Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

«Θα σε κάνω να ακούς ΕΣΑ και να τρέμεις» - Σπύρος Μουστακλής: Ο ηρωικός ταγματάρχης που έμεινε παράλυτος από τα βασανιστήρια της χούντας


Μέρα που είναι ας θυμηθούμε και την ιστορία του ηρωικού Σπ. Μουστακλή, αξιωματικού από τους ελάχιστους που αντιστάθηκαν έμπρακτα στη Χούντα.

Συνεργάστηκε με τους αξιωματικούς του ναυτικού ως ταγματάρχης και ήταν από τους λίγους αξιωματικούς του στρατού που...
πήραν μέρος. Το κίνημα του Ναυτικού προδόθηκε πριν την εκδήλωσή του, με αποτέλεσμα μεταξύ των αξιωματικών να συλληφθεί και ο ίδιος (22 Μαΐου 1973).

''Ο Σπ. Μουστακλής ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού με σημαντική αντιδικτατορική δράση.

«Θα σε κάνω να ακούς ΕΣΑ και να τρέμεις». Αυτή ήταν η φράση με την οποία ο διαβόητος βασανιστής Σπανός, μπήκε στο κελί του ταγματάρχη Σπ. Μουστακλή, που ήταν ένας από τους ελάχιστους στρατιωτικούς που αντιστάθηκε έμπρακτα. Χτύπησε άγαρμπα με ένα χτύπημα καράτε τον Μουστακλή και τον άφησε για πάντα ανάπηρο...

Κρατήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα προκάλεσε εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο “Μιχαηλίδης” και αιτιολογία εισαγωγής “τρακάρισμα στον Ιππόδρομο”.

Μετά από χρόνια ο Στ. Παττακός σχετικά ερωτηθείς δήλωσε κυνικά “Καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε. Η δύναμις επιβάλλεται δια παντός τρόπου. Ό,τι δε λύνεται, κόβεται. Σπαθί.”

Αυτή ήταν η Χούντα, χιλιάδες ακόμη ανώνυμοι αγωνιστές, βασανίστηκαν φρικιαστικά από τους μισότρελους φασίστες.

Ας μείνουν στη μνήμη μας για τους μελλοντικούς αγώνες για ένα καλύτερο κόσμο.

via Ζα μαν Φου
sibillablog


Σπύρος Μουστακλής: Ο ηρωικός ταγματάρχης που έμεινε παράλυτος από τα βασανιστήρια της χούντας

Ο Σπύρος Μουστακλής «δεν μετάνιωσε ούτε για μια στιγμή που έχασε την υγεία του, εξαιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης».

Αυτό τονίζει η σύζυγός του, Χριστίνα μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Ήταν ικανοποιημένος γιατί αγωνίστηκε για την πατρίδα του, ήταν πατριώτης και εξετέλεσε τα καθήκοντά του, υπερασπίστηκε τη δημοκρατία» θυμάται.

Η κ. Μουστακλή σκιαγραφεί τον ηρωικό ταγματάρχη ως έναν άνθρωπο που χαρακτηριζόταν «από υπερβολική κινητικότητα και ζωηρότητα, ήταν πολύ ομιλητικός, κοινωνικός και εκφραστικός. Τον ενδιέφεραν μόνο η δημοκρατία, η ελευθερία και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Όλοι του οι φίλοι και οι συνάδελφοι τον αναφέρουν σαν έναν αετό που πέταγε όταν τον έβλεπαν».

Ωστόσο, μετά τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη το 1973 στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ από τη Χούντα των Συνταγματαρχών, ο Σπύρος Μουστακλής είχε σοβαρά προβλήματα υγείας με ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων.

«Ήταν αφασικός ιατρικά. Ήταν σαν ένας άνθρωπος που απλά ζούσε, ανέπνεε, αλλά δεν είχε όλα τα άλλα που τον χαρακτήριζαν. Με τα βασανιστήρια τον καθήλωσαν ακίνητο, του στέρησαν την ομιλία του. Νόμιζε κανείς ότι είχαν μελετήσει με τη μεγαλύτερη ιατρική λεπτομέρεια τι να του προκαλέσουν για να του στερήσουν αυτά που τον χαρακτήριζαν. Ήξεραν τι άνθρωπος ήταν γιατί πάντα μιλούσε ελεύθερα, πάντα εκφραζόταν, όπου και αν ήταν» επισημαίνει η κ. Μουστακλή.

Η ίδια παρατηρεί ότι οι επόμενες γενιές θα πρέπει να τον θυμούνται ως έναν αγωνιστή που «ένωνε και ενώνει τους Έλληνες». «Συνεργάστηκε χωρίς φανατισμό πολιτικό με όλους τους ανθρώπους από κάθε πολιτική παράταξη. Θεωρούσε ότι θα ήταν ιδανικό να μην υπάρχουν φανατισμοί και να υπερισχύουν τα δικαιώματα του ανθρώπου, η ελευθερία και η δημοκρατία. Επίσης, πίστευε πολύ στους νέους και ήλπιζε ότι θα εμπνευστούν από τα ανθρώπινα ιδεώδη» διηγείται η κ. Μουστακλή και συμπληρώνει:
«Τον απασχολούσε η πατρίδα του. Η καταγωγή του από το Μεσολόγγι προφανώς τον είχε επηρεάσει πάρα πολύ και ήταν πράγματι ένας απόγονος των Ελεύθερων Πολιορκημένων με αυτά που έζησε».



 Η Χριστίνα Μουστακλή γνώρισε τον σύζυγό της στα τέλη της δεκαετίας του '50. Το 1966 αρραβωνιάστηκαν, ωστόσο για τον Σπύρο Μουστακλή είχαν αρχίσει ήδη τα υπηρεσιακά προβλήματα, λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Μετά την επιβολή της δικτατορίας ήταν από τους πρώτους που αποτάχθηκαν από το στρατό, ενώ τον Ιούλιο του 1967 παντρεύτηκε τη Χριστίνα.

Εκείνη θυμάται ότι με την επιβολή της χούντας τόσο ο Μουστακλής όσο και οι συνάδελφοί του δεν ήταν σε καλή ψυχολογική κατάσταση. «Ήταν σε μια κατάσταση εκνευρισμού και απελπισίας όταν έβλεπαν άλλους συναδέλφους τους, στους οποίους η πατρίδα έδωσε όπλα για να την προστατεύσουν, εκείνοι να τα χρησιμοποιούν εναντίον της πατρίδας και φυσικά εναντίον των συναδέλφων τους. Έβλεπαν τους συναδέλφους, τους φίλους τους να γίνονται εχθροί τους, να τους ταλαιπωρούν, να τους εξορίζουν και να τους βασανίζουν».

Αυτό το διάστημα η Χριστίνα Μουστακλή γράφει ένα βιβλίο με τη βιογραφία του συζύγου της, όπου σκιαγραφείται όλο το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής. Το βιβλίο αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Η ίδια χαρακτηρίζει τη διαδικασία της συγγραφής πολύ οδυνηρή. «Δυστυχώς έχουν φύγει πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς από τη ζωή και μας λείπουν αυτοί που ζήσαμε μαζί, αυτοί που αγωνίστηκαν, αυτοί που πάσχισαν. Ξέρετε, το να επεξεργάζομαι ένα βιβλίο, όπου οι περισσότεροι έχουν φύγει μού είναι πάρα πολύ οδυνηρό.
Να βλέπω, να γράφω, να θυμάμαι εποχές, καταστάσεις, πρόσωπα, πράγματα και να ξέρω ότι όλοι αυτοί έχουν φύγει από κοντά μας».



Σήμερα, 50 χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας η κ. Μουστακλή αναρωτιέται αν οι αγωνιστές αυτοί θα ήταν ευχαριστημένοι. «Θα ήθελαν να δουν μια Ελλάδα καλύτερη από κάθε πλευρά στον 21ο αιώνα, με όλη την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ωστόσο, το οικονομικό πρόβλημα που ζει η πατρίδα μας επισκιάζει πολλές άλλες καταστάσεις. Και αυτό είναι λυπηρό και οδυνηρό. Σήμερα βρισκόμαστε σε άλλες κατοχές και άλλα προβλήματα και λέει κανείς ότι ίσως δεν θα μπορέσει ποτέ η Ελλάδα να ανασάνει, να είναι ελεύθερη, να μην έχει τέτοια προβλήματα.
Από τον καιρό που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος δεν έχουμε ποτέ ησυχάσει και ήταν πολύ μικρά τα ευχάριστα διαλείμματα», λέει και καταλήγει: «Με τρομάζει που πέρασαν τόσα χρόνια και οι επιπτώσεις όλης αυτής της κατάστασης δεν έχουν φύγει. Ζούμε ακόμα τις επιπτώσεις της τραγικής αυτής
ιστορίας. Στην κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας ζούμε κατά ένα μέρος τα αποτελέσματα της επιβολής της δικτατορίας».

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
iefimerida

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Η ιστορία,οι ιστορικοί ήδη έχουν καταλήξει για την περίοδο αυτή της 7ετίας.Ουδέν κακό αμιγές καλού...!!!Σήμερα πολλοί καπηλεύονται την εποχή αυτή,άνθρωποι που δεν αγωνίστηκαν,δεν αιχμαλωτίστηκαν,δεν βασανίστηκαν.
Εμείς οι νεότεροι βλέπουμε μια Ελλάδα ματωμένη,εξαθλιωμένη,πτωχευμένη από την κατοχική κρίση με 30.000-50.000 νεκρούς,με 30% ανεργία και με την μεγαλύτερη μετανάστευση στην ιστορία της...., όλων των νέων Ελλήνων-δων για ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον............!!!Ακούμε τον Μπαλαούρα τελευταία για κατάργηση του Αγίου φωτός την Ανάσταση,πιο πίσω κατάργηση παρελάσεων,που σημαίνει απώλεια ιστορικής μνήμης-συνείδησης,κατάργηση θρησκευτικών,πρωινής προσευχής στα σχολεία κ.λ.π.Περί ελευθερίας και σημερινής Δημοκρατίας θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω τα σοφά λόγια του Αυστρ.Ψυχίατρου Ζ.ΦΡΌΥΝΤ:“Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.” ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ,ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ,ΔΙΑΦΘΟΡΑ,ΑΣΥΔΟΣΙΑ & ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΙΟ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΙΔΙΩΤΗ,ΔΗΜ.ΜΕΓΑΛΟΒΑΘΜΟ ΥΠΑΛ/ΛΟ ΕΩΣ ΤΟΝ"ΕΠΙΦΑΝΗ"ΕΚΛΕΓΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ...........!!!ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ......?Ευχαριστώ για την φιλοξενία.!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Γοργιας λεοντινος είπε...

Κατετάγη εθελοντής στην Εθνική Αντίσταση στην οργάνωση Ε.Ο.Ε.Α.-Ε.Δ.Ε.Σ. με στρατηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα στις 2/4/1943 μέχρι την 12/2/1945.Ως μέλος της οργάνωσης έλαβε μέρος στις παρακάτω μάχες:16-17/10/1943 στους Χαλκιοπούλους Βάλτου κατά των ΕΛΑΣιτών, 21/12/1944 στον Προφήτη Ηλία Άρτας κατά ΕΛΑΣιτών. Στη μάχη Προφήτη Ηλία τραυματίσθηκε (συντριπτικό κάταγμα περόνης) και διακομίσθηκε για νοσηλεία στο Συμμαχικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο (Polish General Hospital-No 14750) στο Μπάρι Ιταλίας.Έλαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο κατα του ΔΣΕ (1948-1949) ως ανθυπολοχαγός (Μάχες Βελούτας, Τούρκα Βάλτου, Γέφυρα Κόρακα Τριχωνίδος, Τρίκορφο κ.λπ.) και στη συνέχεια συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας (30/4/1952 - 14/7/1953) ως υπολοχαγός. [ Χριστίνα Μουστακλή, γυναίκα του Σπύρου Μουστακλή, μίλησε στο «Κ» για όσα βίωσε στο πλευρό του αείμνηστου συζύγου της. «Γεννήθηκα το 1939 σε ένα χωριό του νομού Αρκαδίας, το Αλεποχώρι. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στο χωριό αλλά δεν τον θυμάμαι, γιατί το 1944 εκτελέστηκε από τους αντάρτες. ]

Οικοδόμος είπε...

@Γοργιας λεοντινος:
Τι νόημα έχει η επιλεκτική παράθεση στοιχείων, εκτός από το να εξυπηρετεί τους σκοπούς αυτού που τα χρησιμοποιιεί; Τι προσθέτουν ή τι αφαιρούν τα παραπάνω στο μεγαλείο του αγωνιστή-μάρτυρα της χούντας Μουστακλή; Ευνόητοι οι λόγοι – αυτονόητες οι απαντήσεις…

Διαβάστε λοιπόν κι αυτό (αν δεν το –ή κάνετε πως δεν το– γνωρίζετε):
«Ο Μιχάλης Βαρδάνης, αντιστράτηγος ε.α. που βασανίστηκε επίσης από το ΕΑΤ-ΕΣΑ γράφει για τον Σπύρο Μουστακλή: «Τον πρωτοσυνάντησα στην Κύπρο, Ιούνιο του 1965, σε στρατόπεδο της Αμμοχώστου, ταγματάρχης διοικητής τάγματος και εγώ υπίλαρχος. Είχε προηγηθεί η φήμη του ως κεντρώου, δημοκρατικού αξιωματικού με πολεμικές περγαμηνές στον ΕΔΕΣ, στον εμφύλιο, στην Κορέα. Για την τρίτη περίπτωση (Κορέα) αισθανόταν άβολα, το δικαιολογούσε όμως. Οτι συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα, γιατί είχε συγκροτηθεί επί ημερών κυβέρνησης Πλαστήρα και το παραλλήλιζε με το αντίστοιχο του 1919 στην Ουκρανία που απαρτίστηκε από βενιζελικούς αξιωματικούς. Ημασταν εθελοντές στην Κύπρο από το 1964, αλλά ο Ιούνιος του ’65 μύριζε κινδύνους ανωμαλίας. Ο παλιός αντάρτης οσφραινόταν περισσότερο τον κίνδυνο που ερχόταν. Τον είδα ανήσυχο με τις αθρόες αφίξεις αξιωματικών γνωστών για τις ακροδεξιές τοποθετήσεις τους και προσκείμενων στις τότε βασιλικές ίντριγκες. Δεν έκαναν τίποτε άλλο, παρά να παρακολουθούν τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και να ετοιμάζουν λίστες υπογραφών».»

Αυτά ως -πολύ σύντομη- απάντηση στο σχόλιό σας και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.