Σούλα Τρόμπα volume 1: "Επιστολή στην Αυγή"

Επιστολή στην Αυγή.

Ονομάζομαι Σούλα Τρόμπα και κατάγομαι από την Μαλακάσα. Τώρα ανήκω στην οργάνωση Φυλής. Την περιοχή, όχι τον δρόμο. Επίσης είμαι Παρθένος στο ζώδιο. Ήμουν οργανωμένη στο Πασόκ 10 ολόκληρα χρόνια αλλά με αριστερές αρχές. Στο Πασόκ μου βρήκαν δουλειά, αλλά ένιωθα πολύ εγκλωβισμένη. Από μικρή επέμεινα, παρ’ όλη την καταπίεση που έφαγα από τους γονείς μου, να γράφω με το αριστερό μου χέρι και κλωτσούσα πάντα με το αριστερό πόδι. Αργότερα που μεγάλωσα, πάντα το αριστερό πόδι πατούσα στο χείλος της λεκάνης για να αλλάξω ταμπόν. Με αριστερές καταβολές αλλά χωρίς υπερβολές. Ήμουν τακτική αναγνώστρια της Ελευθεροτυπίας και του Cosmopolitan.

Στην εφηβεία μου διάβασα «την Καλύβα του Μπάρμπα – Θωμά» και το «Άκου Ανθρωπάκο» εκείνου του ψυχολόγου που ήταν από το Ράιχ. Επίσης ακούω και κλασική μουσική (μου αρέσουν οι… μπολονέζ του Σοπέν) αλλά φυσικά δεν είναι για όλες τις ώρες. Έχω καπνίσει και τρεις φορές μπάφο. Σήμερα διαβάζω Τατσόπουλο και Διβάνη. Δεν ενόχλησα ποτέ απεργό και πάντα πήγαινα από την άκρη και πολύ διακριτικά να πιάσω δουλειά στις απεργίες. Όταν γνώρισα τον Κύριο Τσίπρα ένιωσα ένα δέος. Ήθελα πάρα πολύ να τον αγγίξω να δω τι θα κάνει. Τον άγγιξα. Ούτε κόρναρε, ούτε σφύριξε… τίποτα. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος φαινόταν σαν και μας. Προσηνής και ευπροσήγορος. Καταδεκτικός. Μου χαμογέλασε και δάκρυα πλημύρισαν τα μάτια μου.

Νιώθω ευτυχής που τον γνώρισα. Που σας γνώρισα. Με απεγκλωβίσατε. Νοηματοδοτήσατε τη ζωή μου. Ανεβαίνουμε και καμιά φορά στο Σύνταγμα και παρακολουθούμε τις παραστάσεις που δίνουν εκεί διάφορα συγκροτήματα. Επίσης πολύ μου άρεσε εκείνο το σκετς που κάναμε παλιά με τις πατάτες. Και το άλλο με το αλεύρι. Αλήθεια πόσο λείπει το θέατρο απ’ τη ζωή μας.

Σας γράφω αυτές τις γραμμές κατασυγκινημένη και νιώθω να χαϊδεύει τ’ αυτιά μου ακόμη ο δυνατός, καθαρός και προ πάντων, έντιμος λόγος του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα. Του είμαι ευγνώμων που έδωσε διέξοδο στην καταπιεσμένη αριστερή μου ιδεολογία. Βρήκα σε σας, επί τέλους, όλους τους παλιούς μου φίλους από το Πασόκ και «σας νιώθω σαν την πολιτικά βιολογική μου οικογένεια».

Γράφει ο Στέλιος Κανάκης

Πηγή: Νομικά Ανάλατα