Σφαίρες
στους εργάτες που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους. Αίμα εργατών ποτίζει τα
χώματα που καλλιεργούνται οι φράουλες. Λίπασμα για τα κέρδη των
μεγαλοεπιχειρηματιών του καρτέλ της φράουλας στη Μανωλάδα. Χωράφια που
ποτίζονται καθημερινά με ιδρώτα απλήρωτων, εξαθλιωμένων ανθρώπων, που αναγκάστηκαν
να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους και το μόνο που ζητούν είναι το δικαίωμα στη
ζωή. Ποτίζουν καθημερινά με τον ιδρώτα τους τις φράουλες. Δουλεύουν ήλιο με
ήλιο για να γεμίζουν κέρδη οι τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών της φράουλας.
Παράγουν πλούτο και οι ίδιοι δεν παίρνουν δεκάρα τσακιστή.
Τσιράκια
των μεγαλοεπιχειρηματιών στρέφουν τα όπλα ενάντια στους εργάτες και ανοίγουν
πυρ, βαράνε στο ψαχνό. Και μετά κρύβονται. Και δεν τους βρίσκουν.
Εξαφανίζονται…
Αυτά
που γίνονται στη Μανωλάδα δεν είναι σημερινά. Δεν γίνονται πρώτη φορά. Πριν από
πέντε χρόνια πάλι στη Μανωλάδα εργάτες είχαν χτυπηθεί από τους
μεγαλοεπιχειρηματίες. Τότε είχαν αποκαλυφθεί στο πανελλήνιο και οι άθλιες
συνθήκες ζωής τους. Τότε είχαν γίνει και διαδηλώσεις που είχαν χτυπηθεί από την
αστυνομία, από το κράτος που κάνει πλάτες για να πλουτίζουν οι επιχειρηματίες
του καρτέλ της φράουλας. Δε γίνονται μόνο εκεί. Στους τόπους δουλειάς μετριέται
η δημοκρατία και η ελευθερία. Εκεί που απαγορεύονται οι απεργίες. Εκεί που
απολύονται οι εργάτες. Εκεί που στήνουν καρτέρι στους συνδικαλιστές για να τους
ρίξουν βιτριόλι, όπως έκαναν στην Κούνεβα. Εκεί που βασανίζουν εργάτες, όπως
πέρσι έναν Αιγύπτιο εργάτη που διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του. Εκεί που το
Λιμενικό και οι βατραχάνθρωποι τσακίζουν τα κόκαλα ναυτεργατών. Εκεί που τα
εργατικά «ατυχήματα» θεωρούνται μόνο παράπλευρες απώλειες για την αύξηση του
κέρδους.
Όσο
το σύστημά τους πνέει τα λοίσθια τόσο θα εντείνουν την καταστολή, από κρατικούς
και παρακρατικούς μηχανισμούς, τόσο θα περνάνε ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα, τόσο οι
εργάτες θα πληρώνουμε την κρίση τους και τα κέρδη τους όχι μόνο με τον ιδρώτα
μας, αλλά και με το αίμα μας, με τη ζωή μας.
Τέρμα
οι υποκρισίες και τα κροκοδείλια δάκρυα. Οργάνωση. Ταξική. Λαϊκή συμμαχία και
αντεπίθεση για να γίνουμε επιτέλους οι εργαζόμενοι αφέντες στον τόπο μας.
Μανώλης Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου