Η αξιοποίηση των «τζιχαντιστών»

Στην ειδησεογραφία των ημερών κυριαρχεί ο όρος «τζιχαντιστές» (δηλαδή μαχητές του «ιερού πολέμου του Ισλάμ») που αναφέρεται στους ενόπλους του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» με δράση στο Ιράκ και τη Συρία. Αναλύσεις επί αναλύσεων στα αστικά ΜΜΕ, που συνοδεύονται και από τις σχετικές δόσεις τρομο-λαγνείας, έτσι που ο συνειρμός των θεατών, ακροατών, αναγνωστών να είναι «τι κακό μας βρήκε; Τώρα όλοι ενωμένοι να το αντιμετωπίσουμε».

Από τα στοιχεία που βγαίνουν καθημερινά φαίνεται καθαρά ότι το «νήμα», για να εξηγηθούν τα σημερινά φαινόμενα, πρέπει να πιαστεί από την αρχή. Από την περίοδο που φανατικές ισλαμιστικές ομάδες εκπαιδεύονταν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να χτυπηθεί, π.χ. στο Αφγανιστάν, η πρώτη απόπειρα να ξεφύγει από το σκοταδισμό την περίοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας το 1979. Τότε, μέσω Πακιστάν και με αμερικανοβρετανική χρηματοδότηση, εξοπλισμό και εκπαίδευση δημιουργήθηκαν «φυντάνια» τύπου Οσάμα Μπιν Λάντεν, η οργάνωση - φαντομάς «Αλ Κάιντα» μέσω των λεγόμενων μουτζαχεντίν. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους είχε δηλώσει ότι η CIA είχε σχέσεις με την «Αλ Κάιντα». Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν το 2001 και στο Ιράκ το 2003, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», της «προώθησης της δημοκρατίας», οδήγησαν στην υποδαύλιση αντιπαραθέσεων στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» στις χώρες που έκαναν τους πολέμους και τις επεμβάσεις τους με στόχο την αρπαγή από τα μονοπώλιά τους σημαντικών ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Αυτό δείχνουν μετέπειτα και οι εξελίξεις στη Συρία (ως προθάλαμος για το χτύπημα κατά του Ιράν) και η κατάσταση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων οι ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν τις ισλαμιστικές οργανώσεις. Σε αγαστή συνεργασία με κράτη, όπως οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, τις εξόπλισαν ενάντια στην κυβέρνηση της Συρίας.

***

Τέτοιες περιπτώσεις είναι το «Μέτωπο Αλ Νούσρα» αλλά και μια σειρά άλλες ομάδες, μικρότερες και μεγαλύτερες, από όπου προέκυψε και το «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε», μετέπειτα «Ισλαμικό Κράτος». Εγκληματίες αδίστακτοι και άρτια εκπαιδευμένοι, μπορεί κάλλιστα να έχουν προετοιμαστεί, αν όχι όλοι τουλάχιστον κάποιοι σημαντικοί πυρήνες τους, από τις τάξεις των μυστικών υπηρεσιών διαφόρων καπιταλιστικών χωρών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι οι αστοί είχαν αποκαλύψει ότι τους ενόπλους κατά του Καντάφι στη Λιβύη τους εκπαίδευσαν, τους εξόπλισαν οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας (SAS) βασικά, που στη συνέχεια κλιμάκιό τους μεταφέρθηκε στη Συρία. Βεβαίως συμμετείχαν δυνάμεις και από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Στην περίπτωση του αποκεφαλισμού του Αμερικανού δημοσιογράφου γίνεται λόγος για Βρετανούς υπηκόους και τα στοιχεία που διαρρέουν κάνουν λόγο για γόνους εύπορων οικογενειών από αραβικές χώρες, ενώ διάφορα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι η συμμετοχή Βρετανών στους «τζιχαντιστές» είναι αρκετά μεγάλη, έως και ένας στους τέσσερις.

***

Σήμερα και πάλι στήνεται το σκηνικό και η ανάλογη προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης για τη διεύρυνση των επεμβάσεων σε Ιράκ και Συρία. Η δήθεν απαραίτητη παρέμβαση, όπως προβάλλεται, για δυναμικό χτύπημα των ισλαμιστών στις βάσεις τους στη Συρία προκαλεί συζητήσεις και μέσα στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία κατά πόσο αυτό θα ωφελήσει την κυβέρνηση Ασαντ που θέλουν να ανατρέψουν. Το «χαρτί» των «τζιχαντιστών» πάντως ανακατεύει την τράπουλα την ίδια ώρα που φουντώνουν ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και η φαγωμάρα των μονοπωλιακών ομίλων σε πολλούς τομείς. Το ζήτημα της στρατολόγησης μισθοφόρων για το «Ισλαμικό Κράτος» αξιοποιείται και για την προώθηση μέτρων περιστολής δικαιωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης του κινδύνου «κατά της δυτικής δημοκρατίας και των αξιών της». Αυτό το τέχνασμα ξαναχρησιμοποιείται σήμερα πιο συστηματικά την ίδια ώρα που στην ΕΕ, για παράδειγμα, προωθείται η λεγόμενη «πάλη κατά του εξτρεμισμού» που έχει βέβαια ως κύριο προσανατολισμό την εξίσωση, κάτω από την ταμπέλα του «ολοκληρωτισμού», της ταξικής αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης, της πάλης των κομμουνιστών, με το φασισμό που γεννιέται από την καπιταλιστική μήτρα. Η απειλή της «τρομοκρατίας» μπορεί να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία για να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καμουφλάροντας το γεγονός ότι το χάος και η αναδιάταξη συνόρων βολεύουν την επέμβαση των μονοπωλίων.

***

Επιδίωξη της προβολής από τα αστικά ΜΜΕ της υπόθεσης «τζιχαντιστές» είναι να στρέφεται η προσοχή παντού εκτός από τις γενεσιουργούς αιτίες του φαινομένου. Ταυτόχρονα επιχειρείται να πέφτει και ο «σπόρος» ότι είναι το αποτέλεσμα μιας λάθος τακτικής, ή ότι η εξάπλωση των «τζιχαντιστών» οφείλεται σε αδυναμίες εκτέλεσης μιας κατά τ' άλλα σωστής στρατηγικής (ο τρόπος παρέμβασης στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ). Η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα που αξιοποιήθηκε ανάλογα για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με άλλα κράτη, κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα. Πριν από τρία χρόνια δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας εκθείαζαν την «Αραβική Ανοιξη», όπως μιλούσαν για κοσμογονικές αλλαγές και πριν από μια 20ετία, με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις «λεωφόρους της δημοκρατίας που ανοίγονταν». Σήμερα, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική στην ΕΕ γιατί δεν είναι πιο ενεργή στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και αλλού. Κρύβει τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ένωσης και ζητάει και από την κυβέρνηση να «αξιοποιήσει τη γεωπολιτική θέση της χώρας», στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας που δεν αμφισβητεί.

Συμπερασματικά, για τα λαϊκά στρώματα είναι απαραίτητο να ψάχνουν πάντα πίσω και κάτω από αυτό που προβάλλεται με μια λογική «τηλεοπτικής», κοντόθωρης μνήμης. Αυτό που δείχνει η Ιστορία και αποδεικνύεται και πάλι είναι ότι οι ιμπεριαλιστές και τα δημιουργήματά τους αιματοκυλούν τους λαούς και αυτό θα συνεχίζει να συμβαίνει όσο οι λαοί δεν ορθώνουν το ανάστημά τους στη γενεσιουργό αιτία των δεινών τους, δηλαδή το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Δ. Κ.

Ριζοσπάστης