Ανοχή και ζωηφόρος πάλη

Την ανοχή μας ζητούν Γαλάζιοι και Συριζαίοι μπροστά στο σκηνικό που πιστεύουν ότι θα βρεθούμε μετά από αυτές τις εκλογές πανικού. Το ζητούν με τον γνωστό πλάγιο τρόπο, της «φρόνιμης συμβουλής», για να μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητη η σεμνή και κοσμία Ευρώπη να μας καταδυναστεύει.

2. Η ανοχή είναι το νέο πιόνι που εμφάνισαν στη σκακιέρα. Εκπροσωπεί την πειθαρχία εκείνη που είναι απαραίτητη για την παράταση του μνημονίου. Είναι ο αόριστος χρόνος που θα μας «επιτρέψει» να ζήσουμε άλλη μια αυταπάτη, άλλη μια παθητική στάση, για να μη γίνουν αντιληπτά τα σχέδια που και οι δύο πλευρές θέλουν να περάσουν.

3. Ανοχή μπορεί να δείξει όποιος έχει αφεθεί στην τύχη του, όποιος παρασύρεται από τη δίνη του θεάματος, που σε αφθονία προσφέρουν οι καναλάρχες.

4. Η ανεξάντλητη και αλάνθαστη μνήμη μας μέσα στο κίνημα μάς χάρισε μια μεθοδολογία που αντιμάχεται ό,τι παγώνει τη ζωηφόρο πάλη μας, ό,τι την ντροπιάζει και την κηλιδώνει. Αντιμάχεται ό,τι μας παραπλανά και μας κρατά σε αμφιβολία και αναμονή. Η ανοχή το μόνο που μας χάρισε ιστορικά είναι αμέτρητα ναυάγια και μεγάλες ανθρώπινες απώλειες.

5. Ο Τσίπρας τολμά και θέτει ηθικό δίλημμα σε όσους παρέχουν ανοχή σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί, όπως ισχυρίζεται, για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία στην Αριστερά να κυβερνήσει. Πρόκειται για έκκληση ευγενική, χριστιανικού χαρακτήρα, η οποία στην ασκητική γραμματεία ονομάζεται «ακηδία». Αυτό ζητά με την ανοχή ο Αλέξης: Βραδύτητα και πίστη στη μελλοντολογία. Ο,τι είναι για μας η ουσία μας, για εκείνον είναι δευτερεύον και περιττό. Αν ήταν ευθύς, δεν θα ζητούσε ποτέ ανοχή απ' όσους επιθυμούν να πετάξουν από πάνω τους το ζυγό της Ευρώπης.

6. Η κατάσταση της ανοχής καθιστά ασαφή το στόχο μας, διασπά την ενότητά μας, βγαίνουμε από την πράξη και βυθιζόμαστε στο παράδοξο και το ανύπαρκτο. Ανοχή είναι συνενοχή στην απληστία της κυρίαρχης τάξης.

7. Με αφήνουν τρυφερά αδιάφορο τα ιδιωτικά δράματα των Σαμαρά και Τσίπρα. Αν δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, ας δοκιμάσουν στις επόμενες εκλογές. Ο εκβιασμός μέσω του συναισθήματος για το τι θα γίνει το κράτος δεν πιάνει, αφού, από τον καιρό που είμαι σε θέση να θυμάμαι, αυτό το ένδοξο κράτος μάς έχει κάνει έξωση εφ' όλης της ύλης, μας έχει τυλίξει με τη θανατηφόρα ανεργία, μόνο την εχθρότητά του γνωρίσαμε, με τη ζωή μας να είναι σε διαρκή παρεξήγηση και, όσο για τα δικαιώματά μας, αυτά είναι μονίμως προς πώληση.

8. Η συμπεριφορά της Αριστεράς δεν επιδέχεται παρά μόνο μία εξήγηση. Καθηλωμένη στα πόδια του καθεστώτος, αφομοίωσε το πρότυπό του και έκτοτε το διευρύνει. Δεν πρόκειται για αντίφαση, ούτε για τραγική κατάληξη, αλλά για εκείνη την ικανότητα της μετριότητας να μεταμορφώνεται διαστρέφοντας τα γεγονότα. Ο διακαής πόθος της να μας κυβερνήσει και διά της ανοχής να μοιραστούμε μαζί μια ήσυχη αστική ζωή με υποχρεώνει να κάνω ταμείο: Την Αριστερά την έχουμε πληρώσει ακριβά και θα ήμασταν ηλίθιοι αν συνεχίζαμε να την πληρώνουμε.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης