Η Δημοκρατία είναι Σοσιαλιστική - Φιντέλ Κάστρο, 1961

Το παρακάτω απόσπασμα είναι απ' το βιβλίο "Φιντέλ Κάστρο: Η Επανάσταση της Κούβας" (Εκδόσεις Ψύχαλου, σελ. 388-391). Αναφέρεται σε λόγο που εκφώνησε ο Κάστρο την Πρωτομαγιά του 1961, αφού είχε αντιμετωπιστεί επιτυχώς απ' την επαναστατική κυβέρνηση η εισβολή ιμπεριαλιστών και μισθοφόρων στον Κόλπο των Χοίρων. Το αναδημοσιεύουμε στο πλαίσιο τιμητικού αφιερώματος για τα 55 χρόνια απ' την Κουβανική Επανάσταση.

Μετά τη νίκη κατά των εισβολέων (μεταξύ των οποίων, μετά την σύλληψη τους, αναγνωρίστικαν πολυάριθμοι βασανιστές του Μπατίστα, αστυνομικοί και μέλη του διαλυθέντος στρατού της δικτατορίας, πάνω απο τρείς εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι ισπανικής καταγωγής και μερικοί αξιωματικοί του αμερικανικού στρατού) η κουβανέζικη επανάσταση επιτάχυνε την πορεία της, καθιστάμενη πιό στέρεη και ασφαλής όχι μόνον απ' τη θαρραλέα και καθολική κινητοποίηση του κουβανέζικου λαού, αλλά και από την ενεργό αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών και της δημοκρατικής κοινής γνώμης όλου του κόσμου.

Την Πρωτομαγιά, στην Αβάνα, κατά την λαϊκή διαδήλωση που ήταν η πιό γιγαντιαία που έχει σημειωθεί στην ιστορία της αμερικανικής ηπείρου, οι κουβανέζοι επιβεβαίωσαν την αποφασιστική τους θέληση να μην κάνουν πίσω, να μην επιτρέψουν το γυρισμό ενός παρελθόντος απελπισίας, καταπίεσης και κακοτυχίας και να υπερασπισθούν με τη ζωή τους τις μεγάλες νίκες που κέρδισαν σε λιγότερο από δύο χρόνια επαναστατικής εξουσίας. Εκείνη τη μέρα, ύστερα απο μιαν ατέλειωτη παρέλαση επαναστατών στρατιωτών, σχηματισμών της εργατοαγροτικής εθνοφρουράς και λαού, ο Κάστρο σ' έναν μνημειώδη λόγο ανήγγειλε ότι η Κούβα γρήγορα θα είχε ένα σοσιαλιστικό Σύνταγμα.

“Εκείνοι (οι αντεπαναστάτες δράστες της απόβασης που απέτυχε και τ' αφεντικά τους) διακηρύσσουν ότι ήλθαν στην Κούβα για να υπερασπισθούν το Σύνταγμα του 1940. Το περίεργο είναι ότι το πραξικόπημα του Μπατίστα, που κατάργησε το Σύνταγμα αυτό, βρήκε την άμεση υποστήριξη και την ανοιχτή συνενοχή, κατ' αρχήν της αμερικανικής πρεσβείας και σε συνέχεια του αντιδραστικού κλήρου, των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων, των μονοπωλιακών εταιρειών και των πλουτοκρατικών κύκλων της χώρας μας, μιάς διεφθαρμένης μέχρι μυελού οστέων δικαστικής εξουσίας, και αναρίθμητων αργυρώνητων πολιτικών ανδρών.

Αποτελεί κατάφωρο κυνισμό, άνθρωποι αυτού του τύπου να παρουσιάζονται σήμερα στην Κούβα, συντροφιά με πολιτικάντηδες της εποχής του Μπατίστα, μαζί με εκατοντάδες στρατιωτικούς που υπερασπίσθηκαν αυτή την τυραννίδα, με μια μάζα εγκληματιών και βασανιστών και να λένε στο λαό μας ότι ήλθαν να υπερασπισθούν το Σύνταγμα του 1940. Το Σύνταγμα αυτό, σ' ότι είχε πιό προοδευτικό και επαναστατικό στάθηκε σεβαστό κι εφαρμόσθηκε μοναδικά απ' την επαναστατική κυβέρνηση. Το Σύνταγμα αυτό π.χ. καθόριζε ότι τα μεγάλα αγροκτήματα έπρεπε να καταργηθούν. Εντούτοις, μια αμερικανική εταιρεία, παρά τις διατάξεις του νόμου, κατείχε δεκαεφτά χιλιάδες καμπαλερίες γης. Παρά το ότι ένα άλλο άρθρο του νόμου καθόριζε τη μελλοντική έκδοση των διαταγμάτων των προοριζόμενων να διευκολύνουν το περασμα της ιδιοκτησίας της γης στους κουβανέζους, παρά το ότι το Σύνταγμα το υπογράμμιζε αυτό κατηγορηματικά, επί δεκαεννιά χρόνια δεν κατατέθηκε ούτε ένας νόμος που να έκοβε έστω και μια καμπαλερία γης απ' το μεγάλο βορειοαμερικανικό μονοπώλιο που κατείχε δεκαεφτά χιλιάδες.

Υπήρχαν και μονοπώλια που κατείχαν άλλα δεκαπέντε χιλιάδες, κι άλλα δέκα χιλιάδες καμπαλιερίες – για τους ξένους που δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό διευκρινίζω ότι δέκα χιλιάδες καμπαλερίες ισοδυναμούν με περίπου 140 χιλιάδες εκτάρια. Και υπήρχαν αμερικανικές εταιρείες που κατείχαν πάνω από 200 χιλιάδες εκτάρια των καλύτερων κουβανέζικων γαιών. Και υπήρχε και ένας συνταγματικός νόμος που καταργούσε τη μεγάλη γαιοκτησία, ένας άλλος νόμος που καθόριζε το μέγιστο όριο γαιοκτησίας κι ένας άλλος ακόμα, σύμφωνα με τον οποίο οι γαίες έπρεπε να γίνουν και πάλι κουβανέζικη ιδιοκτησία – αλλά τίποτε απ' αυτά δεν έγινε.

Το Σύνταγμα καθόριζε επίσης ότι: “το Κράτος θα συνέβαλε με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεση του για να εξασφαλίζει εργασία σε κάθε χειρωνακτικό ή πνευματικό εργάτη”. Η Επανάσταση βρέθηκε μπρος σε δέκα χιλιάδες δασκάλους χωρίς αίθουσες διδασκαλίας, χωρίς εργασία και αμέσως κατάφερε να δημιουργήσει συνθήκες ώστε να εκπληρώσουν το έργο τους, μια και υπήρχαν πεντακόσιες χιλιάδες παιδιά που είχαν ανάγκη να πάνε σχολείο. Να τι έκανε η Επανάσταση χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που είχε στη διάθεση της για να πραματοποιήσει το σκοπό που επέβαλλε το Σύνταγμα.

Πριν την Επανάσταση, αυτές οι θεμελιώδεις αρχές που είχαν θεσπιστεί με το Σύνταγμα και των οποίων η εφαρμογή θα είχε λύσει το πρόβλημα εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών και εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ. Σ' αυτούς που μιλάνε για το Σύνταγμα του 1940 τους απαντάμε πως σήμερα φαίνεται και παλιό και ξεπερασμένο. Εμείς έχουμε προχωρήσει και το Σύνταγμα του 1940, καλό στην εποχή που συντάχθηκε (έστω και αν δεν εφαρμόστηκε) έχει εντελώς ξεπεραστεί απ' την Επανάσταση μας που είναι μια σοσιαλιστική επανάσταση.

Θέλουμε πια να μιλήσουμε για ένα καινούργιο Σύνταγμα, για ένα διαφορετικό Σύνταγμα που δε θα 'ναι αστικό, δεν θα ανταποκρίνεται, δηλαδή, στα συμφέροντα εκμετάλλευσης μιάς τάξης σε βάρος των άλλων. Θέλουμε ν' ανταποκρίνεται σ΄ένα καινούργιο κοινωνικό σύστημα όπου να μην υπάρχει πια εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο. Αυτό το καινούργιο κοινωνικό σύστημα λέγεται Σοσιαλισμός και γι' αυτό, αυτό το νέο Σύνταγμα θα είναι Σύνταγμα Σοσιαλιστικό.

Αν στον κ.Κέννεντυ δεν αρέσει ο σοσιαλισμός, σε μας δεν αρέσει ο ιμπεριαλισμός, σε μας δεν αρέσει ο καπιταλισμός. Και με το ίδιο δικαίωμα που αυτός διαμαρτύρεται εναντίον ενός σοσιαλιστικού καθεστώτος που βρίσκεται σε απόσταση ενενήντα μιλίων απ' τις ακτές των ΗΠΑ, μπορούμε και μεις με τη σειρά μας να διαμαρτυρηθούμε για την ύπαρξη ενός καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού καθεστώτος που υπάρχει σε απόσταση ενενήντα μιλίων απ' το νησί μας.

Λοιπόν, ναι! Το καθεστώς μας είναι σοσιαλιστικό! Και αν υπάρχει εδώ, στην Καραϊβική, το φταίξιμο δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι και του Χριστόφορου Κολόμβου και των άγγλων και ισπανών αποικιστών και της ίδιας της γεωγραφίας της χώρας μας! Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι με πλήρες δικαίωμα μπορούμε να ζήσουμε εδώ με το σοσιαλιστικό καθεστώς που ο λαός μας προτίμησε και διάλεξε. Και ας ζήσουν κι' αυτοί με το δικό τους σύστημα μέχρις ότου ο λαός των ΗΠΑ κουραστεί (γιατί μια μέρα θα κουραστεί) από τα μονοπώλια και την εκμετάλλευση τους!

Διακηρύσσουν ότι η ύπαρξη ενός σοσιαλιστικού καθεστώτος θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια τους. Όχι! Ότι πραγματικά θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του λαού των ΗΠΑ είναι η επιθετική πολιτική των αμερικανών πολεμοκάπηλων – ότι υπονομεύει την ασφάλεια του λαού των ΗΠΑ είναι οι πράξεις αυτής της επιθετικής πολιτικής που παραγνωρίζει την κυριαρχία και τα δικαιώματα των άλλων λαών. Εκείνος που απειλεί πραγματικά την ασφάλεια των ΗΠΑ είναι ο ίδιος ο Κέννεντυ με την επιθετική του πολιτική που μπορεί να προκαλέσει έναν παγκόσμιο πόλεμο που θα στοίχιζε τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων αμερικανών". 

Prensa Rebelde