Προσπαθούσε να γίνει άνθρωπος, μήπως τα καταφέρει και γίνει κομμουνίστρια

[…] με ρώτησαν: «Οι έλληνες τα έκαναν όλα αυτά;». «Όχι οι έλληνες, οι φασίστες…» τους είπα, «…παντού υπάρχουν φασίστες. Όχι Έλληνες. Αυτοί δεν ήταν Έλληνες. Αυτοί ήταν φασίστες. Άλλο πράμα...»,
η Δήμητρα Πέτρουλα, συγγραφέας του αυτοβιογραφικού βιβλίου" Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;", στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα "Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;" συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010.

  Κρ.Π.: Για το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;», τί έχετε να πείτε;
  Δ.Π.: Μετά τον Καποδίστρια, που ήθελε να κάνει την Αθήνα μουσείο του κόσμου -και οι Εγγλέζοι φυσικά δεν το θέλανε, γιατί θα πλούτιζε η Ελλάδα, και θα χάνανε και τα μάρμαρα του Παρθενώνα-, και μετά τον Όθωνα –παρόλο, που εκείνος δεν ήταν τόσο φιλέλληλας, λόγω μυαλού, ενώ ο πατέρας του ήταν-, μετά από αυτόν, λοιπόν, όλοι οι άλλοι, ήταν πουλημένοι, ξενόφερτοι, εαυτούληδες, και αντί να κοιτάξουν να φτιάξουν την Ελλάδα, κοιτάγαν να τρώνε, να τρώνε και να τρώνε, με χρυσά κουτάλια!

Και άφηναν τον κόσμο νηστικό, εξαθλιωμένο, και αμόρφωτο. Όλα αυτά, συνετέλεσαν, στο να βγαίνει συνέχεια στις εκλογές μία οικογένεια, και μετά από χρόνια μια άλλη, συνέχεια, συνέχεια, και αυτές οι οικογένειες αν ψάξεις το παρελθόν τους, είναι οι μεν πουλημένοι στους Άγγλους, οι δε στους Αμερικανούς.

Εγκάθετοι, ξενόφερτοι, μισέλληνες, όλοι όσοι μας διοικούσαν και μας διοικούν.

Αυτό, έφερε την καταστροφή στην Ελλάδα, και διότι μπαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τις επιδοτήσεις, δεν καλλιεργούσαμε τα χωράφια μας, δεν φροντίζαμε τη γη μας, και θάβαμε τους καρπούς της. Φαντάσου, ακόμα και τη λαϊκή μας κληρονομιά, μέχρι τα καϊκια μας… έδωσαν επιδότηση στους ψαράδες για να κόβουν στη μέση τα καϊκια! Δεν ξέρω αν έχεις δει το θέαμα, πώς κόβουν ένα καϊκι…

Όλα αυτά, φέραν την τωρινή κατάσταση και τελικά, μας κατέστρεψαν.

Και τώρα, τί πρέπει να κάνουμε; Να ξεσηκωθούμε όλοι, μα όλοι, να βγούμε στους δρόμους, και αντί για μουτζιές, να πάρουμε πέτρες…
Για να μπορέσουμε επιτέλους, να κάνουμε την Ελλάδα, να είναι πραγματικά για τους Έλληνες.

Όχι, που ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου… Ξέρεις, γιατί αγόρασε ο Κοσκοτάς το βιβλίο της πρώτης του γυναίκας; Γιατί έλεγε μέσα, ποιός ήταν ο Ανδρέας ο Παπανδρέου!
Ο οποίος, έκανε δήλωση μετανοίας, τον στείλαν στην Αμερική, και ενώ, όλους τους γηγενείς δημοκράτες Αμερικανούς τους έδιωχναν, αυτόν τον είχαν να διδάσκει στο Χάρβαρντ. Και όταν όλοι ζητάγαν υπογραφές από τους Καθηγητές Πανεπιστημίου, να μην δολοφονήσουν τον Μπελογιάννη (μαζί με τον Μπάτση, που έγραψε το βιβλιο «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», και άλλους δύο) αυτός δεν έβαλε υπογραφή!

Και τον φέραν στην Ελλάδα, κατόπιν, να πει ότι «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!».

Πώς να μην έρθει ο φασισμός, μετά, όταν δεν υπάρχει κράτος; Όταν δεν υπάρχει τίποτα;

Πές μου, σε παρακαλώ: Ήταν δουλειά της Χρυσής Αυγής αυτή που έγινε στην Ραφήνα με τους αλλοδαπούς; Ή ήταν δουλειά της αστυνομίας;

Ή δεν ξέρουμε ότι τους αλλοδαπούς τους έφεραν επίτηδες, για να έχουν φτηνά χέρια, χωρίς χαρτιά και χωρίς ασφάλιση, και χωρίς τίποτα;
Λοιπόν, τί είναι αυτά; Να χτυπάνε με τα κοντάρια της Ελληνικής σημαίας τον κόσμο, οι λάτρεις του Χίτλερ!

Και πάω στον παρελθόν πάλι: Ξέρεις, ότι ο πατέρας του Παπαδόγκωνα, ήταν ο πρώτος που υπέγραψε συγχαρητήριο τηλεγράφημα, όταν γλύτωσε ο Χίτλερ από την βομβιστική απόπειρα εναντίον του; Και ορκιζόντουσαν όλοι αυτοί οι Χίτες, στο όνομα του Φίρερ;

Να λοιπόν, που ξαναγύρισε πάλι η Χρυσή Αυγή: Στο όνομα του Φίρερ.
Κατάλαβες; Πώς καταντήσαμε χωρίς κράτος; Κράτος μισελλήνων. Μισέλληνες.

Οι φασίστες δεν έχουν πατρίδα. Όταν μεταφράστηκε το βιβλίο μου στα τουρκικά, πήγα στην Τουρκία για την παρουσίασή του, και εκεί με ρώτησαν: «Οι έλληνες τα έκαναν όλα αυτά;». «Όχι οι έλληνες, οι φασίστες…» τους είπα, «…παντού υπάρχουν φασίστες. Όχι Έλληνες. Αυτοί δεν ήταν Έλληνες. Αυτοί ήταν φασίστες. Άλλο πράμα...».
  Κρ.Π.: Κατηγορείται, όμως, η γενιά του Πολυτεχνείου για την σημερινή κατάσταση.
  Δ.Π.: Σε παρακαλώ! Άκου να σου πω: Από το «δηλώνω αριστερός» μέχρι του «Είμαι αριστερός» υπάρχει χάος απόστασης!

Εγώ ποτέ στην ζωή μου δεν έχω πει, για παράδειγμα, ότι είμαι κομμουνίστρια. Λέω, είμαι αριστερή. Και έχω πει στην κόρη μου, όταν πεθάνω, να γράψει πάνω στον τάφο μου «Προσπαθούσε να γίνει άνθρωπος, μήπως τα καταφέρει και γίνει κομμουνίστρια».

Γιατί εγώ, απ’ την κοιλιά της μάνας μου, καλώς ή κακώς, άνηκα στο ΚΚΕ.
Δεν τα λέω, όμως αυτά, γιατί ανήκω στο ΚΚΕ. Διάβασα, μελέτησα, έμαθα ξένες γλώσσες, για να διαβάσω την ιστορία του τόπου μου και από ξένους συγγραφείς, για να καταλάβω τι έγινε!

Τέλος, πάντων, να μην πάω πάλι στο παρελθόν. Να πούμε για το παρόν. Αφού το κράτος είναι μπάχαλο, μπάχαλο στην κυριολεξία, γιατί να μη βγει η Χρυσή Αυγή, την οποία, μάλιστα, το καθεστώς την χρειάζεται; Η Χρυσή Αυγή πάντα υπήρχε και συνεργαζόταν με την Αστυνομία, και το ξέρουμε όλοι, και τα έχουμε δει και σε βίντεο-ντοκουμέντα, που φαίνεται ξεκάθαρα ότι συνεννοούνται με την αστυνομία.

Και μη πάμε μακριά, στη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν το ’63 που το παρακράτος δολοφόνησε τον Λαμπράκη σε συνεργασία με τη χωροφυλακή;

Αυτοί λοιπόν, παίρνουνε θέση, τώρα, και όχι μόνο με τους αλλοδαπούς… Να δεις τι έχει να γίνει με το λαϊκό κίνημα, που θα τους ρίξουνε μέσα, μέχρι για να σκοτώνουνε. Έτσι και βγει ο κόσμος στους δρόμους, αυτοί, θα είναι η πέμπτη φάλαγγα μέσα στον ελληνικό λαό.
  Κρ.Π.: Γνωρίζετε, ότι, π.χ. ένας νέος είκοσι χρονών, σήμερα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν γνωρίζει τι ήταν το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) - ΕΛΑΣ (Ελληνικος Λαϊκος Απελευθερωτικός Στρατός);
  Δ.Π.: Ξέρεις τι μου είπε ένας πρώην χωροφύλακας, νυν αστυνομικός; Ότι από τη στιγμή που δεν διδάσκεται η ιστορία της Εθνικής μας Αντίστασης, ονομάστηκε η Αστυνομία ΕΛΑΣ, γιατί μετά από χρόνια, θα πούνε, ότι Αντίσταση έκανε η ΕΛΑΣ, δηλαδή η Ελληνική Αστυνομία, και όχι ο ΕΛΑΣ. Το κατάλαβες; Αυτός ο χωροφύλακας, με αγαπούσε, γιατί τον είχα βοηθήσει να σπουδάσει, γιατί θέλω να δίνω ευκαιρίες, όπου μπορώ, σε όλους τους ανθρώπους.

Και ντρέπομαι, όταν περπατάω στο δρόμο και έχω π.χ. 50 ευρώ, και η φίλη μου δεν έχει ούτε 5, γιατί δουλεύει στο Υπουργείο Άμυνας, και είναι απλήρωτη από το Φεβρουάριο! Αισθάνομαι… Δεν μπορείς να φανταστείς, πώς αισθάνομαι…
  Κρ.Π.: Εσείς που ζήσατε στον εμφύλιο και χάσατε σχεδόν όλη την οικογένειά σας, μπορείτε να πείτε, ποιές ήταν οι αξίες –αν μπορούμε να το πούμε έτσι- των μεν, και ποιες των δε, τότε;
  Δ.Π.: Για άλλα ιδανικά και για άλλες αξίες έβγαινε ο ένας, και για άλλα ο άλλος.

Οι δεξιοί, για παράδειγμα, που ήταν επί Κατοχής στα τάγματα ασφαλείας, για κάθε κεφάλι ΕΑΜίτη ή ΕΛΑσίτη που κόβανε, παίρνανε λίρες. Οπότε καταλαβαίνεις, τι είδους ιδανικά είχανε…

Οι ΕΛΑσίτες και οι ΕΑΜίτες θέλανε να ελευθερώσουν την Ελλάδα, και να είναι ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Ο αριστερός θέλει να είναι η Ελλάδα αυτάρκης -γιατί πράγματι είναι μια ευλογημένη χώρα-, θέλει να ανήκουν όλα, μα όλα, στον ελληνικό λαό, γιατί αυτός ιδρώνει και κοπιάζει, να πάψουν να έχουν τόσες απαλλαγές φόρων οι εφοπλιστές, και όλοι αυτοί οι μεγάλοι…

Αυτά θέλει ένας γνήσιος αριστερός πατριώτης. Δηλαδή, λαϊκή εξουσία.
Αλλά, με πρόγραμμα. Δηλαδή, τα λάθη που έγιναν στο πρώτο κράτος των προλετάριων να μην τα κάνουμε και μεις. Να μην κάνουμε κατάχρηση εξουσίας, για παράδειγμα.
  Κρ.Π.: Σας ρώτησα, επειδή αναφέρατε, το παράδειγμα με τη φίλη σας, ότι αισθάνεστε άσχημα…
  Δ.Π.: Μα βέβαια αισθάνομαι άσχημα! Όταν δουλεύουνε 12ωρα και πληρώνονται για τετράωρα! Όταν βλέπω αυτό το κορίτσι, μια νέα κοπέλα, μια χαρά κοπέλα, που θέλει να βγει να πιει έναν καφέ…  Όταν γίνονται όλα αυτά, πώς να αισθάνομαι; Ντρέπομαι! Ντρέπομαι!
  Κρ.Π.: Εσείς, με βάση όλη αυτή την κληρονομιά που σας άφησαν οι γονείς σας, αλλά και της δικής σας πορείας από εκεί και πέρα, τί θα είχατε να πείτε για τους νέους;
  Δ.Π.: Άκουσε, προχτές, είχα μια παρουσίαση και με ρώτησε κάποιος Πόντιος, «μα πώς είναι δυνατόν να μην τους μισείς αυτούς που δολοφόνησαν τους γονείς σου;», τους οποίους, μάλιστα, γνώριζα, ζούσαν μέχρι πρότινος…

Άκουσε να σου πω… Σε έναν εμφύλιο, δυστυχώς, αυτά γίνονται. Δυστυχώς!

Εγώ, αυτούς τους δολοφόνους της μάνας μου, και των αδερφάδων μου, και, και, και… τους θεωρώ και αυτούς θύματα μιας τραγικής εποχής.

Καταλαβαίνεις; Δηλαδή, και αυτοί, τώρα, της Χρυσής Αυγής, που παίρνουν τα κοντάρια, και όλα αυτά, έχουν κάτσει να σκεφτούνε τί κάνουνε; Δεν τους δικαιολογώ. Απλά, καταλαβαίνω. Ελλείψει κράτους; Να ο φασισμός!

Υπήρχαν πάντα! Πρόσεξε! Να πάμε στο ’63, που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη; Να πάμε πιο πριν; Υπήρχαν πάντα.

Απλώς, τώρα, ο κόσμος, επειδή, δυστυχώς, δεν υπάρχει Αστυνομία, -και μπαίνει ο άλλος και τον κλέβει, και τον σκοτώνει-, ψήφισε Χρυσή Αυγή.
Και θα ψηφίσουν και άλλοι, και θα ανέβει και παραπάνω…

Τί να σου πω; Εδώ, μία φίλη μου, παιδική μου φίλη, έψαχνε το τηλέφωνο της Χρυσής Αυγής, γιατί μένει στο Σούνιο και φοβάται. Και της λέω, είσαι καλά; Μου λέει, αφού δεν έρχεται η αστυνομία;

Αλλά να μου θυμάσαι ένα πράγμα: Όπως αυτό το σκατουλάκι στο χάρτη, τον καιρό που πάτησαν οι Γερμανοί το πόδι τους στην Ευρώπη, έκανε την πρώτη Αντίσταση, και την πρώτη γενική απεργία, λοιπόν, από εδώ θα αρχίσει πάλι! Από εδώ! Τό ‘χει η μοίρα της Ελλάδας.
  Κρ.Π.: Η νοοτροπία, ενός λαού, μπορεί να τον βοηθήσει; Ποιά είναι, νομίζετε, αυτή η νοοτροπία, που έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα; 
  Δ.Π.: Θυμάμαι τον Ανδρέα Παπανδρέου, που έκανε 700 χιλιάδες προσλήψεις, την πρώτη τετραετία. Μετά έγιναν οι δημόσιες υπηρεσίες χαβούζες! Αυτές οι 700 χιλιάδες ήταν προίκα για τη δεύτερη τετραετία: δύο εκατομμύρια εκατό χιλιάδες ψήφοι. Γιατί δεν ψήφισε μόνο αυτός που διορίστηκε αλλά και η οικογένειά του… Έτσι εκμαύλισε και σάπισε όλη την ελληνική κοινωνία, επί 30 χρόνια!

Από εκεί και πέρα; Τα αδέλφια του Σωτήρη Πέτρουλα, που τον δολοφόνησε η Αστυνομία το ’65, στη Χρήστου Λαδά και Σταδίου, τα σπούδασε το ΚΚΕ, αλλά, ο ένας είναι διοικητής στον ΟΓΑ και η αδερφή του ήταν στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Τι άλλο να θυμηθώ… τον γέρο Παπανδρέου που κάγχαζε επειδή ξεγέλασε και αφόπλισε τον ΕΛΑΣ με τη συμφωνία της Βάρκιζας; Τι να θυμηθώ;

Τέλος πάντων. Πάμε παραπέρα. Αλλά, ξέρεις, τι; Το κύτταρο του Έλληνα, δεν χάνεται. Δεν χάνεται.

Είμαι σίγουρη ότι από δω, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και θα ακολουθήσουν και οι άλλοι λαοί. Γιατί δεν γίνεται άλλο αυτό το πράγμα. Δεν γίνεται να γυρίσουμε στη σκλαβιά, στον μεσαίωνα πάλι πίσω!
  Κρ.Π.: Αυτό που λέγεται, αυτή τη στιγμή, είναι ότι η κοινωνία εκφασίζεται... Γνωρίζετε ότι σήμερα, ο δημοσιογράφος, Κώστας Βαξεβάνης, έγραψε σε άρθρο του για μία ενέδρα εναντίον του;
  Δ.Π.: Άκουσε. Στο μεσοπόλεμο, όλη η νεολαία ήταν στη νεολαία του δικτάτορα Μεταξά, στην ΕΟΝ. Μόλις μπήκαν οι γερμανοί, όλη η νεολαία μπήκε στην ΕΠΟΝ. Έτσι γίνεται πάντα. Τώρα, αυτοί, έχουν ξεθαρρέψει, γιατί ο κόσμος δεν έχει βγει στους δρόμους.

Οι Έλληνες, δεν θα χάσουν το κύτταρό τους, ότι και να γίνει! Ότι και να γίνει! Δηλαδή, είναι δυνατόν το ένα τοις εκατό του πλανήτη, να κυβερνάει το 99%; Είναι δυνατόν;
  Κρ.Π.: Αυτό, όμως, γίνεται...
  Δ.Π.: Υπήρξε μια φορά, όμως, που δεν έγινε έτσι. Αλλά βλέπεις, δεν το αφήσανε. Το πνίξανε! Να μην πω τι το κάνανε... Κορδωνόταν ο Κορμπατσώφ ότι μπήκε για να διαλύσει το κομμουνιστικό κόμμα της Ρωσίας.

Όταν διάβασα στο 20ο Συνέδριο κατάλαβα, ότι η Σοβιετική Ένωση μας τελείωσε… Και το διάβασα το ’68, όταν ήμουν στην Ανατολική Γερμανία.

Αλλά το Μάαστριχ δεν το ξέρανε… Δεν ξέρανε τι μας περίμενε. Αυτό, όμως είναι η μεγαλύτερη αιτία που φτάσαμε ως εδώ. Και το υπέγραψαν, τότε, όλοι. Η Κανέλλη, όταν διάβασε για τη συμφωνία του Μάαστριχ, τότε, πιστεύω, ότι αποφάσισε και μπήκε στο ΚΚΕ. Δεν ήξεραν τι μας περίμενε!

Ο Ριζοσπάστης, λέει, προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε, η Ευρώπη είναι, καπιτάλες, όλων των χωρών ενωθείτε!

Αυτό, δεν το ξέρανε. Μας βάλανε, θέλαμε δεν θέλαμε. Ότι άρχισε ο Σημίτης, το αποτέλειωσε ο Γιωργάκης.

Η μόνη εφημερίδα που μετέφρασε αυτή τη συμφωνία του ’92, του Μάαστριχ, και την δημοσίευσε, ήταν ο Ριζοσπάστης. Έγραφε τα πάντα, για το τι θα επακολουθήσει: Μισθοί Κίνας, ελαστικά ωράρια, για την εθνική κυριαρχία, όλα.

Και πώς βγήκε αυτό το χρέος; Μήπως μας έχουνε πει;  Τι να σου πω, τώρα; Αν δεν πάρει ο λαός στα χέρια του την κατάσταση, δεν γίνεται τίποτα.

Η Ελλάδα, που είναι στο χάρτη ένα μικρό σκατουλάκι, όπως είπα, ήταν το μόνο κράτος που βγήκε στους δρόμους με το ΕΑΜ και έκανε γενική απεργία, όταν πάτησαν οι Γερμανοί το ποδάρι τους. Το μόνο κράτος!

Αυτό το κράτος, λοιπόν, και αυτοί οι Έλληνες που τους βλέπουμε τώρα να κάθονται στην πολυθρόνα, θα ξεσηκωθούνε και θα ακολουθήσουν οι άλλοι λαοί.
Εγώ είμαι τόσο αισιόδοξη, όσο δεν μπορείς να φανταστείς.

Κάθε πρωί που ξυπνάω, βλέπω την φωτογραφία της μάνας μου, γιατί δεν τη θυμάμαι, και της λέω: Όλα θα πάνε καλά, αφού είμαι όρθια!
  Κρ.Π.: Το αυτοβιογραφικό σας βιβλίο, σήμερα, για εσάς, τι σημαίνει;
  Δ.Π.: Σημαίνει μια κατάθεση ψυχής κι ένα παράπονο, γιατί αναγκάστηκα να τρέξω αντί να παίξω… Αλλά, εγώ δεν μισώ. Εγώ αγαπάω όλον τον κόσμο.
Σιχαίνομαι, όμως, τρία πράγματα: Ημιμάθεια, φανατισμό και αγένεια.-

---
Η Δήμητρα Πέτρουλα γεννήθηκε στην Μάνη, (Μονή Τσίγκου ή Πετρουλιάνικα). Από πολύ μικρή έγραφε και γράφει ποιήματα. Το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε "Που 'ναι η μάνα σου μωρή;" μεταφράστηκε στα τουρκικά και στα αραβικά. Μιλάει τέσσερις γλώσσες και έχει εκδώσει, επίσης, το μυθιστόρημα "Θρύλοι της Αραβίας" και μια μικρή ανθολογία ποιημάτων "Ψυχοδάκρυα". Η οικογένεια Πέτρουλα πρόσφερε στον αγώνα 42 νεκρούς, ενώ η ίδια έζησε, μικρό κοριτσάκι, τη σφαγή της οικογένειάς της. Είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη, και συνεχίζει να αγωνίζεται για την ανάδειξη του ρόλου και της προσφοράς της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού στη Μάνη, στη Λακωνία και γενικότερα στην Πελοπόννησο.

tvxs