Αν
κάποιος ήθελε να αποτυπώσει με μια φράση τη σύγκρουση των δύο γραμμών μέσα στο
συνδικαλιστικό κίνημα, το βάθος και το περιεχόμενο αυτής της σύγκρουσης που
εκφράζεται στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, από
τη μια πλευρά με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και από την άλλη απ' ολες τις υπόλοιπες
παρατάξεις, η φράση του προέδρου της ΓΣΕΕ στην προχτεσινή συνεδρίαση της
Ολομέλειας της ΓΣΕΕ αποδίδει πέρα για πέρα την πραγματικότητα.
Μιλώντας
στην πρώτη συνεδρίαση της νέας διοίκησης της ΓΣΕΕ που προήλθε από το 35ο
συνέδριο και σχολιάζοντας τις θέσεις που είχε αναπτύξει ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ, ο Γιάννης Παναγόπουλος είπε ξεκάθαρα: «Αν ο
δρόμος είναι η "Χαλυβουργία" δε συμφωνούμε..!»
Πράγματι,
πρόκειται για μια ομολογία που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η πλειοψηφία δε
συμφωνεί με τους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης. Δε συμφωνεί με τους
αγώνες που ενώνουν τους εργάτες ως τάξη απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών.
Δεν αποδέχεται και δε συμφωνεί με τους αγώνες που δεν αποδέχονται ότι οι καπιταλιστές
είναι «συν-εταίροι» των εργατών, ότι οι εργάτες είναι «κόστος» που πρέπει να
μειωθεί, για να κρατηθούν δήθεν σε λειτουργία οι επιχειρήσεις και να εδραιωθούν
τα καπιταλιστικά κέρδη. Δε συμφωνεί με αγώνες που δε συνθηκολογούν και δεν
υποτάσσονται στις αξιώσεις της εργοδοσίας. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε συμφωνεί με
ό,τι συμβολίζει ο πολύμηνος ηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών . Γι' αυτό
απορρίπτει και το δρόμο των Χαλυβουργών. Επιβεβαιώνεται
έτσι ότι με αυτούς που υπηρετούν τον άλλο δρόμο, κόντρα σε αγώνες όπως των
Χαλυβουργών δεν μπορεί παρά να υπάρχει μόνο διαρκής αναμέτρηση και
αντιπαράθεση. Μέχρι που στις γραμμές των συνδικάτων, στην ηγεσία τους και στη
δράση τους, ο αγώνας των Χαλυβουργών θα θεωρείται όχι παράδειγμα προς αποφυγή,
αλλά παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει ολόκληρη η εργατική τάξη. Γιατί ναι.
Για εμάς, μόνο ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος των Χαλυβουργών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου