Η διατροφή των λαών στον καπιταλισμό

Το διατροφικό πρόβλημα είναι καθαρά ταξικό - πολιτικό, όχι τεχνοκρατικό. Γι' αυτό εδώ και πολλές δεκαετίες, εμφανίζονται διαδοχικές κρίσεις με τρόφιμα που απειλούν την ανθρώπινη υγεία και υπάρχει αυξημένη κινητικότητα του κεφαλαίου σ' αυτόν τον κλάδο, με τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, που αποτελούν το 3,2% των επιχειρήσεων τροφίμων, να τζιράρουν το 48% των συνολικών πωλήσεων, με τεράστια κέρδη.

Οι λαοί πλήρωσαν το λογαριασμό για τις «τρελές αγελάδες», τα κοτόπουλα με τις διοξίνες, την κρίση με τη γρίπη των πουλερικών, τα καρκινογόνα στοιχεία στα νερά «Περιέ», τη λιστέρια σε γαλλικά τυριά και χοιρινά και το βακτήριο του Ε. coli σε μαγειρεμένα κρέατα και τόσα άλλα.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του δρόμου ανάπτυξης που βασίζεται στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στη μείωση του κόστους, με σκοπό το υπερκέρδος.

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που υλοποιούν αυτές τις πολιτικές, αλλά και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου που τις σιγοντάρουν ευθύνονται για την όξυνση της διατροφικής εξάρτησης του λαού μας, για την κερδοφορία στα τρόφιμα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και για τα αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται και στη χώρα μας.

Οι ίδιες απελευθέρωσαν την αγορά τροφίμων, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων και να ανοίξει η ψαλίδα, ανάμεσα στις τιμές παραγωγού και καταναλωτή.

Αυτές οι πολιτικές έκλεισαν και εκχώρησαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο πολλές συνεταιριστικές βιομηχανίες και με ισχυρά κίνητρα στους βιομηχάνους για συγχωνεύσεις και νέες επενδύσεις επιτάχυναν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της βιομηχανίας τροφίμων, με αποτέλεσμα τη γιγάντωση των μονοπωλίων. 

Στην ώρα της και η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, στηριζόμενη στους κανονισμούς της ΕΕ που προσδιορίζουν την ημερομηνία λήξης ενός προϊόντος και πιέζει στην κατεύθυνση απελευθέρωσης της διάρκειας ζωής στο παστεριωμένο γάλα. Συρρικνώνει και χτυπάει την εγχώρια γαλακτοπαραγωγή, τους κτηνοτρόφους, ενισχύει τις εισαγωγές και την αύξηση της ανεργίας, εντείνοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ ελληνικών και διεθνών μονοπωλίων. 

Λένε ψέματα ότι θα μειωθεί η τιμή του για τη λαϊκή οικογένεια.

Στόχος είναι η διαμόρφωση συνθηκών που εξασφαλίζουν την ενίσχυση του ανταγωνισμού, δηλαδή την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων της γαλακτοβιομηχανίας, αφού θα έχουν τη δυνατότητα, λόγω της μακράς διάρκειας, να εισάγουν φτηνότερα, ενώ ήδη έχουν εξασφαλίσει τη μείωση του εργατικού κόστους με τους νόμους εργασιακού μεσαίωνα της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ, κυβερνήσεων και κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που πρέπει να ανατραπεί, για να μπορέσει ο λαός, με τη δική του εξουσία, να αξιοποιήσει και να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, εξασφαλίζοντας ποιοτικά, ασφαλή και φτηνά τρόφιμα.

Κάλι Καρά

902