Ψήφος στους Κόκκινους, για την απαραίτητη συνέπεια

Ό,τι βλέπουμε γύρω μας δεν έχει την παραμικρή λογική συνοχή. Η ζωή του πολίτη εξελίσσεται σ' ένα οδυνηρό θέαμα μέσα στο γύψινο διάκοσμο της Δημοκρατίας.

2. Οι Κόκκινοι σ' αυτές τις εκλογές σχηματίζουν μια οξεία γωνία, που δεν καταδέχεται αισθηματικές υποκρισίες και κοινοτοπίες. Προσέρχονται στην αρένα χωρίς ίχνος επιείκειας σε όσους μάς καταστρέφουν και τους επιτίθενται για λόγους καθαρής αυτοάμυνας. Απέναντι στην καθημερινότητα που ψιθυρίζει σε κάθε μας πράξη: Ματαιοπονείς, οι Κόκκινοι αξιώνονται μια πνευματική ένταση που ξεπηδά από την εμπειρία τους μέσα στο κίνημα, εμπειρία που μοιράζονται με όλους.

3. Αποστηθίζοντας τις εντολές των αφεντικών, οι γνωστοί δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν. Ακόμη και αν έκλαιγαν με αναφιλητά ή αν πλάσαραν την πληροφορία τους με απόλυτη σιγουριά, πάλι δε θα συγκινούσαν. Το μέλλον τους είναι ο χώρος της παραψυχολογίας. Μέσω αυτής, ίσως μπορέσουν να περάσουν τις απόψεις τους και να επιβάλουν τον εκλεκτό τους πολιτικό, χωρίς να ξεπέφτουν στην αυτολύπηση και τις ψεύτικες μεταμέλειες.

4. Ξεπέφτουμε ολοταχώς. Γυρνώντας την πλάτη στην πρώτη ύλη που είναι η αξιοπρέπεια, δημιουργήσαμε ένα ζοφερό κλίμα, επιτρέποντας έτσι στον εχθρό να παρεισφρήσει με άνεση. Αποτέλεσμα; Χρόνια τώρα πάσχουμε από έλλειψη ικανότητας για συγκέντρωση καθώς και ακρίβειας για μια δραστική σκέψη. Οσο για την «πράξη», αυτή ματαιώνεται από την καθήλωσή μας στη νοσταλγία, που καθιστά κάθε απόπειρα ένα μακρινό χαριτωμένο απόκοσμο επεισόδιο.

5. Ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι αφηρημένοι σχηματισμοί των Τσίπρα, Σαμαρά καταντά φαρσοκωμωδία. Ενώ είναι ολοκληρωτική η συμμετοχή τους στα κέντρα της Ευρώπης, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το ποιος από τους δύο δορυφόρους περιστρέφεται καλύτερα πάνω από το Βερολίνο. Οταν η ασυναρτησία συναντά τη μηδαμινότητα, το λογαριασμό τον πληρώνει πάντα ο πολίτης. Οι δύο παίχτες ποζάρουν σαν να βρίσκονται σε κέντρο παραθερισμού, αντίδικοι σ' έναν αγώνα πικνίκ, μακριά από την πλέμπα. Ετσι κι αλλιώς πιστεύουν πως όποιος και αν εκλεγεί πρωθυπουργός θα αναπτυχθεί σαν φυτό στον κήπο της Ευρώπης, κερδίζοντας όπως πάντα δύο χρόνια ασυλίας, και έπειτα βλέπουμε.

6. Στις βόλτες μου, τον τελευταίο καιρό, συναντώ μόνο σιωπηλό μίσος, κυρίως στο τρίγωνο Ομόνοιας, Πλατείας Βάθης και Μεταξουργείου. Ο κόσμος εκεί είναι αφοσιωμένος στο μίσος του, εξαιτίας των κοινωνικών συμβάσεων, των αποκλεισμών και των ψευδαισθήσεων μέσα στα οποία βουλιάζουν κυρίως οι νέοι. Δεν υπάρχει ισχυρότερη εκρηκτική ύλη από τις δυσκολίες που δεν είναι αντιμετωπίσιμες και οδηγούν τον καθένα σε μάταιους στοχασμούς. Εξω από αυτόν τον πυρήνα, ακατάπαυστα φλυαρούν μόνο διεφθαρμένοι χοντρόπετσοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί πίθηκοι.

7. Για τους καλλιτέχνες που γενικώς κάνουν την πάπια, τους θυμίζω τη φράση του Μορίς Μπλανσό: «Οσο η κοινωνία θα σπαράζεται, η τέχνη θα σπαράζεται κι αυτή».

8. Η επόμενη δεκαετία θα είναι γεμάτη από μαρτυρίες προφορικές, από χειρόγραφα της σημερινής νεότητας, που παλεύει να αντεπεξέλθει μέσα σε συνθήκες κατάρρευσης. Η νεότητα, λόγω της αυστηρής προσήλωσής της στη δημιουργία, είναι η μόνη ικανή δύναμη να αναστήσει τον «πολίτη νεκρό Λάζαρο» από τον τάφο του και να τον παρασύρει στη δίνη της μίας, αγίας και μοναδικής ζωής.

9. Σήμερα ψηφίζουμε σε συνθήκες συσκότισης. Ας ασκήσουμε τη σοφία μας και όχι την οξυθυμία στην οποία ποντάρουν όσοι στοιχηματίζουν να μας ρίξουν ξανά σε μια κρίση απελπισίας. Εχοντας αποκοπεί από την πραγματικότητα, οι μονομάχοι της συμφοράς είναι αναγκασμένοι να διασταυρώσουν, αντί για τα ξίφη τους, τα αναπόφευκτα ψεύδη τους, αφού έχουν αναλάβει υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρώπη. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μία: ψήφος στους Κόκκινους, για την απαραίτητη συνέπεια.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης