Για τη «νέα» συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ - Ποιόν κοροϊδεύουν;

Το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε στην Αθήνα η ιδρυτική συνδιάσκεψη της «νέας» συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ. Από «Αυτόνομη Παρέμβαση» μετονομάστηκε σε «Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή» (Μ.Ε.Τ.Α.) και τώρα διακηρύσσει την «ανασύνταξη» του κινήματος. Η αλλαγή ταμπέλας και η επίκληση του «ταξικού», δεν αλλάζουν το χαρακτήρα αυτών των δυνάμεων.
Αντίθετα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ, όπως καταγράφονταν στην εισήγηση προς την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, η οποία συνεδρίασε το περασμένο Σάββατο:
«Με το σύνθημα της ανασύνταξης, δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, που έχουν μεγάλες ευθύνες για τη σαπίλα και τα εκφυλιστικά φαινόμενα που έχουν απλωθεί στις γραμμές του και συσπειρώνονται στην Αυτόνομη Παρέμβαση (ΑΠ), επιδιώκουν να νοθεύσουν το περιεχόμενο της ανασύνταξης, να εμποδίσουν το ξεκαθάρισμα των γραμμών του στο κίνημα από τους εγκάθετους της εργοδοσίας και τους υποστηρικτές των στρατηγικών της ΕΕ.
Η ΑΠ προβάλλει με τον αέρα της σχέσης με τον ΣΥΡΙΖΑ ως ανερχόμενη και πιθανή κυβερνητική δύναμη, συσπειρώνει ρεφορμιστικές δυνάμεις κυρίως, η γραμμή της είναι εγκλωβισμένη στην κυβερνητική αλλαγή, στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στον αποπροσανατολισμό της αλλαγής από τα πάνω και από τα μέσα της ΕΕ.
Δεν εγγυάται ούτε την ανάπτυξη του κινήματος, ούτε καν την ανάκτηση των απωλειών λόγω κρίσης και μνημονίων. Αποδεικνύεται ότι ο διαχωρισμός μνημόνιο - αντιμνημόνιο είναι κάλπικος και αταξικός. Επιπλέον, λόγω της φύσης της, ρέπει στη συνεργασία και συμβιβασμό με την εργοδοσία, με τμήματα του κεφαλαίου, που πιέζουν για νέα προνόμια κι ενισχύσεις για την ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, όπως λένε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια στιγμή που σηκώνουν τη σημαία της ανασύνταξης είναι πρωταγωνιστές έντονων εκφυλιστικών φαινομένων. Δεν είναι τυχαίο, ότι τα εκφυλιστικά φαινόμενα είναι κυρίως στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις και στο δημόσιο, στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας, εκεί που άνθισε ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, ιδιαίτερα με τη μορφή του ρεφορμισμού, η ρουσφετολογία, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Ούτε τυχαίο είναι ότι σε αυτούς τους χώρους αναπτύσσονται και με όλες τις μορφές οι συγκλίσεις και οι κουμπαριές ανάμεσα στην ΑΠ, την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Με παλιά υλικά

Για του λόγου το αληθές, δεκάδες είναι και σήμερα οι περιπτώσεις που οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικάτα συγκροτούν κοινά ψηφοδέλτια με τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, πάντα απέναντι στο ΠΑΜΕ. Ακόμα και στην ιδρυτική τους συνδιάσκεψη, απέδειξαν με ποιους σχεδιάζουν να συνεργαστούν, προσκαλώντας τους να χαιρετήσουν και να παραβρεθούν ως «παρατηρητές».
Στο βήμα ανέβηκε ο Ν. Φωτόπουλος της παράταξης ΕΜΕΙΣ, που αποσχίστηκε από την ΠΑΣΚΕ, και ο Θ. Μπαλασόπουλος από τους ΟΤΑ, εκπρόσωπος και αυτός «νέας» παράταξης στο δημόσιο. Ο Ν. Φωτόπουλος, μάλιστα, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να «βρεθούν κάτω και από τον ίδιο τίτλο» με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ!
Η εξέλιξη αυτή δε θα έχει τίποτα το περίεργο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, όπου ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής ήταν βασικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μετά επικεφαλής της Ομοσπονδίας, από κοινού με την ΔΑΚΕ και την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξαν σε κάθε βήμα την ευρωπαϊκή στρατηγική για την απελευθέρωση της ηλεκτρικής Ενέργειας, που οδήγησε στο διαμελισμό της ΔΕΗ και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση. Τώρα όλοι τους καμώνονται ότι δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα.
Συνομιλητής της νέας παράταξης είναι και ο πρόεδρος της ΠΟΕ - ΟΤΑ, που πρωτοστάτησε στον αποκλεισμό από τα σωματεία των συμβασιούχων του κλάδου, κόντρα στην προσπάθεια που έκανε το ΠΑΜΕ να τους εντάξει. Και αυτά γίνονται την ίδια στιγμή που στις θέσεις της «νέας» παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ χύνονται κροκοδείλια δάκρυα για τους χιλιάδες εργαζόμενους στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης που δεν εντάσσονται στα συνδικάτα και δεν μπορούν να εγγραφούν σε αυτά. Ποιόν κοροϊδεύουν;
Στις θέσεις τους για τη συνδιάσκεψη, γράφουν ακόμα: «Στην πορεία όμως τα συνδικάτα χάνουν σταδιακά το ριζοσπαστισμό τους και αποστασιοποιούνται από την αρχή της ταξικής πάλης. Ενσωματώνουν συναινετικά στοιχεία στη λογική τους και αναζητούν, μέσα από τον προσχηματικό κοινωνικό διάλογο, συναινέσεις, υπό την αιγίδα της κρατικής εξουσίας».
Τα λένε αυτά οι δυνάμεις αυτές, που για χρόνια ως «Αυτόνομη Παρέμβαση», δεν είχαν αφήσει τραπέζι για τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου» που να μην στρογγυλοκαθίσουν μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Μαζί τους ήταν σε όλα τα όργανα του «κοινωνικού εταιρισμού».
Οσο για την όψιμη ανακάλυψη της «ταξικής πάλης», την απεμπόληση της οποίας χρεώνουν στους μέχρι πρότινος συν-εταίρους τους, την έχουν έτσι και αλλιώς εξοβελίσει από τη γραμμή τους στο κίνημα. Η επίκλησή της είναι ο μανδύας για να κρύψει ότι έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από συμβάσεις που μείωναν τους μισθούς, που προπαγάνδιζαν ότι με την ένταξη και παραμονή στην ΟΝΕ θα επέλθει «σύγκλιση» με τους ευρωπαϊκούς μισθούς. Το κόμμα τους, άλλωστε, στηρίζει τις αξιώσεις των βιομηχάνων - χαλυβουργών για μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, καλλιεργώντας συνείδηση ταξικής συνεργασίας.

Ούτε κουβέντα για την ΕΕ

Τέλος, δεν είναι περίεργο ότι τόσο στην εισήγηση, όσο και στις εργασίες της συνδιάσκεψης, με τις δεκάδες ομιλίες, ούτε σε μία - για δείγμα έστω - δεν αναφέρθηκε το θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε μια χώρα που τριάντα χρόνια τώρα ο λαός της και οι εργαζόμενοι είναι αλυσοδεμένος στα δεσμά της, κάτω από την μπότα των μονοπωλίων, η παράταξη της «ταξικής ανατροπής» σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα συνειδητά δε λέει κουβέντα. Προφανώς, επειδή οι θιασώτες της ΕΕ οδεύουν πλησίστιοι προς τις κυβερνητικές καρέκλες, άφησαν το θέμα για ...ΜΕΤΑ!

Ριζοσπάστης