηθούν , δεν θέλουν να δουλέψουν , δε θέλουν να μετακινηθούν. Όλοι επιτίθενται. Ευκαιρία βρήκαν να εκφράσει ο καθένας την εμπάθεια του. Άλλωστε όταν μια ομάδα εργαζομένων κτυπάει την άλλη , η πολιτική της κυβέρνησης εφαρμόζεται πιο εύκολα.

   

Αναρωτιέμαι ποιες είναι οι ευθύνες των καθηγητών όταν η κάθε σχολική χρονιά ξεκινάει με χιλιάδες κενά. Οι καθηγητές φταίνε για τις υπεραριθμίες ή τα κενά ; Αυτοί πηγαίνουν όπου τους στέλνουν και είναι πάντα εκεί στην ώρα τους. Πόσες διδακτικές ώρες χάνονται μέχρι τα Χριστούγεννα , που είναι και η πιο παραγωγική περίοδος, από αυτή την κακή διαχείριση των κενών σε κάθε σχολείο. Μήπως δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή ακόμη χειρότερα προσπαθούν να  εκμεταλλευτούν αλλιώς τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών;

    

Με πολύ ελαφριά τη συνείδηση και στο όνομα της "κρίσης" και των μνημονίων περιέκοψαν σημαντικά τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Αυτό και μόνο φτάνει για τη ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση στη λειτουργία των σχολείων. Φταίνε πάλι οι καθηγητές γι΄αυτό; Κατά τη γνώμη μου φταίνε μόνο γιατί δεν ξεσηκώθηκαν όλη τη χρονιά και δεν διεκδίκησαν δυναμικά τα αιτήματά της εκπαιδευτικής κοινότητας.

    

Με τη μαθητική διαρροή έχει ασχοληθεί καθόλου ο Υπουργός; Ή τον ενδιαφέρουν μόνο οι μαθητές που δίνουν Πανελλαδικές εξετάσεις;

   

Από την άλλη πώς αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της παραπαιδείας που αντί να μειώνεται , αυξάνεται; Όταν οι μαθητές της Γ' Λυκείου απαξιώνουν το σχολείο και το εγκαταλείπουν από τα τέλη του χειμώνα και προτιμούν να πηγαίνουν στο φροντιστήριο τις ώρες του σχολείου τι μέτρα παίρνουν γι΄αυτό το φαινόμενο. Πάλι οι καθηγητές φταίνε που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Πολύ βολεύει αυτό το επιχείρημα που ακούγεται από όλο και περισσότερους μαθητές και γονείς . Ο καθένας ας αναλογιστεί τις ευθύνες του. Οι γονείς πόσο ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους και τι συνεργασίες έχουν με τους καθηγητές; Κάποτε υπήρχαν σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων με πολύ σημαντική προσφορά . Τώρα;

Εκείνο που  βλέπω είναι ότι δεν ασχολείται κανείς με  το αν το σχολείο λειτουργεί ή όχι. Και με την ευκαιρία σας απασχόλησε ποτέ το γεγονός των λειτουργικά αναλφάβητων μαθητών που παράγει το ελληνικό σχολείο;. Άραγε είναι και αυτό ευθύνη των καθηγητών ή των ξεπερασμένων και αποτυχημένων προγραμμάτων που εφαρμόζονται;

   

Αφού λοιπόν όλα λειτουργούν άψογα κατα τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς , πώς θα μπορούσε να μην είναι φυσιολογικός ο θόρυβος και η ανησυχία για το αν γίνουν ή δε γίνουν στην ώρα τους οι εξετάσεις;!

Πολύ σημαντικές άλλωστε γιατί πρέπει οι μαθητές , οι οικογένειες των οποίων έχουν αναστενάξει οικονομικά, να μπουν σε κάποια από τις σχολές , πολλές χωρίς αντίκρυσμα και αργότερα να προστεθούν και αυτοί στο μακρύ κατάλογο των ανέργων πτυχιούχων, που με τη σειρά τους θα αναγκαστούν να κάνουν μια άλλη δουλειά από αυτή που σπούδασαν ή θα συμβιβαστούν με την υποαπασχόληση και μια ανασφάλιστη εργασία προς 300 ευρώ το μήνα ή και λιγότερα ή θα πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης .

Α, να μην ξεχάσω να ρωτήσω αν γνωρίζει το κυβερνητικό επιτελείο , πόσοι μαθητές επιτυχόντες στις Πανελλαδικές θα μπορέσουν να ακολουθήσουν το όνειρο τους, αυτό που βιάζεται από την απεργία, αν πετύχουν σε μια σχολή μακρυά από τον τόπο κατοικίας, όταν η ανεργία μαστίζει τις περισσότερες οικογένειες και τα οικονομικά προβλήματα θα ορθωθούν απέναντί τους;

  

Αν αληθινά υπάρχει διάθεση του κλάδου να αγωνισθεί πραγματικά και ουσιαστικά για τα δικαιώματά του και την αξιοπρέπειά του υπάρχει και η 1η Σεπτεμβρίου 2013.

 

Να μην ανοίξουν τα σχολεία! Γιατί να μην ξεκινήσει τότε ένας αγώνας που πραγματικά θα τοποθετήσει όλους έναντι των ευθυνών τους;

  

Αυτή τη στιγμή απεργία και επιστράτευση είναι δυο αποφάσεις που εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, να δώσουν τη χαριστική βολή στο εκπνέον από χρόνια συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών.

Πηγή: ofisofi