Περί εκλογών (Πες τα ποιητή μου...)

1. Αυτές οι εκλογές μας φορτώνουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά μ' ένα συναίσθημα χρέους απέναντι στους αγαπημένους νεκρούς. Πλαταίνουμε και βαθαίνουμε όταν τους μνημονεύουμε, και λειτουργούμε μέσα σ' αυτήν την άρνηση τού παντός ως η μόνη κατάφαση της ζωής. Είμαστε το αρχαίο ζωντανό σπίτι αυτής της έρημης χώρας, που πέρασε πολλά, αλλά ουδέποτε έβαλε σε δοκιμασία την αξιοπρέπειά του.

2. Είμαστε οι μόνοι που είμαστε ελεύθεροι και ως εκ τούτου έχουμε κάθε δικαίωμα να καταστρέψουμε τις αυθεντίες που εκπροσωπούν την Ευρώπη.

3. Κοιτάξτε, απλά κοιτάξτε γύρω σας. Οι χειρότερες φατρίες με οικογενειακό χαρακτήρα, γνωστές για τη δειλία τους, επαναφέρουν τον καθημερινό φασισμό από την πίσω πόρτα. Ας μιλάμε την ίδια γλώσσα, είναι αδύνατο να αδερφωθούμε με όλους αυτούς που τώρα στις εκλογές απευθύνονται στα πιο χαμηλά ένστικτα του κόσμου. Που δέχονται μόνο φιλοφρονήσεις για τον εγωισμό τους. Και, κατά τα άλλα, στις δημόσιες εμφανίσεις τους είναι ευχάριστοι και συμπαθητικοί, χωρίς να διακινδυνεύουν τίποτα προσωπικό.

4. Η μόνη αληθινή προσφορά στις εκλογές εκ μέρους όλων των αξιοθρήνητων αντιπάλων μας θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία λέξη: να γίνει παρελθόν. Τότε προσωπικά θα βοηθούσα να βυθιστούν σε μια λησμονιά χριστιανικού τύπου, που θα συνοδευόταν όμως από έναν αυστηρό σωφρονισμό. Γιατί, αν τους αφήσεις, ακόμα και εκεί, στον πάτο, θα αρχίσουν τις μηχανορραφίες για να πάρουν την εξουσία.

5. Με τις απατηλές ομιλίες τους, οι μνημονιακοί προσκολλώνται στην εξουσία όπως ο σωματέμπορος στην πουτάνα. Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, κατά φαντασίαν υγιείς, και μόνο νοσηρές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν. Ειδικά σ' αυτές τις εκλογές συνωστίζονται σαν τις κατσαρίδες για χάρη της κάλπης. Τους σώζει η ματαιοδοξία, η ικανότητα προσαρμογής τους ακόμα και μέσα στα σκουπίδια. Παρ' όλα αυτά, πιστεύουν πως είναι ανώτερες φύσεις, τιμώντας με αυτόν το χαρακτηρισμό τον ψυχαναγκασμό τους. Ακόμα και αυτήν την ύστατη στιγμή, ο Σαμαράς πιστεύει πως χάρη σε αυτόν η πατρίδα μας θα τύχει της συμπόνιας της Μέρκελ.

6. Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπάρχει; `Η πρέπει να περιμένουμε το μυστήριο της Αποκαλύψεως για να εμφανιστεί; Τι πράττει; Με υπομονή συλλέγει γραμματόσημα, ενώ κάνει προς όλους ήπιες παρατηρήσεις, προτρέποντας αποχή από τις ανθρώπινες συναναστροφές. Το μόνο που κατάφερε ο κορυφαίος -του οποίου το επάγγελμα τον καθιστά περαστικό- είναι να σέρνει μαζί του ένα σιωπηλό δημοσιογραφικό ακροατήριο.

7. Οι νεοναζίδες που τρέμουν τον ίσκιο τους επανέρχονται σαν νόμιμο κόμμα στις εκλογές. Αυτήν την επικίνδυνη απόφαση που παίρνει διαστάσεις απειλής τη χρεώνεται το κράτος. Ούτε τυχαία ούτε εσκεμμένα, ο μονόλογος της Δικαιοσύνης κυλάει ερήμην μας. Μελαγχολώ με ό,τι με αιφνιδιάζει με δόλο και επαληθεύει την πεποίθησή μου για τη Δικαιοσύνη. Αφού αποφάσισαν με απίστευτη ευκολία να βάλουν τους κάφρους στη ζωή μας, ας αναλάβουν και τις ευθύνες για τις συνέπειες. Αν το μικροαστικό νοικοκυριό ενός δημοσίου λειτουργού τον εμποδίζει να δει τι γίνεται στο πεζοδρόμιο, δεν θα αργήσει να βρεθεί και αυτός κυνηγημένος από αυτόν που επίσης δεν βλέπει στο πεζοδρόμιο.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ, στο Ριζοσπάστη