Μάο
Τσε Τουνγκ
Μέσα
στη ραγδαία-καταιγιστική ταξική πάλη, σε περιόδους σαν τη σημερινή, περιόδους
όπου η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική κρίση τσακίζει χώρες και λαούς, καταστρέφει
παραγωγικές δυνάμεις, όλα και όλοι δοκιμάζονται. Η τοποθέτηση του κάθε ενός
πολιτικού σχηματισμού, το ηχόχρωμα του κάθε καλλιτέχνη, η άποψη της κάθε
αστικής φυλλάδας κ.λπ. ξεκαθαρίζει όλο και πιο έντονα με τίνος το μέρος θα
συνταχθεί. Με αυτούς που δέχονται στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης ή με
αυτούς, που με πρόσχημα αυτήν, επιτίθενται με μανία σε δικαιώματα-κατακτήσεις
και ελευθερίες των πρώτων.
Πιο
απλά, με τους εκμεταλευτές ή με τους υπό εκμετάλευση .
Θα
πει κανείς, άσχετος πρόλογος, δεν ταιριάζει στον τίτλο. Κι όμως.
Πριν
λίγες μέρες γράφτηκε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ένα σεξιστικό άρθρο για τις
γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ. Να διευκρινιστεί εδώ, πως ο γράφων δεν σκοπεύει να
υπερασπιστεί κανένα. Θέλει το κείμενο να τοποθετηθεί σε ένα πολύ ευαίσθητο
ζήτημα, που απασχολεί την Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, σε όλο της το..
‘’χρωματικό φάσμα’’.. Με κίνδυνο να χαθεί και η μπάλα..
Ας
αφήσω όμως τις φλιαρίες,
Η
ιστορία έχει ως εξής. Το ‘’θέμα’’ δημοσιεύει το εμετικό άρθρο του (προς έκπληξη
πολλών για ακόμα μια φορά στο πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει η φασιστική
αξιοπρέπεια - κάτι τέτοιο δεν υφίσταται άρα δεν πέφτει χαμηλότερα-παραμένει στα
σκατά), στο left.gr μια δημοσιογράφος
αναλαμβάνει να απαντήσει, θα συμφωνούσαμε σε πολλά σημεία δε λέω, αλλά Όχι !
Καταρχάς,
δύο κουβέντες για το ζήτημα του χειραφετημένου κόσμου. Αναγνωρίζοντας ότι σε
αυτή την ιστορική-κοινωνική φάση είμαστε στον καπιταλισμό και δη στο ανώτατο
στάδιο αυτού (Ιμπεριαλιστικό που έλεγε και ο καράφλας ένα αιώνα πριν) δεν
τίθεται πραγματικότητα χειραφετημένου κόσμου-ανθρωπότητας-τάξης-φύλλων και τα
ρέστα. Εκτός αν πρόκειται για χειραφέτηση των από πάνω οι οποίοι παίζοντας
χώρις αντίπαλο (μένει να φανεί για πόσο ακόμα) <<χειραφετούν>> τις
άγριες-ταξικές τους ορέξεις σε όλο και πιο καταστροφική κατεύθυνση.
Κάπου
εδώ λοιπόν και καθώς στη πολιτική πράξη οι λέξεις και τα σχήματα λόγου έχουν
μια - αξία χρήσης- στο πόσο εύκολα, κατα
πόσο και από ποιούς χρησιμοποιούνται.. έρχεται και το έναυσμα για το παρόν
κείμενο.
Η
δημοσιογράφος λέει σε ένα σημείο του κειμένου της left.gr –υπάρχει όμως ένα
μικρό ψεγάδι στο παραμύθι του πρώτου θέματος, το παραμύθι της Λολίτας, της
Μπάρμπι, της Αμαζόνας. Είναι εκείνες οι γυναίκες της Αριστεράς που αρνούνται να
μπουν σε αυτό το κουστουμάκι. Είναι οι γυναίκες που αγωνίζονται για ένα κόσμο
πιο χειραφετημένο – και συνεχίζει.
Λέγοντας
πιο χειραφετημένο κόσμο θεωρεί - έχει δεδομένο ότι ο υπάρχον κόσμος είναι βρε
παιδάκι μου κάπως - προς θεού όχι ικανοποιητικά για το μικροαστό της κρίσης -
ΑΛΛΆ ! έχει στοιχεία χειραφέτησης. Παλεύουν οι γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ για ένα
κόσμο πιο κοντά στην προ κρίσης (διάβαζε προ μνημονίων) χειραφέτηση, ο οποίος
μάλλον διέθετε τα στάνταρ χειραφέτησης που αναζητά και ο ΣΥΡΙΖΑ...
Ε
λοιπόν, έχουμε άλλη άποψη! Την οποία παρέθεσα και παραπάνω.
Σίγουρα
δεν είμαστε στη φεουδαρχία πόσο μάλλον στο μεσαίωνα που καίγαν τις μάγισες με
τα κόκκινα μαλλιά (αν και την Κούνεβα με βιτριόλη την έλουζαν πρόσφατα και τις
οροθετικές τις διαπόμπευσαν με περισσο αστικό ήθος) και καθέ άλλο είμαστε σε
αναμφισβήτητα καλύτερη φάση από τις κοινωνίες των σπηλαίων, όπου το λάφυρο των
νικήτων σε μια διαμάχη μεταξύ των πρωτόγονων ήταν ορισμένες φορές οι γυναίκες
των νικημένων.
Προφανώς
τα δικαιώματα, οι ελευθερίες των γυναικών αν τα αναγνωρίζουμε ως προϊόντα, που
έχουν προέλθει από τους σκληρούς-αιματοβαμένους ταξικούς αγώνες δεκαετιών, αν
όχι εκατοντάδων χρόνων, υπήρξαν και παίρνονται πίσω ως τέτοια και με την ίδια
βίαιη ταξικη μόρφη. Το Σικάγο, η σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία και η
Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα, ο δικός μας Δεκεμβρης του ’43, αλλά και τα
σώματα του αντάρτικου ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ, μέχρι και στα αντάρτικα της
εποχής μας εκεί κάπου στις Ινδίες, οι γυναίκες διεκδικούν το μίσο του ουρανού
όχι αναίμακτα. Τα παραδείγματα πολλές
χιλιάδες και χωρίς υπερβολή, τόσες και τόσες γυναίκες που πάλεψαν για το
δίκαιο και τη λευτεριά όχι του γένους αλλά της τάξης, της μήτρας που τις έβγαλε
και που θα συνεχίσει να το κάνει!
Μέχρις ότου χειραφετήσει τον εαυτό της.. χειραφετοντας και τα δύο γένη..Όχι επιλέγοντας να στηρίξει εκλογικά σχήματα διαχείρησης της μιζέριας και του εντινόμενου σκοταδιού, μα βγαίνοντας ξανά αποφασιστικά στο προσκήνιο διεκδικόντας και κερδίζοντας αυτά που της ανήκουν, ανατρέποντας το υπάρχον σύστημα (όχι απλά μια κυβερνησή του), περνώντας στο βασίλειο της αναγκαιότητας βάζοντας ξανά θεμέλιους λίθους για το βασίλειο της ελευθερίας (του Ένγκελς το τσιτάτο). Κάπου εκεί βρίσκεται και ο πραγματικά χειραφετημένος κόσμος που καιροσκοπικά και για λόγους charm οι τυχοδιώκτες της εποχής μας επικαλούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου