Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Καλό κουράγιο σύντροφοι…


Μέθυσαν κάποιοι αριστεροί φίλοι από το κρασί της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πάνω στο μεθύσι τους άρχισαν τους «παραλογισμούς». Στο  ιστολόγιο και στον γράφοντα καταλογίζουν ότι αντιμετωπίζουμε εχθρικά και με πικρόχολα σχόλια τη νέα κατάσταση που άρχισε να διαμορφώνεται μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Έτσι ας μου επιτραπεί  το πρώτο πρόσωπο καθώς (και) αυτό το κείμενο δεν διεκδικεί δάφνες πολιτικής ανάλυσης αλλά μια από καρδιάς και ντόμπρα τοποθέτηση.

Σε αντίθεση με τις αντοχές μας  ―που άλλοι είναι αυτοί που τις «δοκιμάζουν»―, ο καθένας μας χαράζει τις δικές του ανοχές· ο καθένας βάζει τα δικά του όρια στις προσδοκίες και στα θέλω του, και ―καλώς ή κακώς― πολλές φορές δεν συμπίπτουν με τα όρια που βάζουν οι άλλοι. Και όσο αυτά τα όρια «χαλαρώνουν»,  στενεύουν ταυτόχρονα τα όρια της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας. Αυτό δεν είναι κάποια «ανακάλυψη» του γράφοντα αλλά διαπίστωση που προέρχεται από την πείρα που μάς φορτώνει ―θέλουμε και μη― η ζωή, και καλούμαστε κάθε τόσο να την αξιοποιήσουμε βγάζοντας συμπεράσματα έτσι που να αποφεύγουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Και μιας και πρέπει να τονίζουμε και τα αυτονόητα:
Ναι! Χαίρομαι που έπεσε η πιο μισητή, ίσως, κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών.
Ναι! Χαίρομαι που ξεφορτωθήκαμε από την πλάτη μας σε θέσεις εξουσίας (προς το παρόν ή για μεγάλο διάστημα θα φανεί) καισαρίσκους, ναπολεοντίσκους, φυρερίσκους, τύπους που «σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί», οχιές, κουτσαβάκια και κουραδόμαγκες.
Ναι! Χαίρομαι  να βλέπω τα ξινισμένα μούτρα αυτών που δεν κατάφεραν να ξαναπεράσουν το κατώφλι της βουλής εξαιτίας ―και― του εκλογικού νόμου που προβλέπει «μπόνους» 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, που ―και― οι ίδιοι ψήφισαν.
Ναι! Χαίρομαι με τις αμήχανες (στην «καλύτερη» περίπτωση) αντιδράσεις των τηλεπαπαγάλων που πριν τις εκλογές «έλιωναν» τον Σαμαρά από το πολύ γλείψιμο, ανεβάζοντας στο κόκκινο τα «γράδα» μου.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι καλοπροαίρετοι φίλοι (αναφέρομαι μόνο σε αυτούς, τους άλλους τους αφήνω στην τύχη τους) βάζουν στη ζυγαριά τις αναρτήσεις του “Οικοδόμου”, μετρώντας πόσες φορές περισσότερο  ασχολήθηκα με τον ΣΥΡΙΖΑ, από  την κυβέρνηση και τα κόμματά της, ζητώντας μου με «τρόπο» να απολογηθώ γι’ αυτό. Αντίθετα, θα καταλάβαινα την κριτική τους (και θα την συζητούσα) αν αφορούσε στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν από εδώ οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ· η πολιτική που εκφράζει και τώρα καλείται να εφαρμόσει ως κυβέρνηση, αυτό που τέλος πάντων πρεσβεύει ο συγκεκριμένος πολιτικός οργανισμός και ο ρόλος ―ακόμα και ιστορικά αν θέλουν οι φίλοι να το δουν― ενός τέτοιου κόμματος στην απορρόφηση των «ανεπιθύμητων κραδασμών» και την μακροημέρευση του συστήματος της εκμετάλλευσης. (Ας με συγχωρήσουν εδώ οι φίλοι, δεν μπορούσα να γράψω «καπιταλισμός» λιγότερο ξύλινα).

Οι πιέσεις που δεχόμαστε (βάζω και τη μετριότητά μου μέσα) τα τελευταία εικοσιτετράωρα ο κόσμος του ΚΚΕ από τους θριαμβευτές των εκλογών (με επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού και προσεχτικά διατυπωμένες δηλώσεις) είναι μεγάλες. Πιέσεις που στοχεύουν στην «καρδιά» του θυμικού των κομμουνιστών (μέλη αλλά και φίλοι του κόμματος) με προσφορά στο κίνημα που διαπαιδαγωγήθηκαν με ιδανικά, αρχές και αξίες που αντρώθηκαν και άντεξαν τις κακουχίες στο πέρασμα του χρόνου και μετρήθηκαν με κόπους και θυσίες και με χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους ήρωες. Αλλά και πολλών χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται δίπλα στο κόμμα, στηρίζοντάς το με τη συμμετοχή και τη δράση τους  στο κίνημα και με την ψήφο τους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ένας κόσμος που εκτός από αγωνιστικότητα και αντοχές έχει και συγκεκριμένα «αντανακλαστικά» και ανθρώπινες αδυναμίες που «δοκιμάζονται» αυτές τις μέρες και ―ας διαψευστώ― θα «δοκιμαστούν»  ακόμα περισσότερο στο μέλλον.

Η επίθεση «φιλίας» του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ που έφτασε στο αποκορύφωμά της πριν από τις εκλογές του 2012, συνεχίστηκε ―με μικρότερη όμως ένταση― και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, με τα δυο κόμματα όμως σαφώς πιο έμπειρα να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα που προέκυψαν στο μεταξύ των δυο περιόδων διάστημα. Το ΚΚΕ με μια σαφέστατη «μονομπλόκ» στάση και επιχειρήματα που πηγάζουν από την ιστορική καταγραφή αλλά και τις σχετικά πρόσφατες εμπειρίες του από τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση διαχειριστική του συστήματος, όχι μόνο αμύνθηκε σθεναρά, αλλά από την πρώτη στιγμή πέρασε στην αντεπίθεση αποκαλύπτοντας σε τι  απέβλεπε μια κυβερνητική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και πόσο ο λαός θα έβγαινε ζημιωμένος μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα από μια τέτοια εξέλιξη.

Στη συνέχεια η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ εξελίχτηκε σε κατά μέτωπο και χωρίς κανόνες που… όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις (βλ. πχ δεκαετία του ’80), επικεντρώνεται στην τακτική των χτυπημάτων κάτω από τη μέση. Το κυβερνητικό πια κόμμα επιχειρώντας να απαλλοτριώσει τα αντανακλαστικά των κομμουνιστών, αλλά και τα αριστερά-προοδευτικά αντανακλαστικά μεγάλης μερίδας του λαού, χτίζει  πάνω σ’ αυτά το προφίλ μιας «Αριστεράς» η οποία έρχεται από το παρελθόν ως συνεχιστής των οραμάτων των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και των μαχητών του τιμημένου ΔΣΕ. Δεν δίστασε να επιχειρήσει να εξαργυρώσει και υπολείμματα  παρελθούσης αγωνιστικότητας και «αριστεροσύνης»  (βλ. προεκλογικά κείμενο στήριξης στη βουλευτή Νάντια Βαλαβάνη από «πρώην ΚΚΕ, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα») προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά του. Θολώνοντας ασφαλώς τα νερά, γιατί κάτω από αυτά μάζευε στις τάξεις του τα ορφανά της ΠΑΣΚΕ, πικραμένους του πάλαι ποτέ δικομματισμού, των ΑΝΕΛ και από άλλους χώρους· στελέχη με πολυετή διαδρομή σε αστικά κόμματα που φέρουν και προσωπική ευθύνη  για την σημερινή κατάσταση, αλλά και που, κάποια από αυτά, ψήφισαν ακόμα και τα μνημόνια, πάνω στα οποία βασίστηκαν οι τελευταίες  προεκλογικές  «αντιμνημονιακές» εκστρατείες του ΣΥΡΙΖΑ (…σκίζω, διαγράφω, επαναδιαπραγματεύομαι κοκ).

Αυτά πολλοί αριστεροί φίλοι δεν τα έβλεπαν ή έκαναν ότι δεν τα βλέπουν, ή ―ασφαλώς τα έβλεπαν και― ήλπιζαν, ή ακόμα πιστεύουν ότι αποτελούσαν ένα «αναγκαίο κακό» που θα αφαιρούσε σκαλοπάτια από την ανάβαση του ΣΥΡΙΖΑ προς τους κυβερνητικούς θώκους. Όπως δεν έβλεπαν και τα άλλα, τα  σημαντικότερα, όπως οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ που προηγούνταν ή ακολουθούσαν πάντα τις ανάλογες δεσμεύσεις της ηγεσίας του προς τα κέντρα των αποφάσεων σε Ελλάδα και διεθνώς.

Και φτάσαμε στις εκλογές. Τον κόσμο του ΚΚΕ δεν κατάφεραν να τον υπερφαλαγγίσουν. Το κόμμα άντεξε στην πίεση συγκρατώντας τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων του, και ―δειλά δειλά― αύξησε το ποσοστό  του.

Τα υπόλοιπα τα ζούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Σαν έτοιμη από καιρό και με κινήσεις θαυμαστού αυτοματισμού  σχηματίστηκε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο νέος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφτηκε μετά την ορκωμοσία του το θυσιαστήριο της Καισαριανής και οι υπουργοί του, ως είθισται μετά την παραλαβή των χαρτοφυλακίων τους, κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ. Κάποιες από αυτές με μια πρώτη ματιά σκορπίζουν αισιοδοξία που, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, επισκιάζει την ορθή κρίση.

Ένα παράδειγμα: Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός υποσχέθηκε σήμερα την «πρόσβαση των ανασφάλιστων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, φάρμακα και νοσηλεία, χωρίς εμπόδια». Πολύ καλό νέο. Είναι όμως αληθινό; Αν ανατρέξει κάποιος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ διαβάζει ότι θα διατεθούν «350 εκ. ευρώ για τη δωρεάν  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανασφάλιστους και άνεργους». Αλλά για να μη ξεφύγει αυτό το σημείωμα από το θέμα του δείτε μόνοι σας εδώ τα στοιχεία και βγάλτε συμπέρασμα.

Παραδείγματα σαν το προηγούμενο υπάρχουν πολλά. Και δεν «στοιχειοθετούνται» από τις «κακές προθέσεις» του “Οικοδόμου” αλλά από την αναντιστοιχία δηλώσεων και προγραμματικών θέσεων  (σε δεύτερο πλάνο βέβαια, αφού έχουν προηγηθεί ήδη οι όρκοι πίστης σε ΕΕ και κεφάλαιο)  που αν κανείς τις διαβάσει προσεχτικά μπορεί να ψηλαφίσει και μέχρι που φτάνουν οι «φιλολαϊκές» διαθέσεις των κυβερνώντων. Σας φτάνει να εύχεστε «αχ, τι καλά που θα ’τανε να ’βγαινε αληθινό»; Εμένα δε μου φτάνει.

Γιατί επέλεξε ο πρωθυπουργός Τσίπρας να επισκεφτεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή τα τιμημένα και αιματοποτισμένα χώματα της Καισαριανής; Τι κάνει «νιάου» στα κεραμίδια; Ασφαλώς και είχε κάθε δικαίωμα να πάει και να προσκυνήσει στο μνημείο των ηρώων, και δεν θα ρωτούσε τους κομμουνιστές για να το πράξει. Όμως, όταν νωρίτερα δεν άφησε «απροσκύνητο» κανένα «μνημείο» ιμπεριαλιστικού οργανισμού και κέντρου αποφάσεων, τη συγκεκριμένη ενέργεια δεν μπορώ να μη την εκλάβω ενταγμένη στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής, της προσωπικής του και του κόμματός του. Αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης ήταν κάποιοι να τσιμπήσουν. Και όταν συζητάς μαζί τους και «στριμώχνονται» από τα επιχειρήματα, να σου λένε «μου φτάνει και αυτό που έκανε». Να με συγχωρήσουν αλλά εμένα δεν μου φτάνει.

Και γενικότερα όμως, παρακολουθώντας κανείς όλη αυτή τη συζήτηση στα τηλεπαράθυρα γύρω από τον πολιτικό όρκο, τις γραβάτες, τα κάγκελα της πλατείας Συντάγματος και τόσα άλλα που «προκύπτουν» κάθε ώρα που περνά, θα δει ότι περνούν στα ψιλά δηλώσεις όπως του πρωθυπουργού Τσίπρα: «δεν θα έρθουμε σε καταστροφική ρήξη με την ΕΕ. Θα διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες» (θυμίζω σε όσους ξέχασαν και τι έλεγε προεκλογικά ο Τσίπρας: «Θα το πω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στο ΝΑΤΟ*»), του υπουργού Βαρουφάκη ότι «θα ζήσουμε λιτό βίο με αξιοπρέπεια», του υπουργού Αποστόλου ότι «είτε αρέσει είτε όχι θα χρησιμοποιήσουμε την ΚΑΠ ως εργαλείο» (όπου ΚΑΠ= η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε την ελληνική γεωργία και ξεκλήρισε την αγροτιά) κ.ά. Εκτός και αν οι αριστεροί φίλοι μπορούν να καταπιούν αμάσητο ότι στη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  δύο στους δέκα «υπερ»υπουργούς και δύο υφυπουργοί είναι «σκληροί» ΠΑΣΟΚοι με βαρυφορτωμένο «βιογραφικό» στη χάραξη και άσκηση αντιλαϊκών πολιτικών. Αφού βέβαια μπόρεσαν να καταπιούν την  «κυβέρνηση της Αριστεράς» με τη συμμετοχή προσώπων που ελέγχονται για ακροδεξιές θέσεις. Εγώ δεν τα καταφέρνω. Και γι’ αυτό με προσβάλλει ο κομπασμός (σε πρωινό τηλεπαράθυρο σήμερα) του κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτή Μπαλάφα «μην είσαστε μίζεροι, κακομοίρηδες, μεμψίμοιροι και πάθουμε καμιά κατάθλιψη και πάμε στα ψυχοφάρμακα»!

Εντάξει δεν θα μείνουμε στα λόγια (έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν το κάναμε). Και αυτή η κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της. Από την τήρηση ή μη των δεσμεύσεών της και από το ύφος και το ήθος  των μελών της στην άσκηση της εξουσίας. Θα κριθεί από τον καθένα ξεχωριστά και αναλόγως του πόσο μεγάλη είναι η  απόσταση  που χωρίζει τις προσδοκίες του από την ανοχή του. Θα κριθεί από την ύπαρξη ή όχι από τη μεριά μας αρχών, αξιών και αντιστάσεων, αλλά και από τη διάθεση που θα επιδείξει ο καθένας μας για την υπεράσπισή τους. Από τον αριθμό των σκαλοπατιών που θα κατεβεί στην κλίμακα των υποχωρήσεων-παραχωρήσεων και τελικά από το αν και με ποιο ρόλο είναι διατεθειμένος ο καθένας να συμμετέχει σε όλο αυτό το σκηνικό του οποίου μέχρι αυτή τη στιγμή παραμένει θεατής. Γιατί, όπως συμβαίνει πάντα, όταν τα φώτα της γιορτής σβήσουν η ζωή θα συνεχίσει να μας τραβάει επίμονα από το μανίκι.

Πολύ θα ήθελα να έχω την καλή διάθεση και να ευχηθώ «καλή επιτυχία» στην κυβέρνηση· όχι για μένα, αλλά για τη φουκαριάρα τη χώρα μου. Όμως στη χώρα «μου» μια χούφτα παράσιτα ζούνε στη χλιδή και εκατομμύρια άνθρωποι στενάζουν. Άρα η επιτυχία δεν μας αφορά το ίδιο όλους. Θα είχα ―έχω― όλη την καλή διάθεση να ζήσω «λιτό βίο με αξιοπρέπεια» και, να προσθέσω ακόμα: περισσότερες στερήσεις και θυσίες. Όχι όμως σήμερα και όχι γιατί μου το ζητούν  οι «Βαρουφάκηδες» και η «σταθερότητα» των τραπεζών, αλλά μόνο στη μεταβατική εποχή που η τάξη μου θα χτίζει την εξουσία της.

Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι που δεν δείχνω απέναντι στη νέα κυβέρνηση την ίδια «κατανόηση» με αυτούς. Τα όνειρα και τα θέλω μου μπορώ να τα μοιραστώ μαζί τους, όχι όμως και να τα νοικιάζω στον καθένα. Χωρίς διάθεση και ύφος συμβουλευτικό ―και σχεδόν βέβαιος ότι θα παρεξηγηθώ― θα τους έλεγα να πατήσουν στη γη και να μετρήσουν το μπόι τους.

Σε όσους οι καρδιές μας χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό, καλό κουράγιο.

Πέμπτη 29 Γενάρη 2015.


Αναγκαίο Υστερόγραφο (30/1/2015):

* «Θα το πω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στο ΝΑΤΟ».

Αποτύπωσα τη συγκεκριμένη φράση όπως τη μετέφερε η μνήμη μου, θεωρώντας ότι μεταφέρω την ουσία του λόγου του Τσίπρα, άρα  δεν υπήρχε λόγος να ψάξω να βρω το βίντεο με τις δηλώσεις του για να μεταφέρω και το τελευταίο κόμμα ανάμεσα στις λέξεις. Ανώνυμος αναγνώστης (σχόλιο: 30 Ιανουαρίου 2015 - 10:42 π.μ.) αμφισβήτησε την παραπάνω έκφραση κατηγορώντας με ότι γράφω ανακρίβειες, «αμφισβητώντας» παράλληλα το ήθος του ιστολογίου αλλά και όσων τίμησαν την ανάρτηση με τα σχόλιά τους. Έψαξα λοιπόν και βρήκα την ηχογραφημένη δήλωση του Τσίπρα και την μεταφέρω επί λέξει:

«Λέω με τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα ναι ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»…
https://www.youtube.com/watch?v=cuCIxo0m1tM

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

24 σχόλια:

Unknown είπε...

Σ ευχαριστώ, ρούφηξα και την τελευταία συλλαβή,μια ανάρτηση που τα λέει όλα ξάστερα ντόμπρα και με απόλυτη διάυγεια ! Ε ναι λοιπόν με την ίδια διάθεση "Ας με συγχωρήσουν και μένα οι φίλοι που δεν δείχνω απέναντι στη νέα κυβέρνηση την ίδια «κατανόηση» με αυτούς. Τα όνειρα και τα θέλω μου μπορώ να τα μοιραστώ μαζί τους, όχι όμως και να τα νοικιάζω στον καθένα."

TRASH είπε...

Η αλήθεια είναι πως εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο ούτε να ελπίσουμε, ούτε να χαρούμε αφού γνωρίζουμε πολύ καλά με τι έχουμε να κάνουμε. Κάποιος που κάνει 800 κωλοτούμπες ως αντιπολίτευση, είναι δεδομένο πως θα τα σπάσει ακόμη και τα αυτά τα δικά του ρεκόρ, ως κυβέρνηση.

Από την άλλη, αυτή την φορά πολιτικός χρόνος υπάρχει. Αυτοί ακόμη δεν ορκίστηκαν και άρχισαν το τσάμικο, πότε για τον ΟΛΠ και πότε για τις κυρώσεις στην Ρωσία.

Νομίζω πως πλέον η καταγραφή των περαγμένων της νέας κυβέρνησης σε πρώτη φάση είναι αρκετή για να μπορούμε να απευθηνθούμε σε κάποιους ανθρώπους.

Σε δεύτερη (όταν θα αρχίσει το επόμενο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων), υπάρχει και ο δρόμος και τότε θα υπάρχει και η εμπειρία σε διάφορους που σήμερα πανιγυρίζουν λες και πήρε η ομάδα τους πρωτάθλημα.

Υπάρχει αρκετός κόσμος που τους ψήφισε με κρύα καρδιά. Ζητάνε λίγο χρόνο για να βγάλουν τα συμπεράσματα τους, μόνοι τους.
Καλό θα είναι να είμαστε προσεκτικοί με αυτούς τους ανθρώπους.

Και σε αυτούς δεν περιλαμβάνω όλη την ΠΑΣΟΚική μποχαΐλα που νιώθει και πάλι σε θέση κυβερνητικής ισχύος αλλάζοντας απλώς πουκάμισο, και ξερνάει επάνω μας την γνωστή της χυδαιότητα. Οι απαντήσεις σε αυτούς θα είναι αυτές που πρέπει.

Το πως τους ξεχωρίζεις είναι ένα ζήτημα βέβαια, όπως και πως να ξεχωρίζουν αυτοί πως οι απαντήσεις που δίνονται κάθε φορά δεν αφορούν το σύνολο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον εσμό των καριεριστών που μας έκατσε και πάλι στον σβέρκο.

Προβληματίζομαι...

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ είπε...

Μπράβο σου!Το γραφτό σου με εκφράζει απόλυτα!

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Ντόμπρα και σταράτα κουμμουνιστικά λόγια μπράβο!!!
Τα δικά μας τα όνειρα και ελπίδες τα θέλουμε μέχρι και το τελευταίο, δεν τα παραχωρούμε σε σημαίες ευκαιρίας.
Καλή δύναμη.

Unknown είπε...

Προσυπογράφω ταπεινά το κείμενο.
Καλό κουράγιο όχι σε όλους, αλλά σε αυτούς που κάτι τους λένε οι παραπάνω γραμμές...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Θα έλεγα ότι ΔΕΝ ελπίζω τίποτε σημαντικό έχοντας στο "γκουβέρνο" αυτούς που χρησιμοποίησαν-ουν τα αριστερά ιδεώδη ως προπέτασμα καπνού για την εφαρμογή μιας πολιτικής σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης που υπηρετεί ένα μισητό και άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν εξηγήσαμε καλά μεταξύ μας το τι ακριβώς σημαίνει διάσπαση της αστικής ταξης και πολεμος των αλληλοσπαρασομενων μεριδων της. Δεν αναπτύξαμε τις σχεσεις κεφαλαιοκρατων της χωρας και του πολιτικου τους προσωπικού με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς ΕΕ - Ρωσια - ΗΠΑ. ¨όλα αυτά τα είπαμε αλλά δεν τα αναλύσαμε μεταξυ μας , δεν καναμε ευκρινεστατο τον τροπο που αυτά εκφράζονται σε κλαδους και προσωπα.
Έτσι ο λαος ταυτιστικε με μερος της αστικής ταξης, χωρις καλά καλά να το καταλάβουμε. Φυσικ΄αναγνωρίζβ πως ισως δεν μπορούσε τωρα να γίνει αλλιως, αλλά μπορούσε να γίνει τα προηγούμενα δυο χρόνια.
Κατά τα άλλα προσυπογράφω. Δυστυχως ο αντικομμουνσμός θα ενταθεί ακόμη περισσότερο, αλλά εμείς θα κρατήσουμε. Ο λαός μας χρειαζεται την φωνή μας, αλλα δυστυχως σαν την Κασσανδρα μας καταλαβαινει, όταν ο Δούρειος ιππος έχει πλέον μπει στην πόλη και έχει πέσει η νύχτα.

Ανώνυμος είπε...

Όσα είχα στο νου μου και εγώ! Εξαιρετικό κείμενο! Συγχαρητήρια!
ΚΔ

Giannis Pit. είπε...

Οικοδόμε δεν είναι η πρώτη μήτε και η τελευταία φορά που με σεβασμό και αποδοχή βρίσκομαι στα επιχειρήματά σου.

Ψήφισα φυσικά ΚΚΕ, για μια ακόμα φορά. Είναι γνωστό ότι ανήκω στην ευρύτερη επιρροή του κόμματος ως ΑΤΟΜΟ, δεν θέλω κομματική ένταξη.

Με λύπη έως και τρόμο είδα κάποια αντανακλαστικά συντρόφων του ΚΚΕ πάνω στα τελευταία Κυβερνητικά πεπραγμένα, που με σοκάρισαν αρνητικά. ΟΜολογώ δεν το περίμενα.
Απόψεις, μάλλον ύφος που δεν ταιριάζει σε Κομμουνιστές, που προβοκάρει ευθέως το Κόμμα, που θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές "ΑΥΡΙΑΝΙΣΜΟΥ". Ακόμα και σεξιστικά σχόλια σε δημίσους χώρους.

Αυτό πρέπει να σταματήσει ...χθές.....! Δεν θα γίνουμε σαν ορισμένους οππορτουνιστές με τις ύβρεις και το χλευασμό τους.

Αυτό θέλω να αποφύγΟΥΜΕ. Ένα "ξεβράκωμα" αριστερών ανθρώπων απλών σε δημόσιες αρένες στα δίκτυα, έναν αλληλοσπαραγμό.

Αυτά σε πρώτη φάση και για μια ακόμα φορά προσυπογράφω....!

Ανώνυμος είπε...

ΣΦΕ ΟΙΚΟΔΟΜΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ΄ΧΕΙ.ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΡΥΘΜΟ.ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ! ΚΑΖ

Ανώνυμος είπε...

Αφήνω κι εγώ ένα σχόλιο, αν όχι για άλλο λόγο, γιατί πίσω από το κείμενο και τα σχόλια των αναγνωστών, διακρίνω ανάμεσα στα άλλα και αυτό που λέμε "αριστερό ήθος".

Μεγάλη κουβέντα, γιαυτό και τη βάζω σε εισαγωγικά, αλλά στην Ελλάδα οι έννοιες Αριστερά και ήθος είναι συνυφασμένες ιστορικά και πρακτικά.

Έχοντας πει βέβαια αυτά, δεν μπορώ ούτε να σας κολακέψω ούτε να σας ρωτήσω δημόσια που ακούσατε τον Τσίπρα να λέει «Θα το πω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στο ΝΑΤΟ».

Τέτοιες "ανακρίβειες" μην τις γράφετε ρε παιδιά, όχι για μένα, για το φουκαριάρικο το κόμμα σας.

Αντώνης Δ. Πολίτης είπε...

Έχετε άδικο! Όλα τα κόμματα του πλανήτη αριστερά και κομμουνιστικά βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια ελπίδα. Εσείς;

Λυπάμαι αλλά δεν θα σας το χαρίσω. Η κριτική σας δεν είναι αριστερή ή κομμουνιστική είναι απλά άστοχη. Έχετε χάσει την επαφή σας με την εργατική τάξη.

Ενώ έπρεπε να πιέζετε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ όσα λέει και ακόμα περισσότερα εσείς εύχεστε να αποτύχει. Και δεν καταλαβαίνετε ότι αυτό (ήττα του ΣΥΡΙΖΑ) θα παρασύρει όλους όσους εντάσσουν τον εαυτό τους στην Αριστερά.

Αν είστε συνδικαλιστής συνεχίστε τον αγώνα σας και αυτό θα το λογαριάσει η ιστορία. Αν δίνετε μάχη στα κινήματα για το δημόσιο χώρο, ενάντια στις αποκρατικοποιήσεις και την προστασία της εργασίας συνεχίστε. Αν είστε αγωνιστής συνεχίστε να αγωνίζεστε, όμως όσα γράφετε αφοπλίζουν τον κόσμο και το κίνημα για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Οικοδόμος είπε...

@Ανώνυμος (30 Ιανουαρίου 2015 - 10:42 π.μ.)

Η απάντησή μου στο «Αναγκαίο Υστερόγραφο» της ανάρτησης.
Αν εξακολουθείς να αμφισβητείς τις δηλώσεις, και κυρίως τις προθέσεις του αρχηγού σου, μπορείς να τον ακούσεις να σου το λέει ο ίδιος, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=cuCIxo0m1tM

Επί προσωπικού και μιας και «αμφισβήτησες» το ήθος του ιστολογίου, σου απαντώ:

«…Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι που δεν δείχνω απέναντι στη νέα κυβέρνηση την ίδια «κατανόηση» με αυτούς. Τα όνειρα και τα θέλω μου μπορώ να τα μοιραστώ μαζί τους, όχι όμως και να τα νοικιάζω στον καθένα. Χωρίς διάθεση και ύφος συμβουλευτικό ―και σχεδόν βέβαιος ότι θα παρεξηγηθώ― θα τους έλεγα να πατήσουν στη γη και να μετρήσουν το μπόι τους…».

Ανώνυμος είπε...

και μια διευκρίνιση...φουκαριάρικο ή μη,-ατυχής η έκφρασή μου- το ΚΚΕ είναι Αριστερά.

Ανώνυμος είπε...

ΚύριεΠολίτη,
Δικαίωμα σας να πιστεύετε ό,τι θέλετε. Θα σας πρότεινα όμως να είστε πιο μετρημένος στον ενθουσιασμό σας. Γιατί θυμάμαι ακόμα πού καλά και το 1981 και το 1993 και το 2009. Θυμάμαι ακόμα πολύ καλά το τι μας έσουραν οι ΠΑΣΟΚοι (εννοώ τα στελέχη του) το 2009, Όπως θυμάμαι και πολύ καλά τη στάση των ΣΥΡΙΖΑιων που απλώς "ανέμεναν"... Μόνο που το ΚΚΕ δικαιώθηκε!
Κυρίε πολίτη σημειώνετε μεταξύ άλλων:"Όλα τα κόμματα του πλανήτη αριστερά και κομμουνιστικά βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια ελπίδα".
Αλήθεια για ποιά μιλάτε; Για τον Ομπάμα; Για τον σοσιαλδημοκρτη καγκελάριο της αυστρίας και τον κ. Σούλτς;Για το Die Linke της Γερμανίας που συνεργάζεται σε κρατιδιακές κυβερνήσεις με τους σοσιαλδημοκρατες και πρωταγωνιστεί σε περικοπές κρατικών δαπανών, σε ιδιωτικοποήσεις και αντικομμουνισμό; Για την Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας που συνεργάζεται επίσης με τους σοσιαλδημοκράτες σε κρατιδιακες κυβερνήσεις και παίρνει τα ίδια αντιλαϊκα μέτρα; Για το Αριστερό Κόμμα της Σουηδίας που στηρίζει την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και όλοι μαζί ψήφισαν τον αντιλϊκό κρατικό προϋπολογισμό της χώρας; Για τους κοκκινοπράσινους της Δανίας που επίσης στηρίζουν αντιλαϊκή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση; Για το Γαλλικο ΚΚ που στήριζε τον Σοσιαλιστή Ζοσπεν που βομβάρδισε την Γοιυγκοσλαβία και πήρε αντεργατικά μέτρα; Για το Μελανσόν που στήριξε στον δευτερο Γύρο τον "αέρα Ολάντ" και στις τοπικές εκλογές συνεργάστηκαν με τους σοσιαλιστές; Για τον Ντ΄Αλέμα του ΝΑΤΟ που επίσης βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία μαζί με τη στήριξη της κομμουνιστικής επανίδρυσης Ιταλίας;
Να τους χαίρεστε κύριε Πολίτη!
Λέτε παρακάτω:
"Ενώ έπρεπε να πιέζετε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ όσα λέει και ακόμα περισσότερα εσείς εύχεστε να αποτύχει".
Σας πρόλαβαν άλλοι: ήδη ο ΣΕ Βιονηχάνων, ο ΣΕΤΕ, η ΕΣΕΕ και οι περισσότερες εργοδοτικές οργανώσεις εύχονται να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!
Όχι κύριε,εμείς δεν ευχόμαστε να πετύχει μια κυβέρνηση που έχει την στήριξη των εκμεταλλευτών μας που είναι και η αιτία της εξαθλίωσης μας. Δεν θα βγούμε να πιέζουμε για να γίνουν αυτά που θέλουν οι εκμεταλλευτές μας και να εξαγοραστούμε για ορισμένα ψίχουλα.
Κυρίε πολίτη,σας αφήνω στον κόσμο σας, στον κόσμο της φαντασίωσης που σας έφτιαξαν οι καπιταλιστές και...όνειρα γλυκά! Και να είστε σίγουρος ότι η ιστορια κρίνει πολύ αυστηρά όλους. Για αυτό το λόγο:ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ!!! Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε το γουρούνι στο σακί που μας πασάρετε! Εμείς δεν μάθαμε να πουλάμε φθηνά το τομάρι μας, αναμασώντας φανφάρες για Μπελογιάννη, Καισαριανή και αριστερά!!!!!!!!!!!!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι ακόμα κ. Πολίτη.
Επειδή με ειρωνία προς τους φίλους του ΚΚΕ αναφέρεστε "στα κινήματα για το δημόσιο χώρο", υποννοώντας φυσικά ότι τώρα θα δικαιωθούν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σας αφιερώνω ορισμένα αποσπάσματα από άρθρα του πρώην ΠΑΣΟΚου (μέχρι το 2014)και νυν αναπληρωτη υουργού Δ. Μαρδά:
"Κύριο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, ικανό να συμβάλλει στη μείωση του τεράστιου δημόσιου χρέους της, είναι η αξιοποίηση της γης, ιδίως σε τουριστικές περιοχές. Γενικά, η αξιοποίηση μεγάλων τουριστικο-οικιστικών σχεδίων μπορεί να υλοποιηθεί με δύο τρόπους: Εναν εύκολο αντιαναπτυξιακό, με την πώληση υπαρχόντων «φιλέτων» ελληνικής γης και ένα δεύτερο, αναπτυξιακό, με τη δημιουργία και εκμετάλλευση υπερπολυτελών τουριστικο-οικιστικών σχεδίων.
Ενα κύριο μειονέκτημα της χώρας είναι η έλλειψη ρευστότητας. Η δημιουργία ενός νέου τύπου ομολόγων, που θα έχει ως διασφάλιση (Collateral) πολυτελή τουριστικά ακίνητα, μπορεί να εξυπηρετήσει... Το κράτος μέσω των υποχρεώσεών του (π.χ. πληρωμές των εφάπαξ ή προμηθευτών του Δημοσίου) μπορεί να εισάγει τα ομόλογα αυτά στην αγορά. Αυτά τα ομόλογα, δεκαετούς διάρκειας θα είναι μετατρέψιμα στους προαναφερθέντες τύπους τουριστικών ακινήτων. Τα ακίνητα αυτά θα κατασκευαστούν μέσω συγχρηματοδοτούμενων σχεδίων κράτους-ιδιωτών (ΣΔΙΤ). Η συμμετοχή του κράτους εντοπίζεται κυρίως στη γη που θα προσφέρει. Κύριοι εταίροι αυτών των κατασκευαστικών σχεδίων θα είναι οι τράπεζες ή ομάδες κατασκευαστών.
Τα σχέδια αυτά μπορεί να είναι:
Α. Ακριβά τουριστικο-οικιστικά συγκροτήματα (βίλες) με δυνατότητα προσέγγισης από ξηρά και θάλασσα, μέσω τεχνιτών καναλιών. Τέτοιες περιοχές υπάρχουν πολλές με κατάλληλες προδιαγραφές, εκτός περιοχών NATURA.
Β. Τουριστικο-οικιστικά χωριά, πυκνής δόμησης (π.χ. όπως στη Σαντορίνη), υπερπολυτελούς κατασκευής σε περιοχές χαμηλού κόστους κτίσης...."(«Τουριστικά ομόλογα» και αξιοποίηση της ελληνικής γης).
Ο ίδιος στις προτάσεις του για "αξιοποίηση" συμπεριλαμβάνει και το "Ελληνικό"(Μέτρα με σκοπό
την αντιμετώπιση
της κρίσης ρευστότητας
και της κρίσης χρέους-"Οικονομικά Χρονικά" Ιουλ-Αυγ. 2013).
Υ.Γ. To 2007 ήταν υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτρης Μάρδας, από το 2008, ήταν Επικεφαλής Γραμματέας Ομάδας Εργασίας για το Εμπόριο-Παραγωγή του Τομέα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ.
Από το τέλη 1992 έως τα τέλη του 1994 εργάστηκε στη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αρχικά στη Γενική Διεύθυνση της Εσωτερικής Αγοράς – Βιομηχανικών Υποθέσεων (Γ.Δ.ΙΙΙ) και ακολούθως, στην Γενική Διεύθυνση της Εσωτερικής Αγοράς (Γ.Δ. ΧV).
Από τον Απρίλιο του 2000 έως το Φεβρουάριο του 2002 τοποθετήθηκε ως Γενικός Γραμματέας Εμπορίου του Υπουργείου Ανάπτυξης και από τον Οκτώβριο του 2002 έως τον Απρίλιο του 2004 ορίστηκε στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ). Το 2004 εκλέχθηκε εκπρόσωπος στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων (ΣτΑ) του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας. Από το 2005 είναι μέλος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) του Νομού της Θεσσαλονίκης ως εκπρόσωπος του Α.Π.Θ.
Από το Νοέμβρη του 2008 είναι Γραμματέας του Τομέα Εμπορίου και Παραγωγής του Τομέα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ και από το 2011 είναι εκλεγμένο μέλος της Τοπικής Διοίκησης του Περ. Τμήματος της Κεντρικής Μακεδονίας του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας (ΟΕΕ) με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Το Δεκέμβρη του 2013 επανεκλέχτηκε με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ αντιπροσωπος στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων του Ο.Ε.Ε.
kk-1




Ανώνυμος είπε...

Αληθινό κείμενο. Αντιμετωπίζουμε όλοι λίγο πολύ τα ίδια βλέπω. Ευχαριστώ για το κουράγιο που δίνεις. Είναι σημαντικό αυτό που λέει ο TRASH, δηλαδή πρέπει να ξεχωρίζουμε αυτούς που απλώς ελπίζουν από τους καριερίστες και να απαντάμε ανάλογα. Αυτοί που ελπίζουν θέλουν σαφώς αντιμετώπιση με μεγαλύτερη ευγένεια και τακτ. Παρ΄ όλα αυτά θέλουν και αυτοί σταθερή απάντηση, πόσο μάλλον όταν αυτοί πρώτοι επιτίθενται στους κομμουνιστές για τη στάση τους. Μπορεί να είναι ψυχολογικό το θέμα. Ο κομμουνιστής είναι σήμερα "ο άγγελος εξάγγελος του γνωστού τραγουδιού". Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα. Εγώ πλέον τους φίλους που μου κάνουν επίθεση τους αντιμετωπίζω με ένα χαμόγελο και με αυτό το τραγούδι. Ευχαριστώ και πάλι για το κουράγιο. Γιάννης Ν.

Παυλος είπε...

Δεν έχω να κάνω καμιά παρατήρηση στις διαπιστώσεις....πράγματι έτσι ειναι....πρόκειται για μια προσπάθεια να μεταρρυθμιστεί το διεφθαρμένο πολητικοοικονομικό καπιταλιστικό σύστημα...ειναι σίγουρο ότι θαγινει ; Μπορεί και ναι μπορεί και όχι. Τι μας λέει το άρθρο...εμένα δεν με ενδιαφέρει ούτε το ναι ούτε το όχι. Καταγγελνω και δεν συμμετέχω σε αυτό το παιχνίδι. Έτσι και αλλιώς δεν ειναι στην δική μου πολιτική στρατηγική, δεν με ενδιαφέρει η προσπάθεια εκσυγχρονισμού και διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος...αυτή η στάση νομίζω ότι ειναι στατική δεν αντιμετωπίζει την εξέλιξη στην κίνησή της....και η πολιτική ειναι κίνηση....η τέχνη της πολιτικής ειναι να μπορείς να παρεμβαίνεις και να κατευθύνεις την κίνηση αλλάζοντας διαρκώς τον συσχετισμό των δυνάμεων προς όφελός σου, προς τον δικό σου στόχο. Να το πω πιο απλά...αυτή τη σύγκρουση για τον εκσυγχρονισμό και την καλύτερη διαχείριση του συστήματος.... μπορείς να την μετατρέψεις σε σύγκρουση με το σύστημα; υπηρετώντας το στρατηγικό σου καθήκον;....αυτή ειναι κατά την γνώμη μου επαναστατική πολιτική και ένα ΚΚ αυτό πρέπει να πράξει...Αν δεν τα καταφέρεις τότε πρέπει να απαντήσεις γιατί;

Ανώνυμος είπε...

@ kk-1
30 Ιανουαρίου 2015 - 1:52 μ.μ.
Ακριβώς σε αυτά τα κόμματα και σ' αυτόν τον κόσμο αναφέρεται ο κ. Πολίτης. Ελπίζω ότι δεν αναφέρεται και στην κα Λεπέν που εξέφρασε την μεγάλη της χαρά για τη νίκη του Σύριζα. Αν και τίποτα δε μου φαίνεται απίθανο πλέον απ' τους πασοκοσυριζαίους.

Ανώνυμος είπε...

΄Ωπα τσαντίλα κάποιοι συριζαίοι γιατί το ΚΚΕ δεν κάμφθηκε!! ΄Ωπα νευρακια γιατί δεν έπεσε το ΚΚΕ όπως το περίμεναν!!! ΄Ωπα λύσσα γιατί τελικά το ΚΚΕ δεν το έβαλαν στο χέρι ούτε και τον κόσμο του!!! Και ξέρουν ότι αύριο η κυβέρνησή τους κι ο πρωθυπουργός τους που,.... δεν ξεστόμισε ότι ανήκουμε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ -τους πιάνουμε κι ανενημέρωτους όχι τίποτα άλλο- αυτό το ... φουκαριάρικο κόμμα-δεν μπορούν να κρύψουν και τη φούρκα τους κάποιοι συριζαίοι- θα το βρουν απέναντί τους στα αντιλαϊκά τους σχέδια. Ξέρουν αυτοί γιατί λυσσάνε. Κι έχουν δίκιο να λυσσάνε.

Ανώνυμος είπε...

Να πω μια κακία για την εικόνα της ανάρτησης; Γιατί κάποιοι και κάποιες τριγύρω απ' τον Κουτσούμπα και τον Τσίπρα κοιτάζαν χαμογελαστά την χειραψία; Τι σκέφτονταν; Ποια σχέδιά τους θα εξυπηρετούσε η προσέγγιση του ΚΚΕ και του Σύριζα και το να γίνει το πρώτο ουρά του δεύτερου;

Κων. Χ. Χαραλαμπίδης είπε...

@Ανώνυμος (30 Ιανουαρίου 2015 - 10:42 π.μ.

Ο οικοδόμος σου απάντησε άμεσα με ιδιαίτερα ευγενικό ύφος, χαρακτηριστικό του ήθους των κομουνιστών, ακόμα και όταν κάτω από πίεση κάνουν και ανθρώπινα λάθη...
Να προσθέσω κι εγώ, ελπίζω με την άδειά του, τον παρακάτω σύνδεσμο, για να μπορείς να βλέπεις και τα χείλη του "πρόεδρου" και όχι μόνο να ακούς τη φωνή του. Να πααρακολουθήσεις και τη δημοφιλή στον κύκλο σου "γλώσσα του σώματος...
https://www.youtube.com/watch?v=nO_1xZnBwUY
Όχι βέβαια ότι περιμένω να αλλάξω τις απόψεις σου. Απλά, γιατί πάει πολύ να πιάνεις στο στόμα σου το ήθος των κομουνιστών και να τους εγκαλείς για ανακρίβειες με ανακρίβεειες...
Μπορείς να συνεχίσεις να βλέπεις τον κόσμο με τα δικά σου μάτια, βαθειά πεπεισμένος από τη γνωστή ρήση: "Αν τα γεγονότα είναι αντίθετα προς τις επιθυμίες μας, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα"
Εκείνο που δεν μπορείς όμως είναι να κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια...

Κων. Χ. Χαραλαμπίδης είπε...

Και κάτι ακόμα για τους φίλους που επιμένουν να μιλούν για κάποια "αριστερά", λες και είναι σούπα λαχανικών ή ρώσικη σαλάτα:
Η "αριστερά", σαν χωροταξικός προσδιορισμός στην πρώτη επαναστατική γαλλική εθνοσυνέλευση, καθιερώθηκε στην πολιτική ορολογία, αποκλειστικά σαν δράση μέσα στα αστικά κοινοβούλια. Εδώ και 250 χρόνια σχεδόν, ενδημεί σε αυτά και αναφέρεται αποκλειστικά στην κοινοβουλευτική δράση. Στα αριστερά (από τη θέση του προέδρου)έδρανα, έχουν κάτσει πλήθη κομμάτων, ομάδων και κινήσεων με πανσπερμία από πλατφόρμες, ιδεολογίες, προγράμματα κλπ. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και σήμερα και θα συμβαίνει, όσο θα υπάρχει αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Η ιστορία έχει δείξει και επιβεβαιώνεται και σήμερα ότι οι κυρίαρχες διακριτές τάσεις που υπάρχουν στην "κοινοβουλευτική αριστερά είναι τρεις:
1) Η "αριστερά των ρήξεων" (επαναστατική ή μη, για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στην ιστορία). Η αριστερά που δεν περιορίζεται στην κοινοβουλευτική δράση, αλλά ρίχνει βάρος στους αγώνες των εργατικών λαϊκών κινημάτων κυρίως εκτός βουλής, συμμετέχει ενεργά, τα υπηρετεί και αναβαπτίζεται μέσα από αυτά.
2) "Η αριστερά της πολιτικής αυταπάτης". Εκείνη που σχεδόν απολυτοποιεί τον κοινοβουλευτισμό, καλεί τους λαούς στην λογική του μικρότερου κακού και του συμβιβασμού, προωθεί "μεταρρυθμιστικές" δράσεις και ακολουθεί το δόγμα της "συναινετικής διαχείρισης"
Και 3) Η "επαγγελματική αριστερά" των επαγγελματιών δημαγωγών και Λαϊκιστών πολιτικών, κάποιες φορές παράγωγα της δεύτερης, αλλές φορές φυτευτοί από τα ...δεξιά έδρανα.
Θέλετε δε θέλετε, σας αρέσει δεν σας αρέσει, η διάκριση των τάσεων είναι σαφής. Σούπα με ασύμβατα υλικά δεν είναι καν σούπα.
Φροντίστε λοιπόν, αφού ξεκαθαρίσετε με τον εαυτό σας τί είδους "αριστερά" ονειρεύεστε, να στέκεστε με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό σε αυτήν την επιλογή σας. Και τουλάχιστον να μην ζητάτε από άλλους "αριστερούς" να αλλάξουν τις δικές τους επιλογές στο όνομα μιας "ενότητας" ουσιαστικά ανύπαρκτης. Γιατί τα συνειδητοποιημένα ταξικά εργατικά και λαϊκά κινήματα, έχουν μέχρι τώρα πληρώσει πολύ ακριβά τις σειρήνες τις ενότητας (που ποτέ δεν διευκρινίζει το απλό ερώτημα: ενότητα για ποιον και γιατί)...
Και όλο και περισσότεροι κλείνουν τ' αυτιά τους όταν τις βλέπουν στα χωράφια τους. Και τους ξεβράζουν.

Ανώνυμος είπε...

Μια στιγμή για να καταλάβω. Οι συριζαίοι μπαίνουν και μας λένε ότι πρέπει να πιέσουμε τον σύριζα να κάνει αυτά που έχει εξαγγείλει; Ρε ούτε οι ίδιοι αυτοί δεν πιστεύουν ότι η κυβέρνησή τους θα κάνει αυτά που υπόσχεται...