Οι σύγχρονοι εργατοπατέρες ξεπέρασαν κάθε όριο

Θυμάμαι κάποιους  εγκάθετους εργατοπατέρες μερικές δεκαετίες πριν, όταν εγώ ήμουν πιτσιρικάς, κι αυτοί στις δόξες τους. Όταν ο ταξικός αντίπαλος στεκόταν απέναντι σχεδόν γυμνός και δεν είχε  φορέσει ακόμα πράσινους  μανδύες με  ροζ μπουτονιέρες. Μου έρχονται στο μυαλό   o Μακρής, o Θεοδωρόπουλος, o Λυκιαρδόπουλος κα. Την εποχή που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αγωνιζόταν ν’ απαγκιστρωθεί απ’ τον σφιχτό εναγκαλισμό της εξουσίας, αυτοί βρίσκονταν απέναντί του, συνεπείς στ’ αφεντικά τους. Πρόεδροι ομοσπονδιών ή εργατικών κέντρων, διέγραφαν με περισσή ευκολία κάθε σωματείο που άρθρωνε λόγο ταξικό και αποκτούσε κατεύθυνση διεκδικητική.  Μετά από πολλούς αγώνες ήρθε η ώρα που οι ίδιοι οι εργάτες τους έστειλαν με τις κλωτσιές στα σπίτια τους. Είχαν και κάμποσες «συντάξεις» να μασουλήσουν βέβαια, τόσες... υπηρεσίες η πατρίδα δεν μπορούσε παρά να τους τις αναγνωρίσει.

Όταν η Δεξιά φόρεσε τον… πράσινο μανδύα της, άλλαξε και η τακτική των εργατοπατέρων. Ο σκοπός τους όμως δεν άλλαξε. Παρέμειναν πιστοί στο να υπονομεύουν κάθε ταξική διεκδίκηση, να συκοφαντούν κάθε αγωνιστική φωνή, να φρενάρουν την οργή των εργαζομένων και παράλληλα να… «διαλέγονται κοινωνικά» με τ’ αφεντικά τους, κόντρα ακόμα και στην κοινή λογική που θέλει τους εκπροσώπους των εργαζομένων να υπηρετούν αυτούς που τους εξέλεξαν κι όχι τους εργοδότες  τους.

Οι δυνάμεις που εκφράζουν οι πλειοψηφίες των  ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και πολλών ακόμα εργατικών κέντρων σήμερα, συνετέλεσαν στην απαξίωση  των εργατικών διεκδικήσεων από μεγάλα τμήματα εργαζομένων, σπρώχνοντάς τους στην απογοήτευση και την αδράνεια, κάνοντας έτσι πιο εύκολα εφαρμόσιμα τα αντιλαϊκά σχέδια του κεφαλαίου. Οι εργατοπατέρες ήταν πάντα το «συνδικαλιστικό»  δεκανίκι της εξουσίας. Η μόνη διαφορά είναι πως ενώ κάποτε διορίζονταν απευθείας από τις κυβερνήσεις, τις τελευταίες δεκαετίες  κατάφεραν να εκλέγονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. (Υπο)ταγμένοι με συνέπεια στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Αυτό όμως που διάβασα  χτες, ξεπερνάει κάθε όριο υποταγής:

«Μέχρι σήμερα στο 70% περίπου των ΔΕΥΑ έγιναν περικοπές αποδοχών. Σε μερικές σύμφωνα με τα ανώτατα όρια του ενιαίου μισθολογίου και στις περισσότερες στο 35% σε σύγκριση με τους μισθούς του 2009. [ ] Πιστεύουμε η μείωση 35% σε σύγκριση με το έτος 2009 είναι καλύτερη για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων στις ΔΕΥΑ και αυτή προτείνουμε να παλέψουν τα σωματεία».  (!!!!)

Πρόκειται για λίγες γραμμές από ένα δελτίο τύπου της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης» που απευθύνεται προς τα σωματεία-μέλη της. Μόλις συνήλθα από το αρχικό σοκ, το έψαξα λίγο περισσότερο. Ψάχνω και βρίσκω την ιστοσελίδα της «συνδικαλιστικής» αυτής οργάνωσης και διαβάζω ολόκληρο το δελτίο τύπου:

«ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22.02.12

Η ασάφεια που υπάρχει στη νομοθεσία για τις περικοπές αποδοχών συνεχίζει να υφίσταται. Παρά τις πιέσεις της Ομοσπονδίας και τις συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία και υπηρεσιακούς παράγοντες των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών, δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως το καθεστώς που ισχύει στις ΔΕΥΑ. Μέχρι σήμερα στο 70% περίπου των ΔΕΥΑ έγιναν περικοπές αποδοχών. Σε μερικές σύμφωνα με τα ανώτατα όρια του ενιαίου μισθολογίου και στις  περισσότερες στο 35% σε σύγκριση με τους μισθούς του 2009.

Θέση της Ομοσπονδίας ήταν εξ αρχής να μην δεχθούν τα σωματεία καμία περικοπή στους μισθούς αν δεν ξεκαθαρίσει ποια ρύθμιση ισχύει για τις ΔΕΥΑ και τι μειώσεις πρέπει να γίνουν. Πολλά σωματεία όμως αποφάσισαν να δεχθούν περικοπές μισθών για να μη γίνουν αργότερα με αναδρομική ισχύ. Η Ομοσπονδία συνεχίζει την προσπάθεια να περάσει τις αρχικές της προτάσεις πράγμα βέβαια πολύ δύσκολο με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και τις νέες απαιτήσεις της Τρόικας.

Μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα πιστεύουμε η μείωση 35% σε σύγκριση με το έτος 2009 είναι καλύτερη για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στις ΔΕΥΑ και αυτή προτείνουμε να παλέψουν τα σωματεία. Οι περικοπές σύμφωνα με τα ανώτατα όρια ανά εκπαιδευτική κατηγορία του ενιαίου μισθολογίου εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για μεγαλύτερες μειώσεις την επόμενη περίοδο. Ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες από τις ειδήσεις της ΝΕΤ ότι θα ιδιωτικοποιηθούν υπηρεσίες των δήμων όπως η καθαριότητα, οι παιδικοί σταθμοί, η ύδρευση κλπ.

Παρόλο που η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών μας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι είναι ανοησίες αυτά που ακούγονται για τις υπηρεσίες ύδρευσης πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο. Οι απαιτήσεις της Τρόικας που η κυβέρνηση εφαρμόζει κατά γράμμα δεν ξέρουμε μέχρι που θα φθάσουν. Πλέον η εργασία όχι μόνο των εργαζομένων ιδιωτικού δικαίου αλλά και των μονίμων στο δημόσιο δεν είναι διασφαλισμένη.  Οι εργαζόμενοι στις ΔΕΥΑ δεν πρόκειται να δεχθούν σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης της περιφέρειας. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης».

Ξεχωρίζω μερικές προτάσεις από το κατάπτυστο αυτό κείμενο:

«Η ασάφεια που υπάρχει στη νομοθεσία για τις περικοπές αποδοχών συνεχίζει να υφίσταται.»

(Το πρόβλημα για τους εργατοπατέρες δεν είναι οι περικοπές των αποδοχών των εργαζομένων, που έχουν ήδη αποφασιστεί και περνάνε με νόμο, αλλά οι «ασάφειες» του νόμου, για το ακριβές... ύψος τους) !

«Θέση της Ομοσπονδίας ήταν εξ αρχής να μην δεχθούν τα σωματεία καμία περικοπή στους μισθούς αν δεν ξεκαθαρίσει ποια ρύθμιση ισχύει για τις ΔΕΥΑ και τι μειώσεις πρέπει να γίνουν.»

(Λέει η Ομοσπονδία στα σωματεία-μέλη της: μην δέχεστε αποδοχές στους μισθούς αν πρώτα δεν σας πουν πόσο ακριβώς θα σας τους κόψουν. Μη σας… κοροϊδέψουν)!!

«Οι απαιτήσεις της Τρόικας που η κυβέρνηση εφαρμόζει κατά γράμμα δεν ξέρουμε μέχρι που θα φθάσουν.»

(Το γνωστό παραμυθάκι με την «κακή» τρόικα και την «ανήμπορη» κυβέρνηση. Ας είμαστε λοιπόν σύμφωνοι με τις περικοπές που μας ανακοινώνουν, και ας ελπίσουμε να μας πουν… ακριβώς πόσες θα είναι αυτές οι απαιτήσεις, για… να ξέρουμε κι εμείς ρε παιδιά, γιατί άμα… νευριάσει η τρόικα, θα γίνει ακόμα πιο… κακιά και θα μας περικόψει κι άλλα)!!!

Αφήνω για το τέλος το… καλύτερο, εδώ που ακόμα και η λογική «σηκώνει τα χέρια ψηλά». Λες… αυτό δεν γίνεται… Κι όμως:

«Μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα πιστεύουμε η μείωση 35% σε σύγκριση με το έτος 2009 είναι καλύτερη για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στις ΔΕΥΑ και αυτή προτείνουμε να παλέψουν τα σωματεία.»

(Η Ομοσπονδία αφού το σκέφτηκε καλά, συγκρίνοντας τις μειώσεις, αποφάσισε ποια μείωση είναι… καλύτερη και προτείνει στα μέλη της όχι μόνο να δεχτούν μείωση στις αποδοχές παραπάνω και από το 1/3, αλλά ΝΑ… ΠΑΛΕΨΟΥΝ κιόλας για να την επιτύχουν)!!!! Πόσα θαυμαστικά να βάλω;;;

Δεν νομίζω να υπάρχει προηγούμενο απόφασης σαν αυτή. Για την ιστορία, έψαξα και βρήκα τα ονόματα αυτών που απαρτίζουν το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Δεν ξέρω τα πρόσωπά τους, ούτε ποιοι ψήφισαν αυτή την απόφαση, με ποια πλειοψηφία ή  σε ποιες παρατάξεις ανήκουν. Παραθέτω απλώς τα ονόματά τους:

Τίτλος	Ονοματεπώνυμο	Δ.Ε.Υ.Α.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ	ΔΡΑΓΚΟΛΑΣ ΠΑΥΛΟΣ	ΒΕΡΟΙΑΣ
Α' ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ	ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ	ΚΑΒΑΛΑΣ
Β' ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ	ΒΛΑΧΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ	ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ	ΜΗΤΡΑΚΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ	ΛΑΡΙΣΑΣ
ΑΝ. ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ	ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ	ΚΟΖΑΝΗΣ
ΤΑΜΙΑΣ	ΠΕΤΑΛΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ	ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
ΜΕΛΟΣ	ΒΕΝΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	ΠΥΡΓΟΥ
ΜΕΛΟΣ	ΒΛΑΧΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ	ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΜΕΛΟΣ	ΜΑΝΔΡΩΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ	ΤΡΙΠΟΛΗΣ
ΜΕΛΟΣ	ΣΑΛΜΑΤΩΝΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ	ΣΕΡΡΩΝ
ΜΕΛΟΣ	ΤΖΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ	ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΜΕΛΟΣ	ΤΣΕΤΣΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ	ΛΑΜΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ	ΦΑΣΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Αναρωτήθηκα πολλές φορές μέχρι σήμερα, αν ο ξεπεσμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έχει όρια. Πολλά όρια βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να σπάνε. Απομένει να σπάσουν κάποια στιγμή και τα όρια της αφασίας, της αδράνειας και της υπομονής των εργαζομένων. Να πάρουν με τις κλωτσιές αυτού του είδους τους «εκπροσώπους» συνδικαλιστές και να συσπειρωθούν στις ταξικές δυνάμεις των σωματείων τους, που αγωνίζονται αταλάντευτα στην κατεύθυνση αντίστασης και πάλης για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους. Να πάνε μαζί με αυτούς που αρνούνται να επιλέξουν το όπλο με το οποίο κάποιοι τους καλούν να αυτοκτονήσουν.