23ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ - Η εισήγηση της απερχόμενης διοίκησης – Γ’ ΜΕΡΟΣ (τελευταίο)

Στα πλαίσια του αφιερώματος του ιστολογίου στο 23ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, δημοσιεύουμε ολόκληρη την εισήγηση που παρουσίασε την πρώτη μέρα των εργασιών ο πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης Γιάννης Πάσουλας.

Λόγω του όγκου του κειμένου η δημοσίευση γίνεται σε ΤΡΙΑ μέρη.

Γ΄ΜΕΡΟΣ

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

Δεν πρόκειται βέβαια για κάτι καινούργιο. Τα ζητήματα της ενότητας συνόδευαν και θα συνοδεύουν σε κάθε βήμα την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την πορεία του εργατικού κινήματος.

Η ικανότητα του ταξικού κινήματος να καταχτά όλο και πιο ανεβασμένα επίπεδα ενότητας της τάξης μας, ανάλογα με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης, θα αποτελεί μόνιμο ζητούμενο.

Κάτι τέτοιο προκύπτει πριν απ’ όλα απ’ το γεγονός ότι η εργοδοσία, γενικότερα η αστική τάξη, ουδέποτε συμβιβάστηκε και ούτε βέβαια πρόκειται να συμβιβαστεί απέναντι σε κάθε μορφή οργάνωσης της τάξης μας. Πάντα επεδίωκε να κρατάει τους εργάτες ανοργάνωτους, πολυδιασπασμένους, για να προωθεί απρόσκοπτα τους στόχους της για υψηλή κερδοφορία και διαιώνιση της εξουσίας της.

Επόμενα, παραμένουν συνεχείς οι προσπάθειές της να τσακίσει κάθε οργάνωση των εργατών κι όπου κι όταν αυτό γίνεται ανέφικτο, οι προσπάθειες της στρέφονται στον αποπροσανατολισμό, την ενσωμάτωση και τελικά στον αφοπλισμό του κινήματος ώστε να καταστεί ανίκανο ν' αντιπαραταχθεί στις επιδιώξεις της.

Ετσι εξηγείται το γεγονός, όπου η ωμή βία και η καταστολή, η τρομοκρατία, ιδεολογική και φυσική, εναλλάσσονται με επιθέσεις φιλίας και εκκλήσεις για ενότητα.

Είναι συχνό το φαινόμενο, δηλωμένοι εχθροί της ταξικής πάλης, κόμματα της πλουτοκρατίας, κόμματα εξωραϊστές του συστήματος μαζί με τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις, μεγαλοδημοσιογράφοι - μαντρόσκυλα της εργοδοσίας, να εμφανίζονται ανήσυχοι για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, «γιατί δε βάζουν οι παρατάξεις στην άκρη τις διαφορές τους και να πάνε όλοι μαζί», «γιατί οι ξεχωριστές πορείες και οι συγκεντρώσεις».

Οι ίδιοι, που καθημερινά σκάβουν το λάκκο του εργάτη, την άλλη ώρα καμώνονται ότι στεναχωριούνται για την κατάσταση του εργατικού κινήματος.

Την ίδια στιγμή, που επιτίθενται με όση λύσσα διαθέτουν ενάντια στους χαλυβουργούς, τους ναυτεργάτες και σ' όποιο τμήμα της τάξης μας τολμάει ν' αντισταθεί, την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ μας καλεί να αγωνιστούμε για την κοινωνική συνοχή και για νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ, ενώ ο ΣΚΑΪ του Αλαφούζου μας λέει, ότι όλοι μαζί μπορούμε.

Ο Φωτόπουλος, που μετακόμισε από το ένα διαμέρισμα στο άλλο της ίδιας πολυκατοικίας, μας καλεί να αφήσουμε αυτά που μας χωρίζουν και να πιάσουμε αυτά που μας ενώνουν.

Ο Καμένος, θυμήθηκε ότι είμαστε όλοι έλληνες και γι' αυτό είμαστε ενωμένοι. Ξέχασε ότι υπάρχουν ταξικά συμφέροντα μεταξύ των Ελλήνων.

Είναι φανερό, ότι σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση βαθαίνει και σπρώχνει στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση τεράστια τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων,

Σε μια περίοδο, όπου μεγαλώνει η δυσαρέσκεια και η αγανάχτηση,

Σε μια περίοδο, όπου το σύστημα δείχνει τα όρια του και την αδυναμία του να ικανοποιήσει στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες,

Σε μια περίοδο, που εγκυμονούνται κοινωνικές εκρήξεις και εμφανίζεται η δυνατότητα αμφισβήτησης,

Σε μια τέτοια περίοδο, όλοι οι μηχανισμοί και οι εφεδρείες τον συστήματος βρίσκονται επί ποδός πολέμου για να σπείρουν συγχύσεις, αμφιβολίες, ταλαντεύσεις, αναποτελεσματικότητα.

Δεν πρέπει ν' αφήσουμε κανέναν εργάτη να παγιδευτεί στις εκκλήσεις για ενότητα. Εχουμε υποχρέωση να ξεσκεπάζουμε την υποκρισία και τις επιδιώξεις τους. Η ενότητα, που μας καλούν, αφορά τη σωτηρία της κερδοφορίας τους, τη σωτηρία και διαιώνιση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Οι εργάτες, σήμερα, έχουν συσσωρεύσει αρκετή πείρα για ν' αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Ολοι μαζί, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση, κάθονταν στα τραπέζια του κοινωνικού διαλόγου και διαπραγματεύονταν με το ΣΕΒ τη «δίκαιη» ανακατανομή του πλούτου. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οι εργάτες έχασαν τα δικαιώματά τους. Έγιναν φτηνότεροι και οι εργοδότες απόχτησαν μεγαλύτερη ευκολία να μας εκμεταλλεύονται. Κατάφεραν την κατάργηση των ΣΣΕ και να αποφασίζει η κυβέρνηση (δηλ. μονομερώς το κεφάλαιο) το ύψος του κατώτερου μισθού.

Όλοι μαζί διαδήλωναν «ακομμάτιστα» και μακριά απ τα ταξικά συνδικάτα κι αυτό που κατάφεραν ήταν να φέρουν πρώτα τον Παπαδήμο και μετά την τρικομματική κυβέρνηση και μαζί τους θύελλα αντεργατικών μέτρων.

Ιδια πατέντα και στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία. Όλοι μαζί παλεύουν τόσα χρόνια να εξανθρωπίσουν την Ε.Ε. και το αποτέλεσμα ανεργία, φτώχεια, πόλεμοι, σφαγές.

Άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι βέβαια υπηρετώντας δόλιους σκοπούς σκέφτονται πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν το ταξικό κίνημα έβαζε νερό στο κρασί του και πηγαίναμε όλοι μαζί. Αν το ταξικό κίνημα άφηνε στην άκρη όλα αυτά που το διαφοροποιούν απ' όλους τους άλλους, τη γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την Ε.Ε. και τους μηχανισμούς τους, όχι μόνο δεν θα άλλαζαν τα πράγματα προς όφελος της τάξης μας και των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα ενισχύονταν οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης. Κάτι τέτοιο θα έβαζε ταφόπλακα και στις άμεσες διεκδικήσεις της τάξης μας και στην προοπτική ανατροπής αυτών των πολιτικών στην προοπτική κατάργησης της εκμετάλλευσης.

Το επόμενο διάστημα, είναι παραπάνω από σίγουρο, ότι θα ζήσουμε νέο γύρο επιθέσεων "φιλίας και ενότητας". Προκύπτει η ανάγκη, να είναι ξεκάθαρα ορισμένα ζητήματα γύρω από αυτό το πρόβλημα.

Το ζήτημα της ενότητας δεν είναι ένα τεχνικό ζήτημα. Δεν είναι αυτοσκοπός και δε λύνεται με συγκολλήσεις, ούτε εξαρτάται απ' τη βούληση κορυφών. Δε λύνεται με αποφάσεις για κοινές πορείες και συγκεντρώσεις.

Η ενότητα αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία, που απαιτεί καθημερινή οργανωτική, ιδεολογικό-πολιτική προσπάθεια απ την ηγεσία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Αυτό σημαίνει, ότι η ηγεσία του κινήματος έχει καθαρά μπροστά της τους στόχους και τους σκοπούς.

Ποιοι είναι οι αντίπαλοι και ποιοι οι σύμμαχοι, γενικεύει τα συμφέροντα του κλάδου και της τάξης γενικότερα, μακριά από συντεχνιασμούς και άλλες στενότητες, προσπαθεί καθημερινά να τραβάει όσο γίνεται περισσότερους εργάτες, έλληνες και μετανάστες, στη ζωή του συνδικάτου.

Παίρνει όλα τα μέτρα για την άνοδο της ιδεολογικοπολιτικής στάθμης της συνείδησης στη βάση της κατανόησης του ρόλου και της αποστολής της τάξης.

Αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει, όπως συκοφαντικά καλλιεργείται από διάφορους υπερεπαναστάτες, ιδεολογικό-πολιτική συμφωνία των εργατών για την ένταξή τους στο σωματείο. Ούτε όμως σημαίνει παραίτηση απ' την αποστολή και τα καθήκοντα που έχουν οι πρωτοπόροι εργάτες να οργανώνουν, να δημιουργούν, να διαμορφώνουν πλαίσια πάλης, να οδηγούν σε τελευταία ανάλυση, να αποκτήσουν ταξική συνείδηση οι εργάτες έτσι ώστε να γίνουμε τάξη για τον εαυτό μας.

Συνάδελφοι,

Αναμφισβήτητα, μπροστά μας έχουμε σοβαρές εξελίξεις Η κρίση βαθαίνει, η επίθεση θα κλιμακωθεί.

Η υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων προϋποθέτει ένταση της τρομοκρατίας, της καταστολής, του αυταρχισμού, κτύπημα του ταξικού κινήματος, ένταση των συνδικαλιστικών διώξεων, για να συνεχίσουν να ελέγχουν την κατάσταση. Αξιοποίηση του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού ως ιμάντα που θα περνάει στην εργατική τάξη τη πολιτική της διαχείρισης, της ηττοπάθειας, της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, τον εγκλωβισμό και χειραγώγηση των εργαζομένων.

Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: Τι κίνημα Θέλουμε σήμερα; Με ποιο προσανατολισμό, με ποια προοπτική; Ποιο είναι το συμφέρον, της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων;

Θέλουμε κίνημα, που θα αφαιρεί, θα αποκρύπτει τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και θα οδηγεί την εργατική τάξη σε μια καλύτερη διαχείριση ή κίνημα που θα οξύνει την ταξική πάλη; Θα ανεβάζει την πολιτική και ταξική συνείδηση της εργατικής τάξης, προϋπόθεση αγωνιστικής γραμμής και στάσης απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος, αγωνιστικής στάσης σε όλες τις δυσκολίες της ταξικής πάλης, κίνημα που θα παλεύει, θα διεκδικεί, θα αποκαλύπτει το χαρακτήρα της κρίσης, των μηχανισμών τον κεφαλαίού, θα δείχνει την διέξοδο για την εργατική τάξη, θα συσπειρώνει δυνάμεις για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου;

Ή θέλουμε κίνημα προσαρμοσμένο τη μια στις επιλοyές της σοσιαλδημοκρατίας και την άλλη της κυβερνώσας αριστεράς που οδηγεί στην αγκαλιά του συστήματος;

Συνάδελφοι,

Εχουμε αποκτήσει πείρα. Όλοι ξέρουμε που οδηγήθηκε το κίνημα από τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Όλοι ξέρουμε γιατί το κίνημα βρέθηκε ανήμπορο να απαντήσει στην επίθεση που δέχθηκε και δέχεται η εργατική τάξη.

Σήμερα, επιβάλλεται αμείλικτος, ασυμβίβαστος αγώνας ενάντια στον ρεφορμισμό, το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό που επιδιώκουν.

Επιβάλλεται, τα πυρά να στοχεύουν στον κύριο αντίπαλο που είναι το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, οι κατασκευαστικοί όμιλοι κλπ.

Επιβάλλεται, τα Σωματεία μας να ξεπεράσουν κενά και καθυστερήσεις, να γίνουν κυψέλη που θα μαζέψει τον κλάδο.

Χρειάζεται κόπος, δουλειά με προοπτική για να απαντήσουμε στις προκλήσεις των καιρών.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

Συνάδελφοι,

Το συνέδριό μας πρέπει να το απασχολήσει πολύ σοβαρά το ζήτημα της λειτουργίας του σωματείου. Είναι ένα από τα σοβαρότερα οργανωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Αν δε δώσουμε βάση σε αυτό το ζήτημα να είστε σίγουροι ότι οι ρόδες θα γυρίζουν στον αέρα.

Το σωματείο είναι ο πιο ευαίσθητος κρίκος του κινήματός μας. Σχεδιάζει, υλοποιεί στο χώρο ευθύνης την κεντρική κατεύθυνση, που επεξεργάζεται το συνέδριο, η διοίκηση της Ομοσπονδίας. Έχει την άμεση επαφή με τους συναδέλφους.

Σε κάθε περίπτωση, οι δείκτες της αποτελεσματικότητας της δουλειάς μας δοκιμάζονται στο σωματείο όταν μπαίνουν στη διαδικασία εφαρμογής. Όταν η γραμμή μας έρχεται σε επαφή με τους συναδέλφους, όταν γίνεται ζύμωση, όταν δημιουργείται δημιουργική και όχι στείρα αντιπαράθεση.

Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε:

Πρώτα από όλα, να βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο τη βοήθεια της κεντρικής διοίκησης στα συνδικάτα.

Εχουν γίνει βήματα. Χρειάζεται να επιμείνουμε στη συχνότερη επαφή, τη δημιουργική και συγκεκριμένη βοήθεια, να ενημερώνουμε έγκαιρα σε κεντρικά ζητήματα, σε ζητήματα αιχμής, ζητήματα επικαιρότητας, για να μπορούν τα διοικητικά συμβούλια να ενημερώνουν πιο συγκεκριμένα και υπεύθυνα τον κλάδο.

Τα διοικητικά συμβούλια πρέπει να προετοιμάζονται καλά από τον Πρόεδρο με συγκεκριμένα θέματα, που το Δ.Σ πρέπει να τα γνωρίζει νωρίτερα.

Το κάθε σωματείο, πέρα από τα τρέχοντα, να έχει σχεδιασμό σε κεντρικά ζητήματα που θα τον ελέγχει, θα προσαρμόζει και θα βελτιώνει τα κενά που παρουσιάστηκαν, την επιχειρηματολογία, θα κουβεντιάζει τη στάση και την τακτική του αντιπάλου, θα παίρνει μέτρα. Για παράδειγμα, ζητήματα όπως της ανεργίας, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας, των λαϊκών επιτροπών, πρέπει να είναι στο μόνιμο σχεδιασμό των σωματείων μας. Θα εξετάζει τα έργα, που είναι σε εξέλιξη στην περιοχή και τα προβλήματα των εργαζομένων εκεί θα σχεδιάζει τη δουλειά του, την παρέμβασή του.

Να κουβεντιάζει τα οικονομικά του συνδικάτου, πως θα μαζέψει συνδρομές, πως θα τα βελτιώσει. Δεν είναι τυχαίο, που η πλειοψηφία των σωματείων μας δεν έχει λεφτά να βγάλει μια προκήρυξη και αυτό δεν προέκυψε σήμερα με την κρίση, έρχεται από παλιά, ούτε θα το δικαιολογήσουμε επειδή δε δίνουν τα σωματεία αριθμό για το επίδομα.

Το Δ.Σ. πρέπει να το απασχολεί, πόσοι συνάδελφοι δραστηριοποιούνται γύρω του. Να μάθουμε να δουλεύουμε και με αυτούς που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας.

Να εξετάζει το ζήτημα των εγγραφών στο σωματείο, την επαφή με τους μετανάστες εργαζόμενους του κλάδου, που ενώ είναι το 35-40% του κλάδου, η συμμετοχή τους στα Δ.Σ. των συνδικάτων δε ξεπερνά τα δάκτυλα του ενός χεριού.

Το Δ.Σ. του σωματείου πρέπει να συνεδριάζει μετά από την απεργία, το συλλαλητήριο ή όποια μάχη δίνει και να βγάζει συμπεράσματα από αδυναμίες, κενά που παρουσιάστηκαν, να βελτιώσει πλευρές της δουλειάς του, για να γίνονται πιο αποτελεσματικές οι επόμενες μάχες. Δεν μπορεί το κριτήριο για την επιτυχία της απεργίας να είναι μόνο αριθμητικό. Το Δ.Σ. πρέπει να εκτιμά τη δουλειά που έκανε, την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας, την περιφρούρηση της απεργίας, πως παρεμβαίνει ο αντίπαλος, τα επιχειρήματά του, πως επιδρά ο ρεφορμισμός στον κλάδο, τη μαζικότητα, τη μαχητικότητα, την αντοχή των απεργών.

Αν συνάδελφοι, δε λύσουμε αυτό το σοβαρό ζήτημα δεν θα προχωρήσουμε, δεν θα βάλει το κίνημα μας τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, δεν θα διαπαιδαγωγήσει τον κλάδο στην προσφορά, την ανιδιοτέλεια, την αντοχή στις δυσκολίες, την αποφασιστικότητα στην αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Θα μας τρώει το καθημερινό, η διεκπεραιωτική δουλειά, κατά συνέπεια, η εσωστρέφεια, η γκρίνια που θα καταλήγει στην εκτίμηση «δεν γίνεται τίποτα, δεν καταλαβαίνει κανένας» και το επόμενο βήμα θα είναι η παραίτηση και η αποστράτευση.

Υπάρχει, συνάδελφοι, ακόμα ένα ζήτημα που μας δυσκολεύει στην επαφή με τον κλάδο. Αυτό είναι τα πολλά και άμαζα σωματεία.

Σήμερα, στη δύναμη της Ομοσπονδίας είναι 163 σωματεία, από αυτά τα 95 έχουν στείλει δικαιολογητικά εκλογών στην Ομοσπονδία, ανεξάρτητα αν βγάζουν ή όχι αντιπρόσωπο. Τα υπόλοιπα 68 είναι σωματεία που ή έχουν αυτοδιαλυθεί και δεν έχουν ενημερώσει ή είναι σωματεία που τα κρατούν τα Εργατικά Κέντρα για να βγάζουν αντιπροσώπους, επειδή, κατά κανόνα στην επαρχία το μέτρο είναι 20-25 ψηφίσαντες.

Δε βάζουμε το ζήτημα για να πάρουμε απόφαση να τα διαγράψουμε, αυτό είναι η εύκολη δουλειά. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι πως θα ενώσουμε αυτές τις δυνάμεις που είναι διάσπαρτες.

Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε και να προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς καθυστέρηση, στη δημιουργία συνδικάτων κατά νομό.

Το κριτήριό μας είναι, πως θα διευκολύνουμε τον αγώνα μας, πως θα συνενώσουμε και θα αξιοποιήσουμε τη δύναμή μας. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο συντεχνιασμό και τα παραταξιακά οφέλη που επιδιώκουν ορισμένοι συνάδελφοι και κρατούν σωματεία - σφραγίδες, εγκλωβίζοντας χιλιάδες συναδέλφους.

Το συνέδριό μας πρέπει να πάρει απόφαση και να δεσμεύσει τη νέα διοίκηση να δώσει λύση στο πρόβλημα μέχρι το 24^ο συνέδριο.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Συνάδελφοι,

Τόσο από την εισήγηση όσο και από το σχέδιο απόφασης που θα κουβεντιάσουμε καταγράφεται ο προσανατολισμός, το πλαίσιο δράσης της οργάνωσης.

Ωστόσο Θα θέσουμε ορισμένους άξονες εισηγητικά ώστε να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού από τους ομιλητές.

Ανεργία

Είναι το υπ’ αριθμό ένα ζήτημα, που θα το έχουμε σταθερά μπροστά μας, με ό,τι αυτό κουβαλάει μαζί του. Εκτός από τη φτώχεια και την ανέχεια στην οικογένεια του οικοδόμου, του εργαζόμενου στον κλάδο, θα πολλαπλασιαστεί η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, θα οξύνει την υποταγή, θα πέσουν προς τα κάτω οι απαιτήσεις των εργαζομένων, θα πολλαπλασιαστεί η ανασφάλιστη δουλειά, τα μεροκάματα της πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες κλπ.

Για να δούμε το μέγεθος του προβλήματος καταθέτουμε ένα μόνο στοιχείο. Στην εταιρεία, που έχει πάρει την επέκταση του ΜΕΤΡΟ Αιγάλεω-Πειραιά, οι αιτήσεις για δουλειά είχαν περάσει τις 8 χιλιάδες πριν δύο μήνες. Η δουλειά πρέπει να ανοίξει πολύπλευρα. Να συνεχίσουμε και στις άλλες μεγάλες πόλεις τις ημερίδες, αλλά κυρίως να οργανώσουμε συγκεκριμένη δουλειά. Να επιμείνουμε στην καταγραφή και οργάνωση των ανέργων.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Οι εργοδότες αξιοποιούν τα εργαλεία που τους προμήθευσαν οι κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ, του Παπαδήμου, της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και αρνούνται να κάτσουν στο τραπέζι να συζητήσουν για υπογραφή ΣΣΕ. Για μας, είναι ανοιχτό ζήτημα. Δίνουμε τη μάχη, να είναι μόνιμα στη ζύμωση, να πιέζουμε για υπογραφή νέας σύμβασης.

Να μη μας διαφεύγει ότι οι ΣΣΕ αποτελούν κεντρικό πυλώνα της επίθεσης. Ηταν και παραμένει κεντρικός άξονας του κεφαλαίου η κατάργησή τους.

Η σύμβαση δεν είναι μόνο ένα ποσοστό αύξησης, είναι επιδόματα, ωράρια, τριετίες, συνδέεται με την κοινωνική ασφάλιση, με το δώρο, τις άδειες, εμπεριέχει μεγάλο μέρος των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης.

Υπάρχει στα υλικά το σχέδιο καταγγελίας των συμβάσεων, που υπογράφει ο κλάδος. Να γίνουν παρατηρήσεις και να αποφασίσουμε την καταγγελία τους.

Υποστηρίζουμε την πρόταση του ΠΑΜΕ για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Είναι πρόταση συσπείρωσης της εργατικής τάξης ενάντια στην κατάργηση των ΣΣΕ. Βάζουμε την πρόταση αυτή στο Συνέδριο για απόφαση και πρωτοστατούμε σε κοινή πάλη.

Κοινωνική Ασφάλιση

Είναι παραπάνω από σίγουρο, ότι η επίθεση δεν θα μείνει εδώ. Συντάξεις και παροχές θα υποστούν νέες μειώσεις το επόμενο διάστημα. Με μεροκάματα 28 ευρώ, με 6 δις εισφοροδιαφυγή το χρόνο, με 22% ανεργία, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν το ΙΚΑ στον αφανισμό.

Η αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια τόσο στον κλάδο, όσο και γενικότερα δε θα σταθεροποιηθεί. Θα επιδιώξουν νέα αύξηση, νέα μείωση των συντάξεων, κύριων και επικουρικών.

Η ιατρική, νοσοκομειακή περίθαλψη θα συρρικνώνεται και παράλληλα θα αυξηθούν τα ιδιωτικά ιατρεία, ιατρικά κέντρα, ιδιωτικά νοσοκομεία, για όσους έχουν παράδες. Οι υπόλοιποι θα πεθαίνουν στο δρόμο.

Δεν πρέπει να χάνεται από τον προσανατολισμό μας αυτό το ζήτημα. Είναι πρόβλημα που μπορούμε να το ανοίξουμε με άλλους κλάδους, αλλά και με τους αυτοαπασχολούμενους. Είναι μέτωπο της συμμαχίας.

Λαϊκές επιτροπές

Το επόμενο διάστημα Θα έχουμε όξυνση της φτώχειας, της εξαθλίωσης. Θα πολλαπλασιάζονται οι οικογένειες που δεν Θα μπορούν να επιβιώσουν. Το φαΐ στο τραπέζι θα μπαίνει δύσκολα, τα παιδιά των ανέργων δεν θα έχουν πλέον πρόσβαση σε φροντιστήρια, θα εγκαταλείπουν την εκπαίδευση, η υγεία θα γίνεται όλο και πιο ακριβή και απλησίαστη για την πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών, οι φόροι, τα χαράτσια θα εξανεμίζουν το όποιο οικογενειακό εισόδημα, η νέα αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ θα πολλαπλασιάσει τα νοικοκυριά που θα στερούνται το ρεύμα. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου στερεί σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες τη θέρμανση.

Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τον καθένα στην τύχη του.

Η Ομοσπονδία και τα συνδικάτα μας πρέπει να μπουν μπροστά στην οργάνωση του λαού και πρώτα απ’ όλα των συναδέλφων του κλάδου.

Να βάλουμε στόχο τα σωματεία μας να γίνουν η ψυχή των Λαϊκών επιτροπών σε κάθε πόλη. Να γίνουν η απαντοχή του λαϊκού κόσμου, να γίνουν η αφετηρία εξόρμησης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της. Να γίνουν στήριγμα των αγωνιστών, στήριγμα του λαϊκού κινήματος, να κινητοποιούν πλατειές δυνάμεις, να γίνουν στήριγμα της λαϊκής συμμαχίας. Να δημιουργήσουμε παντού λαϊκά στέκια.

Συμφωνούμε όλοι, ότι η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, με όποιο φερετζέ και αν παρουσιάζονται στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, θα οξυνθεί. Το κτύπημα του εργατικού και πρώτα απ' όλα του ταξικού κινήματος είναι προϋπόθεση για το κεφάλαιο για να βάλει σε εφαρμογή τα βάρβαρα μέτρα, να πάρει νέα, να οξύνει την τρομοκρατία. Θα χρησιμοποιήσει τους κρατικούς-παρακρατικούς μηχανισμούς, τη Χρυσή Αυγή, άλλες φασιστικές οργανώσεις, για να καθυποτάξει, να χειραγωγήσει το εργατικό κίνημα.

Εμείς ένα δρόμο έχουμε για να απαντήσουμε, να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να ισχυροποιήσουμε την οργάνωσή μας, να δυναμώσουμε τη φωνή του ταξικού κινήμάτος, να γίνουμε ικανότεροι στον πόλεμο με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του.

Επιβάλλεται λοιπόν χωρίς καθυστέρηση, αμέσως μετά το Συνέδριο τα Συνδικάτα μας να κουβεντιάσουν διεξοδικά αυτό το ζήτημα, να πάρουν μέτρα βελτίωσης της δουλειάς τους και να βάλουν στόχο να μη μείνει οικοδόμος έξω από το Συνδικάτο.

Μπορούμε να βάλουμε σταθμό την 1^η Μάη, με στόχο να έχουμε 2.000 χιλιάδες νέες εγγραφές στα Συνδικάτά μας.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Συνάδελφοι,

Εξετάζουμε τη δουλειά μας με βάση πρώτα απ’ όλα τις αποφάσεις του 22^ου  Συνεδρίου μας, πριν τρία χρόνια, και δεύτερον, παίρνοντας υπόψη τις πολιτικές, οικονομικές εξελίξεις το τρίχρονο που πέρασε.

Ηταν μια δύσκολη και αντιφατική περίοδος αυτή που καλούμαστε να εξετάσουμε.

Από τη μια μεριά, είχαμε όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου και των μηχανισμών του στη ζωή και τα δικαιώματα τόσο του κλάδου, όσο και γενικότερα με αιχμή την οικονομική κρίση, τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους κλπ.

Από την άλλη, η ανεργία στον κλάδο διευρύνονταν με απίστευτους ρυθμούς, αποκόβοντας όλο και μεγαλύτερα τμήματα του κλάδου από τα συνδικάτα, το κίνημα, τους αγώνες.

Ηταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση από άποψη εμπειρίας για όλους μας. Ηταν και παραμένει περίοδος με αυξημένες απαιτήσεις, τόσο από τη Διοίκηση της Ομοσπονδίας, όσο και από τα σωματεία και τα στελέχη μας.

Καλούμαστε να απαντήσουμε στην ιδεολογική και πολιτική επίθεση που δέχονταν το κίνημά μας. Δηλαδή, μάχη για να προσδιοριστεί σωστά η αιτία της κρίσης, να αποκαλύψουμε τις δυνάμεις που έλεγαν ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης, κακών και αχόρταγων εργοδοτών, ότι φταίνε τα «γκόλντεν μπόις», ο καζινοκαπιταλισμός κ.ά. ανάλογα επιχειρήματα, που στόχο είχαν να συγκαλύψουν την πραγματική αιτία της κρίσης. Τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την αναρχία στην παραγωγή, ότι η κρίση είναι του συστήματος και καμία ευθύνη δεν έχουν οι εργάτες να πληρώσουν.

Είχαμε να αντιμετωπίσουμε το κίνημα της πλατείας, που στόχο είχε να συγκαλύψει το σύστημα, να εκτονώνεται ο λαός μουντζώνοντας τη Βουλή, να παροπλίζουν το κίνημα, να εκτρέφουν το φασισμό.

Οξύνθηκε αυτή την περίοδο το ζήτημα της ενότητας της εργατικής τάξης, ως το φάρμακο που θα απάνταγε στην επίθεση, στα πλαίσια όμως των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτό όξυνε την αντιπαράθεση του ταξικού κινήματος με το κυβερνητικό, εργοδοτικό, ρεφορμιστικό συνδικαλισμό. Εγινε πιο διακριτή η διαφορά των δύο γραμμών στο εργατικό κίνημα.

Πάνω σε τούτο το ζήτημα της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης έγινε σοβαρή προσπάθεια από τη Διοίκηση να προσανατολίσει τον κλάδο, με ενημερωτικό υλικό, με παρουσία στις Γενικές Συνελεύσεις των συνδικάτων, την παρακολούθηση των Διοικητικών Συμβουλίων, συνεργασίες με Προέδρους συνδικάτων κλπ. Πιστεύουμε, ότι σε μεγάλο βαθμό συμβάλλαμε ώστε να μη γίνουν αποδεκτές αυτές οι επικίνδυνες θεωρίες από το σύνολο του κλάδου.

Αυτή την περίοδο η όξυνση της ανεργίας στον κλάδο όξυνε τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε διευρυμένη μερίδα του κλάδου.

Καλούμαστε να αναπτύξουμε δράση για την ανεργία, την ανακούφιση των ανέργων, να καταγράψουμε και να έρθουμε σε επαφή με τους άνεργους, να οργανώσουμε δραστηριότητες, παρεμβάσεις σε ΟΑΕΔ, ΙΚΑ, υπουργεία, να αποτρέψουμε πλειστηριασμούς, το κόψιμο στο ρεύμα, να μην πληρωθούν τα χαράτσια, να θεωρηθούν τα βιβλιάρια υγείας των συναδέλφων που ήταν ανασφάλιστοι, να βοηθήσουμε ανήμπορες οικογένειες, να οργανώσουμε Λαϊκές επιτροπές. Εγινε σοβαρή προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα. Πραγματοποιήσαμε κλαδικά συλλαλητήρια και απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας. Καταφέραμε, τουλάχιστον για φέτος, να μην κόψουν το χειμερινό βοήθημα, να θεωρούνται τα βιβλιάρια υγείας με 50 ΗΕ. Αποτρέψαμε σε όλες τις πόλεις το κόψιμο του ρεύματος σε σπίτια συναδέλφων και άλλων άνεργων. Εχουμε σοβαρή συμβολή στο στήσιμο Λαϊκών επιτροπών.

Το μεγάλο όμως ζητούμενο για τα συνδικάτα μας παραμένει η καταγραφή των ανέργων. Ενώ, με βάση τα στοιχεία του ΙΚΑ, αυτή τη στιγμή συγκριτικά το 2005 με το 2012 οι άνεργοι οικοδόμοι είναι 165 χιλιάδες οι καταγεγραμμένοι άνεργοι στα συνδικάτα μας είναι μερικές δεκάδες. Αυτό είναι κομβικό ζήτημα στη δουλειά της Διοίκησης και θα πρέπει να επιμείνουμε περισσότερο το επόμενο διάστημα.

Σχετικά με τους μεγάλους χώρους δουλειάς. Παρότι ήταν λίγοι, η Διοίκηση επέμενε στον προσανατολισμό της δουλειάς σε αυτούς τους χώρους. Αναπτύξαμε δράση με τη βοήθεια της κεντρικής διοίκησης, στην Παραϊόνια Οδό, το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης, όπου έχουμε σχεδόν καθημερινή παρέμβαση του Συνδικάτου, παρά τη λυσσασμένη επίθεση της εργοδοσίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού από το ΕΚΘ. Στην Πάτρα, διατηρούμε καλή επαφή στα τρία βασικά έργα που υπάρχουν.

Αυτός ο προσανατολισμός πρέπει να συνεχιστεί. Να μη μας διαφεύγει ότι η εργοδοσία έχει αποκτήσει όλα τα εργαλεία για να λιώσει τους εργαζόμενους, όπου κινηθεί έργο. Η Ομοσπονδία με τα τοπικά συνδικάτα πρέπει να παρακολουθούν τις εξελίξεις στα έργα και να έχουν σχέδιο παρέμβασης από την πρώτη μέρα που θα ξεκινήσει το έργο.

Ενα ζήτημα κομβικό για τη δουλειά μας, είναι η επαφή με τους εργαζόμενους του κλάδου στα άλλα επαγγέλματα. Εδώ ήταν αδύνατη η δουλειά μας. Στην ΑΘήνα, που έγινε μια προσπάθεια κυρίως στις μεγάλες κινητοποιήσεις, φάνηκε ότι βοήθησε. Δεν είχε όμως μονιμότητα, δε σχεδιάστηκε σε βάθος χρόνου.

Μια σοβαρή πλευρά της δουλειάς μας ήταν οι επεξεργασίες που κάναμε σε ορισμένα ζητήματα που αποτελούν εργαλείο για την παραπέρα δουλειά. Η σύσκεψη που πραγματοποιήσαμε, πριν ένα χρόνο, με τους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου με αιχμή την ανεργία και την αντιμετώπισή της έδωσε την ημερίδα που πραγματοποιήσαμε πριν δύο μήνες για το ίδιο θέμα. Είναι σοβαρή δουλειά, έχει δυσκολίες, μας ανοίγει όμως δρόμους συσπείρωσης, οργάνωσης, άνοιγμα δουλειάς σε όλο τον κλάδο και στους αυτοαπασχολούμενους.

Ενισχύει τη δουλειά μας στον τομέα της ανακούφισης των ανέργων, ανοίγει βαθύτερα το ζήτημα των λαϊκών αναγκών και τις προϋποθέσεις ικανοποίησής τους.

Ενισχύει το ζήτημα της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, βάζει πιο έντονα στη ζύμωση το ζήτημα του ενιαίου δημόσιου κατασκευαστικού φορέα και με ποιες προϋποθέσεις αυτό μπορεί να επιτευχθεί.

Επίσης, η ημερίδα που πραγματοποιήσαμε για την αντισεισμική θωράκιση έδωσε σοβαρά εφόδια στη δουλειά μας, για να αναδείξουμε έμπρακτα και με στοιχεία το ζήτημα των λαϊκών αναγκών και του κτυπήματος της ανεργίας.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πιο σεισμογενείς περιοχές του κόσμου. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει πολιτική σ αυτόν τον τομέα. Ένας ακόμα σεισμός σε εκατομμύρια κτίρια που έχουν καταπονηθεί από τους προηγούμενους μπορεί να αποβεί μοιραίος για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πάντα επίκαιρο αυτό το ζήτημα και πρέπει να καταπιαστούν τα συνδικάτα μας και η Διοίκηση της Ομοσπονδίας να επιμείνει περισσότερο.

Εγινε, επίσης, σοβαρή δουλειά με την ημερίδα για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Αυτή η δουλειά δε χάνει την επικαιρότητά της επειδή υπάρχει ανεργία στον κλάδο. Το αντίθετο, γίνεται επίκαιρη όταν αναδείξουμε τους όρους διαβίωσης της εργατικής τάξης, της λαϊκής οικογένειας από τη μια και την αύξηση του παραγόμενου πλούτου από την άλλη, τις προϋποθέσεις που δημιουργούνται για να γίνεται καλύτερη η ζωή της.

Δεν μπορούμε συνάδελφοι, να περιμένουμε να σηκώσουμε το ζήτημα όταν γίνεται κάποιο ατύχημα. Τέτοια δουλειά δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα, περιορίζεται στο συγκεκριμένο συμβάν ή το συγκεκριμένο έργο, αφήνει απέξω τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που ευθύνεται για τις επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων. Οι επιπτώσεις στη ζωή και την υγεία του εργάτη είναι η ανεργία και οι συνέπειές της, η υποβαθμισμένη κατοικία, η διατροφή, το ακατάλληλο σχολείο για τα παιδιά του, η εμπορευματοποίηση της υγείας κλπ.

Με αυτή την έννοια, είναι ζήτημα πάντα επίκαιρο και πρέπει να είναι στον προσανατολισμό μας.

Στο ζήτημα των οικονομικών μπορούμε να πούμε ότι καλά διαχειριστήκαμε το ταμείο μας. Δεν κάναμε περιττές σπατάλες, ούτε προέκυψαν ατασθαλίες.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν καταφέραμε να βελτιώσουμε τα οικονομικά μας. Κάναμε τρεις προσπάθειες, που δεν απέδωσαν. Εκδώσαμε το DVD με την ιστορική καταγραφή του κλάδου, που δεν έβγαλε ούτε το κόστος και πραγματοποιήσαμε δύο λαχειοφόρους αγορές, με πενιχρά αποτελέσματα.

Δεν καταφέραμε να προσανατολίσουμε τη δουλειά μας στο μάζεμα των συνδρομών, που είναι ο πιο σωστός τρόπος ενίσχυσης του συνδικάτου. Δεν φταίει η κρίση, η δύσκολη οικονομική κατάσταση των εργαζομένων του κλάδου. Αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζαμε και σε περιόδους που η ανεργία ήταν σε πολύ μικρότερα ποσοστά στον κλάδο. Η συνήθεια, να μαζεύουμε συνδρομές και ενισχύσεις όταν δίναμε αριθμούς προτεραιότητας για το βοήθημα, μας απόκοψε από μια σοβαρή δουλειά επαφής με τους συναδέλφους και σήμερα το βρίσκουμε μπροστά μας. Σήμερα, συνδικάτα και Ομοσπονδία είμαστε σε οριακό σημείο. Αν δεν αρχίσει να λύνεται αυτό το ζήτημα δεν θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε ούτε σαν Ομοσπονδία, ούτε τα συνδικάτα μας.

Συνάδελφοι,

Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, εκτιμούμε ότι η Διοίκηση έκανε σοβαρές προσπάθειες να αντεπεξέλθει στο καθήκον που τη χρέωσε το προηγούμενο Συνέδριο και τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν αυτό το τρίχρονο.

Δεν τα κάναμε όλα καλά, είχαμε κενά και αδυναμίες. Σε κάθε περίπτωση τιμήσαμε την εμπιστοσύνη που μας δείξατε και μας εκλέξατε στο τιμόνι της Ομοσπονδίας, κατ’ επέκταση του οικοδομικού κινήματος.

Πιστεύουμε ότι η γενίκευση της πείρας με τις ομιλίες σας στο Συνέδριό μας, οι αποφάσεις μας, το πλαίσιο δράσης για τα επόμενα τρία χρόνια, θα αποτελέσουν φορτίο ευθύνης για κάθε σύνεδρο την Κυριακή που θα κλείσουν οι εργασίες και θα εκλεγεί η νέα Διοίκηση.

ΖΗΤΩ ΤΟ 23ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΑΣ

ΖΗΤΩ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

(Σημείωση: Οι τονισμοί στο κείμενο έγιναν από τον συντάκτη του.)

Για το Α’ ΜΕΡΟΣ της εισήγησης ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.

Για το Β’ ΜΕΡΟΣ της εισήγησης ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.