Ο ... χαρτοπόλεμος της ΓΣΕΕ

«Η ΓΣΕΕ, με στόχο την προστασία των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των καταναλωτών, προχωρά σε συντονισμένες δράσεις, ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω δυσμενείς εξελίξεις από τέτοιου είδους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς (σ.σ. απολύσεις, αλλαγή έδρας, παύση δραστηριότητας στην Ελλάδα)».

Αυτά γράφει η ΓΣΕΕ σε ανακοίνωση για τις απολύσεις στην «Coca Cola» και ενημερώνει ότι: «Ηδη η Συνομοσπονδία απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο και Γενικό Εκτελεστικό Διευθυντή της "Coca Cola", Muhtar Kent, με την οποία ζητά άμεση ενημέρωση για την εξέλιξη των δραστηριοτήτων της εταιρείας στην Ελλάδα, καθώς και την κατάσταση, τη διάρθρωση και την πιθανή εξέλιξη της απασχόλησης σ' αυτήν αλλά και τα μέτρα πρόληψης που έχουν προβλεφθεί σε περίπτωση που η απασχόληση απειλείται (...)

Θ' αναμένουμε, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, την επίσημη απάντηση της μητρικής εταιρείας και αμέσως μετά, σε συνεργασία με τις οργανώσεις μέλη μας και τις δομές μας στο καταναλωτικό κίνημα, αναλαμβάνουμε δράση για την προστασία των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων-καταναλωτών».

Η απεργία των εργαζόμενων της «Coca Cola» στη Θεσσαλονίκη μετράει τρεις μήνες. Οι απολύσεις επεκτείνονται στο Βόλο. Ηδη η εταιρεία έχει δημοσιοποιήσει μέρος του σχεδίου αναδιάρθρωσης των εργοστασίων της στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της οποίας αναμένονται και άλλες απολύσεις και ανατροπές σε βάρος των εργαζόμενων.

Σε ανακοίνωσή της, τον περασμένο Οκτώβρη, η πολυεθνική έγραφε ότι η απόφαση για αλλαγή του τρόπου διακίνησης των προϊόντων της, εξαιτίας της οποίας έγιναν οι 33 απολύσεις στη Θεσσαλονίκη, «ελήφθη κατόπιν υλοποίησης μελετών και αναλύσεων αγοράς, που πραγματοποιήθηκαν υπό το πρίσμα των δυσμενών συνθηκών στην αγορά και με γνώμονα πάντα τη στρατηγική της επιλογή να διατηρήσει ισχυρή και σταθερή παρουσία στην Ελλάδα». Λέει, δηλαδή, ότι η εσωτερική αναδιάρθρωση έχει στόχο να διατηρήσει και να βελτιώσει τη θέση της στον ανταγωνισμό, όπως επιδιώκει κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, είτε η οικονομία βρίσκεται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη.

Αλλο χαρακτηριστικό στοιχείο, που δείχνει τις προθέσεις της εταιρείας, είναι η εξέλιξη του αριθμού των εργαζομένων που απασχολεί στην Ελλάδα: Το 2005 ήταν 2.540 άτομα, πέρσι ήταν 2.031 και, με τις 33 απολύσεις στη Θεσσαλονίκη, το προσωπικό θα πέσει κάτω από τα 2.000 άτομα. Αλλοι 52 εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους στο Βόλο.

Ολα αυτά τα ξέρει η ΓΣΕΕ. Και καμώνεται ότι είναι στο πλευρό των εργαζόμενων, επειδή έστειλε μια επιστολή στον πρόεδρο της «Coca Cola», ζητώντας να την ενημερώσει για τα σχέδια της εταιρείας! Αυτό κι αν είναι κοροϊδία για τους εργαζόμενους της «Coca Cola» αλλά και συνολικά για την εργατική τάξη, την οποία η ΓΣΕΕ λέει ότι θα υπερασπιστεί ανταλλάσσοντας επιστολές με τους εργοδότες!

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι αντικειμενικά στην αντίπερα όχθη των εργατικών συμφερόντων, από τη στιγμή που αποδέχεται την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, στο όνομα της οποία ο καπιταλιστής τσακίζει μισθούς και δικαιώματα, απολύει και μεταφέρει την έδρα του ανάλογα με το πώς υπηρετείται πιο αποτελεσματικά η κερδοφορία του. Αυτό κάνει τώρα η «Coca Cola», το ίδιο κάνουν όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Συνεπώς, αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι δεν είναι ο χαρτοπόλεμος με την εργοδοσία, την ώρα μάλιστα που «ο κόσμος καίγεται», με απολύσεις, μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, ακόμα και σε κλάδους-επιχειρήσεις που διατηρούν την κερδοφορία τους στην κρίση. Αυτό που μπορεί να δυναμώσει την άμυνα σήμερα, και να δημιουργήσει προοπτική για τη συνέχεια, είναι η σύγκρουση με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και την εξουσία των μονοπωλίων.

Αυτό προϋποθέτει οργάνωση των εργαζομένων, συντονισμό σε επίπεδο ομίλου και κλάδου, ταξική αλληλεγγύη για να αποκρουστεί η επίθεση ή να αποσπαστεί και το ελάχιστο. Προϋποθέτει ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, για την οποία παλεύει το ΠΑΜΕ.

Χρειάζεται να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τα ιδεολογήματα ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους καπιταλιστές-εργοδότες και αυτό να εκφραστεί στο κίνημα με αλλαγή των συσχετισμών, σε βάρος των δυνάμεων που κηρύττουν την ταξική συνεργασία ή υπόσχονται πως με άλλο μείγμα διαχείρισης μπορεί να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και ταυτόχρονα να ευημερήσει ο λαός.

Π.

Ριζοσπάστης