Υπογραφή «νέας» ΕΓΣΣΕ - πλήγμα για τους εργάτες

Η υπογραφή από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις ηγεσίες των εργοδοτικών οργανώσεων -πλην ΣΕΒ- της λεγόμενης Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2013 αποτελεί ακόμα ένα πλήγμα στα συμφέροντα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Η «νέα σύμβαση» αφήνει απέξω όλα τα μισθολογικά ζητήματα και απλά επαναβεβαιώνει το θεσμικό πλαίσιο των προηγούμενων συμβάσεων, ενώ διατηρεί προσωρινά το επίδομα γάμου, αλλά και αυτό μειωμένο, αφού υπολογίζεται σε μικρότερους μισθούς. Ετσι, στην πράξη, η ΓΣΕΕ με την υπογραφή της αποδέχτηκε τη μείωση του κατώτερου μισθού από τα 751 ευρώ στα 586 ευρώ μεικτά και για τους νέους στα 511 ευρώ μεικτά, όπως και το πάγωμα των τριετιών, που επέβαλε η κυβέρνηση πριν από 15 μήνες. Αποδέχτηκε και υπέγραψε την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης που μονομερώς είχε επιβάλει η κυβέρνηση, αφού δέχτηκε ατόφια όλα τα αποτελέσματα που προκάλεσαν η γνωστή Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου και οι σχετικοί αντεργατικοί νόμοι. Δεν υπερασπίστηκε τον κατώτερο μισθό και συνολικά την Εθνική Σύμβαση και οικειοθελώς παραχώρησε αυτό το δικαίωμα στην εκάστοτε κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό, έδωσε πολιτική νομιμοποίηση στις αντεργατικές ανατροπές και αναγόρευσε την κυβέρνηση ως τον απόλυτο ρυθμιστή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προβάλλει τον ισχυρισμό ότι με την υπογραφή της «κράτησε ζωντανό το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων», τη στιγμή που αυτό το οποίο συμφώνησε με τις εργοδοτικές οργανώσεις είναι ό,τι είχε νομοθετήσει η κυβέρνηση. Πώς γίνεται, λοιπόν, τη μείωση των μισθών και την κατάργηση των συμβάσεων που επιβάλλει η κυβέρνηση, η ΓΣΕΕ να προσέρχεται και να τα συνυπογράφει βαφτίζοντάς τα «σωτηρία των συμβάσεων»; Με την υπογραφή της και την αποδοχή όλων των όρων που επέβαλαν κυβέρνηση και κεφάλαιο, η ΓΣΕΕ απέδειξε, για άλλη μια φορά, ότι ρίχνει νερό στο μύλο των εχθρών της εργατικής τάξης, αναδεικνύεται και πάλι σε στυλοβάτη των επιχειρηματικών συμφερόντων. Αλλά εκεί οδηγεί αναπόφευκτα η γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού», που από χρόνια έχει επιλέξει «ελεύθερα» και όχι επειδή εξαναγκάστηκε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Εκεί οδηγεί η ταύτισή της με το στρατηγικό στόχο των μονοπωλίων για την «αύξηση της ανταγωνιστικότητας», που αποτελεί και κυρίαρχη πολιτική όλων των πολιτικών κομμάτων που υποκλίνονται στον καπιταλισμό και τον ευρωμονόδρομο.

Παρά την αρνητική αυτή εξέλιξη, παρά την όξυνση της επιθετικότητας της μεγαλοεργοδοσίας, οι εργάτες και οι εργάτριες δεν πρέπει να αποδεχτούν το καθεστώς δουλείας στο οποίο τους σπρώχνουν. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνούν ότι αυτοί είναι η κινητήρια δύναμη της παραγωγής. Χωρίς το δικό τους ιδρώτα, χωρίς το δικό τους καθημερινό κόπο «γρανάζι δε γυρνά». Η θέση αυτή τους δίνει εκ των πραγμάτων τη δύναμη και το δικαίωμα να αποτρέψουν τη χειροτέρευση της θέσης τους. Να ανακόψουν την επίθεση κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματιών. Με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους, με όπλο τους την αλληλεγγύη, να διεκδικήσουν την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και όρους εργασίας. Να μετατρέψουν την πρόταση του ΠΑΜΕ για υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, σε καθολικό αίτημα όλων των εργαζομένων και στη βάση αυτή να οργανώσουν την πάλη τους.

Ριζοσπάστης