Την Παρασκευή το βράδυ το ιστολόγιο βρέθηκε στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου «Σημείο» (πρώην «Απλό»). Παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα του έργου της Σοφίας Αδαμίδου «Ήλιος στην πέτρα». Το έργο είναι βασισμένο στη ζωή και τους αγώνες της αντάρτισσας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), Ελένης Τραγγανίδα - Μακρυνιώτη, όπως το κατέγραψε η ίδια στο αφήγημά της «Η Μυρτιά του βουνού».
Η Μυρτιά βρίσκεται την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών εξόριστη στη Γυάρο, και αφηγείται σε μια νεαρή συγκρατούμενή της τη διαδρομή της ζωή της. Μια ζωή γεμάτη εξορίες και φυλακίσεις, γεμάτη αγώνα ενάντια στο άδικο. «Από μικρή οργιζόμουν με το άδικο, λέει, και δεν έφυγε ποτέ αυτή η οργή. Όσο υπάρχει το άδικο θα το πολεμάω». Από μικρό παιδί, πρώτα στα Αετόπουλα και στη συνέχεια στην ΕΠΟΝ, η Μυρτιά συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση. Στη συνέχεια κατατάσσεται εθελοντικά στον ΔΣΕ, στο Αρχηγείο Παρνασσίδος με αρχηγό τον Διαμαντή και στο Τάγμα του Κρόνου, 2ος Λόχος με λοχαγό τον Φίτσιο. Το Τάγμα είχε χώρο δράσης τη Ρούμελη. Τραυματίστηκε το 1948 στο Κοκοσάλεσι, πιάστηκε αιχμάλωτη και πέρασε στρατοδικείο. Λόγω του νεαρού της ηλικίας της δεν εκτελέστηκε και φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ.
Η Σοφία Αδαμίδου με αριστοτεχνικό τρόπο μας δίνει, μέσα από την αφήγηση της Μυρτιάς, την ιστορία χιλιάδων μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ που διάβηκαν τις ίδιες αετοκορφές των βουνών της Αντίστασης και της Επανάστασης, μοιράστηκαν τις ίδιες κακουχίες και τη φρίκη του εμφυλίου πολέμου, τα ίδια σημάδια στα κορμιά και τις ψυχές τους και θα τα κουβαλάνε μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους. Αυτών που επέζησαν και, φέροντας το βάρος της ήττας, αναγκάστηκαν να φύγουν κυνηγημένοι στις φιλόξενες λαϊκές δημοκρατίες για να γλιτώσουν από την εκδικητική μανία του ξενόδουλου κράτους των«νικητών», για να επιστρέψουν μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα, ή να κλείσουν για πάντα τα μάτια τους στη δεύτερη πατρίδα. Αυτών που παρέμειναν, σαν τη Μυρτιά, και πέρασαν πολλά από τα επόμενα χρόνια της ζωής τους στις φυλακές και τις εξορίες, μπαινοβγαίνοντας στα στρατοδικεία και παίζοντας κρυφτό με το θάνατο. «Καταραμένοι» να μην υποκύπτουν, να αντιστέκονται, έτοιμοι κάθε στιγμή να πέσουν για τις ιδέες τους, για την αξιοπρέπεια και την τιμή της συνείδησής τους. Ζώντας μια ζωή γεμάτη θυσίες, μια ζωή-θυσία στην υπόθεση της υπεράσπισης του δίκιου, πολεμώντας το άδικο. Υπερασπιζόμενοι την παρακαταθήκη που «άφησαν» στις βουνοκορφές τα ολάνθιστα νιάτα των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ που δεν πρόκαμαν να γεράσουν: Να πολεμάτε το άδικο, μέχρι τη νίκη!
Η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία, φωτισμούς και μουσική επιμέλεια Κοραή Δαμάτη και σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ. Στο ρόλο της Μυρτιάς η αγαπημένη μας Ελένη Γερασιμίδου. Μονόλογος μακρύς και δύσκολος ο ρόλος. Η ερμηνεία της πάνω στη σκηνή γεννούσε συνεχώς συναισθήματα που εναλλάσσονταν και περνούσαν σαν ζωντανές σκηνές μπροστά από τα μάτια του θεατή. «Σκηνές» από τη ζωή της Μυρτιάς στο χωριό, στη μάχη, στη φυλακή. Τη σκληράδα της παλιάς αντάρτισσας διαδεχόταν η τρυφερότητα της μάνας όταν διάβαζε το γράμμα του γιου της. Τη φρίκη των πολεμικών επιχειρήσεων, η ανθρώπινη ζεστασιά της συντροφικότητας στην ανάπαυλα της μάχης. Το δάκρυ της συγκίνησης στέγνωνε στο γέλιο που χάριζε η αφήγηση ενός αστείου περιστατικού. Υπήρχαν στιγμές που ήταν συγκλονιστική.
Διαρκώς δίπλα της στη σκηνή, στο ρόλο της συγκρατούμενης που «κρεμόταν» από τα χείλη της Μυρτιάς, η Μαρίζα Τσίγκα χρωμάτιζε την παράσταση με την εκφραστική ερμηνεία της.
Η Καλλιόπη Βέττα μας αρέσει πάντα για την όμορφη φωνή και την αισθαντική ερμηνεία των τραγουδιών της. Στην παράσταση ερμήνευσε αντάρτικα και τραγούδια του αγώνα με τη συνοδεία κυμβάλου (μουσικό όργανο που μοιάζει με το σαντούρι) που έπαιζε ο Κλέαρχος Κορκόβελος. Η σκηνική παρουσία της μας θύμισε μέλος χορού σε αρχαίο δράμα. Συνεπήρε τους θεατές που πολλές φορές σιγοτραγουδούσαν μαζί της.
«Ήλιος στην πέτρα». Η ζωή της Μυρτιάς και των χιλιάδων συντρόφων της περνάει από την πέτρα για να φτάσει στον ήλιο. Ολόκληρη η ζωή τους μια πέτρα. Η αιματοβαμμένη πέτρα του βουνού, η πέτρα στα ξερονήσια της εξορίας, τα αδιαπέραστα πέτρινα ντουβάρια της φυλακής. Η πέτρα που κουβάλησαν, η πέτρα που χάραξαν τα ονόματα και τα όνειρά τους, η πέτρα που πάτησαν για να φτάσουν τον ήλιο. Για να τον «γυρίσουν» όπως λέει ο ποιητής. Η ιστορία της Μυρτιάς αφυπνίζει, διδάσκει, εμπνέει τους σημερινούς αγωνιστές που άκουσαν για την Επανάσταση που χάθηκε από τους παππούδες τους ή διάβασαν στα εξωσχολικά βιβλία. Τους αγωνιστές που, όπως και η Μυρτιά, δεν βολεύονται με τ’ άδικο. Η Μυρτιά και οι χιλιάδες μαχήτριες και μαχητές του ηρωικού ΔΣΕ μετέφεραν τη φωτιά του δίκιου που καίει στις ψυχές των ανθρώπων από τα χρόνια του Προμηθέα και την παρέδωσαν στις επόμενες γενιές, με την βεβαιότητα πως δεν θα σβήσει. Με την ελπίδα πως θα λυτρώσει μια για πάντα με τη ζεστασιά της τον Άνθρωπο.
Αυτή η φωτιά θα «καίει» στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου «Σημείο» (πρώην «Απλό», Χαριλάου Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τηλ. 210 9229.579) κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ. και την Κυριακή στις 7 μ.μ. Η γενική είσοδος κοστίζει 15 ευρώ. Θα πρέπει να τονίσουμε και τις ειδικές τιμές για τους συνταξιούχους (10 ευρώ) και για τους ανέργους (μόνο 5 ευρώ). Τέχνη για το λαό, με το λαό.
Δευτέρα 16 Δεκέμβρη 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου