Για την ανασφάλιστη εργασία

Τα στοιχεία που παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη η Ομοσπονδία των εργαζομένων στο ΙΚΑ για την ανασφάλιστη εργασία και τους ελέγχους των κρατικών μηχανισμών, είναι κόλαφος για την κυβέρνηση και υλικό για κρίσιμα πολιτικά συμπεράσματα από τους εργαζόμενους. Τι λένε τα στοιχεία για την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία: Πρώτον, ότι τα γεγονότα στη Μανωλάδα με την εγκληματική επίθεση κατά των ανασφάλιστων και απλήρωτων μεταναστών, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Οτι η Μανωλάδα δεν είναι μία, δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά κάθε μέρα και μήνα, σε «Μανωλάδα» τείνει να εξελιχθεί ολόκληρη η χώρα. Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει και το γεγονός, ότι η αρμόδια υπηρεσία του ΙΚΑ καταγράφει -στους όποιους ελέγχους καταφέρνει να κάνει- το 40% σχεδόν του εργατικού δυναμικού να δουλεύει ανασφάλιστο.

Δεύτερον, τα στοιχεία δείχνουν ότι αντί για περιορισμό της ανασφάλιστης εργασίας αυτή γιγαντώνεται, διαψεύδοντας παταγωδώς τους ισχυρισμούς των κυβερνώντων ότι δήθεν έχουν κηρύξει πόλεμο στην «παραβατικότητα» στην αγορά εργασίας και οι όποιες διακηρύξεις τους και νομοθετικές παρεμβάσεις γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους. Και μόνο το γεγονός, ότι οι επιτόπιοι έλεγχοι στις επιχειρήσεις από την αρμόδια υπηρεσία του ΙΚΑ πέρυσι, σε σχέση με το 2009 μειώθηκαν κατά 56% (από 107.115 σε 46.730) μαρτυρά ότι η κυβέρνηση έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στη μαύρη εργασία, ότι με δική της πρωτίστως πολιτική ευθύνη οι εργοδότες έχουν εξασφαλίσει το «ελεύθερο» να κάνουν ό,τι θέλουν. Η αγορά εργασίας έχει μπει στον «αυτόματο πιλότο» της καπιταλιστικής κερδοφορίας με την άδεια του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του.

Τρίτον, η κυβέρνηση πολλές φορές επικαλείται την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου, την επιβολή προστίμων και λοιπά... Πρόκειται για καθαρή εξαπάτηση, όταν, την ίδια στιγμή, το ΙΚΑ, ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός Οργανισμός, έχει αυτή τη στιγμή μόλις 3 ελεγκτικά κέντρα αντί για 13 που είχαν νομοθετηθεί και με μόλις 25 ελεγκτές για να ελέγχουν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις σε ολόκληρη την επικράτεια. Το ΙΚΑ δηλαδή, έχει επί της ουσίας αφοπλιστεί απέναντι στους εργοδότες, οι οποίοι γνωρίζοντας καλύτερα απ' όλους αυτήν την πραγματικότητα, έχουν στην κυριολεξία ξεσαλώσει.

Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιες ελλείψεις ή αδυναμίες, μιας σωστής πολιτικής που θα μπορούσαν να διορθωθούν και να ξεπεραστούν, αλλά για μια συνειδητή αντεργατική πολιτική προς όφελος της εργοδοσίας, με προδιαγεγραμμένα τα αποτελέσματά της. Αλλωστε αυτό δείχνει και η απόφαση της κυβέρνησης -παρά την τεράστια εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων και την τραγική οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ- να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, να απαλλάξει δηλαδή περαιτέρω το κεφάλαιο από το «εργασιακό κόστος» όπως λέει. Οι μισθωτοί μάλιστα και οι συνταξιούχοι, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι και αυτές οι ασφαλιστικές εισφορές που εισπράττονται, αντί να αξιοποιηθούν από το ΙΚΑ σε όφελος των ασφαλισμένων, μετατράπηκαν σε θαλασσοδάνεια για το μεγάλο κεφάλαιο, έγιναν αποθεματικά που λεηλατήθηκαν, πότε άτοκα στην Τράπεζα της Ελλάδας, πότε στο Χρηματιστήριο και πότε στα «κουρέματα» που τους επιβλήθηκαν. Επιβεβαιώνοντας έτσι την ανάγκη, όχι για μια άλλη «διαχείριση», αλλά για την αξίωση ο πλούτος -και των ασφαλιστικών εισφορών- από τον κόπο και τον ιδρώτα των εργατών να γίνει δικό τους κτήμα, που σημαίνει πάλη ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική, στη ρότα του αγώνα για τη δική τους εξουσία.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ριζοσπάστης