Η (κατά "ΒΗΜΑ") «σοβιετική» Ελλάδα και τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ

«Όταν σε μία χώρα το ένα τέταρτο των φορολογουμένων πολιτών της απειλείται με κατασχέσεις μισθών, καταθέσεων, αυτοκινήτων και σπιτιών, στην ουσία, απειλείται περίπου το σύνολο της κοινωνίας: μετά τις ανακοινώσεις για τις διαδικασίες των κατασχέσεων το μέγιστο τμήμα των ελληνικών οικογενειών τρέμει πλέον το αύριο. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στο δυτικό κόσμο: κάθε θεμελιώδης συνθήκη κοινωνίας δυτικού τύπου στην Ελλάδα πλέον καταργείται.

Είναι πολύ αμφίβολο αν η χώρα θα μπορούσε να «σοβιετοποιηθεί» σε αυτό το βαθμό και με αυτή την επιθετικότητα ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο το ΚΚΕ έπαιρνε ξαφνικά την εξουσία: θα ήταν άραγε σε θέση να σβήσει από το χάρτη τόσες επιχειρήσεις, ή, ακόμα περισσότερο, να απειλήσει με τις κατασχέσεις κινητών και ακινήτων που σήμερα απειλούν τόσα εκατομμύρια Ελληνες; Την ίδια στιγμή, δικαίως, οι οπαδοί του σοβιετικού μοντέλου θα επισημάνουν ότι, τουλάχιστον σε αυτά τα καθεστώτα, ένα πιάτο φαί υπήρχε εξασφαλισμένο, όπως και μία στέγη, έστω και σε κακό χάλι: στην Ελλάδα σήμερα, ούτε κι αυτά δεν υπάρχουν πια για όλο και περισσότερους ανθρώπους κάθε μέρα.» (Από άρθρο του  ΒΗΜΑτος με τίτλο ‘Η «σοβιετική» Ελλάδα’. Η συνέχεια εδώ.)

Αυτό το παραμυθάκι πρέπει να πιάνει σε μερίδα των συμπατριωτών μας, αλλιώς τι άλλο να σκεφτεί κανείς; Γιατί το αναπαράγουν συνεχώς τα στελέχη της συγκυβέρνησης και των ομίλων «ενημέρωσης» με τον ίδιο, αμείωτο, ζήλο; Μήπως δεν ξέρουν, μήπως δεν διάβασαν, μήπως δεν άκουσαν ποτέ για την υπεροχή του σοσιαλισμού σε δεκάδες τομείς –και οπωσδήποτε στους πιο σημαντικούς- έναντι του σάπιου συστήματος που τους πληρώνει για να ψεύδονται; Όχι δα!

Ας δούμε λοιπόν ορισμένα στοιχεία, ενδεικτικά, για το επίπεδο ζωής και τις κατακτήσεις των λαών της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), όχι τα τελευταία χρόνια της ζωής της (κάτι που θα ήταν πιο εύκολο) μα τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, την περίοδο 1917-1933. Μια περίοδο που η ΕΣΣΔ, παρά το λυσσαλέο πόλεμο που δεχόταν από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς,  μεταμορφώθηκε ριζικά και απόβαλε την όψη της καθυστέρησης και του μεσαιωνισμού. Από χώρα αγροτική έγινε χώρα βιομηχανική. Από χώρα της μικρής ατομικής αγροτικής οικονομίας έγινε χώρα της μεγάλης συλλογικής μηχανοποιημένης αγροτικής οικονομίας. Από χώρα της αμάθειας και της αγραμματοσύνης και από χώρα απολίτιστη έγινε χώρα γραμματισμένη και πολιτισμένη.

Για να συμβούν όλα αυτά χρειάστηκε να εξαλειφτούν οι παρασιτικές τάξεις που επέβαλλαν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Με την εξάλειψή τους, η δουλειά του εργάτη και του αγρότη απαλλάχτηκε από την εκμετάλλευση. Τα εισοδήματα που απομυζούσαν οι εκμεταλλευτές από τη λαϊκή εργασία παρέμεναν στα χέρια των εργαζομένων και χρησιμοποιούνταν, εν μέρει για την επέκταση της παραγωγής και την προσέλκυση στην παραγωγή καινούργιων τμημάτων εργαζομένων, και εν μέρει για την άμεση αύξηση των εισοδημάτων των εργατών και των αγροτών. Εξαφανίστηκε η ανεργία, η μάστιγα της εργατικής τάξης. Αν στις αστικές χώρες εκατομμύρια άνεργοι υπέφεραν από την ανέχεια και τα βάσανα γιατί δεν υπήρχε δουλειά, στην ΕΣΣΔ δεν υπήρχαν εργάτες, που να μην έχουν δουλειά και μεροκάματο.

Με βάση τα παραπάνω, αυτή την περίοδο έχουμε:

   

Αύξηση του εθνικού εισοδήματος από 35 δισεκατομμύρια ρούβλια το 1930, σε 50 δισεκατομμύρια το 1933. Και μια που το ποσοστό των καπιταλιστικών στοιχείων μαζί και των προνομιούχων επιχειρηματιών στο εθνικό εισόδημα είναι σήμερα λιγότερο από 0,5% σχεδόν όλο το εθνικό εισόδημα κατανέμεται ανάμεσα στους εργάτες και τους υπαλλήλους, στους εργαζόμενους αγρότες, στους συνεταιρισμούς και στο κράτος.

   

Αύξηση του μέσου χρονιάτικου μισθού των εργατών της βιομηχανίας από 991 ρούβλια το 1930, σε 1.519 ρούβλια το 1933.

   

Αύξηση του ταμείου των κοινωνικών ασφαλίσεων των εργατών και των υπαλλήλων από 1 δισεκατομμύριο 810 εκατομμύρια ρούβλια το 1930, σε 4 δισεκατομμύρια 610 εκατομμύρια ρούβλια το 1933.

   

Πέρασμα στην 7ωρη εργάσιμη μέρα σ' όλη τη βιομηχανία επιφανείας. (Δεν περιλαμβάνεται η εργασία σε ανθρακωρυχεία, μεταλλεία κλπ.) 

Βοήθεια του κράτους στους αγρότες, με την οργάνωση 2.860 μηχανοτραχτερικών σταθμών, πράγμα που απαίτησε να επενδυθούν 2 δισεκατομμύρια ρούβλια.

   

Βοήθεια του κράτους στους αγρότες με την παροχή πιστώσεων στα κολχόζ, που φτάνουν το 1 δισεκατομμύριο 600 εκατομμύρια ρούβλια.

   

Βοήθεια του κράτους στους αγρότες με την παροχή πιστώσεων σε σπόρο και σε είδη διατροφής, που φτάνουν, στο διάστημα της περιόδου που εξετάζουμε, τα 262 εκατομμύρια πούτια δημητριακά.

   

Βοήθεια του κράτους στους οικονομικά αδύνατους αγρότες με την παροχή φορολογικών και ασφαλιστικών διευκολύνσεων, που το συνολικό ποσό τους φτάνει τα 370 εκατομμύρια ρούβλια.

Οσο για την εκπολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, έχουμε:

Εφαρμογή της γενικής υποχρεωτικής δημοτικής εκπαίδευσης σ' όλη την ΕΣΣΔ και ανέβασμα του ποσοστού των εγγραμμάτων από 67% στα τέλη του 1930, σε 90% στα τέλη του 1933.

   

Αύξηση του αριθμού των μαθητών στα σχολεία όλων των βαθμών από 14 εκατομμύρια 358 χιλιάδες το 1929, σε 26 εκατομμύρια 419 χιλιάδες το 1933.(...)

   

Αύξηση του αριθμού των παιδιών της προσχολικής αγωγής από 838 χιλιάδες το 1929, σε 5 εκατομμύρια 917 χιλιάδες το 1933.

   

Αύξηση του αριθμού των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, γενικών και ειδικών, από 91 το 1914, σε 600 το 1933.

   

Αύξηση του αριθμού των ινστιτούτων για επιστημονικές έρευνες από 400 το 1929, σε 840 το 1933.

   

Αύξηση του αριθμού των λεσχών από 32 χιλιάδες το 1929, σε 54 χιλιάδες το 1953.

   

Αύξηση του αριθμού των κινηματογράφων, των κινηματογραφικών εγκαταστάσεων στις λέσχες και των κινητών κινηματογράφων από 9.800 το 1929, σε 29.200 το 1933. (Τα στοιχεία από το Ριζοσπάστη εδώ).

Μήπως θα τολμούσε να απαντήσει ο αρθρογράφος της φυλλάδας του «συγκροτήματος», που έχει πάρει υπεργολαβία τον αντικομμουνισμό, σε ποιους τομείς από τους παραπάνω μπορεί να είναι σήμερα περήφανη η «ελεύθερη» καπιταλιστική Ελλάδα; Να του απαντήσουμε εμείς αν δυσκολεύεται: σε κανέναν. Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας, εκατό χρόνια περίπου μετά από την περίοδο που γίνεται η αναφορά στην ΕΣΣΔ, που να αναπτύσσεται, εκτός από τους σωρούς κερδών των βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών και άλλων κηφήνων. Σε όλους τους άλλους τομείς επικρατεί φωτιά και τσεκούρι και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και άλλα λαϊκά στρώματα οδηγούνται καθημερινά στην εξαθλίωση και την  υποδούλωση, μέσω της φτώχειας και της πείνας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Να αναφέρουμε ακόμα πως με το πέρασμα του χρόνου, στην ΕΣΣΔ, με τη σκληρή δουλειά του λαού και κάτω από την καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος, κατακτήθηκαν δικαιώματα που εμείς εδώ στη δύση απλά τα ονειρευόμασταν.  Εκτός από δουλειά για όλους, υπήρχε δωρεάν στέγαση, δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία και κοινωνική πρόνοια, δωρεάν παροχές κοινής ωφέλειας, πολιτισμός, συγκοινωνίες και άλλα. Και μια και ο αρθογράφος του ΒΗΜΑτος αναφέρεται στην κατοικία του σοβιετικού πολίτη με τρόπο απαξιωτικό («μία στέγη, έστω και σε κακό χάλι»), να του κάνουμε γνωστό πως αυτό το  «κακό χάλι» περιελάμβανε θέρμανση σε όλη τη διάρκεια του χειμώνα (του σοβιετικού χειμώνα...) με θερμοκρασία 25^ο σταθερή σε όλο το 24ωρο. Μακάρι και τα δικά μας σπίτια (όχι φυσικά του αρθρογράφου, δεν έχει τέτοια ανάγκη αυτός) να είχαν αυτό… το κακό χάλι, που κοντεύουμε να κάψουμε και τα κασώματα για να ζεσταθούμε…

Αυτοί οι καλοπληρωμένοι βολεμένοι κύριοι, που με την πένα τους διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, ξέρουν πολύ καλά τις διαφορές μεταξύ των δυο συστημάτων. Ξέρουν πώς ζούσαν στο σοσιαλισμό οι εργάτες, όπως καλά ξέρουν πως στο σοσιαλισμό θα είχαν... άλλη θέση οι κηφήνες σαν τα αφεντικά τους και φυσικά, οι ίδιοι,  τα τσιράκια τους. Γι’ αυτό προσπαθούν με όλα τα μέσα να συκοφαντήσουν την μεγαλύτερη κατάκτηση της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που δοκιμάζονται, πως πρόκειται για «κρίση» που ευθύνονται οι «κακοί πολιτικοί» και πως με «σωστότερη» διαχείριση μπορεί να ξεπεραστεί. Γι’ αυτό χτυπάνε με λύσσα το ΚΚΕ, που αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή τον χαρακτήρα της κρίσης και έδωσε στο λαό την μόνη πραγματικά φιλολαϊκή πρόταση, την ανατροπή του συστήματος την βρωμιάς και της εκμετάλλευσης και το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας.