Οι «κυβερνήσεις της Αριστεράς» βλάπτουν σοβαρά… την υγεία (Με αφορμή τη φημολογία περί επιβολής «φόρου λίπους»)

Με αφορμή τη φημολογία που αναπτύσσεται από τα ΜΜΕ για το περιεχόμενο της «λίστας μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης και ότι ανάμεσα στα φορολογικά μέτρα που σχεδιάζονται περιλαμβάνεται και επιβολή πρόσθετου φόρου σε τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά και ζάχαρη (με στόχο της κυβέρνησης… να προασπιστεί την υγεία του λαού;!) χρήσιμο είναι να θυμηθούμε το παράδειγμα της Δανίας, όπου η εκεί «αριστερή κυβέρνηση» εφάρμοσε τον εν λόγω νόμο, αλλά και μιας σειράς χωρών όπου «κυβέρνησε η αριστερά».
Εκεί δηλαδή που οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της λεγόμενης «νεοαριστεράς» υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο πλειοδοτώντας σε αντιδεξιές κορόνες, σε μύδρους κατά της Μέρκελ και υποσχόμενοι το μη χείρον βέλτιστο, τάζοντας μια χαλάρωση από τη λιτότητα που ακολουθείται ως γενική γραμμή στην ΕΕ και συνολικά όπου υπηρετείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

Και επειδή ο επικείμενος (;) φόρος… στα σουβλάκια μάς έδωσε την αφορμή, ας ρίξουμε μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη για να καταλάβουμε τι είναι αυτό που λείπει σε άλλες χώρες και υπάρχει στην Ελλάδα και που εμποδίζει, με τις όποιες δυνάμεις του, και ενοχλεί τους οπορτουνιστές να… εκφραστούν ελεύθερα, στην κατεύθυνση της διαχείρισης του συστήματος της εκμετάλλευσης…

Aπόσπασμα, όχι πολύ παλαιότερου, άρθρου του Ριζοσπάστη. Πρώτα το σημείο που αναφέρεται στη  Δανία και το «φόρο λίπους»:

«Στη Δανία που μάλιστα είναι εκτός ευρωζώνης, τα εκεί αδέλφια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη σοσιαλδημοκρατία και αποτέλεσε πολύτιμο δεκανίκι για το σύστημα να καλλιεργηθούν κάλπικες ελπίδες. Μόλις από τον Οκτώβρη που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, χωρίς μνημόνια φορολόγησαν είδη πρώτης ανάγκης ονομάζοντας «φόρο λίπους» τη φορολογία στο κρέας και το βούτυρο, στο όνομα της... καλής υγείας του λαού. Ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 67, ενώ ανακοίνωσαν περικοπές 2 δισ. ευρώ σε συντάξεις, επιδόματα ανέργων, ασθενών, αναπήρων και φοιτητών. Εβαλαν πλάτη επίσης μαζί με τους εργατοπατέρες για να στηθεί κοινωνικός διάλογος εισηγούμενοι οι άνεργοι προκειμένου να παίρνουν το επίδομα ανεργίας να δουλεύουν τσάμπα σε εργοδότες, αλλιώς το επίδομα θα τους κόβεται. «Να μάθουμε πρώτα να προσφέρουμε και μετά να απολαμβάνουμε» διδάσκει τώρα τους «τεμπέληδες» Δανούς εργαζόμενους η Δανέζα πρωθυπουργός της «κυβερνώσας αριστεράς», Χ. Τόρνιγκ. Τι κι αν προεκλογικά πλειοδότησε αυτή όπως και η αρχηγός των Κοκκινοπράσινων σε μύδρους κατά της Μέρκελ και του κακού «νεοφιλελευθερισμού» της δεξιάς...»

Ολόκληρο το άρθρο:

Εκεί που «κυβέρνησε η αριστερά»...

...και ο ανομολόγητος στόχος του οπορτουνισμού στην Ελλάδα

Ενας ορυμαγδός άρθρων μετά τις εκλογές της 6ης Μάη όχι μόνο στον εγχώριο αλλά και στο διεθνή αστικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, έχουν βάλει στο στόχαστρο ειδικά το ΚΚΕ και τη γραμμή του, ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την εξουσία των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Στην οn-line έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Φόκους», σε άρθρο του ανταποκριτή του Β. Ασβεστόπουλου στις 15 Μάη, αναφέρεται για το ΚΚΕ ότι «καθώς είναι ένα από τα σημαντικά κόμματα που είναι ενάντια στη λιτότητα (...)επιμένει στην πλήρη αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επιστροφή στην εποχή του λίθου; Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι εξεγερμένοι Ελληνες»...

Σε άρθρο του Μ. Μάρτενς στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» στις 7 Μάη αναφερόταν για το ΚΚΕ ότι «...θέλει να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ, άλλωστε στην ταραγμένη Μέση Ανατολή υπάρχουν αρκετοί νέοι εταίροι για τη χώρα. Το ΚΚΕ έχει αποκλείσει κάθε συνεργασία με άλλα κόμματα. Θέλει ή την ταξική πάλη και την επανάσταση ή τίποτα».

Ενώ στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» στις 8 Μάη δημοσιεύτηκε άρθρο της Β. Καϊμάκη στο οποίο στην αναφορά της στο ΚΚΕ σημείωνε: «Ανομολόγητος σκοπός και ευχή όλων των αριστερών Ελλήνων: να διαλύσουν το ΚΚ για να το αναμορφώσουν σε νέες βάσεις και να δώσουν στην ελληνική Αριστερά τη σωστή της θέση στην κοινωνία»...

Ιδιαίτερα στο άρθρο της «Λε Μοντ» και μέσα σε τρεις αράδες, χωρίς περιστροφές ομολογείται ο ειδικός στόχος τους για τις εκλογές στην Ελλάδα: Να χτυπηθεί το ΚΚΕ, να βάλουν στο χέρι το εργατικό λαϊκό κίνημα, να χειραγωγήσουν την πάλη και τις συνειδήσεις όσων αισθάνονται ριζοσπάστες, αριστεροί.

«Η σωστή θέση της Αριστεράς»

Ομως ποια είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που κατά τη «Λε Μοντ» την εμποδίζει το ΚΚΕ να αποκτήσει; Τι έγινε κατορθωτό από την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό σε άλλες χώρες, που δεν κατάφεραν να πετύχουν στην Ελλάδα;

Μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκεί να καταλάβει κανείς τι λείπει σε άλλες χώρες και υπάρχει στην Ελλάδα που ενοχλεί τους οπορτουνιστές να... εκφραστούν ελεύθερα. Για παράδειγμα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης οι συνεταίροι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» κατάφεραν να μεταλλάξουν, να αποδυναμώσουν ή και να διαλύσουν άλλοτε ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα μετατρέποντάς τα σε συνιστώσες ανώδυνων, για το σύστημα, σχημάτων της «νεοαριστεράς». Σε τέτοιες χώρες πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις δρουν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, μη αποδεχόμενες να προδώσουν την εργατική τάξη και την ιστορική αποστολή τους να πρωτοστατήσουν στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Σε αυτές τις χώρες, λοιπόν, έχει γραφτεί πλούσιο ιστορικό, από πολύ παλιά μέχρι και σήμερα που μιλάμε, που οφείλει να γνωρίζει καθένας που παρασύρθηκε από της Σειρήνες της λεγόμενης «κυβερνητικής αριστεράς».

Στη Γαλλία ήταν η συγκυβέρνηση Σοσιαλιστικού κόμματος και Γαλλικού ΚΚ, η «αριστερή κυβέρνηση» Ζοσπέν που αφού στήριξε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και προώθησε αντεργατικά μέτρα όπως ιδιωτικοποιήσεις, φόρους κ.ά. οδήγησαν στο δίλημμα Σιράκ ή Λεπέν στο οποίο το Γαλλικό ΚΚ στήριξε τον φιλελεύθερο Σιράκ. Τώρα το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ μαζί με τον Μελανσόν (αυτόν τον «αριστερό» που υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο τη Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, δηλαδή τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς) όχι μόνο χαιρέτισαν αλλά έκαναν και αγώνα για τη νίκη του σοσιαλδημοκράτη Ολάντ. Γι' αυτό και όχι απλά ένα ΚΚ αλλά το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ προϋπάντησε τον Τσίπρα αυτήν τη βδομάδα στο Παρίσι. Τώρα, τη νίκη του Ολάντ ο γαλλικός λαός θα την πληρώσει πολύ βαριά με άγρια μέτρα, και σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι ο άνεμος που φυσά στην Ευρώπη θα πάρει και θα σηκώσει τα εναπομείναντα εργατικά λαϊκά δικαιώματά του. Ο νέος πρόεδρος στη Γαλλία είναι το νέο αρπακτικό για λογαριασμό της αστικής τάξης της Γαλλίας στον ανταγωνισμό της με τη Γερμανία που θα επαναδιαπραγματευτεί στην ΕΕ με αδιαπραγμάτευτη την ανάπτυξη με λιτότητα που θεωρείται δεδομένη μετά τις εκλογές.

Στην Ισπανία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό (8 εκατομμύρια) αυτόνομη κοινότητα της χώρας, αυτή της Ανδαλουσίας, στις εκλογές που έγιναν το Μάρτη φέτος για την τοπική Βουλή οι σοσιαλδημοκράτες του PSOE μαυρίστηκαν από το λαό χάνοντας 600.000 ψήφους και μαζί τον έλεγχο μιας περιφέρειας που δεν είχαν χάσει ποτέ από την εποχή του Φράνκο. Η δε Ενωμένη Αριστερά διπλασίασε τη δύναμη της φτάνοντας στο 11,3%. Στην πληγωμένη σοσιαλδημοκρατία ήρθε να προσφέρει «σωσίβιο» η «Ενωμένη Αριστερά» με βασική της συνιστώσα το ΚΚ Ισπανίας. Ετσι έχοντας μόλις μια (1) βδομάδα που ορκίστηκε η κυβέρνησή τους, οι εταίροι της «κυβερνώσας αριστεράς» υποσχέθηκαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις περί λιτότητας ενόψει των προβλέψεων της ΕΕ για πλαφόν στο έλλειμμα. Ανακοίνωσαν έτσι την περικοπή 2,5 εκατομμυρίων ευρώ προχωρώντας σε αύξηση των φόρων εισοδήματος και καυσίμων και τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων από 6 έως 15% αλλά και με την αύξηση της εβδομαδιαίας εργασίας για 267.000 δημόσιους υπαλλήλους σε διοικητικές και εκπαιδευτικές θέσεις. Τα μέτρα χαρακτηρίστηκαν από την κυβέρνηση δίκαια, ισορροπημένα και ισότιμα. Αυτά για να έχουν υπόψη τους και οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα πόσο αξιόπιστες είναι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί μη απολύσεων στο Δημόσιο και μη εφαρμογής της αξιολόγησης.

Η ισπανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Ελ Παΐς» μάλιστα, που πέταξε κι αυτή τη σκούφια της για την «άνοδο της αριστεράς», το φαινόμενο Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, σε άλλο άρθρο της για την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ανδαλουσία αναφέρει χωρίς περικοκλάδες: «Αυτή η συμμαχία είναι μια ευκαιρία για την αριστερά να επιδείξει ένα βαθμό υπευθυνότητας στη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων. Τα δυο κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Ενωμένη Αριστερά) ξέρουν ότι μια μεγάλη συμφωνία είναι σε κίνδυνο και πρέπει να πάρουν αποφάσεις που εναντιώνονται στις προσδοκίες των ψηφοφόρων τους....». Και η «κυβερνώσα αριστερά» της Ανδαλουσίας μέσα σε λίγες μόλις μέρες, βεβαίως, πήρε τις αντιλαϊκές αποφάσεις. Τι κι αν πολλοί πίστεψαν ότι κάτι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν από «αριστερούς», μια ανακούφιση...

Στη Γερμανία ανάμεσα στις πολλές κυβερνητικές συνεργασίες του σοσιαλδημοκρατικού SPD με το αδελφάκι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, τη Λίνκε, ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο το παράδειγμα συγκυβέρνησής τους στο κρατίδιο του Βερολίνου. Εκεί από το 2006 ως το 2011 τα κατορθώματά τους ήταν τα παρακάτω: έκοψαν τη χρηματοδότηση στεγαστικού προγράμματος, ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση κατοικιών, με αποτέλεσμα 65.700 διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι να πουληθούν στην «Goldman Sachs» ξεσπιτώνοντας εργατικές λαϊκές οικογένειες. Επίσης ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και πετσόκοψαν κονδύλια για την Πρόνοια, ενώ η γερμανική «κυβερνώσα αριστερά» επέβαλλε και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία.

Στην Ιταλία, είναι γνωστά τα παραδείγματα των κυβερνήσεων Ντ' Αλέμα και Πρόντι (δισ.), με τη σύμπραξη σοσιαλδημοκρατών με την Κομμουνιστική Επανίδρυση και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία, επέβαλαν αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, έβαλαν φόρους στο λαό και πήραν άλλα «αριστερά μέτρα» που οδήγησαν τον ιταλικό λαό να τιμωρήσει πολύ σκληρά τα 2 αυτά κόμματα που το πρωί ψήφιζαν βομβαρδισμούς και το βράδυ διαδήλωναν υποκριτικά ενάντιά τους. Και τις δύο φορές την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ιταλία καθόλου τυχαία αντικατέστησε κυβέρνηση Μπερλουσκόνι... αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η απογοήτευση που σπέρνει κάθε «αριστερή κυβέρνηση» στο πέρασμά της φέρνει συντηρητικοποίηση και σαρωτική επικράτηση της λεγόμενης «δεξιάς» που υποτίθεται ότι κατά τα άλλα η αριστερή κυβέρνηση θα απέτρεπε.

Στη Δανία που μάλιστα είναι εκτός ευρωζώνης, τα εκεί αδέλφια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη σοσιαλδημοκρατία και αποτέλεσε πολύτιμο δεκανίκι για το σύστημα να καλλιεργηθούν κάλπικες ελπίδες. Μόλις από τον Οκτώβρη που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, χωρίς μνημόνια φορολόγησαν είδη πρώτης ανάγκης ονομάζοντας «φόρο λίπους» τη φορολογία στο κρέας και το βούτυρο, στο όνομα της... καλής υγείας του λαού. Ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 67, ενώ ανακοίνωσαν περικοπές 2 δισ. ευρώ σε συντάξεις, επιδόματα ανέργων, ασθενών, αναπήρων και φοιτητών. Εβαλαν πλάτη επίσης μαζί με τους εργατοπατέρες για να στηθεί κοινωνικός διάλογος εισηγούμενοι οι άνεργοι προκειμένου να παίρνουν το επίδομα ανεργίας να δουλεύουν τσάμπα σε εργοδότες, αλλιώς το επίδομα θα τους κόβεται. «Να μάθουμε πρώτα να προσφέρουμε και μετά να απολαμβάνουμε» διδάσκει τώρα τους «τεμπέληδες» Δανούς εργαζόμενους η Δανέζα πρωθυπουργός της «κυβερνώσας αριστεράς», Χ. Τόρνιγκ. Τι κι αν προεκλογικά πλειοδότησε αυτή όπως και η αρχηγός των Κοκκινοπράσινων σε μύδρους κατά της Μέρκελ και του κακού «νεοφιλελευθερισμού» της δεξιάς...

Στην εκτός ΕΕ Νορβηγία, και εκεί οι Σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα. Τι κι αν η Νορβηγία είναι εκτός ΕΕ, η κεντροαριστερά δεν καταλαβαίνει από τέτοια... Ετσι συμμετέχει ενεργά στους ευρωενωσιακούς αντιδραστικούς σχεδιασμούς της Σέγκεν, την Europol, στο κυνήγι των μεταναστών μέσω του Φρόντεξ, στέλνει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και στο Κόσσοβο, ενώ η Νορβηγία συμμετέχει και στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον αντιδραστικό μηχανισμό πολιτικοστρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ σε ολόκληρο τον κόσμο, που αποτελεί κατεύθυνση της «Συνθήκης της Λισαβόνας». Σημειωτέον, στη Νορβηγία ενισχύονται όλο και περισσότερο οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις.

Σε όλες αυτές τις χώρες οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της λεγόμενης «νεοαριστεράς» υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο πλειοδοτώντας σε αντιδεξιές κορόνες, σε μύδρους κατά της Μέρκελ και υποσχόμενοι το μη χείρον βέλτιστο, τάζοντας μια χαλάρωση από τη λιτότητα που ακολουθείται ως γενική γραμμή στην ΕΕ και συνολικά όπου υπηρετείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Οι λαοί σε αυτές τις χώρες πίστεψαν ότι με έναν εύκολο τρόπο χωρίς μεγάλο κόπο, «εδώ και τώρα» θα μπορούσαν να πετύχουν μια έστω ανάσχεση αντιλαϊκών μέτρων. Η γρήγορη αποκάλυψη και αποκαθήλωση αυτών των κυβερνήσεων αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι ο δρόμος τον οποίο έχουν δεσμευτεί αυτές οι δυνάμεις να υπηρετούν δεν έχει περιθώρια ουσιαστικής ανακούφισης για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το εμπόδιο που τους ενοχλεί

Αυτή λοιπόν είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που ορέγεται και για την Ελλάδα η αρθρογράφος της «Λε Μοντ» και μαζί της οι απανταχού οπορτουνιστές που ξεκίνησαν για μια ακόμα φορά μέσω διαδικτύου διεθνή εκστρατεία με βρωμιές και ψέματα για το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις και την πολιτική του. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι το ΚΚΕ τους χαλάει τη σούπα γιατί αρνείται να «πάρει ευθύνες» στην προώθηση της αντεργατικής επίθεσης. Αυτός ήταν ο ανομολόγητος στόχος που καλυπτόταν πίσω κι από τις δήθεν άδολες και ανιδιοτελείς προσκλήσεις «ενότητας της αριστεράς» που μπροστά στο στόχο να βάλουν στο χέρι το ΚΚΕ του έταζαν κυριολεκτικά ό,τι είχαν και δεν είχαν, από βουλευτικές έδρες σε μονοεδρικές, υπουργικές θεσούλες ως... την πρωθυπουργία. Αυτά τα κουβαρνταλίκια είναι η άλλη όψη του μίσους των οπορτουνιστών στο ΚΚΕ. Ολα τα παραπάνω είναι πρόκληση για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Πρόκληση να στηρίξουν αποφασιστικά το ΚΚΕ να του δώσουν δύναμη στις ερχόμενες εκλογές, να δώσουν απάντηση στις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, στους υποστηρικτές του ευρωμονόδρομου, στους απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Γιατί το ΚΚΕ αρνείται να δώσει «ανάσα» στο αστικό πολιτικό σύστημα έτσι ώστε να κερδηθεί πρόσθετος πολύτιμος χρόνος για την πλουτοκρατία και να χαθεί για την εργατική τάξη, το λαό, με σπορά αυταπατών, εφησυχασμού, που αναχαιτίζει την οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης για να μπουν σήμερα εμπόδια μέχρι την ανατροπή της αστικής εξουσίας

Αναντικατάστατη δύναμη το ΚΚΕ

Βασικό στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος που επιχειρείται είναι η επιδίωξή τους να μειώσουν πολιτικά κι εκλογικά το ΚΚΕ, για να καταφέρουν πλήγμα σε αυτό και τη δοκιμασμένη γραμμή πάλης του. Αυτή η επιχείρηση, όπως και άλλες στο παρελθόν, πρέπει να πέσει στο κενό. Υπάρχουν πολλά κόμματα διαθέσιμα να καλλιεργούν τις αυταπάτες ότι οι βιομήχανοι θα αποδεχτούν να «αναδιανείμουν» τα κέρδη τους με τον εργάτη. Η εργατική τάξη, ο λαός έχουν όμως ένα μονάκριβο κι αναντικατάστατο κόμμα, το ΚΚΕ, που δεν παλεύει για τον εξωραϊσμό της εξουσίας του κεφαλαίου, αλλά για την ανατροπή της, που έγκαιρα, αταλάντευτα και καθαρά συγκρούεται με την ΕΕ ζητώντας την αποδέσμευση της χώρας από αυτή τη λυκοσυμμαχία με το λαό να μην πληρώνει με δική του απόφαση ούτε ένα ευρώ από το χρέος που του φέσωσε η πλουτοκρατία.

Στα όποια θετικά βήματα έχουν σημειωθεί στη λαϊκή συνείδηση, στη σκέψη κάθε εργάτη όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ συνέβαλε αποφασιστικά: στο να καταβαραθρωθούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ λέγοντας πολύ έγκαιρα ότι αυτά δεν αλλάζουν, ότι είναι αντιλαϊκά. Συνέβαλε καθοριστικά στο να θεωρείται η ΕΕ περισσότερο πλέον φόβητρο και όχι όραμα, όπως την προβάλλουν αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Στο να αναγνωρίζουν πλατιά εργατικές λαϊκές δυνάμεις ότι το ΚΚΕ λέει την αλήθεια κι έχει δίκιο, παρά το ότι αμφιβάλλουν για τη δύναμη που έχουν οι ίδιοι με την πάλη τους να το επιβάλλουν.

Αυτή η συνεισφορά του ΚΚΕ με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στην εργατική λαϊκή πάλη στην Ελλάδα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης έχει γενικότερη επίδραση διεθνώς, δίνει δύναμη κι αισιοδοξία σε ΚΚ και κομμουνιστές, σηματοδοτεί ότι η εργατική λαϊκή πάλη μπορεί και πιάνει τόπο στο βαθμό που οι στόχοι της συνδέονται όχι με τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά με την ανατροπή της. Γι' αυτό και έχει τους λόγους του που λυσσάει ο αντίπαλος ενάντια στο ΚΚΕ... αλλά και τους δικούς τους λόγους, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ με πείσμα και μαχητικότητα να πρωτοστατήσουν στο να πέσει στο κενό η επιχείρηση αποδυνάμωσης και περιθωριοποίησης του ΚΚΕ. Κανείς δεν πρέπει να λείψει από τη μάχη για να είναι όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ την επομένη των εκλογών.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕκαι μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων

Πηγή: Ριζοσπάστης, 27/5/2012