«Σας παρακαλώ πείτε με κι εμένα σκύλο. Αφού δε με θεωρήσατε ποτέ άνθρωπο, θεωρείστε με σκύλο»...

«Είμαι ο Ζαφάρ, 16 χρονών (...) Είμαι πολύ καιρό εδώ, δεν ξέρω πόσο, μαζί με πολλούς ανθρώπους από διάφορες χώρες. Δεν ξέρω κανέναν και φοβάμαι πολύ. Δεν ξέρω γιατί είμαι φυλακισμένος αφού δεν πείραξα ποτέ κανέναν (...) Δεν μπορώ να ανασάνω και είμαι συνέχεια άρρωστος (...) Πριν από μέρες άκουσα πως δυο αστυνομικοί έσωσαν δυο σκυλάκια που ήταν κλεισμένα μέσα σε ένα αυτοκίνητο και έκανε πολλή ζέστη. Ενας καλός δικαστής δίκασε αμέσως τα αφεντικά τους, που ξέχασαν τα σκυλάκια με τόση ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο και κινδύνεψαν να πεθάνουν (...) Μέσα σε αυτό το κοντέινερ που είμαι, όμως, κάνει την ίδια ζέστη και νομίζω πως με έχουν ξεχάσει. Σας παρακαλώ πείτε με κι εμένα σκύλο (...) αφού δε με θεωρήσατε ποτέ άνθρωπο, θεωρείστε με σκύλο».

(Απόσπασμα από κείμενο που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο και αναφέρεται στις συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Το διάβασε ο Γιάννης Πρωτούλης στην ομιλία του,  το Σάββατο, στο Πολιτικό - Πολιτιστικό Διήμέρο για Ελληνες και μετανάστες εργάτες, που διοργάνωσε για 14η χρονιά η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ, στο πάρκο ΦΙΞ στα Πατήσια.)

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Πρωτούλη μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

Ολόκληρο το κείμενο του Ζαφάρ μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.

Η φωτογραφία από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα...