Οικοδόμος: Ένας Έλληνας στην Κούβα

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Ένας Έλληνας στην Κούβα

«Η Κούβα είναι μέσα μου. Είμαι Κουβανός στην
ψυχή. Νιώθω το Ολγίν και την Κούβα, όπως
ο καθένας εδώ. Νιώθω όπως στην Ελλάδα,
τον τόπο όπου γεννήθηκα».

Είμαι σαν πρεσβευτής της Κούβας στον κόσμο, γιατί αγαπώ βαθιά αυτή την χώρα που κάνει τόσα για τον άνθρωπο Έχω την τύχη να έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη, αλλά η καρδιά μου βρίσκεται πάντα στην Κούβα και είμαι πάντα έτοιμος να την υπερασπιστώ από τις ιδεολογικές επιθέσεις των εχθρών της που σηκώνουν εκστρατείες παραπληρο-φόρησης αγνοώντας την πραγματικότητα που ζούμε εδώ.

Ο έλληνας Δημήτρης Ντίμης σε ηλικία 18 ετών μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις και αργότερα εργάστηκε σαν στέλεχος στην ελβετική αεροπορική εταιρεία SUICER, πράγμα που του επέτρεψε να ταξιδέψει πολύ και να γνωρίσει πως ζουν οι άνθρωποι σε κάθε χώρα που επισκέφτηκε.

Πώς έφθασες στο Ολγιν, στην Κούβα ;

Μια ωραία πρωία, πριν 10 χρόνια, ήρθα σαν τουρίστας και εγώ γνώρισα την υπόθεση των πέντε αντιτρομοκρατών αυτού του ευγενικού λαού, που έχουν καταδικαστεί άδικα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκείνες τις μέρες, γινόταν στο Ολγίν μια Διεθνής Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν φίλοι αλληλέγγυοι από αρκετές χώρες. Από τότε, δεν μπόρεσα να παραμείνω αμέτοχος και θα στρατεύτηκα στην υπόθεση των Πέντε. Αυτό σε κάνει αδερφό με τις οικογένειές τους και τον κόσμο που ζητά δικαιοσύνη.

Από τότε λοιπόν ο Δημήτρης, θα συνδεθεί με την υπόθεση των Πέντε Κουβανών Ηρώων, τρείς από τους οποίους , οι Χεράρδο Χερνάντεζ, Αντόνιο Γκερέρο και Ραμόν Λαμπανίνο, παραμένουν ακόμα στην φυλακή, ενώ οι Ρενέ Γκονζάλες και Φερνάντο Γκονζάλες επέστρεψαν στην πατρίδα και στις οικογένειές τους, αφού εξέτισαν το σύνολο της ποινής τους.

Σαν μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για την Απελευθέρωση των Πέντε, ο Δημήτρης συμμετείχε στην Διεθνή εκδήλωση διαμαρτυρίας «Πέντε μέρες για τους Πέντε» που πραγματοποιήθηκε από τις 4-11 Ιουνίου στην Ουάσιγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ.

Ήταν μία πολύ σημαντική και παραγωγική εκδήλωση στην διάρκεια της οποίας βιώσαμε πολλά συναισθήματα, ανάμεσα σε εκείνους τους 500 ανθρώπους από όλο τον κόσμο, που ένωσαν τις φωνές τους και τα τραγούδια τους και με τα πανό και τα συνθήματά τους έξω από τον Λευκό Οίκο, έκαναν αισθητή την παρουσία τους και το αίτημά τους προς τον πρόεδρο Ομπάμα. " Σε όλες τις δραστηριότητες εκείνων των ημέρων για την Κούβα και τους Πέντε Κουβανούς υπήρξε ευρεία συμμετοχή προσωπικοτήτων, διανοουμένων και ακτιβιστών από διάφορες ομάδες αλληλεγγύης."

Η αλληλεγγύη στους Πέντε και στην Κούβα – λέει ο Δημήτρης – είναι επίσης αλληλεγγύη στην ιστορία της και το λαό της, στα καλά αλλά και στα κακά της, και θα πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι σε αυτόν τον λαό και στις ενέργειες που κάνει για να αλλάξει αυτά που πρέπει να αλλάξουν.

Ο Δημήτρης θεωρεί πολύ σημαντικό το συντονισμό των προσπαθειών, ιδίως στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπου ζουν οι άνθρωποι που μπορούν να πάρουν την απόφαση για την απελευθέρωση των υπόλοιπων τριών συντρόφων που παραμένουν φυλακισμένοι.

"Αγαπώ την Κούβα και όπου κι αν βρίσκομαι, η Κούβα είναι παρούσα. Δεν έχει σημασία αν είμαι στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία, τη Λατινική Αμερική, ή σε κάποια χώρα της Καραϊβικής, που η Κούβα δεν είναι δίπλα μου. Η Κούβα είναι μέσα μου. Είμαι Κουβανός στην ψυχή. Νιώθω το Ολγίν και την Κούβα, όπως ο καθένας εδώ. Νιώθω όπως στην Ελλάδα, τον τόπο όπου γεννήθηκα".

Η αλληλεγγύη δυναμώνει – δηλώνει ο Δημήτρης στην δημοσιογράφο- γιατί δεν μπορούμε να επιτρέψουμε συνεχίζουν να υποφέρουν αυτές οι οικογένειες, εξ αιτίας του πείσματος της βορειοαμερικάνικης αυτοκρατορίας. "Αυτή είναι μια όμορφη υπόθεση που αφορά πολλούς ανθρώπους, αλλά οι κύριοι πρωταγωνιστές είναι οι πέντε και ιδιαίτερα, οι τρείς από αυτούς που παραμένουν στη φυλακή".

Πιστεύει ότι, υπάρχει ένας παραλληλισμός στο να ζεις στην Κούβα και στο να συμμετέχεις στις μάχες της. "Νοιώθεις ότι είσαι κομμάτι αυτού του λαού και αυτών των οικογενειών που υποφέρουν εξ αιτίας της αδικίας που διαπράττεται στους πέντε και μαθαίνεις να τους αγαπάς ακόμα πιο πολύ".

Εδώ ζει κανείς όπως εγώ θα ήθελα να ζει στην χώρα μου, επισημαίνει αυτός ο πρεσβευτής της φιλίας και της αλληλεγγύης, γιατί «το να είσαι κουβανός είναι να το νοιώθεις στο μυαλό σου, στην καρδιά και στο αίμα που τρέχει στις φλέβες σου».