Το «κλικ»...

Ναι, ομολογώ, είμαι τρομοκράτης! Γιατί, για περισσότερα από πέντε χρόνια, είμαι - ουσιαστικά - άνεργος. Και ανήκω στην τρομοκρατική ομάδα των Ελλήνων σκηνοθετών - πάνω από πενήντα άτομα - που έχουμε αποδείξει πως μπορούμε να παράγουμε έργο και, ωστόσο, είμαστε παροπλισμένοι. Ομοια καράβια που σαπίζουνε. Στημένοι στον τοίχο καθημερινώς εκτελούμενοι... Δεν αναφέρομαι καθόλου στους άλλους σκηνοθέτες - τρομοκράτες και αυτοί - που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία ούτε καν να δοκιμάσουν! Και από κοντά, αναφέρομαι στους συγγραφείς, στους ποιητές, στους ζωγράφους, στους μουσικούς... σε όλους αυτούς που τους κρατάτε βωβούς, γιατί φοβάστε τους κρότους που κάνουν τα έργα τους. Ελάτε, λοιπόν, να με συλλάβετε. Να μας συλλάβετε όλους!

Και μην πει κανείς ανόητος πως δεν είμαστε έτοιμοι να παράγουμε. Πως έπεσε, τάχα, ξηρασία και δεν μπορούμε να γεννήσουμε. Πως πάθαμε ομαδική μαλάκυνση και δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Πως γίναμε οκνηροί και αδιάφοροι. Χαραμοφάηδες και κομπιναδόροι. Το μάτι μας - και το μυαλό μας και την καρδιά μας - κολλημένο στη μηχανή το έχουμε. Και στα προβλήματα. Σε όλες τις βαθιές επιθυμίες και ανησυχίες των ανθρώπων. Σε όλα τα μικρά και μεγάλα έργα του κόσμου. Στην αλήθεια. Και στην ομορφιά. Μόνο που το «μοτέρ» δεν το λέμε εμείς, εσύ το λες Μαντλίν. Εσύ και οι ανά τη Γη υποτακτικοί σου. Ολοι αυτοί οι μικροί «yes men». Αυτά τα φτωχά υπάκουα όργανα, που βάζουν τη δυστυχισμένη καμπούρα τους για να πατήσεις πάνω και να περάσεις εσύ και τα - πραγματικά - αφεντικά σου. Ολοι εσείς που φοβάστε τη δημιουργία. Ολοι εσείς που θέλετε τον κόσμο τρομοκρατημένο γι' αυτό τον χαρακτηρίζετε τρομοκράτη!

Ελάτε, λοιπόν, να με συλλάβετε! Ελάτε να μας συλλάβετε όλους.

Εγώ, προσωπικά, θέλω πράγματι να σας συντρίψω. Να μην αφήσω τίποτα όρθιο από εσάς και το σάπιο σύστημά σας. Να εξαφανίσω οριστικά, το είδος σας. Είδος ανθρώπων (;) που η ιστορία το κατέγραψε με τα μελανότερα χρώματα! Θέλω να βάλω βόμβες στα θεμέλια των χρηματιστηρίων σας. Εκεί που αγοράζετε και πωλείτε τον άνθρωπο και τις αξίες του. Εκεί που διαμορφώνετε τις τιμές και σκορπάτε τη φτώχεια. Εκεί που υπογράφετε τα συμβόλαια για τους πολέμους. Εκεί που μαχαιρώνετε τα μωρά στερώντας τους τις βιταμίνες. Εκεί που καλλιεργείτε την αμάθεια, την ηττοπάθεια, την υποταγή. Εκεί που φτιάχνετε αδύναμα πλάσματα.

Ελάτε, λοιπόν, να με συλλάβετε. Ναι, εγώ - ομολογώ - καλλιεργώ το μίσος. Ενα μίσος βαθύ χωρίς καμιά υποχώρηση. Εγώ ξεσηκώνω τον κόσμο εναντίον σας. Εγώ τους παροτρύνω να μπούνε μέσα στα απέραντα super market σας και να πάρουν ό,τι φαγητό επιθυμεί η ψυχή τους να φάνε. Τους παροτρύνω να ξαπλώσουν στις απέραντες πολυθρόνες σας και να αναπαυθούνε. Να μπούνε στα καλά καταστήματα και να ντυθούν. Στις ιδιωτικές κλινικές για να καθαρίσουν τα νύχια τους. Στα κουρεία σας και να κουρευτούνε. Στις θαλαμηγούς σας για να ταξιδέψουνε! Ναι, εγώ παροτρύνω τον κόσμο να πάρει αυτά που του ανήκουν. Τα πάντα! Και να σας διώξει!

Ελάτε, λοιπόν, να με συλλάβετε. Να μας συλλάβετε όλους. Ολους τους καλλιτέχνες που καλλιεργούμε το ταξικό μίσος. Που αποκαλύπτουμε στους ανθρώπους το ρόλο σας. Που δείχνουμε με τα έργα μας τις δολοφονίες σας, τις δολοπλοκίες σας. Τη συμπεριφορά σας απέναντι στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Που δείχνουμε πού κρύβετε τα πυρηνικά σας. Τον τρόπο που κλέβετε. Τον τρόπο που σκοτώνετε. Που σας ξεσκεπάζουμε...

Ναι, όλοι εμείς είμαστε τρομοκράτες! Εμείς λέμε στον κόσμο να σας εναντιωθεί. Να σας εμποδίσει. Και του λέμε - το κυριότερο - να σας εξαφανίσει οριστικά και αμετάκλητα. Γιατί, όσο εσείς θα υπάρχετε θα υπάρχουν και τα προβλήματα. Οσο εσείς θα διοικείτε θα υπάρχει η ανεργία, η αδικία, η ανισότητα, η εκμετάλλευση... Θα υπάρχουν παιδιά πεινασμένα, άστεγοι, πουτάνες. Θα υπάρχουν βομβαρδισμοί. Εκτελέσεις. Θα υπάρχει αυτή η σημερινή φριχτή πραγματικότητα.

Ελάτε, λοιπόν, να μας συλλάβετε. Ελάτε μαζί με τους τοποτηρητές σας. Μαζί με τους γενίτσαρους. Μαζί με τα αντιτρομοκρατικά όργανα και συστήματά σας. Μαζί με τους υπουργούς Ασφαλείας, τους υπουργούς Παιδείας, τους υπουργούς Πολιτισμού. Με όλο το μηχανισμό σας... Ποιος σας φοβάται;

Το πρόβλημά μου δεν είστε εσείς. Το πρόβλημά μου - και το πρόβλημα της ανθρωπότητας - είναι πώς να συμβεί αυτό το «κλικ» στα μυαλά των ανθρώπων. Αυτό το «κλικ» που θα κάνει τους τρομοκρατούμενους τρομοκράτες. Αυτό το «κλικ» που θα βάλει μπροστά το «μοτέρ» και θα αλλάξει τους ρόλους!

Νίκος Αντωνάκος

Ριζοσπάστης, 7/5/2000