Οι… "παρκαδόροι" του ΠΑΣΟΚ

Όταν είσαι άνεργος, τα πρωινά σε βρίσκουν στο σπίτι. Ό,τι δουλειές κι αν έχεις, κάποια στιγμή θα κάτσεις στο πισι για ενημέρωση. Μεσημέριασε κι ακόμα η σελίδα του Ριζοσπάστη έχει ακόμα αναρτημένη την έκδοση της Κυριακής, ποιος ξέρει γιατί. Ελπίζω μόνο να ‘ναι τεχνικοί οι λόγοι, γιατί οι καιροί εκτός από «πονηροί», είναι και πολύ-πολύ δύσκολοι οικονομικά. Λέω λοιπόν θα φύγω και
πηγαίνω… «αλλού». Έπειτα, λέει, από (μεγάλα γράμματα) «σκληρές διαπραγματεύσεις 14 ωρών, το Eurogroup ενέκρινε το δάνειο». Αφού ανακουφίστηκα (δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα από… το άγχος μήπως και δεν εγκριθεί), προχώρησα… παραμέσα για τα δευτερεύοντα πολιτικά.

Πάντα γινόταν πολύς λόγος για τις δημοσκοπήσεις. Οι εκπρόσωποι του δικομματισμού αμφισβητούν την εγκυρότητά τους, εκατέρωθεν, κατά πως τους συμφέρει. Βλέπουμε πως συγκεκριμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί, συγκεκριμένα ραδιόφωνα και εφημερίδες, είναι πελάτες, σχεδόν μόνιμα, των ίδιων εταιρειών δημοσκοπήσεων.  Παρακολουθώντας τους τελευταίους μήνες όσες δημοσκοπήσεις ανακοινώνονται –υπάρχουν και οι… εσωτερικής χρήσης, των κομμάτων,  που δεν μαθαίνουμε ποτέ τι καταγράφουν- βλέπουμε ένα καινούργιο κόμμα, τη ΔΗ.ΜΑΡ, να… αναλαμβάνει ρόλο… αξιωματικής αντιπολίτευσης! Μέχρι και στο… 18% (!!!) είδαμε να ψηλώνουν οι  στήλες των γραφικών στις οθόνες μας.  Θα μπορούσαμε όλοι να εκπλαγούμε από τα ιδιαίτερα ψηλά –για τέτοιο κόμμα- ποσοστά, αν είμαστε κάτοικοι μιας άλλης χώρας, ή αν… λείπαμε καιρό και ξαφνικά ξυπνούσαμε από… κώμα. Κάτι σαν την μάνα στο «Good buy Lenin».

Επειδή όμως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει, τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση, μπορούμε να καταλάβουμε, όσοι διαθέτουμε τα… στοιχειώδη, τι παιχνίδι παίζεται στις… απόκρημνες κορυφές της διαχείρισης της εξουσίας. Σκοντάφτω λοιπόν πάνω σ’ ένα άρθρο, που διαβάζοντάς το, είναι σαν να διαβάζεις τις σκέψεις όλων αυτών που κατάλαβαν πια πως οι τριβές στην κοινωνία δημιούργησαν ρήγματα. Τα μηνύματα που παίρνουν οι επιτελείς, ειδικά των δύο (μέχρι στιγμής) μεγάλων (μέχρι στιγμής) κομμάτων, τους κάνουν να ανησυχούν. Οι μεγαλύτερες ανησυχίες τους δεν προέρχονται τόσο από τις δημοσκοπήσεις, αλλά από την αυξανόμενη ένταση της αντίδρασης  τμημάτων του λαού, που εκφράστηκε ήδη πιο «ορατά» στις τελευταίες κινητοποιήσεις.

Τα επιτελεία τους βρίσκονται σε σύγχυση,  που μεταβάλλεται σε πανικό. Βάζουν λοιπόν μπροστά τα μεγάλα όπλα. Πως θα χτυπήσουν αυτό το κομμάτι του λαού που συνεχώς αυξάνεται σε όγκο; Που συνειδητοποιεί πως δεν έχει άλλη επιλογή από τη σύγκρουση και την ανατροπή; Από όπλα ποτέ δεν ξέμεινε η άρχουσα τάξη. Διαθέτει πολλά και διαφόρων ειδών. Εκτός από τις δυνάμεις  καταστολής, που όποιος κάνει μια «επίσκεψη» στη Βουλή, τον υποδέχονται… καταλλήλως, εκτός της τρομοκρατίας που διαχέουν παντού όπου υπάρχει αέρας και αναπνέουμε, με πρωτεργάτες τους «παπαγάλους» της «ενημέρωσης», οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου προχωρούν τώρα σε μέτρα ακόμα πιο αποτελεσματικά. Χτύπημα του κινήματος από τ’ αριστερά. Πάρτε μια… «ισχυρή»  ΔΗ.ΜΑΡ να ‘χετε!

Αυτοί που προέρχονται από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, ξέρουν τα… κατατόπια. Αριστερή φρασεολογία, «ήπιες» πρακτικές, «πολιτισμένη» και «καθώς πρέπει» εκπροσώπηση (ηγεσία), εκλεπτυσμένος λαϊκισμός και φυσικά όλα αυτά εντός μιας «καλής»  Ε.Ε. και εντός του συστήματος βεβαίως-βεβαίως. Που να τρέχουμε τώρα για ανατροπές και άλλα «δύσκολα», θα σκεφτεί  ο μικροαστούλης, βολεμένος και βαθιά διεφθαρμένος (υλικά και ηθικά)  «πολίτης» αυτής της χώρας. Εδώ βέβαια «κολλάει» και το «φαινόμενο Καζάκης», στον οποίο θα αναφερθούμε στο μέλλον. [Λέμε στους «αγανακτισμένους» και σε όλους όσους ξαφνικά ανακάλυψαν (τώρα που τσουρουφλίζεται σιγά-σιγά και ο δικός τους κώλος)  πως εκτός του καναπέ τους υπάρχει και το πεζοδρόμιο, χαϊδεύουμε τ’ αυτιά τους, μιλάμε για «αναίμακτες επαναστάσεις» και άμεσες «ανατροπές» του συστήματος, και φυσικά, -σωστά μαντέψατε- όλα αυτά πασπαλισμένα με τον απαραίτητο αντικομμουνισμό, σε μπόλικες δόσεις].

Επιχειρούν   τον αποπροσανατολισμό του λαού, προσδίδοντας σε μια «συνιστώσα» που έγινε κόμμα (για να επανέλθουμε στη ΔΗ.ΜΑΡ) μεγαλύτερη «εκλογική αξία» από την πραγματική, ώστε να στρέψουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, κυρίως, στα πιο βατά μονοπάτια του συστήματος. Στα γνωστά «δοκιμασμένα» λημέρια της σοσιαλδημοκρατίας. Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουν είναι η έντεχνα καμουφλαρισμένη προπαγάνδα. Προβολή μέσα από τα  τηλεοπτικά κανάλια, από νεανικά «προοδευτικά» φύλα, σπρώξιμο από διάφορες  «εναλλακτικές» ιστοσελίδες κοινωνικού προβληματισμού και «ελεύθερης» έκφρασης των ιδεών και το κυριότερο, «φούσκωμα» των ποσοστών της στις «ανεξάρτητες» δημοσκοπήσεις «έγκριτων» δημοσκόπων. Κάτι ανάλογο με κείνο,  παλιότερα, του ΣΥΡΙΖΑ… Δεν ξεχνιέται εύκολα…

Μέσα από το άρθρο που θα διαβάσουμε, φαίνεται πολύ καθαρά η τρικυμία στην οποία έχουν περιπέσει, αλλά και οι ανησυχία τους. Δείτε πως θέλουν να «διαβάζουμε» την κρίση του συστήματος. Ποιες «είναι» οι αιτίες της κρίσης που τους βολεύει να υιοθετεί ο λαός. Δείτε ποιες είναι οι «λύσεις» στα αδιέξοδά τους που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Ώσπου στο τέλος, μας το ξεφουρνίζουν. Εκφράζουν «φωναχτά» τι είναι αυτό το μοναδικό που τους προκαλεί τρόμο και θέλουν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν: η άνοδος της (και εκλογικής) επιρροής του ΚΚΕ  στο λαό.

Ξεκινάει το άρθρο: «Μα τί βρίσκει ο μέσος ψηφοφόρος και επιλέγει τη ΔΗΜ.ΑΡ του Φώτη Κουβέλη; Πώς είναι δυνατό ένα κόμμα χωρίς ξεκάθαρες θέσεις να βρίσκεται σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης; Είναι δυνατό το κόμμα του Χατζησωκράτη και του Μαργαρίτη να πηγαίνει τόσο ψηλά; Εάν προσπαθήσει κανείς να δει την πορεία αυτού του κόμματος που από το 2% βρέθηκε στο δημοσκοπικό 18%, σίγουρα δεν θα πρέπει να μιλήσει με όρους πολιτικής αλλά περισσότερο να ανατρέξει στα εργαλεία της ψυχανάλυσης! Διότι αυτό που συμβαίνει με τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και τον Φώτη Κουβέλη περισσότερο θυμίζει τη σχέση "πατέρα - παιδιού" παρά κόμματος και πολιτικού ακροατηρίου. Μείζον λοιπόν είναι το έλλειμμα ηγεσίας στο χώρο της ευρείας κεντρο-αριστερής, ανανεωτικής πτέρυγας της κοινωνίας. Μετά από δύο χρόνια απίστευτων ακροβασιών και σειράς τραγελαφικών αποφάσεων, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτός του ότι δίχασε την παράταξή του, κούρασε ταυτόχρονα και ένα σκεπτόμενο κοινό. Δεν μπορεί  δηλαδή να είναι η χώρα σου στο χείλος της καταστροφής κι εσύ να κυβερνάς με το κηπουρολόι ή να πηγαίνεις για κανό. Να χάνεις τέσσερις μήνες σε e-goverment και μοντερνιές ενώ η χώρα βουλιάζει.»

Το μείζον πρόβλημα είναι η έλλειψη ηγεσίας! Αν είχαμε έναν πιο «άξιο»  ηγέτη, που δεν θα μας «κούραζε» (εμάς τους… σκεπτόμενους) και θα επέλεγε κατάλληλους συνεργάτες (και όχι τους… κολλητούς του), θα  τα… κατάφερνε καλύτερα η κυβέρνηση και η χώρα δεν θα έφτανε σ’ αυτό το σημείο! Από την άλλη, αναρωτιέται με… αφέλεια για την «άνοδο» στις «έγκυρες» δημοσκοπήσεις και τα «μεγάλα» ποσοστά της ΔΗ.ΜΑΡ.  Παρουσιάζεται σαν γεγονός, που απλά… χρήζει ψυχανάλυσης. Ο Κουβέλης έγινε ξαφνικά πολιτικός… γίγας και κονταροχτυπιέται στα ίσια με τους «μεγάλους»! Μην κάθεσαι κουτέ αναγνώστη να κουράζεις το μυαλουδάκι σου (όσο σου απόμεινε) για το τι φταίει που σου γκρεμίζουν τη ζωή κομμάτι-κομμάτι. Ποια… κρίση του καπιταλισμού, ποια… συστήματα τώρα και άλλα… δύσκολα. Εσύ σε ένα σύστημα μεγάλωσες, αυτό… εμπιστεύεσαι. Το ζήτημα είναι να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα, οι «άξιοι» ηγέτες. Κάνε υπομονή, θα στρώσουν τα πράγματα, θα δεις. Έρχεται ο Βενιζέλος… ή μήπως όχι…

«Αυτό το κενό ηγεσίας, ο φθαρμένος Βαγγέλης Βενιζέλος δεν μπορεί να το καλύψει. Κι αυτό επειδή έχει διπλή φθορά. Τόσο αυτήν της πρόσφατης πολιτείας του στο χώρο της οικονομίας, όσο όμως και την έτερη, των πληγών από τις εσωκομματικές εκλογές του 2007».

Άρα βιάστηκα να… χαρώ. Ο Βενιζέλος δεν κάνει για τη δουλειά. Έχει… φθαρεί. Εξάλλου είναι ο υπουργός που πέρασε τα μέτρα, έκανε τα πάντα για να ψηφιστούν, εκτέθηκε, δεν μας κάνει αυτός. Πώς να πείσει τον κοσμάκη που υποφέρει «εξ’ αιτίας του», να τον ψηφίσει μεθαύριο στις εκλογές (αν γίνουν…). Θα προξενήσει κι άλλες… «πληγές» στο κόμμα του, στην σύγκρουση για την εξουσία που πλησιάζει.  Έχει γούστο, να γίνει και καμιά διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ και να… τρέχουμε να μαζέψουμε τους ψηφοφόρους «της ευρείας κεντρο-αριστερής, ανανεωτικής πτέρυγας της κοινωνίας» (όλα αυτά μαζί;) μετά, οπότε… αν είναι κάποιοι να φύγετε, εμείς… φροντίσαμε για εσάς:

«Να λοιπόν που αυτή τη δύσκολη σχέση ΓΑΠ- Μπένι έρχεται να ισορροπήσει ένας εξωθεσμικός ως προς το ΠΑΣΟΚ πολιτικός - πατερούλης. Ο Φώτης Κουβέλης για τον οποίο θα έχετε παρατηρήσει πως όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ... στάζουν μέλι. Σε όσες παρέες και να βρεθεί κανείς θα ακούσει το πόσο "σοβαρός" είναι ο Φώτης, το πόσο "εκτός διαπλοκής" αλλά και την παντελή απουσία αλαζονείας που υπάρχει από τη μεριά του.»

Δεν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς; Σε όλες τις συζητήσεις, για… τον Κουβέλη μιλούν. Όπου και να πάω, ένα όνομα βγαίνει από τα χείλη των απογοητευμένων της «της ευρείας κεντρο-αριστερής, ανανεωτικής πτέρυγας της κοινωνίας»: Φώτης Κουβέλης! Έχει την «εγκυρότητα» του Αριστερού, την «σοβαρότητας» που του προσδίδουν τα ΜΜΕ, είναι «άφθαρτος», ευγενής, πράος και καλός νομικός. Τα έχει όλα. Αυτός είναι λοιπόν δυσαρεστημένε ψηφοφόρε του ΠΑΣΟΚ, η μόνη επιλογή σου αν πρόκειται να μην ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ. Και πάνω που πας να ησυχάσεις, ότι βρήκες επιτέλους το δρόμο σου…

«Μέχρις εκεί όμως. Κι αυτό διότι εάν ξύσει κανείς τη μπογιά της ΔΗ.ΜΑΡ θα βρει από κάτω το απόλυτο τίποτα. Στελέχη που ποτέ δεν εργάστηκαν στη ζωή τους όπως ο Χατζησωκράτης ή ο Μαργαρίτης, διανοούμενους του Κολωνακίου και άλλους "ευγενείς" της εγχώριας Αριστεράς του καφενέ. Λίαν εσχάτως θα δει κανείς και απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο κυρίως τοπικής αυτοδιοίκησης, τον πρώην πρόεδρο της ΕΡΤ και στενό συνεργάτη του Κώστα Λαλιώτη, Παν Παν, τον Μπίστη που έχει αλλάξει σαράντα σχηματισμούς σε όλη του τη διαδρομή, τον χρεοκοπημένο διαφημιστή Γιάννη Κακουλίδη, που αφού δεν έσωσε την εταιρεία του θέλει να σώσει την πατρίδα! Θα δει την Ρεπούση που θέλει να κατέβει στον Πειραιά, τον Λυκούδη αλλά και παλιούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όπως ο Νίκος Γαλανός κ.ά.

Κοινώς, ντεκαντάνς. Κι αυτό είναι που τελικά θα στοιχίσει στη ΔΗ.ΜΑΡ. Το ότι βασίζεται σε φθαρμένα υλικά. Πως πάει να χτίσει το νέο, με βάση το παλιό. Πως είναι ένα κόμμα προσωπικών φιλοδοξιών, κάποιων τύπων που μυρίστηκαν εύκολη έδρα».

…σε γυρίζουν πίσω. Η «καλοσύνη» (του Κουβέλη) έχει και τα… όριά της. Να μην το παρακάνουμε κιόλας. Αν το καλοσκεφτείτε, και η ΔΗ.ΜΑΡ, λέει το άρθρο, «βασίζεται σε φθαρμένα υλικά», άρα καλύτερα ένα ΠΑΣΟΚ με «άφθαρτο» αρχηγό για να είμαστε σίγουροι. Σίγουροι πως θα προχωρήσουμε αταλάντευτα μπροστά για το… καλό της πατρίδας. Για το καλό δηλαδή, των τραπεζών και των βιομηχάνων, των παρατρεχάμενων και των λαμόγιων, των με «αριστερό» προφίλ μιζαδόρων του συστήματος και άλλων τρωκτικών του πλούτου αυτής της χώρας και του ιδρώτα του λαού της. Το συζητούν άλλωστε στους διαδρόμους της Βουλής, κατ’ ιδίαν, στα γραφεία τους, παντού. Τρέμουν την οργή του λαού που υποφέρει. Τρέμουν στην ιδέα πως αυτός ο λαός αρχίζει να πιστεύει πως μπορεί να τους τιμωρήσει. Τρέμουν την άνοδο της επιρροής των κομμουνιστών μέσα στο λαό. Την άνοδο της επιρροής της πραγματικής, μαχητικής, επαναστατικής αριστεράς, που προτείνει ξεκάθαρα την μοναδική λύση στα αδιέξοδα του λαού που βάζει το σύστημα: την ανατροπή του!

Αν όμως μετά από όλ’ αυτά κάποιοι κάνουν το βήμα και δεν τους ψηφίσουν (που απ’ ότι φαίνεται θα είναι πολλοί), άλλη μια  εναλλακτική για το σύστημα «λύση» θα είναι εκεί και θα τους περιμένει. Το ομολογούν κυνικά οι ίδιοι:

«Για την ιστορία λοιπόν θα θυμίσω αυτό που μου είπε γνωστός υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ. "Προτιμώ τους ψηφοφόρους μας να πάνε στη ΔΗ.ΜΑΡ. Εκεί θα αισθάνομαι ότι τους έχουμε ...παρκάρει"!»

Οι… "παρκαδόροι" ανέλαβαν ήδη δράση!