Στα γήπεδα η κοινωνία "βράζει"...

Το ιστολόγιο ποτέ δεν πίστεψε ούτε προσκύνησε βασιλιάδες και κάθε λογής εστεμμένους. Ο μόνος… βασιλιάς που αντιμετωπίζουμε με δέος και σεβασμό, είναι το ποδόσφαιρο. Δεν κατέχει άδικα τον τίτλο του «βασιλιά» των σπορ. Το ποδόσφαιρο είναι κατεξοχήν λαϊκό άθλημα. Οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές από καταβολής του αθλήματος, ήταν παιδιά του λαού, που γεννήθηκαν και πρωτόπαιξαν μπάλα στις χωμάτινες αλάνες της γειτονιάς τους. Εκεί πελέκησαν τα γόνατά τους, εκεί λέρωσαν τη φανέλα τους με λάσπες και πολλές φορές με αίμα. Οι… προορισμένοι να ξεχωρίσουν ξέφευγαν από τη μιζέρια που προκαλεί η φτώχεια και γίνονταν «θεοί» στα μάτια μικρών και μεγάλων.

Ο λαός αγκαλιάζει το ποδόσφαιρο σε όλο τον κόσμο, γεμίζει τα γήπεδα όπου γης και οι τηλεθεάσεις σπάνε ρεκόρ, όταν διαδραματίζονται οι κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις.

Εδώ, στην μικρή Ελλαδίτσα, κλεισμένοι όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα στον μικρόκοσμό μας και ταλαιπωρημένοι από όλους αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν και βίασαν το άθλημα και τη φιλοσοφία του, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου εγκατέλειψε τα γήπεδα που σπανίως πια γεμίζουν. Απέμειναν να δίνουν το παρόν κάποιοι,  λίγοι, ρομαντικοί και θαρραλέοι καθώς και οι οργανωμένοι πυρήνες των… θερμόαιμων οπαδών. Αυτοί που αποκαλούμε χούλιγκανς, ταραξίες κλπ.

Συνηθισμένοι να «ξεπετάμε» τόσα χρόνια κάθε «εκδήλωση» από μέρους τους, με την ευκολία ενός γενικού αφορισμού «έλα μωρέ με τους περιθωριακούς τώρα…», ξαφνικά σε κάποιους προκαλεί εντύπωση το συχνό φαινόμενο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τρόπο «διαφορετικό», όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες. Δεν αναλύουμε εδώ, τώρα, προς ποια κατεύθυνση, σωστή ή λάθος, κινούνται οι διαμαρτυρίες των οπαδών.

Αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι πως το σύστημα καταπιέζοντας όλο και πιο στυγνά τις λαϊκές οικογένειες, δημιουργεί μικρές εκρήξεις οργής σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, άρα και στα ελληνικά γήπεδα, που πηγαίνουν  τα παιδιά των οικογενειών αυτών. Όσο κι αν κάποιοι δίνουν οδηγίες για κατασχέσεις από τους διαιτητές των πανό με τα συνθήματα, όσο κι αν προσπαθούν να εξαφανίσουν, να «ελαφρύνουν» ή να υποβαθμίσουν αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας, οι εκρήξεις οργής των οπαδών «ακούγονται» όλο και πιο δυνατά, δείχνοντας μέσα από τα συνθήματά τους την αντίθεσή τους στο σύστημα που τους καταπιέζει.