ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ: Πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων και καταχτήσεων προχωράει η επανεκκίνηση των έργων και της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Τα πανηγύρια της τρικομματικής Κυβέρνησης, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, για την επανεκκίνηση των έργων κατασκευής οδικών αξόνων δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν άνεργο, κανέναν εργαζόμενο. Έχουν στόχο να πείσουν τους εργαζόμενους, ότι οι θυσίες έπιασαν τόπο, ότι ξεπερνιέται η ανεργία, αρχίζει η ανάπτυξη. Έχουν στόχο να κτυπήσουν τη γραμμή του ταξικού εργατικού κινήματος, ότι τάχα είναι αδιέξοδη, ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα, αλλά αντίθετα αποτελεσματική είναι η γραμμή του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας, της αποδοχής να πληρώσει ο λαός το μάρμαρο της κρίσης. Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη, για ποιες θέσεις εργασίας μιλάνε;

Οι οδικοί άξονες, που κατασκευάστηκαν και θα κατασκευαστούν, τα αεροδρόμια και άλλα ανάλογα έργα, είναι για να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής του λαού ή για να οικονομήσουν οι κατασκευαστικές εταιρίες, οι όμιλοι και οι τραπεζίτες;

Ο λαός διπλοπλήρωσε τα έργα και τώρα πληρώνει και πανάκριβα διόδια για να κονομάνε τα αρπακτικά.

Η κατασκευή των οδικών αξόνων είχε παγώσει μονομερώς από τις κατασκευαστικές εταιρίες παραβιάζοντας τα συμβόλαια που είχαν με το Κράτος, απαιτώντας να συνάψουν νέα, πιο συμφέροντα, με καλύτερους όρους.

Η Κυβέρνηση έκλεισε τα μάτια στη μη τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων των κατασκευαστικών εταιριών  και ικανοποίησε τις απαιτήσεις τους με νέα συμβόλαια, με πιο κερδοφόρους όρους, για τις τράπεζες και τις κατασκευαστικές εταιρίες, που πίεζαν με τη δικαιολογία του περιορισμού της κίνησης των διοδίων, λόγω της αύξησης της βενζίνης.

Η κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών δεν βελτιώνεται με μπαλώματα. Τα στοιχεία είναι αμείλιχτα και διαψεύδουν τις τυμπανοκρουσίες της τρικομματικής Κυβέρνησης.

•        Τους τελευταίους 36 μήνες στον κλάδο των κατασκευών χάνονται κάθε μήνα 4.361 θέσεις εργασίας.

•        Οι άνεργοι οικοδόμοι σήμερα περνούν τις 160 χιλιάδες.

•        Στον κλάδο των επιστημονικών τεχνικών δραστηριοτήτων οι μισθωτοί μειώθηκαν από 106 χιλιάδες το 2009 σε 83.000 το 2012, μείωση που περνά το 22%.

•        Ο προϋπολογισμός για Δημόσια έργα το 2011 ήταν κατά 5,8 και 7,3 δις ευρώ μειωμένος σχετικά με το 2005 και 2006, αντίστοιχα.

•        Οι άνεργοι εργάτες δεν μπορούν πλέον να θεωρήσουν  ούτε το βιβλιάριο ασθενείας.

•        Το επίδομα ανεργίας για όσους έχουν τις προϋποθέσεις έχει μειωθεί στα 360 ευρώ και μόνο για 110 μέρες το χρόνο.

•        Οι μισθωτοί τεχνικοί δεν μπορούν να μπουν στο ταμείο ανεργίας γιατί δουλεύουν με μπλοκάκι.

•        Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας έχει εξασφαλίσει φθηνούς εργάτες για τις κατασκευαστικές εταιρίες, με 25 – 35 ευρώ μεροκάματο και χωρίς δικαιώματα.

Αυτή είναι η κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών και εθελοτυφλούν όσοι κάνουν ότι δεν τη βλέπουν.

Λένε ψέματα ότι θα δημιουργηθούν 25 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Είναι στους πάντες γνωστό ότι στην κατασκευή αυτών των έργων χρησιμοποιούνται περισσότερο μηχανήματα και λιγότερη χειρωνακτική εργασία.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που υπόσχονται. Κέρδη για το κεφάλαιο και συνεχώς χειρότερη θέση για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Η εργοδοσία είναι εξοπλισμένη με το νομικό οπλοστάσιο όλων των αντεργατικών νόμων, των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων, που έχουν ψηφιστεί για να δημιουργηθεί νέο, πιο ευνοϊκό πεδίο, για τη διασφάλιση και διεύρυνση της κερδοφορίας της.

Καλούμε τους οικοδόμους, ιδιαίτερα τους συναδέλφους που θα βρεθούν στα εργοτάξια των έργων που θα επανεκκινηθούν, να μη σκύψουν το κεφάλι.

Να μη συμβιβαστούν με τα ψίχουλα που προσφέρει η εργοδοσία και τα ονομάζει μεροκάματο.

Να παλέψουν μαζί με την Ομοσπονδία Οικοδόμων για να βάλουμε φρένο στις ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας.

Να στηρίξουν μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, σε κάθε χώρο, τον αγώνα για υπογραφή ΣΣΕ που να ικανοποιεί τις ανάγκες των οικογενειών των οικοδόμων.

Μέσα στις δυσκολίες γεννιούνται και δυνατότητες. Δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν στο δυνάμωμα του αγώνα με επίκεντρο τα συμφέροντα των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Το μέλλον των εργατών δεν είναι η σαπίλα και τα αδιέξοδα της εξουσίας των μεγαλοεργολάβων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών, αλλά εκείνος ο δρόμος που θα κάνει τους εργάτες κυρίαρχους του πλούτου που παράγουν, εκείνη η κοινωνία που θα οργανώσει την ανάπτυξή της με επίκεντρο τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες.

Αυτός ο στόχος παραμένει επίκαιρος και ρεαλιστικός για τους εργάτες και αυτός ο στόχος, αυτή η προοπτική πρέπει να ενισχυθεί.

Αυτή η ανάπτυξη, που είναι κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, θα γεννήσει ξανά νέα και μεγαλύτερα βάσανα για τους εργαζόμενους. Από αυτή την ανάπτυξη έχουν συμφέρον να πανηγυρίζουν μαζί με την Κυβέρνηση μόνο οι όμιλοι, οι κατασκευαστικές εταιρίες και οι τραπεζίτες.

                                             Η Διοίκηση