Γιατί με το ΚΚΕ;

Αν η ερώτηση είναι γιατί με το ΚΚΕ, η απάντηση κρίνεται εύκολη και θα τη συναντήσετε στις αράδες που ακολουθούν.

Αλλά είναι αδύνατον αυτή η συγκεκριμένη ερώτηση να μην γεννήσει μια άλλη εντελώς αυθόρμητη.

Οι υπόλοιποι πού είστε; Όλοι εσείς που έχετε αγανακτήσει από τα μνημόνια και τις επιταγές της Τρόϊκας, που έχετε γονατίσει επαγγελματικά, οι νέοι που μπροστά σας δεν βλέπετε μέλλον με την ανεργία να σας έχει δέσει χειροπόδαρα ενταφιάζοντας τα καλύτερα και αποδοτικότερά σας χρόνια, όλοι εσείς που δουλεύετε στον ιδιωτικό τομέα και πληρώνεστε μια στη χάση και μια στη φέξη, εσείς του δημόσιου τομέα "υπεράριθμοι τεμπέληδες", αιχμάλωτοι  μιας κινητικότητας που δεν  θα έχει τέλος και οι υπόλοιποι απολυμένοι, αλλά και όλοι εσείς θύματα της ενοικίασης εργασίας που σας ζητούν να δουλέψετε για 480 ευρώ βαφτίζοντας ανάπτυξη  την πρόσληψη σας και τα ψίχουλα που σας δίνουν για μισθό, αλήθεια πού είστε;

Πόσα δεινά είσαστε διατεθειμένοι να υποστείτε για να αντιληφθείτε επιτέλους ότι η ρήξη με το σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, είναι πλέον αναπόφευκτη και, ρεαλιστικά σκεπτόμενοι, επιβεβλημένη.

Και μιλάμε για πραγματική ρήξη με τον καπιταλισμό και όχι διαχείριση του συστήματος, όπως σας προτείνουν κάποιοι αριστερόστροφοι σωτήρες, όπως παλαιότερα υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ σας είχε πει την αλήθεια. Ότι ο μονόδρομος είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πως κρίση και μνημόνια είναι ζωτικά και θεμελιώδη στοιχεία του καπιταλισμού. Όπως και οι ανισότιμες σχέσεις μεταξύ κρατών  - μελών.

Το ΚΚΕ μίλησε πρώτο για τη Συνθήκη του Μάαστριχ χρόνια πριν! Για το Μνημόνιο των Μνημονίων! Πριν ακόμα η κρίση γίνει της …μόδας και μπει στα σπίτια μας. Τότε που είχε βάλει μπρος τις μηχανές της και ετοιμαζόταν να σαρώσει τα πάντα στη Γηραιά Ήπειρο.

Σας μίλησε και σας προειδοποίησε  για τη συνθήκη του Άμστερνταμ, για τη Λευκή Βίβλο, κατάμαυρη για τους εργαζόμενους, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για τη δραματική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.

Όλα αυτά ήταν γραμμένα. Όλα αυτά αποτελούσαν επιταγές - απαιτήσεις του καπιταλιστικού συστήματος και της Κεντρικής Τράπεζας. Δεν ήταν επιλογές συντηρητικών κυβερνήσεων, τις είδαμε και τις κεντροαριστερές –βλέπε Ζοσπέν ή Πρόντι- δεν ήταν θέμα προσώπων, όπως τώρα που κάποιοι επικαλούνται την κακιά Μέρκελ, αλλά απόρροια μιας πολιτικής που είχε και θα έχει σαν στόχο τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ήταν οι αστικές τάξεις των κρατών – μελών, από κοντά και η ελληνική, που αποφάσισαν να εκχωρήσουν αυτοβούλως τμήμα των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί μόνο έτσι εξασφάλιζαν την πολιτική και οικονομική τους κυριαρχία.

Τότε δεν ήξερες. Πίστευες στους διαχειριστές του συστήματος. Τώρα κατάλαβες ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός απ’ αυτόν της ρήξης που οι αριστερόστροφοι σωτήρες δεν προτείνουν; Τώρα κατάλαβες ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός που προτείνει το ΚΚΕ;

Εγώ απάντησα!!! Σειρά σας να απαντήσετε στις κάλπες!!!

Μιχάλης Λεάνης 

Δημοσιογράφος, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ