Απευθύνομαι επίσης σ’ αυτούς που εξακολουθούν να αποστρέφουν τα βλέμμα και τα ώτα τους στους κομμουνιστές που μιλούν για «ταξικό πόλεμο», για την «επίθεση» που δέχεται η «εργατική τάξη» από το «κεφάλαιο» και για την ανάγκη «αντίδρασης» του λαού και «αντεπίθεσής» του, θεωρώντας πως χρησιμοποιούν «την ίδια ξύλινη γλώσσα όπως παλιά», πως «έχουν αλλάξει τα πράγματα», «ο κόσμος πήγε μπροστά» και οι κομμουνιστές ...«το χαβά τους», κλπ.
Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι σαν συνυπεύθυνες όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, αφορίζουν με μεγάλη ευκολία και τους «300», «στήνουν» …κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος και …άλλα κεντρικά σημεία, ενώ ταυτόχρονα δέχονται χωρίς να αντισταθούν ουσιαστικά, κάθε αντιλαϊκό μέτρο που φορτώνει στις πλάτες μας η συγκυβέρνηση-ορντινάντζα των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών, και βοηθούν να συντηρείται με αυτόν τον τρόπο ένα κλίμα μιζέριας και σαπίλας που απειλεί να προσβάλλει μαζί με τους ίδιους και κάθε υγιή αντίδραση από τη μεριά του λαού.
Διαβάστε ένα απόσπασμα κλασικής «ξύλινης γλώσσας», από την πένα ενός παλιού κομμουνιστή, γραμμένο πριν 25 χρόνια:
«Ο ταξικός αγώνας ολοένα και περισσότερο θα γίνεται πιο οξύς, γιατί τα μονοπώλια θα γίνονται περισσότερο αχόρταγα. Στόχος τους είναι η υποταγή της οικονομίας της χώρας στα δικά τους συμφέροντα, αυξάνοντας το βαθμό της εκμετάλλευσης όσο μπορούν πιο πολύ, περιορίζοντας και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, δικαιώματα που είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονων σκληρών αγώνων».(¹)
Νιώθετε στις πλάτες σας την πίεση αυτού του ταξικού αγώνα;
Νιώθετε να συνθλίβεστε κάθε μέρα όλο και περισσότερο, στον εργασιακό τομέα, οικονομικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά;
Βλέπετε να περιορίζονται δικαιώματα και κατακτήσεις που οι παππούδες και γονείς σας, ακόμα και κάποιοι από εσάς τους ίδιους, αγωνίστηκαν και μάτωσαν για να γίνουν κατακτήσεις ολόκληρου του λαού;
Ποιοι ήταν πάντα μπροστάρηδες σ’ αυτούς τους αγώνες;
Τι έλεγαν οι κομμουνιστές, με την «ξύλινη γλώσσα» τους τότε;
Δεν αρκείται όμως στα προηγούμενα, συνεχίζει ο παλιός κομμουνιστής, το πηγαίνει πιο πέρα:
«Ο αυξανόμενος βαθμός εξάρτησης της χώρας από το μονοπωλιακό κεφάλαιο δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους όχι μόνο να χάσουμε την οικονομική και εθνική μας ανεξαρτησία αλλά ακόμα και τα ιδιαίτερα εθνικά μας χαρακτηριστικά. Σ’ αυτό συντελεί σημαντικά και η ένταξή μας στην ΕΟΚ. Γι’ αυτό, η πάλη για την αποχώρησή μας από τους διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς παίρνει χαρακτήρα εθνικό».(²)
Σας θύμισε κάτι αυτό;
Την «κακή» τρόικα μήπως;
Τους «κακούς» Γερμανούς;
Τη νέα «κατοχή»;
Τους σύγχρονους «δοσίλογους»;
Τους «επιτηρητές»;
Για «οικονομική ανεξαρτησία» μην το συζητήσουμε, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Για την εθνική μας ανεξαρτησία;
Νιώσατε ανεξάρτητοι σαν πολίτες αυτής της χώρας;
Πότε νιώσατε πραγματικά ασφαλείς και περήφανοι σαν Έλληνες;
Που είναι η μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά-οικογένεια που θα διακινούσαμε ελεύθερα τα προϊόντα μας, η χώρα μας θα γίνονταν δυνατή και υπολογίσιμη διεθνώς και οι πολίτες της θα ευημερούσαν ευτυχισμένοι;
Φταίνε λοιπόν και οι «300» για όλα αυτά;
Μήπως φταίει και η «ξύλινη γλώσσα» των κομμουνιστών;
Δεν έχω καμιά διάθεση να κάνω παράθεση «γραφών» και «τσιτάτων» κι ύστερα, αυτάρεσκα, να ζητήσω την επιβεβαίωσή σας, στο: «σας τα ‘λεγε το ΚΚΕ από παλιά, ή όχι;». Κάτι τέτοιο δεν θα βοηθούσε ούτε εσάς, ούτε το ΚΚΕ, ούτε βέβαια και μένα τον ίδιο. Ούτε έχω πρόθεση να μπω σε χωράφια οικονομικοκοινωνικών αναλύσεων, ξεπερνούν το βεληνεκές μου. Αφορμή γι’ αυτή την ανάρτηση πήρα από το (ξανα)διάβασμα μετά από πολλά χρόνια, του βιβλίου του Κώστα Κάππου: «Κοινωνικοπολιτικά ζητήματα του εργατικού κινήματος» που εκδόθηκε από την «Σύγχρονη εποχή» το 1987.
Τις τελευταίες μέρες η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου προωθεί για ψήφιση ένα νομοσχέδιο που αθωώνει τα ναρκωτικά, απελευθερώνει τη χρήση τους και διευκολύνει στην ουσία τη διάδοσή τους. Και μπορεί να ρωτήσει –καλοπροαίρετα πάντα- κάποιος, «μα καλά το κράτος θέλει να έχει τοξικομανείς; Για ποιο λόγο;». Σας μεταφέρω ένα κομμάτι από το βιβλίο του Κάππου, που αναφέρεται ακριβώς σε αυτό το θέμα και αποδεικνύει και στον πιο …καλοπροαίρετο πως τίποτα δεν είναι τυχαίο από όσα μας συμβαίνουν. Ή μάλλον από όσα εμείς επιτρέπουμε να μας συμβούνν. Διαβάστε με προσοχή:
«Η προοπτική της μόνιμης ύπαρξης ανέργων στον καπιταλισμό ομολογείται σήμερα (σημ. Οικοδόμου: γράφτηκε το 1987) ανοιχτά, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στη δεκαετία του ’50 και του ’60. Ορισμένοι, μάλιστα, πάνε και πιο μακριά, και σε μελλοντολογικές προβλέψεις τους «οραματίζονται» και την επίσημη διάδοση ναρκωτικών για την αντιμετώπιση των ανέργων. Συγκεκριμένα, ο Μάθιους Χάξλεϋ, γιος του Άλντους, του διάσημου συγγραφέα του «Γενναίου Νέου Κόσμου» και πρώην σύμβουλος στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, προβλέπει για το 2036 τα εξής: «[Η] αμερικανική κυβέρνηση θα πάρει μια σειρά μέτρα, όπως ένα κοινωνικά αποδεκτό ψυχεδελικό φάρμακο-ναρκωτικό και θα κατασκευάσει μια αλυσίδα από ‘κόσμους του Ντίσνεϋ’, με στόχο τον έλεγχο του λαού και, βασικά, των ανέργων (εφημερίδα Θεσσανονίκη, 14.9.1984)»(³)
Δεν μου φαίνονται για «ξύλινη γλώσσα» όσα γράφει ο Κάππος, κομμουνιστής ο ίδιος και βουλευτής τότε του ΚΚΕ. Του ίδιου κόμματος που σήμερα κάποιοι από εσάς θεωρούν συνυπεύθυνο για την κρίση. Παρουσιάζει με στοιχεία τα διαχρονικά σχέδια της παγκόσμιας τάξης των καπιταλιστών που κατάλαβε πως δεν αρκούν πια τα ήδη νόμιμα «ναρκωτικά» με τα οποία διέφθειρε τις συνειδήσεις μας («σύγχρονος» τρόπος ζωής, τηλεόραση κλπ) και προχωράει στη νομιμοποίηση των ουσιών που θα μας αφαιρέσουν εντελώς την συνείδηση.
Προσέξατε το κείμενο; Οι προβλέψεις τους ήταν για το 2036, να όμως που η «ανάγκη» για το σύστημα προέκυψε νωρίτερα. Δεν είναι βέβαια τυχαία και η στήριξη που με μεγάλη ευχαρίστηση δέχεται η συγκυβέρνηση από μερίδα της Αριστεράς, με την επίθεση και κατασυκοφάντηση από μέρους της των θέσεων του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά, ως παρωχημένες και αναχρονιστικές και έντεχνα ταυτίζοντάς τις με ακροδεξιές θέσεις. Ένα ακόμα «προοδευτικό» δεκανίκι εξ αριστερών, στο σύστημα που τρίζει.
Όμως δεν θα μείνω στην ορθότητα των θέσεων των κομμουνιστών και τη δικαίωση των προβλέψεών τους από τις εξελίξεις. Δεν έχουμε να κάνουμε με μέντιουμ ούτε με χαρτορίχτρες. Τα πράγματα είναι απλά, είναι μπροστά μας και κλείνοντας τα μάτια και τ’ αυτιά μας, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να βαδίσουμε πιο γρήγορα προς τον αφανισμό. Από τη μια μεριά είμαστε εμείς, οι εργαζόμενοι κι από την άλλη οι εκμεταλευτές μας κεφαλαιοκράτες. Οι τελευταίοι δε νιάζονται για τίποτ’ άλλο πέρα από την γιγάντωση των κερδών τους.
Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για την επίτευξη του στόχου τους. Ό,τι μας έδωσαν ως τώρα, είχαν το περιθώριο για να το κάνουν, κάτω κι από την πίεση τη δική μας. Σήμερα τα περιθώρια στένεψαν. Μας αφαιρούν μια μια τις κατακτήσεις μας. Μας συμπιέζουν καθημερινά με συνεχείς εκβιασμούς για το δήθεν καλό της πατρίδας, και σε λίγο αν δεν αντισταθούμε θα μας συνθλίψουν κυριολεκτικά, θα μας αφανίσουν. Αυτά δεν είναι «ξύλινη γλώσσα».
Αφήστε λοιπόν τα αντι-κομμουνιστικά σας στερεότυπα στην άκρη. Δείτε με καθαρή ματιά ποιοι ευθύνονται για όσα μας συμβαίνουν. Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Δεν είναι κοινά τα συμφέροντα των τάξεων που τα κόμματα υπηρετούν με τις πολιτικές τους. Αφήστε την εύκολη λύση του «δε βαριέσαι, δεν αλλάζει τίποτα». Ξεβολευτείτε και πάρτε αποφάσεις αντάξιες της Ιστορίας αυτού του τόπου. Βγείτε στο δρόμο, ελάτε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων, βρεθείτε ανάμεσα σε ανθρώπους σαν όλους εμάς, εργάτες, άνεργους, αγωνιστές αποφασισμένους που δρουν.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείτε σε όλα με τους κομμουνιστές για να τους ακούσετε και να αντι-δράσετε μαζί τους. Η συμμετοχή σας στον αγώνα θα επιστρέψει το χαμένο νόημα στη ζωή σας. Με ξεκάθαρη σκέψη, καθαρό βλέμμα, καθαρή δυνατή φωνή, ενάντια σε κάθε «μαστούρα», μοιρολατρεία, φόβο και υποταγή. Δεν υπάρχουν ξύλινες γλώσσες, μόνο ατσάλινες γροθιές.
Παραπομπές: (¹) και (²) Κώστας Βασάλος, πρόλογος στο βιβλίο του Κώστα Κάππου: «Κοινωνικοπολιτικά ζητήματα του εργατικού κινήματος», Σύγχρονη εποχή, Αθήνα 1987.
(³) Κώστας Κάππος, από το ίδιο.
«Τρίτος δρόμος φίλε δεν υπάρχει, ή με το κεφάλαιο ή με τον εργάτη»
Για να κλείσουμε λίγο αισιόδοξα, αλλά πάντα ρεαλιστικά, ακούστε το πολύ καλό τραγουδάκι που έγραψε ο tanstil από to http://yperboles.wordpress.com/. Ελπίζω να μην τον κατηγορήσετε κι αυτόν για «ξύλινη γλώσσα».
Καλή δύναμη!
17 σχόλια:
Καταπληκτικη αναλυση, μεστη και περιεχτικη.
Πραγματι τριτος δρομος δεν υπαρχει,
ή με το κεφαλαιο,
ή με τον εργατη.
Καλέ μου οικοδόμε,
αυτός ο λαός τι άλλο περιμένει να συμβεί για να αντιδράσει; Να του πάρουν το κεφάλι; Τα πήραν όλα. Δεν είμαστε ικανοί να υπερασπίσουμε τίποτε απ'όσα οι προηγούμενες γενιές με αιματηρούς αγώνες μας παρέδωσαν.
Για πόσο καιρό ακόμα θα ζούμε σε πλάνη, θα προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την απραξία;
"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως κάποιο θάμα !"
Bαθύς σεβασμός στον Κ. Κάππο και τη στάση που κράτησε στην πορεία.
Νομίζω αυτό τα λέει όλα...
Αγαπητέ φίλε οικοδόμε
Η κριτική στο ΚΚΕ δεν είναι αντικομμουνισμός απαραίτητα, εκτός κι αν κάποιος θεωρεί πως αυτού του κόμματος του δόθηκε με κάποιο τρόπο όλη η σοφία (όχι η καλή μας κοινή φίλη :-) )κάτι που δεν συμβαίνει βέβαια. Απόδειξη πως χιλιάδες άξιοι, σπουδαίοι γνώστες και αγωνιστές που περάσανε από αυτό το κόμμα, που δώσανε τη ζωή τους για αυτό το κόμμα και την υπόθεση του κομμουνισμού - και επομένως ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ το ΚΚΕ - έφυγαν (ή τους "φύγανε"...)κάποια στιγμή απογοητευμένοι. Είναι δυνατόν να μην κάνουν κριτική αυτοί έστω οι άνθρωποι; Ποιός είναι το ΚΚΕ τελικά αν όχι οι αγωνιστές του; Είναι μια αφηρημένη θεότητα την οποία απαγορεύεται να αγγίζουμε; Γιατί τα μέλη του και οι υποστηρικτές του αρνούνται ή φοβούνται τόσο την όποια κριτική; Αυτά τα ερωτήματα - ενστάσεις έχω από πάντα. Αυτή η θρησκευτικότητα που καλλιεργείται σε κάποιον από τη στιγμή που αποφασίζει να ενταχθεί σε αυτή την οργάνωση, είναι για μένα εξαιρετικά αντιδραστική και δεν πρόκειται για δημοκρατικό συγκεντρωτισμό αλλά για σκέτο συγκεντρωτισμό. Είναι δυνατόν για παράδειγμα τώρα, με αυτά που λέω εδώ, να χαρακτηριστώ αντικομμουνίστρια; Γιατί; Και είναι συνεπής κομμουνιστής απαραίτητα μόνο όποιος είναι γραμμένος σε αυτό το κόμμα; Και μήπως δεν έχουν υπάρξει λαμόγια που βγήκανε μέσα από εκεί όπως και από άλλα κόμματα; Θέλω να πω δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να μιλήσουμε μη και γραφούμε στα μαύρα κατάστιχα! Έχει πολύ μεγάλη ιστορία το ΚΚΕ για να μένει στο απυρόβλητο, και όταν λέω μεγάλη ιστορία εννοώ πολύ αίμα, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές χαμένες, φυλακές, εξορίες, και το αίμα δεν είναι του κόμματος και της κεντρικής επιτροπής, είναι αυτών των ανθρώπων. Ειδικά λοιπόν στο ΚΚΕ, περισσότερο από άλλα κόμματα και κομματάκια της αριστεράς, επιβάλλεται να γίνεται κριτική, γιατί αφορά ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού και της ιστορίας του.
Προσωπικά - αν και δεν είναι αυτό το θέμα, απλώς επειδή πρόσωπα είμαστε εδώ και μιλάμε - δεν τσουβαλιάζω τους 300 και συμφωνώ μαζί σου σε αυτό, επίσης έχω επιφυλάξεις περί του νόμου για τα ναρκωτικά, αν και είναι δύσκολο θέμα. Είναι δύσκολο, γιατί από τη μια συμφωνώ οτι το σύστημα επιδιώκει οι νέοι και το περιθώριο να πέφτουν στην ουσιοεξάρτηση ώστε να βγαίνουν "εκτός" από την άλλη υπάρχει το πρόβλημα με τους εμπόρους που πλουτίζουν με την παρανομία της ουσίας, αλλά βέβαια και το τσιγάρο είναι νόμιμο - το θεωρώ πολύ βλαβερό - όμως αυτό δεν περιόρισε τον αριθμό των καπνιστών.
Γνώμη μου χρειάζεται μια πολιτική συνδυασμένη, σε πολλά επίπεδα, η αντιμετώπιση του προβλήματος ναρκωτικά. Ίσως κάνω σχετική ανάρτηση, γιατί σε ένα σχόλιο τι να πρωτοπείς.
Ελπίζω πως δεν καταχράστηκε το φιλόξενο χώρο σου αγαπητέ φίλε.
Πέστα μάστορα
Αγαπητέ φίλε Οικοδόμε,
Το ΚΚ παρότι έχει δικαιωθεί για τις θέσεις που έχει πάρει, σχεδόν σε όλα τα μεγάλα πολιτικά και εθνικά ζητήματα της χρονικής περιόδου από τη μεταπολίτευση και μετά, έχει δεχτεί λυσσαλέο πόλεμο από φίλους και εχθρούς. Ο Κώστας ο Κάππος τα ανέλυε με κάθε λεπτομέρεια, όπως και άλλα στελέχη το ΚΚ, ποιος άκουγε όμως; Η μόνιμη φράση-επιχείρημα κατά του ΚΚ «Ξύλινη γλώσσα», το δικό μου παράπονο κατά του ΚΚ «Χαλαρή γλώσσα», αρκετά τους χαϊδέψανε τ’ αυτιά μέσα και έξω από τη βουλή, καιρός να γνωρίσουνε την «Πύρινη γλώσσα» του ΚΚ να τους καίει τ’ αυτιά τους, αλλά και να ξεσηκώνει το λαό. Όσο για την καταπολέμηση των ναρκωτικών ας μην τρέφουμε όνειρα, καπιταλιστικό σύστημα χωρίς τα δεκανίκια των κάθε είδους εξαρτήσεων δεν επιβιώνει.
Αγαπητή κ.κ. εγώ δεν είμαι μέλος του Κ.Κ. και δεν αισθάνομαι άσχημα με το εν λόγω κόμμα, το ψηφίζω από τότε που μου δόθηκε δικαίωμα ψήφου γιατί εκφράζει σταθερά την ιδεολογία μου και τα πολιτικά μου πιστεύω. Λάθη γίνονται, διαφωνίες ως προς τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος προφανώς και υπάρχουν, αλλά αντί να παλεύει το κάθε στέλεχος εντός του κόμματος για τις όποιες απαραίτητες αλλαγές, πρέπει να φεύγει να φτιάχνει, ή να εντάσσεται σ’ ένα νέο κόμμα με σκοπό να πολεμήσει τις θέσεις του ΚΚ; Ποιανού θέσεις έχουν τελικά δικαιωθεί; (τις περιπτώσεις τις αναγράφει ο φίλος Οικοδόμος στην ανάρτησή του). Και τι βγαίνει τελικά από όλη αυτήν την ιστορία; Μα τι άλλο, διχόνοια και οπισθοδρόμηση.
Αγαπητοί φίλοι θα επανέλθω στους σχολιασμούς των ιστολογίων μετά από μια εβδομάδα.
Σας εύχομαι καλό ξημέρωμα!
Οικοδομε καλημερα, αν μπορει να προσφερει κατι σε αυτη την ''συζητηση'' θα γραψω για τον σ. Κωστα Καππο, οσο καιρο ειχε αποχωρησει απο το κομμα, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ, δεν εγραψε αρθρα στις κ...φυλλαδες, που τον παρακαλουσαν, ητανε ενα μεγαλο λαθος του---ο ιδιος το ελεγε, οποτε του δινοταν η ευκαιρεια, σε συζητησεις, σε συγκεντρωσεις, στα ορθια στην γειτονια---την μιση του συνταξη, την εστελνε καθε μηνα στην Κουβα, μετα απο δυο περιπου χρονια, αυτοαπομονωσης, κατεβαινε σε ολες τις συγκεντρωσεις, που εκανε το ΠΑΜΕ η το κομμα, του ζητησαν απο το κομμα να επανελθει, ενοιωθε ντροπη οτι ειχε παρατησει το κομμα οταν τον χρειαζοτανε, ΗΘΟΣ.
Μπορει λοιπον να μην συμφωνει σε καποια χρονικη περιοδο οποιοσδηποτε με το κομμα, αλλα σαν ανθρωπος με ευαισθητες κεραιες του αγωνα που γινεται τοσα χρονια απο το κομμα---δηλαδη ΟΛΩΝ μας---διαβαζεις, αναλυεις, μετεχεις στους αγωνες και ειναι σιγουρο οτι με την παροδο του χρονου, θα ταιριαξουν παλι τα βηματα, ΟΛΩΝ μας.
Και βεβαια οι αναλυσεις του στο βιβλιο που πολυ ευστοχα παρουσιασες αποσπασματα του, ειναι κατοπιν διεργασιων που επεξεργαστηκαν απο την τοτε κ.ε και το π.γ και ο σ. Κ.Καππος τις ''εκανε'' βιβλιο...
Bandiera Rossa καλημέρα.
Ευχαριστώ. Καλή δύναμη!
Καλημέρα Σοφία.
Δεν τελείωσε ακόμη το έργο. Θα ακολουθήσουν κι άλλα επεισόδια, προσεχώς. Προφανώς, για να μην αντιδρά ακόμη, θα έχει κι άλλα να δώσει. Όταν αυτά τελειώσουν, να δούμε. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω καμιά «απραξία», πιστεύω όμως πως αν είμαστε άξιοι ή όχι να υπερασπιστούμε όσα βρήκαμε, θα φανεί σύντομα, τίποτα δεν έχει κριθεί. Αισιοδοξία χρειάζεται. Δεν το βάζουμε κάτω.
Καλή δύναμη!
Ευρυτάνα Ιχνηλάτη καλημέρα.
Από μέρους μου, βαθύς σεβασμός και τιμή σε όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους υπηρετώντας τις πανανθρώπινες αξίες που πηγάζουν από την κοσμοθεωρία του Μ/Λ, υπηρετώντας ακούραστα το λαϊκό κίνημα, τιμώντας οι ίδιοι πρώτοι με τη στάση της ζωής τους, τα πιστεύω και τις ιδέες τους.
Καλή δύναμη φίλε!
κ.κ. καλημέρα.
«Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο…» η τοποθέτηση και τα ερωτήματά σου. Θα κάνω μια προσπάθεια να απαντήσω. Να σου διευκρινίσω μόνο πως οι απόψεις που καταθέτω στην ανάρτηση και στο ιστολόγιο, αφορούν και εκφράζουν μόνο εμένα και κανέναν άλλον. Δεν είμαι μέλος του κόμματος, και δεν είμαι αρμόδιος να σου απαντήσω εκ μέρους του. Δεν έχω και την ικανότητα αν θέλεις, και τις γνώσεις ίσως. Κάνω αυτές τις διευκρινίσεις γιατί νομίζω πως δεν κατάλαβες καλά το κείμενο της ανάρτησης. Δεν παίρνεις θέση επί της ουσίας του μεγαλύτερου μέρους της ανάρτησης, που είναι η ιστορική δικαίωση των θέσεων του Μ/Λ άρα και του ΚΚΕ, από τις εξελίξεις, δικαίωμά σου. Προτιμάς να επικεντρώσεις στα περί του «οίκου» του ΚΚΕ. Από τις λίγες γνώσεις που έχω και από την προσωπική μου αντίληψη σαν φίλος και υποστηρικτής θα κάνω μια προσπάθεια να σου εκφράσω κάποιες θέσεις μου.
Γράφεις περί κριτικής:
«Η κριτική στο ΚΚΕ δεν είναι αντικομμουνισμός απαραίτητα,»
«Γιατί τα μέλη του και οι υποστηρικτές του αρνούνται ή φοβούνται τόσο την όποια κριτική;»
«Θέλω να πω δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να μιλήσουμε μη και γραφούμε στα μαύρα κατάστιχα!»
«Ειδικά λοιπόν στο ΚΚΕ, περισσότερο από άλλα κόμματα και κομματάκια της αριστεράς, επιβάλλεται να γίνεται κριτική»
«Έχει πολύ μεγάλη ιστορία το ΚΚΕ για να μένει στο απυρόβλητο,»
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω από πού βγάζεις αυτά τα συμπεράσματα. Από την ανάρτησή μου αλλά και όσα γράφω σ’ αυτό το ιστολόγιο, σίγουρα ΟΧΙ. Ποιος σου είπε πως είναι στο «απυρόβλητο», που είδες τα «μαύρα κατάστιχα»;, και βέβαια ποιος είπε πως η κριτική είναι «αντικομμουνισμός απαραίτητα»; Όχι εγώ πάντως και σε διαβεβαιώνω, απ’ όσο γνωρίζω, σίγουρα όχι και το κόμμα. Αν πρόσεξες στην ανάρτηση γράφω για αυτούς που έχουν καλές προθέσεις, δεν απευθύνθηκα σε αυτούς που συνειδητά χτυπούν βρώμικα το κόμμα φορώντας πολλές φορές το μανδύα του «ανεξάρτητου». Αν πρόσεξες επίσης σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, εξέφραζα προβληματισμούς και έκανα κριτική σε πρακτικές του ΚΚΕ, μέσα στο κίνημα, θεωρώντας πως πρέπει να κουβεντιάζουμε και να αναλύουμε όλα όσα μπορούν να δώσουν στην πάλη μας καλύτερες προοπτικές. Δεν έχεις την υποχρέωση βέβαια να γνωρίζεις όλα όσα έχα γράψει εδώ, απλώς σε ενημερώνω πως αδικείς το ιστολόγιο.
Γράφεις:
«Και είναι συνεπής κομμουνιστής απαραίτητα μόνο όποιος είναι γραμμένος σε αυτό το κόμμα;»
«Και μήπως δεν έχουν υπάρξει λαμόγια που βγήκανε μέσα από εκεί όπως και από άλλα κόμματα;»
«Κομμουνιστής» είναι μεγάλη λέξη. Κλείνει μέσα της πολλά. Όλοι κρινόμαστε από το αν συμβαδίζουν οι ιδέες, οι απόψεις και οι θέσεις που υποστηρίζουμε, με τη στάση ζωής μας. Οι κομμουνιστές έχουν το «προνόμιο» να τραβούν πάνω τους περισσότερη κριτική και μεγαλύτερη αυστηρότητα (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου), σαν πρωτοπόροι στους αγώνες. Οι αντίπαλοί τους επιδιώκουν πάντα να βρίσκουν «τρωτά» σημεία μέσα από αδυναμίες στελεχών, κάνοντας πολλές φορές την «τρίχα τριχιά», και ουκ ολίγες φορές μέλη και στελέχη του κόμματος τους δικαιώνουν με τις πράξεις τους. Ναι, πολλά λαμόγια υπάρχουν γύρω μας, που κάποτε πέρασαν από τις γραμμές του κόμματος. Ο λόγος που το κόμμα τους ξέβρασε είναι ακριβώς αυτός, ότι δεν είχαν θέση στις γραμμές του. Αποτελεί όμως αυτό μομφή για το ΚΚΕ; Υπάρχει και μια ακόμα διαφορά στο συγκεκριμένο θέμα. Σε «άλλα κόμματα» τα λαμόγια κυριαρχούν και κάνουν «καριέρες» και πολιτικές «σταδιοδρομίες». γιατί από τη φύση τους (τα κόμματα) δίνουν πρόσφορο έδαφος γ’ αυτό. Για τη συνέπεια που γράφεις, πιστεύω πως δεν είναι η κομματική ταυτότητα που κάνει κάποιον κομμουνιστή, δεν είναι τυπικό το θέμα, ούτε όλα τα μέλη του κόμματος έχουν υψηλό επίπεδο που να τα κάνει να είναι απολύτως συνεπείς.
(συνεχίζεται...)
(...συνέχεια προηγουμένου)
Γράφεις:
«Αυτή η θρησκευτικότητα που καλλιεργείται σε κάποιον από τη στιγμή που αποφασίζει να ενταχθεί σε αυτή την οργάνωση, είναι για μένα εξαιρετικά αντιδραστική»
«Είναι (το ΚΚΕ) μια αφηρημένη θεότητα την οποία απαγορεύεται να αγγίζουμε;»
Τώρα εδώ τι να πω; Τι είναι το ΚΚΕ, … θρησκευτική αίρεση; Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε κομμουνιστές, δεν διέκρινα ούτε «θρησκευτικότητα» ούτε λατρεία σε «θεότητα» και άλλα τέτοια. Να «κατηγορήσουμε» το κόμμα όταν από τις τάξεις του έχουν περάσει σημερινά «λαμόγια», να το «κατηγορήσουμε» και επειδή έχει πιστά μέλη; Απ’ ότι βλέπεις κι εσύ μόνο αυτό δεν συμβαίνει. Όλοι το «αγγίζουν», με διαφορετικές προθέσεις ο καθένας. Αυτό όμως που εκφράζουν μερικοί, πως το «ΚΚΕ φταίει για όλα» και πως είναι «συνυπεύθυνο για όσα μας συμβαίνουν» κλπ, είναι βαθιά αντιδραστική άποψη όταν δεν συνοδεύεται από επιχειρήματα. Συνήθως αυτές τις απόψεις τις εκφράζουν όσοι δεν αγωνίστηκαν ποτέ για κάτι, όσοι δεν συμμετέχουν στα σωματεία τους, παρά από τα καφενεία κάνουν την «επανάσταση» που δεν …μπορεί ή δεν …θέλει να κάνει το ΚΚΕ. Που να βρουν λοιπόν τα επιχειρήματα;
Για το θέμα των ναρκωτικών, γράφεις:
«Είναι δύσκολο, γιατί από τη μια συμφωνώ οτι το σύστημα επιδιώκει οι νέοι και το περιθώριο να πέφτουν στην ουσιοεξάρτηση ώστε να βγαίνουν "εκτός" από την άλλη υπάρχει το πρόβλημα με τους εμπόρους που πλουτίζουν με την παρανομία της ουσίας, αλλά βέβαια και το τσιγάρο είναι νόμιμο - το θεωρώ πολύ βλαβερό - όμως αυτό δεν περιόρισε τον αριθμό των καπνιστών.»
Ούτε εγώ είμαι ειδικός, ούτε πολλές γνώσεις έχω για το θέμα. Πιστεύω όμως πως δεν είναι δικαιολογία «οι έμποροι που πλουτίζουν», για να νομιμοποιηθούν τα ναρκωτικά. Οι έμποροι να τιμωρούνται από αυστηρούς νόμους, αδέκαστους δικαστές που θα τους εφαρμόζουν, από ένα …ευνομούμενο κράτος δικαίου. Τι είπα όμως τώρα, ε; Ξέχασα προς στιγμή που ζούμε... Μην πλανάσαι, ο καπιταλισμός έχει ανάγκη κάθε μορφής πρεζόνια για να επιβιώνει. Γι’ αυτό οι έμποροι είναι έξω, μαζί με κάθε λογής εμπόρους που πουλάνε υποταγή, μοιρολατρία και απογοήτευση στο λαό. Η δική μου θέση είναι: όχι σε όλα τα ναρκωτικά, πάλη για ανατροπή του συστήματος και το χτίσιμο μιας κοινωνίας που δεν θα έχει ανάγκη από άρρωστα δεκανίκια, αφού θα δίνει στον άνθρωπο το δικαίωμα να βιώνει το πραγματικό νόημα της ζωής.
Ξέρεις, δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας. Ο διάλογος όμως καλό είναι να γίνεται. Με επιχειρήματα, και με πάθος, να σου πω, δεν είναι κακό. Ακόμα κι αν αυτό στο οποίο αναφερόμαστε δεν μας είναι και πολύ συμπαθές.
Καλή δύναμη!
@Αλ. Δελάρζ:
Καλημέρα καρντάση.
Να σαι καλά.
Καλή δύναμη!
scorpion49 καλημέρα.
Ο πόλεμος που γράφεις δεδομένος. Και αναπόφευκτος, μπορώ να σου πω. Όπως και οι αδυναμίες. Όμως ξέρεις, ένοιωσα την ανάγκη να κάνω την ανάρτηση γιατί μερικές φορές με αυτά που ακούω, μου δημιουργείται η εντύπωση πως κυβερνούν οι κομμουνιστές τη χώρα και όπως ό,τι "κακό" μας βασανίζει, οφείλεται κι αυτό στους κομμουνιστές.
Επιχειρήματα λείπουν από όσους κατηγορούν, επιχειρήματα σοβαρά που να στέκουν. Όχι πως υποστηρίζω πως το ΚΚΕ είναι αλάνθαστο, στην ιστορία του διαχρονικά και μέχρι σήμερα, όμως έλεος, μας παίρνουν και τα ...σώβρακα σε λίγο, κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε τους υπαίτιους κρυμμένους στα γραφεία του Περισσού.
Καλή δύναμη φίλε!
Δημήτρη καλημέρα.
Τον Κάππο δεν τον γνώριζα προσωπικά. Αποτελεί μια μεγάλη μορφή του κινήματος στη χώρα μας. Ήξερα για την προσφορά του μισθού του. Δεν γνωρίζω αν όπως λες:
"ενοιωθε ντροπη οτι ειχε παρατησει το κομμα οταν τον χρειαζοτανε,"
όπως δεν ξέρω και αν σου είχε εκμυστηρευτεί κάτι τέτοιο, για να το λες με βεβαιότητα. Η «σιωπή» μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Πάντως έχεις δίκιο, ποτέ δεν αναφέρθηκε κατά του κόμματός του, ήταν το κόμμα του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Όσο για το βιβλίο, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το ρόλο που παίζουν τα πρόσωπα, οι άνθρωποι ξεχωριστά, στην διαμόρφωση και την επεξεργασία θέσεων και πολιτικών. Η ΚΕ όπως και το ΠΓ, απαρτίζονται από ανθρώπους που καταθέτουν και το προσωπικό τους κομμάτι, σε ότι εμείς διαβάζουμε.
Ο Κάππος δεν καθαρόγραψε σε βιβλίο "διεργασίες της ΚΕ και του ΠΓ", τον αδικείς με τον τρόπο που το διατυπώνεις.
Διάβασε τι γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του Κάππου, για τον Κάππο, ο Κ. Βασάλος:
«Για να γεννηθεί αυτή η μελέτη δεν αρκούσε φυσικά η προσωπική διάθεση και οι δημιουργικές ικανότητες του συγγραφέα. Το προσωπικό στοιχείο συναντιέται με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της εποχής μας, του τόπου μας, του κινήματός μας. Σημασία έχει ότι ένας δικός μας συγγραφέας, μας δίνει κάτι πολύτιμο που δεν θα το είχαμε χωρίς αυτόν και, ταυτόχρονα, κάτι που είναι ένα μέρος έναντι αυτών που του δόθηκαν και του δόσαμε.»
Το κομμάτι αυτό του προλόγου, αντικατοπτρίζει πως ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Είναι αλήθεια πως ξέφυγα λίγο από την ουσία την ανάρτησης σου, μάλλον επειδή ένιωσα σε φιλικό περιβάλλον και είπα και λίγο "τον πόνο μου".
:-)
Καλησπέρα κ.κ.
Να συνεχίσεις να νιώθεις το ίδιο φιλικά εδώ. Πάντα ευπρόσδεκτη.
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου