Να μετρήσουμε βήματα στη συσπείρωση των οικοδόμων στο Συνδικάτο - Συνέντευξη με τον Σταύρο Λίτσα, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας

Για τις εξελίξεις στον κλάδο των κατασκευών, τους στόχους που βάζει το Συνδικάτο μπροστά στις αρχαιρεσίες και τα μέτωπα πάλης στον κλάδο, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Σταύρο Λίτσα, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

- Τι στόχους βάζει το Συνδικάτο για τις ερχόμενες εκλογές;

-- Επιδιώκουμε μέσα από τη διαδικασία των αρχαιρεσιών να μετρήσουμε βήματα στη συσπείρωση των οικοδόμων στο Συνδικάτο. Να αποτυπωθεί η θετική συμβολή του Συνδικάτου στην οργάνωση των αγώνων μέσα στους χώρους εργασίας, η δουλειά που έχει γίνει στις γειτονιές για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους, με την οργάνωση της αλληλεγγύης από πολλά παραρτήματα του Συνδικάτου.

Στοχεύουμε στη μαζικοποίηση του Συνδικάτου, παρά το γεγονός ότι ο κλάδος χτυπήθηκε και χτυπιέται από την κρίση, την πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας, που ξεκίνησε πολύ πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Θέλουμε να ενισχύσουμε την αντίληψη στους συναδέλφους, Ελληνες και μετανάστες, ότι στις σημερινές συνθήκες είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, ένα δυνατό, μαζικό Συνδικάτο, που με σταθερότητα και συνέπεια θα συνεχίζει να εκφράζει τις ανάγκες και τα συμφέροντα των οικοδόμων.

Ενα Συνδικάτο που θα αποκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, θα αναδεικνύει την προοπτική σε συντονισμό με τους εργαζόμενους όλων των κλάδων και τα άλλα λαϊκά στρώματα και, ταυτόχρονα, θα οργανώνει τον αγώνα για όλα τα προβλήματα των οικοδόμων και των οικογενειών τους.

Επιδιώκουμε μέσα από τη δράση μας, σε κάθε σταθμό, στην απεργία, στη σύσκεψη, στη συγκέντρωση, στο συλλαλητήριο, να συμβάλλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, με ενίσχυση της ταξικής γραμμής, ώστε οι οικοδόμοι, συνολικά η εργατική τάξη να δίνει με καλύτερες προϋποθέσεις τη μάχη απέναντι στο κεφάλαιο, την πολιτική και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά του.

-- Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε ότι έχουν «ανοίξει» κάποια μεγάλα έργα, κύρια στην περιοχή της Αττικής. Τι συνθήκες δουλειάς επικρατούν σ' αυτά τα εργοτάξια και πώς παρεμβαίνει το συνδικάτο;

-- Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ότι τα έργα που κατασκευάζονται στην Αττική και τα άλλα που επανεκκίνησαν στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως των μεγάλων οδικών αξόνων, δε λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας που αντιμετωπίζει ο κλάδος. Εξασφαλίζουν στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, στις τράπεζες και στις βιομηχανίες χρήμα για να γεμίσουν τα μπαούλα τους.

Ενώ οι μεγαλοεργολάβοι και οι κατασκευαστές έχουν εξασφαλισμένα κέρδη, με νέα, καλύτερα συμβόλαια από το κράτος, οι οικοδόμοι και οι άλλοι εργαζόμενοι σε αυτά τα έργα δουλεύουν με μεροκάματα 30 και 35 ευρώ. Η εντατικοποίηση της εργασίας αυξάνεται, το ίδιο και η δουλειά «ήλιο με ήλιο». Με τον μπαμπούλα της ανεργίας, οι εργοδότες εκβιάζουν τους οικοδόμους. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που δεν καταβάλλουν για μήνες ακόμα και αυτά τα πενιχρά μεροκάματα.

Το Συνδικάτο παρεμβαίνει σταθερά και πετυχαίνει την καταβολή τους, με κινητοποιήσεις που διοργανώνει μαζί με τους οικοδόμους. Αυτή η καθημερινή παρέμβαση δημιουργεί προϋποθέσεις αντίστασης στην επίθεση της εργοδοσίας, σπάει τη μοιρολατρία και το φόβο. Βοηθάει τους εργάτες να πιστέψουν στη δύναμή τους και να ξεκινήσουν να διεκδικούν αυξήσεις στα μεροκάματα, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, όπως συμβαίνει αυτήν την περίοδο με τους εργαζόμενους στα εργοτάξια της επέκτασης του ΜΕΤΡΟ. Με τη βοήθεια του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας, οι εργαζόμενοι δημιούργησαν επιχειρησιακό σωματείο και τώρα διεκδικούν αυξήσεις στα μεροκάματα.

Δε στεκόμαστε, όμως, μόνο εδώ. Προσπαθούμε παράλληλα να αναδείξουμε ότι, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας αλλά και το εύρος των αναγκών που έχει μεγαλώσει, εξακολουθούμε να θρηνούμε θύματα από πλημμύρες ή να φοβόμαστε μη γίνει ένας σεισμός. Συνεχίζουμε να μένουμε στο νοίκι ή να χρωστάμε το σπίτι στην τράπεζα με το φόβο να μας πετάξουν έξω, να έχουμε ακόμα παιδιά που κάνουν μαθήματα σε κοντέινερ από το σεισμό του 1999.

Οι προτεραιότητες που έχουν οι κατασκευαστές είναι για έργα που έχουν να κάνουν με το πώς θα γεμίσουν πιο πολύ τις κασέλες τους με χρήμα. Η αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας δεν μπορεί να είναι έξω από την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με έργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής προστασίας, με κατασκευή παιδικών σταθμών, αθλητικών υποδομών για τα παιδιά μας, με μεροκάματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των οικογενειών μας.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θέλουμε ο οικοδόμος να είναι πρωταγωνιστής του αγώνα και όχι θεατής. Επιδιώκουμε μέσα από συσκέψεις, συζητήσεις, ημερίδες, από τη μια, να ενημερώσουμε τους συναδέλφους για όλες τις εξελίξεις και, από την άλλη, μαζί να αποφασίσουμε για το πώς θα δράσουμε, πώς θα εντάξουμε και άλλους σε αυτόν το σταθερό προσανατολισμό που έχουμε.

-- Παράλληλα, έχουμε εξελίξεις στο ασφαλιστικό. Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα για τους οικοδόμους και τι πρωτοβουλίες παίρνει το Συνδικάτο μπροστά στα μέτρα που ετοιμάζουν;

-- Στόχος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι να απαλλαγούν από το «κόστος» της κοινωνικής ασφάλισης. Θέλουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Ετσι ανοίγουν το δρόμο για να διευκολύνουν τη δράση μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, η λειτουργία του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης όλο και περισσότερο γίνεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι χειροτερεύουν οι όροι ζωής για τους οικοδόμους και τις οικογένειές τους, για όλους τους εργαζόμενους. Οι συνέπειες εκφράζονται στη σύνταξη, στις παροχές υγείας, πρόνοιας, αποκατάστασης, στα επιδόματα ασθενείας κλπ. Οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί και εφαρμόζονται τώρα χειροτερεύουν όλες τις παροχές. Οι σχεδιασμοί για νέα μέτρα στο ασφαλιστικό, με αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, που συνοδεύονται με μέτρα για τη λειτουργία των συνδικάτων, του δικαιώματος της απεργίας, αποτελούν αιτία πολέμου.

Στον κλάδο έχουμε ξεκινήσει ενημέρωση, ώστε να υπάρξει προετοιμασία για να δοθεί δυναμική απάντηση σε αυτούς τους σχεδιασμούς, με συσκέψεις που εξειδικεύουν, αναλύουν πιο συγκεκριμένα πώς εκφράζονται οι συνέπειες και πώς πρέπει να απαντήσουμε.

-- Το Συνδικάτο κλείνει 30 χρόνια ζωής και δράσης. Τι συμπεράσματα βγαίνουν από τη μέχρι τώρα πορεία για τη συμβολή του στις κατακτήσεις των οικοδόμων και συνολικά στο κίνημα;

-- Το Συνδικάτο Οικοδόμων γεννήθηκε πριν από 30 χρόνια ακριβώς, στις 2/7/1984. Είναι «παιδί» της συνένωσης όλων των σωματείων του κλάδου που υπήρχαν στην Αθήνα εκείνη την περίοδο. Οπότε φέρει στις πλάτες του μια βαριά κληρονομιά αλλά και μια μεγάλη εμπειρία. Η δημιουργία του Συνδικάτου έδωσε δυναμική στους αγώνες και συνέβαλε στην απόσπαση κατακτήσεων, όπως ήταν η σύνταξη στα 58 χρόνια, η άμεση επικόλληση των ενσήμων, το 7ωρο - 5νθήμερο κλπ.

Ολα αυτά τα χρόνια βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής του εργάτη, όχι μόνο του οικοδόμου αλλά συνολικά της εργατικής τάξης. Δεν υπάρχει αγώνας, μικρός ή μεγάλος, που να μην έχει δώσει το παρών το Συνδικάτο και οι οικοδόμοι. Μαζί με την Ομοσπονδία μας βάλαμε και εμείς το λιθαράκι που μας αναλογούσε στη δημιουργία και τη στήριξη του ΠΑΜΕ.

Λόγο της διάρθρωσης του Συνδικάτου, με τα παραρτήματα, αλλά και των δεσμών που έχουμε με τους οικοδόμους στις γειτονίες, βοηθήσαμε στο να στηθούν κάποιες από τις Λαϊκές Επιτροπές στις συνοικίες της Αττικής. Οπλισμένοι με αυτήν την πείρα, είμαστε πεισμένοι ότι, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, το Συνδικάτο μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που μπαίνουν σήμερα και να βοηθήσει στην αγωνιστική επανάκαμψη των οικοδόμων.

Ε.

Ριζοσπάστης