Για τους φαρισαίους του «καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται»...

Την Πέμπτη τα ξημερώματα δυο φασιστόμουτρα δολοφόνησαν στα Πετράλωνα ένα παιδί 26 ετών από το Πακιστάν. Στο σπίτι του ενός από τους μαχαιροβγάλτες - που όπως ομολόγησαν διέπραξαν το έγκλημα επειδή ο νέος τους εμπόδιζε με το ποδήλατό του - βρέθηκαν προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία, που έρχεται να προστεθεί στη μακρά αλυσίδα της ρατσιστικής βίας, δεν αποτέλεσε αφορμή για την πρόκληση κάποιου μείζονος κύματος πολιτικής κοκορομαχίας, ανάλογου εκείνου που επί μέρες είδαμε να εκδηλώνεται και να συντηρείται με αφορμή τα γκαζάκια, τις στρακαστρούκες και τις βίλες ώσπου να φτάσουμε στα «Καλάσνικοφ».

Το έγκλημα δεν προκάλεσε την εμφάνιση στον «πολιτικό καφενέ» ούτε του Βορίδη, ούτε του Γεωργιάδη, ούτε της Μπακογιάννη, ούτε εκείνου του απίθανου Κωνσταντινόπουλου (έτσι δεν τον λένε;) του ΠΑΣΟΚ, ούτε του Δένδια, πέραν των τυπικών ανακοινώσεων εκ μέρους του υπουργείου.

Οσο για τους εντεταλμένους των τηλεοπτικών σταθμών, τους επιφορτισμένους να συλλέγουν και να απαιτούν δηλώσεις «καταδίκης της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται», δεν έστησαν ούτε ένα τηλεπαράθυρο για να αναλύσουν, να εντοπίσουν ή, πολύ περισσότερο, να αναδείξουν ενδεχόμενες πολιτικές πλευρές που μπορεί να σχετίζονται με τα αίτια αυτής της δολοφονικής βίας. Δεν αφιέρωσαν ούτε μια «στρογγυλή τράπεζα προβληματισμού», από αυτές που διανθίζονται με τις θεωρίες περί των «δυο άκρων» και που τις συνηθίζουν όταν πρόκειται να αξιοποιήσουν το θέμα «βία» με τον γνωστό τρόπο: Για να το στρέφουν ενάντια στο λαό, συκοφαντώντας το εργατικό κίνημα και προβοκάροντας τον μαζικό πολιτικό αγώνα.

Αντίθετα, τώρα που δεν πρόκειται για «βία» γενικώς- αλλά για μια βία που μετριέται με ένα θάνατο, με ένα νεκρό - από τους ίδιους εκείνους τηλεοπτικούς σταθμούς που επί μια ολόκληρη βδομάδα φρόντισαν να δεσπόζουν στις οθόνες μας τα γκαζάκια και οι στρακαστρούκες, τούτη η άγρια, η ρατσιστική, η φασιστική δολοφονία ενός ανθρώπου, δεν μεταδόθηκε και δεν αξιολογήθηκε από τα δελτία τους παρά μόνο ως τελευταία (κυριολεκτικά) είδηση που συνοδεύτηκε από ένα ολιγόλεπτο (και σχεδόν «ουδέτερο») ρεπορτάζ...

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος στον Ριζοσπάστη