"Δημιουργώντας την κρίση, οι Ευρωπαίοι έπρεπε πρώτα απ' όλα να
καταστρέψουν κάθε έννοια ανθρωπισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι έδωσαν ό,τι
είχαν και δεν είχαν στο παιχνίδι του αντικομμουνισμού. Από τη
Μεταπολίτευση και μετά, ποτέ άλλοτε δεν γνωρίσαμε σε τέτοια διάρκεια και
με τόση ζέση τόσες διαδεδομένες κοινοτοπίες και ιστορικές ανακρίβειες
ενάντια σε μια ιδεολογία. Αυτή η επίδειξη δύναμης της κυρίαρχης
ιδεολογίας πολλές φορές ξέπεφτε σε χασμουρητά, αλλά υπήρχαν και φορές
που έπειθε ελλείψει αντιπάλου, αφού ένας λαός εξουθενωμένος χαμήλωνε και
αναστέναζε. Αυτές τις ανυπολόγιστες συνέπειες ποιος θα τις πληρώσει; Τα
δεξιά απολιθώματα ή μήπως η Αριστερά, που δεν ξέρει τι να κάνει για να
προφυλαχτεί από τις σφαλιάρες των Ευρωπαίων;"...
Ο Μέγας Κανένας
1.Ο Νεοέλληνας κυκλοφορεί στην Ευρώπη ως «μέγας» για το ένδοξο παρελθόν του και ως «κανένας» για το παρόν του.
2. «Αμήχανο κενό», αυτή η φράση του ποιητή Αλλεν Γκίνσμπεργκ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ο πολίτης μπορεί εύκολα να χάσει τη συνείδησή του αλλά και το ίδιο εύκολα πάλι να την ανακτήσει, γιατί δεν υπάρχουν πια άλλοθι, ούτε χρόνος και περιθώρια. Αντί ο πολίτης να καίγεται για το πώς οι Ευρωπαίοι καθρεφτίζονται μέσα του, να φροντίσει να δει πώς καθρεφτίζεται εκείνος μέσα στους Ευρωπαίους και να το αντιμετωπίσει. Οι Ευρωπαίοι μας βλέπουν σαν τους «κρετίνους των Αλπεων», όπως τους περιγράφει ο Μπενεντίκτ ντε Σωσσύρ, το 1786, όταν τους πρωτοσυνάντησε: «Η βλακώδης έκπληξη ... οι ηλίθιες εκφράσεις... Εμοιαζε λες κι ένα κακό πνεύμα να είχε μεταμορφώσει κάθε κάτοικο σε ηλίθιο ζώο» (από «Τα παραλειπόμενα της ιστορίας του κόσμου» του Ιαν Κρόφτον, μετ. Ν. Ζαχαράκης, εκδ. «Ενάλιος»).
3. Στο κατηχητικό της Ευρώπης ο Νεοέλληνας αποδεικνύεται ο χειρότερος ακροατής. Γεμάτος ελαττώματα, αδιανόητα για τους προτεστάντες, και με «εξωφρενικές» αντιδράσεις, ωθεί τους Ευρωπαίους στο να σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το λουρί γύρω από το λαιμό του, αδιαφορώντας για κάθε όριο, κάθε φυσική αντοχή. Ιδού η νέα θεολογική ανακάλυψη των Ευρωπαίων: Σε θεωρώ αναλώσιμο ή στην καλύτερη περίπτωση αθάνατο, γι' αυτό παίρνω το δικαίωμα να σε δοκιμάζω εσαεί ως πειραματόζωο.
4. Αυτό που με εξοργίζει όσο τίποτα άλλο είναι η άποψη ότι η Ευρώπη αποτελεί αναγκαίο κακό. Αυτή την Ευρώπη, με την ανεπίτρεπτη σκληρότητα και τη χωρίς προσχήματα εισβολή, τολμά να χαιρετίζει ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτό το αξιοθρήνητο σκιάχτρο, έχοντας μπροστά του το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε μια άνευ προηγουμένου εξαθλίωση και χιλιάδες αυτόχειρες. Και περιμένουν οι Δεξιοί να τους δοθεί η χάρη για ένα ακόμη καίριο πλήγμα σε βάρος μας, το οποίο θα βαφτίσουν σωτήριο...
5. Πρέπει πάση θυσία να αναχαιτίσουμε την ιδέα μιας ακόμη χαμένης γενιάς, που προωθούν με συμπόνια οι κύκλοι των γνωστών αξιοσέβαστων δημοσιογράφων. Είναι το προοίμιο για την καταδίκη της νεότητας, το ξερίζωμά της από την απόλαυση, τη φαντασία, και το δικαίωμά της να σχεδιάσει τη ζωή της όπως επιθυμεί.
6. Δημιουργώντας την κρίση, οι Ευρωπαίοι έπρεπε πρώτα απ' όλα να καταστρέψουν κάθε έννοια ανθρωπισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στο παιχνίδι του αντικομμουνισμού. Από τη Μεταπολίτευση και μετά, ποτέ άλλοτε δεν γνωρίσαμε σε τέτοια διάρκεια και με τόση ζέση τόσες διαδεδομένες κοινοτοπίες και ιστορικές ανακρίβειες ενάντια σε μια ιδεολογία. Αυτή η επίδειξη δύναμης της κυρίαρχης ιδεολογίας πολλές φορές ξέπεφτε σε χασμουρητά, αλλά υπήρχαν και φορές που έπειθε ελλείψει αντιπάλου, αφού ένας λαός εξουθενωμένος χαμήλωνε και αναστέναζε. Αυτές τις ανυπολόγιστες συνέπειες ποιος θα τις πληρώσει; Τα δεξιά απολιθώματα ή μήπως η Αριστερά, που δεν ξέρει τι να κάνει για να προφυλαχτεί από τις σφαλιάρες των Ευρωπαίων;
7. Οσο ο αντεστραμμένος κόσμος βρίσκεται στη θέση του, ό,τι συμβαίνει γύρω μας θα πολλαπλασιάζεται, όπως οι κολασμένοι μετανάστες που παίρνουν διαστάσεις εξωγήινων στα μάτια μας, λόγω των λαλίστατων δημοσιογράφων που, όπως πάντα, τα ξέρουν και τα προβλέπουν όλα!
ΥΓ: Ευχαριστώ από καρδιάς τους συντρόφους για τα μηνύματα και τις ευχές τους σχετικά με την περιπέτεια της υγείας μου. Ανεκτίμητο δώρο.
Γιώργος Κακουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου