Επιστολή 16χρονου μαθητή στον υπουργό Παιδείας: «Θα σου πω εγώ από πρώτο χέρι τι είναι να έχεις μάνα δασκάλα»...

Γράμμα με παραλήπτη τον υπουργό Παιδείας, Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, έστειλε ένας 16χρονος μαθητής, ο οποίος, όπως αναφέρει, έχει μητέρα που είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια και περιγράφει το δράμα της αβεβαιότητας για το εργασιακό της μέλλον.

Το γράμμα δημοσιεύεται στο μπλογκ για εκπαιδευτικούς 36dimotiko.blogspot.gr, στο οποίο ο μαθητής αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η μάνα μου φέτος μου υποσχόταν πως πολλά θ' αλλάξουν γιατί διορίζεται επιτέλους. Αλλά το τροπάρι άρχισε ν' αλλάζει από νωρίς. 13 Απρίλη ημέρα Τρίτη ήταν το αποκορύφωμα. Δεν την ξεχνώ αυτή τη μέρα. Από τότε έγινα εγώ ο μεγάλος κι αυτή η μικρή»...
 
 
Αναλυτικά η επιστολή του 16χρονου μαθητή:
 
«Κι εγώ μαθητής είμαι αλλά έχω την ατυχία να μην έχω μάνα υπουργό.
Η δική μου μητέρα είναι μια απ' αυτούς που λες πως δε σε νοιάζουν γιατί εσύ νοιάζεσαι μόνο για μας τους μαθητές. Είμαι γιος αναπληρώτριας κι επειδή μάλλον τα έχεις μπλεγμένα λίγο και δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό θα σου πω εγώ που το ξέρω από πρώτο χέρι.......
Να σου πω πρώτα για τη λέξη ΑΣΕΠ... Λοιπόν για μένα η λέξη αυτή σημαίνει να μαγειρεύω μόνος, να τρώω μόνος, να πλένω τα ρούχα μου και της μαμάς μου, να μετακομίζω στο σπίτι της γιαγιάς σε έκτακτες ανάγκες...
 
Έγινε αυτό κάμποσες φορές. Έπειτα άρχισαν τα ταξίδια...Δε θα σου πω τι σημαίνει σ' άλλο σχολείο να κάνω αγιασμό κι από άλλο να παίρνω απολυτήριο της τάξης, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην αρχή επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω και τη λέξη "οικονομία" που κάνει μόνη της η μάνα μου για να μη μου στερήσει εμένα τίποτα. Αλλά εγώ κάνω τη δική μου οικονομία και δεν της λέω πως τα τζιν μου κόντυναν και τα παπούτσια μου θέλουν τσαγκάρη.
 
Τα καλοκαίρια δε μ' αρέσουν. Η μάνα μου ιδρώνει και ξεϊδρώνει μπροστά στον υπολογιστή να κατεβάζει πίνακες και να μετράει ποσοστά. Αλλά φέτος το μεγάλο πανηγύρι άρχισε από πιο νωρίς.
Η μάνα μου φέτος μου υποσχόταν πως πολλά θ' αλλάξουν γιατί διορίζεται επιτέλους. Αλλά το τροπάρι άρχισε ν' αλλάζει από νωρίς. 13 Απρίλη ημέρα Τρίτη ήταν το αποκορύφωμα. Δεν την ξεχνώ αυτή τη μέρα. Από τότε έγινα εγώ ο μεγάλος κι αυτή η μικρή.
 
Πολλές φορές έχω ζηλέψει τα παιδιά που την είχαν δασκάλα, πάντα της το φιλούσα που έβαζε τη δουλειά πάνω από μένα. Αλλά τώρα πια μόνον την πονάω και φοβάμαι και για τους δυο μας.
Οι συμμαθητές μου περιμένουν το καλοκαίρι πώς και πώς. Εγώ τρέμω πως θα 'ναι το χειρότερο απ' όλα. Δε με νοιάζει που δε θα πάω διακοπές, έχω συνηθίσει. Δε με νοιάζει για πράγματα, ρούχα κι ανέσεις που δεν έχω. Το φόβο στο βλέμμα της δεν αντέχω άλλο. Εσείς βάζετε πρώτα εμένα από τη μαμά μου, έτσι λέτε στην τηλεόραση. Η μάνα μου γιατί λέει πως μας αφανίζετε και τους δυο;;;
Αυτά...
Σας καλημερίζω
 
Ένας μαθητής Α' Λυκείου.
 
 
Πηγή: 36dimotiko.blogspot.gr

Από: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ