Φιντέλ: «Δεν εμπιστεύομαι τις ΗΠΑ, αλλά θέλω ειρηνική επίλυση διαφορών»

Μήνυμα προς την Εθνική Ομοσπονδία Φοιτητών της Κούβας απέστειλε ο ηγέτης της χώρας Φιντέλ Κάστρο, με αφορμή την 70ή επέτειο στις 4 Σεπτέμβρη του 1945 από την ένταξή του στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, όπου κάνει μια αναδρομή στην πορεία του και την πορεία της χώρας του από τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης.
Αναφέρεται στην ένταξή του στο επαναστατικό και κομμουνιστικό κίνημα, τα σημαντικά επιτεύγματα από την πάλη του κουβανικού λαού, και το γεγονός ότι από την εποχή εκείνη, που υπήρχε ένα πανεπιστήμιο, σήμερα η Κούβα διαθέτει 100 πανεπιστημιακά ιδρύματα, τη διεθνιστική προσφορά της.

Ιδιαίτερη προβολή από τα ΜΜΕ, σε όλο τον κόσμο δίνεται στη σχετική αναφορά του ηγέτη της Κούβας για τις σχέσεις ΗΠΑ και Κούβας. Σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Η προσωπική χειραψία των Προέδρων της Κούβας και των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε στην κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, ενός διακεκριμένου και υποδειγματικού μαχητή κατά του απαρτχάιντ, ο οποίος είχε φιλία με τον Ομπάμα.

Αρκεί να πω ότι από την ημερομηνία αυτή, είχαν παρέλθει αρκετά χρόνια από τότε που τα κουβανικά στρατεύματα νίκησαν συντριπτικά το στρατό της ρατσιστικής Νότιας Αφρικής, που καθοδηγούνταν από μια αστική τάξη με τεράστιους οικονομικούς πόρους. Πρόκειται για μια ιστορία ενός αγώνα που δεν έχει γραφτεί ακόμα. Η Νότια Αφρική, η κυβέρνηση με τους περισσότερους οικονομικούς πόρους αυτής της ηπείρου, κατείχε πυρηνικά όπλα που της είχαν δοθεί από το ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ, με βάση μια συμφωνία με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, που εξουσιοδότησε την παράδοση αυτή για να χτυπηθούν οι κουβανικές και αγκολέζικες δυνάμεις που υπερασπίζονταν τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αγκόλας, ενάντια στην κατοχή αυτής της χώρας από τους ρατσιστές. Με αυτόν τον τρόπο, αποκλειόταν κάθε διαπραγμάτευση για ειρήνευση, αφού η Αγκόλα απειλούνταν από τις δυνάμεις του απαρτχάιντ με τον πιο εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό της αφρικανικής ηπείρου.

Με αυτήν την κατάσταση δεν υπήρχε καμία πιθανότητα για ειρηνική επίλυση. Οι συνεχείς προσπάθειες να συντριβεί η ΛΔ Αγκόλας, το αιματοκύλισμα οδήγησε στην κουβανική απόφαση να δοθεί ένα αποφασιστικό χτύπημα ενάντια στους ρατσιστές στο Κίτο Κουαναβάλε, πρώην βάση του ΝΑΤΟ, που προσπαθούσε η Νότια Αφρική να καταλάβει πάση θυσία. Αυτό το ισχυρό κράτος αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί μια συμφωνία ειρήνης που οδήγησε στον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής της Αγκόλας από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Η αφρικανική ήπειρος έγινε ελεύθερη από πυρηνικά όπλα και η Κούβα κλήθηκε να αντιμετωπίσει για μια δεύτερη φορά τον κίνδυνο μιας πυρηνικής επίθεσης. Οι διεθνιστικές δυνάμεις της Κούβας αποχώρησαν με τιμή από την Αφρική. Αργότερα, προέκυψε η Ειδική Περίοδος σε καιρό ειρήνης, που διήρκεσε πάνω από 20 χρόνια χωρίς να σηκώσουμε λευκή σημαία, κάτι που δεν κάναμε και δε θα κάνουμε ποτέ.

Πολλοί φίλοι της Κούβας γνωρίζουν τη στάση του λαού μας και σε αυτούς εξηγώ τη στάση μου με σύντομο τρόπο. Δεν εμπιστεύομαι την πολιτική των ΗΠΑ ούτε και έχω ανταλλάξει μια λέξη μαζί τους, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει μια άρνηση στην ανάγκη ειρηνικής επίλυσης των αντιθέσεων και των κινδύνων πολέμου. Η υπεράσπιση της ειρήνης είναι καθήκον όλων. Οποιαδήποτε λύση ειρηνική και με διαπραγματεύσεις των προβλημάτων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους λαούς, οποιουδήποτε λαού της Λατινικής Αμερικής, που να συνεπάγεται βία ή απειλή χρήσης βίας, πρέπει να γίνεται με βάση τις διεθνείς αρχές και κανόνες. Θα υπερασπιζόμαστε πάντα τη συνεργασία και τη φιλία με όλους τους λαούς του κόσμου και αυτούς των πολιτικών μας αντιπάλων. Αυτό απαιτούμε και από όλους.

Ο Πρόεδρος της Κούβας κάνει τα απαραίτητα βήματα με βάση τις κατευθύνσεις και τις αρμοδιότητες που πηγάζουν από τη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση και το ΚΚ Κούβας. Οι σημαντικοί κίνδυνοι που απειλούν σήμερα την ανθρωπότητα πρέπει να υποχωρήσουν και να δώσουν τη θέση τους σε κανόνες συμβατούς με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Από αυτά τα δικαιώματα δεν εξαιρείται καμία χώρα.

Με αυτό το πνεύμα πάλεψα όλη μου τη ζωή και συνεχίζω να παλεύω μέχρι την τελευταία μου πνοή».

Ριζοσπάστης