«Να συζητάμε το 2014 αν κάποιος είναι κομμουνιστής ή αντικομμουνιστής είναι σαν να τσακωνόμαστε ποιοι είχαν δίκιο. Οι εικονολάτρες ή οι εικονοκλάστες. Καλώς ή κακώς το ζήτημα έχει κλείσει παγκοσμίως εδώ και πάνω από 25 χρόνια».
Τάδε έφη Γιάννης Πρετεντέρης στο «Βήμα της Κυριακής».
Αν είναι έτσι, τότε γιατί τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ, γιατί η θεωρία των δύο άκρων που έχει και ο ίδιος υπηρετήσει, γιατί τα εκτεταμένα ιστορικά αντικομμουνιστικά αφιερώματα για τη δεκαετία του 1940, για τη Σοβιετική Ενωση, τον Στάλιν... Ετσι κουβέντα να γίνεται για εγκυκλοπαιδικούς λόγους; Γιατί ο αντικομμουνισμός διαπερνά τα σχολικά προγράμματα και μάλιστα με κατεύθυνση της ΕΕ; Γιατί όλη αυτή η βιομηχανία λογοτεχνικών βιβλίων, κινηματογραφικών ταινιών με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο; Ετσι, γιατί δεν έχουν πού αλλού να ξοδέψουν χρήμα;
Οχι βέβαια, γιατί το φάντασμα συνεχίζει να στοιχειώνει τους εφιάλτες του καπιταλισμού. Γιατί το θεριό δεν πέθανε. Δεν διδάσκονται οι αστοί από την ίδια την ιστορία τους. Η ήττα της Γαλλικής Επανάστασης έκανε την Ιερά Εξέταση να αναφωνήσει με ανακούφιση το 1815 ότι έπνιξαν το μωρό μέσα στην κούνια του, το 1848 όμως, οι επαναστάσεις σάρωναν την Ευρώπη...
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου